Meiden, ik heb de schidklierwaarden van vorige week gekregen. TSH is 3.5 en T4 is 15.2 De TSH is dus (officieel) wel goed, maar die T4 is een beetje aan de lage kant toch?
Je TSH is officieel wel goed, maar zou best wel wat lager mogen en je FT4 wel wat hoger. Je zou een proefbehandeling met Thyrax (bijvoorbeeld een kwart of een half blauwtje kunnen voorstellen aan je arts.
Ja ik zal daar om vragen en als ze niet mee willen werken dan vraag ik wel een verwijzing via mijn huisarts. Thanks Maartje. Ik heb alleen ZO geen energie om hier weer voor te vechten... Er kan ook nooit iets makkelijk gaan in mijn leven. Bah. Ik heb er echt geen zin meer in. Nog even en ik hou de hele klerezooi voor gezien. Wanhopig en verdrietig is tegenwoordig mijn normale staat van "zijn". Dat kan niet de bedoeling zijn van het leven. Ik heb gewoon een dichtgeknepen keel van de frustratie etc. die daar vast zit. Ik zou me wel weer eens gewoon een beetje happy willen voelen.
*geeft Alexandra een digitale knuffel* Herken het zo... Op een gegeven moment ben je gewoon op en moe. En toch, toch hoop ik dat je de kracht weer zult vinden om door te vechten!! Want soms, soms wint de aanhouder!!! Ik hoop voor jou dat jij ook tot die bofkonten gaat behoren. Weet je, ik heb me zo lang en zo vaak me zo vreselijk kut gevoelt. Heb zo vaak de strijdbijl willen neergooien. Maar op andere momente, of soms ook op hetzelfde moment bedacht ik me dus dat dat ik dat echt niet ging doen en knalde maar weer verder.... En nu, nu ik tot de bofkonten behoor kan ik me soms niet voorstellen waar ik de moed en de energie en de kracht vandaan heb gehaald. Maar weet wel dat het het nu al zo waard is geweest. Ik hoop dat jij ook een poos iemand anders dezelfde peptalk kan geven!
Ach lieverd ook van mij een dikke knuffel. Ik snap zóóó goed wat je bedoelt. Ik las jouw bericht en ik dacht direct 'Lijkt wel of ik het zelf heb geschreven.' Liet het ook aan mijn vriend lezen. Het is zo herkenbaar. Je gewoon weer een beetje happy voelen ..... dat lijkt mij ook zo heerlijk. Je leven staat in het teken van de kinderwens en wordt bepaald door de kinderwens. Ik moet eerlijk zeggen dat ik ergens ook snak naar de tijd dat wij weten waar we aan toe zijn. We verleggen zelf steeds de grens, maar je bent ook zo bang dat als je stopt het misschien een maand later wel was gelukt. Wij moeten binnenkort wel stoppen, vanwege mijn leeftijd. Aan de ene kant vind ik dat ontzettend erg, want dan is het afgelopen en uit. Maar aan de andere kant vind ik het wel ontzettend fijn om de draad van het 'gewone' leven weer op te pakken, alhoewel dat natuurlijk niet direct lukt op het moment dat wij stoppen om onze droom uit te laten komen. Hoe moeilijk het ook is, blijf toch vertrouwen hebben meis. Je hebt qua leeftijd in ieder geval nog de mogelijkheid (wil ik niet mee zeggen dat het dus makkelijker is hoor), probeer ook qua gevoel het weer terug te krijgen. Makkelijker gezegd dan gedaan, ik weet het. Maar als je nu stopt, krijg je later onherroepelijk spijt. Schrijf je onprettige, kl*te gevoel van je af. Of praat het van je af tegen iemand waar je goed je ei bij kwijt kan. Je raakt daardoor niet zwanger, maar ff je hart luchten is wel goed toch. Veel liefs, I S
Lieve meiden, bedankt voor de lieve woorden! Ik heb zo ontzettend veel aan jullie steun. De wetenschap dat er vrouwen zijn die (helaas) echt weten hoe het voelt en me begrijpen, geeft me een houvast. Ik heb het ook gewoon heel hard nodig. Er is al zoveel onbegrip. Mensen doen vaak wel hun best, maar ze "vatten" het gewoon niet. @Maartje Ik hoop ook zeker een keer iemand dezelfde peptalk te kunnen geven. Ik voel me nu al een soort ambassadrice van subfertiliteit, dat zal ik nooit meer kwijtraken. Je ziet jezelf nu als bofkont en dat is fijn als je dat zo voelt. Maar je hebt er zoveel voor moeten doorstaan, dat je eigenlijk niet meer van bofkont kunt spreken he... Een bofkont ben je als je met de pil stopt en binnen 3 maanden zwanger bent. @IS Voor jou is het ook een hel. Vind het knap van je hoe je ermee omgaat, al zal je ook je dagen hebben dat je heel diep in de put zit. Echt @#$%@%^ waarom zijn het alijd de liefste mensen die dit mee moeten maken! Ja, ik weet het, als ik stop krijg ik spijt. En juist dat voelt ook zo dubbel. Eigenlijk gewoon niet meer kunnen, maar wel door móeten gaan, want als... Nou ja, je weet het zelf al. Hele dikke knuffel terug!
