Herkenbare verhalen allemaal. Wij zijn inmiddels al een tijdje bezig en hebben zo onderhand de meeste mensen ingelicht over onze situatie, op mijn schoonouders na dan. Mijn ouders, onze vrienden weten het, ik heb nu ook sinds kort al mijn collega's ingelicht, wat ook een opluchting is moet ik zeggen, kan er nu gewoon over praten op het werk, zonder dat ik geheimzinnig hoef te doen. In het begin wisten alleen mijn baas en 1 directe collega het. Ik merk wel dat mijn collega's er ook niet echt naar vragen hoor sinds ik het verteld heb, maar denk dat dat meer is omdat ze bang zijn dat ik ga huilen ofzo. Moest wel heel erg huilen toen ik het ze vertelde....vandaar. Wat betreft vrienden.... we hebben een stel vrienden die heel erg met ons meeleven en altijd informeren hoe het gaat. Daar hebben we wel heel veel steun aan, alhoewel ik het af en toe ook wel eens moeilijk vind want zij is momenteel 30 weken zwanger. Maar probeer dat zoveel mogelijk naast me neer te leggen. Zwangeren kom je overal en altijd tegen. That's life... Maar wij merken ook wel dat niet alle vrienden even belangstellend en begripvol zijn. Kan daar heel boos om worden. Wij moeten wel altijd maar begripvol zijn en blij voor iedereen die zwanger is, maar andersom...ho maar! Ik zeg dat ook gewoon tegen mensen als ze zo'n opmerking tegen me maken.
Ik moet zeggen dat mijn vrienden tot nu toe wel heel erg begripvol zijn. Ik heb het aan 4 hele goede vriendinnen vertel die ik ook echt 100 % vertrouw, en dat vertrouwen zijn ze ook waard want 2 van hun weten het al vanaf het begin en ze hebben nog nooit een woord hun mond voorbij gepraat tegen andere vriendinnen en ze zijn al meerdere keren uitgehoord over onze kinderwens. Eentje van hen woont in Curacao dus haar spreek ik niet zo vaak in real life. De andere drie, waarvan 1 net zelf mama is geworden, vragen regelmatig hoe het met me gaat etc. Dus echt alleen maar lof voor hen! Ook de vriend van een van hen is heel meelevend, neemt me op verjaardag met alemaal zwangeren altijd even apart hoe ik me voel, echt lief. De vriend van mijn zusje heeft me ook echt verbaasd. Ik had aan mijn zusje gevraagd het hem te vertellen omdat mijn broer en zussen en aanhang het allemaal al wisten. De eerstvolgende keer dat hij ons zag, vroeg hij hoe het met ons ging, wat voor behandelingen we precies doen etc. etc. Echt heel lief, terwijl het normaal best wel een botterik kan zijn, hij was echt de laatste van wie ik dat verwacht had. We kunnen wel goed met elkaar hoor, maar zo diepgaand had ik niet verwacht. Mijn schoonouders en de broer van mijn man, daar heb ik meer moeite mee (zie eerdere post). Verder ook twee vriendinnen die op een laag pitje staan. Een heb ik er in een aangeschoten bui ooit verteld dat ik ging stoppen met de pil. Nu 2 jaar geleden. Ze is zelf zwanger en blijft samen met die andere vriendin maar andere vriendinnen uithoren wat er toch met ons aan de hand is etc. Maar het recht in mijn gezicht vragen durft ze niet. Bah! Ik vertel het hun ook expres niet, want ze zijn in staat het hele dorp hier meteen te bellen met het nieuwtje dat wij IUI doen. En dan overdrijf ik niet.b Ik vind het wel verdrietig om hier te lezen dat er toch nog zoveel onbegrip is. Wel jammer in 2009, waar zoveel kan en mag en normaal is, en dat vruchtbaarheidsbehandelingen gewoon vaak niet bespreekbaar zijn en dat je je er soms gewoon voor schaamt door opmerkingen voor anderen. Meiden, ik ben heel blij dat we elkaar hebben op dit forum. Liefs Zora
O amen. Dat vind ik nou ook. Er is geen plek wara je zoveel begrip krijgt als hier. En zelfs dat...snappen de mensen in je omgeving niet. Dat ik internet afstruin om met lotgenoten te praten. Hope
Helemaal mee eens! Er is zeker nog heel veel onbegrip voor vruchtbaarheidsbehandelingen. Iedereen wil oh zo graag weten of je al aan kinderen bent begonnen, maar als je dan eenmaal vertelt dat je moeilijk zwanger kan worden en in het medische circuit zit, dan lijkt het wel alsof het ineens niet meer interessant genoeg is. Waar ik ook veel steun aan heb ondervonden is het boek "Open Zenuw", geschreven door iemand die ook IVF/ICSI gedaan heeft en actief was op een ander forum. Vond het heel herkenbaar allemaal.
Ook ik ben super blij met dit forum! Je bent lekker anoniem, iedereen zit in ongeveer hetzelfde schuitje en begrijpt je daarom ook zoveel beter. Ik zou niet zonder dit forum kunnen op dit moment!
@Hope: ik zou dit ook fijn vinden. Binnen onze vrienden-/kennissenkring zijn er geen mensen bij die ook in de MMM zitten. Waar wonen jullie dan? Wij in Arnhem.
Wij hadden een bevriend stel die ook in de MMM zaten. Zij is nu zwanger. Ik heb haar meteen gefeliciteerd toen ik het las op haar hyves. Maar heb tot nu toe niets terug gehoord. Dat vind ik ook echt heel moeilijk. Zij weten hoe wij ons voelen. En dan niet eens even een berichtje terug.
ik vind het ook herkenbaar. zo leer je inderdaad je vrienden kennen. en op mn werk weten ze het ook, die zijn nog meer begripvol en vragen hoe het gaat dan onze vrienden. en ja, van mn werk had ik het juist niet verwacht. ik mocht vd week zelfs later beginnen op mn werk omdat we slecht nieuws hadden gekregen.