Helaas is het bij mij de laatste jaren continue in de put zitten en dit geldt helaas ook voor mijn vriend. Zo nu en dan kruipen we omhoog uit het dal, maar we komen nooit helemaal boven en donderen dan weer net zover terug als waar we zaten. Ooit komen we er wel uit. We zijn er om elkaar te steunen toch?!?! Hier weten (helaas) veel meiden wat het is om zo te moeten knokken voor een kindje. Hoe emotioneel (maar ook lichamelijk) zwaar het is. Als je je ei kwijt moet, we 'luisteren' hier naar je. Ik duim er nu lustig op los, dat jij NU jullie kindje in je buik hebt zitten. Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
Och, wat jullie alledrie beschrijven is allemaal zooooo herkenbaar . Dikke grouphug!!! @Alexandra: Ik snap zo goed wat je bedoelt, maar inderdaad geef de hoop en vooral de strijd niet op! Sleep jezelf er doorheen op wat voor manier dan ook en uiteraard kun je hier altijd je hart luchten! Ik denk dat voor bijna iedereen die zwanger werd in de mmm geldt dat er zoveel momenten zijn dat je dacht dat het gewoon nooit, maar dan ook nooit kan lukken. En dan toch meestal wanneer je het totaal al niet meer verwachte, dan komt die dag waar we het allemaal voor doen... Was er maar een manier om te weten hoe lang je nog moet wachten (heb ik al zooooo vaak gedacht), maar helaas bestaat dat niet. Ik had op een gegeven moment zo'n permanent hopeloos/ lusteloos/verdrietig gevoel, dat ik bijna verbaasd was als ik me een dag eens wat vrolijker voelde. Het is best eng om te zien hoe snel en 'makkelijk' ik kon wennen aan zo'n dal. Naarmate het langer duurde merkte ik dat ik over heel veel (ook niet zw gerelateerde dingen) ongevoeliger werd, waarschijnlijk puur uit functie van zelfbescherming. Zowel Nanaman als ik hebben ook een veel donkerdere sorrt humor ontwikkelt om toch af en toe maar eens om al onze ellende te lachen. Wat bij ons bijvoorbeeld een 'running gag' werd was dat wanneer we wat dan ook probeerden te plannen in de toekomst, dat de een dan tegen de ander zei 'maar misschien zijn we dan wel zwanger' en we dan allebei in lachen uitbarsten. Het was natuurlijk helemaal niet grappig en diep van binnen kon ik ook wel huilen, maar dit was onze rare manier om er mee om te gaan. @IS: het blijft zo'n verdrietig idee dat jij de maanden aan het aftellen bent . Maar ik kan me jouw verhaal dat het ergens misschien ook rust geeft omdat je weer een 'echt' leven kunt gaan opbouwen, toch ook wel voorstellen. Zolang je vecht en hoopt draait alles in je leven toch om die kinderwens. Maar ik blijf toch voor je hopen dat er nog een wondertje op je weg zal komen!!! @Alexandra: Ik ga deze dagen nog even keihard voor je hopen dat je lieve bastocyst zich goed ontwikkelt en lekker bij je blijft plakken!!!
@Nana Bedankt voor je lieve reactie. Wat een "feest" der herkenning he!!! Die zwartgallige humor en die "ongevoeligheid" herken ik ook. @Nana, IS en Maartje Mag ik jullie reacties als ervaringsverhaaltjes in mijn blog verwerken? Uiteraard helemaal anoniem en een beetje aangepast. Sommige lezers van mijn blog kampen zelf ook met subfertiliteit. Het lezen van ervaringen van anderen is zo vreselijk troostend, omdat je dan weet dat je niet alleen bent, niet "raar" bent, of een "ongevoelig" mens, maar dat het normaal is wat je voelt.
Ja herkenbaar Nana .... een soort van grapjes maken over het hele gebeuren, ook al huilt je hart. Gelukkig maar dat we dat kunnen. Zo houd je het denk ik ook vol. En wij blijven ook nog wel een sprankje hoop houden ...... Alexandra ik heb er geen probleem mee als je mijn reactie gebruikt. Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
De laatste ongi - die dus later kwam door de Progesteron - was anders dan anders. Veel minder bloedverlies. Reden: onbekend. Maar dit in mijn achterhoofd hebbend en vaak misselijk en gisteren en vandaag veel afscheiding en erg duizelig vandaag, begon ik me af te vragen of er misschien toch een kansje is dat ik zwanger ben. Is natuurlijk meer de wens, dan logica. Zat te twijfelen om een ZW-test te doen en dan gelijk een OVU-test i.v.m. afscheiding (lijkt wel van rond eisprong). Helaas - NATUURLIJK - negatief. Na honderd-duizend keer de ZS-test heen en weer te bewegen en naar het licht toe en van het licht af te draaien , 'zie' ik een hééééél vaag streepje .. maar verstandelijk weet ik wel beter, want de test is gewoon wit. Heb de test ook voor de zekerheid gedaan omdat ik vrijdag a.s. naar de tandarts moet. Er is een stukje van mijn tand afgebroken (of het is een stukje van de witte vulling geweest die daar zit). Een aantal weken geleden is tot 2x toe ook een stuk van een kies afgebrokkeld. Ik ga nu iets zeggen waar ik me behoorlijk voor schaam .. ik ben nl. al een hele tijd niet bij de tandarts geweest dit omdat ik ontzettend ben bang voor de tandarts (al mijn hele leven). Dus nu de stoute schoenen aangetrokken en gebeld. Dat vond ik al eng. En toen hoorde ik wanneer ik voor het laatst ben geweest . 2004 Ik weet het, het is schandalig, maar ik durf gewoon echt niet. Ik ben nu al ontzettend zenuwachtig voor vrijdag. Er zal wel een verdoving komen (vandaar voor de zekerheid de ZS-test), maar die vind ik dus ook zo ontzettend rot, bij mij doen die dus echt erg zeer. En ik ben echt niet bang voor prikken. Bloed afnemen draai ik mijn hand niet voor om. Infuusnaald geen probleem. Ik ben diabetes en spuit 2x per dag insuline. En in het verleden natuurlijk de Gonal + Pregnyl. Maar een prik in mijn mond . wat een ramp is dat. Sorry moest het ff kwijt. Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
@IS Oh meid toch... getver de getver dat je tóch weer een witte test had. (Understatement of the year.) Zullen we even samen heel hard schreeuwen? AAAARRRGGHHH! Zo, dat is eruit. En dan nog naar de tandarts. Wat naar dat je zo angstig bent. Wou dat ik het voor je weg kon nemen. Er is echt niks om bang voor te zijn. Virtueel zal ik je hand vasthouden! Hele dikke knuffel!!!
Ach verstandelijk wist ik het ook wel. Eens in de zoveel tijd maak ik mezelf ff gek en denk ik 'Maar nu voel ik dingen toch anders, dan anders.' En eigenlijk weet ik dan ook wel dat ik mezelf in de maling neem. Dank je Alexandra! Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
Wanneer mag jij nou testen Alexandra. Heb ik het nou goed dat je bij het terugplaatsen van een emmy eerder kan testen dan na een IUI?? Dus dat je dan niet 14 dagen hoeft te wachten met testen? Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
@IS: Getver :x :x!! Wat een stom nieuws dat je weer naar zo'n (bijna?) witte test hebt staan staren... Ook dat is een feest der herkenning helaas . Die stomme test eindeloos in allerlei hoeken houden en onder verschillende soorten licht totdat je ogen er letterlijk pijn van gaan doen. En de echt rottige momenten zijn dan idnerdaad als je zo'n bestaat-ie-nou-wel-of-niet vlek/streepje ziet, waarmee je jezelf helemaal gek kan maken. Dikke knuffel! @tandarts: hahaha, je hoeft je niet te schamen hoor - hier zit ook een chronische tandarts ontwijker . Ben bijna 3 jaar niet meer geweest. Deels uit angst, maar ook deels omdat ik de tandarts met mn stomme hoofd toen we net bezig waren dat had verteld ivm de verdoving en ik bang was dat ze ernaar ging vragen en ik geen zin had in dat gesprek (ze kent me al heel lang en onthoud alles). Gelukkig heb ik wel sterke tanden en poets en flos ik mij een ongeluk (juist om maar niet naar de tandarts te hoeven), zodat ik het nog wel even kan uitstellen, haha. Veel sterkte, ik hoop dat je dit keer minder last hebt van de verdoving! En als je straks geweest ben voel je je vast een stuk beter (en kun je weer een tijdje wegblijven ). @Alexandra: Tuurlijk mag stukjes van mn geraas gebruiken, voel me vereerd . Het idee dat anderen er iets aan hebben, geeft me altijd een goed gevoel.
Dat ligt er aan hoe oud de emmy is. Mijn emmy's zijn 5 dagen oud, en worden 5 dagen na de eisprong teruggeplaatst. Dus die 5 dagen kun je van de 2 weken aftrekken. Met een dag speling hou ik dus 10 dagen aan.
Dat is dan wel héél spannend Alexandra. Dan zou je zondag al kunnen testen .... klopt dat??? Damn ik ga zaterdag a.s. een weekje op vakantie ..... dat is natuurlijk wel leuk ..... maar dan weet ik dus niet wat de uitslag is bij jou. Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
Hm, ja dat is eigenlijk al snel he. Maar ben er eigenlijk niet zo mee bezig, want NATUURLIJK lukt het niet en als het wel lukt wordt het NATUURLIJK een miskraam. Dussss.
Snap je reactie uiteraard ...... maar er is NATUURLIJK ook kans dat je WEL zwanger bent. En daar blijf ik onwijs voor duimen .... lekker puh!! Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!