Mijn zoontje is 2,5 jaar en een echt buitenkind. Vaak gaan we naar de speeltuin in de buurt waar veel andere kindjes en ouders zijn. Mijn dilemma is als volgt... Er liggen altijd een hoop fietsjes, tractors, stepjes en skelters...allemaal veel interessanter dan het eigen loopfietsje...hoe gaan jullie hiermee om? Mij persoonlijk maakt het niks uit wanneer een ander kindje even op de fiets van zoontje gaat, ze hoeven dit ook niet te vragen. Sommige ouders zie ik hier wel moeilijk over doen naar hun kind, 'nee je mag niet op die fiets, die is niet van jou.' Hoe staan jullie hierin?
Ik zou tegen mijn zoontje zeggen: 'Ga maar vragen of het mag.'. Als een ander het prima vindt, vind ik het ook goed. Zo niet, dan is het jammer. Als er niemand bij de fiets is, dan zou ik het niet goed vinden (al vind ik het onbegrijpelijk dat je zoiets achterlaat, maar goed) en het fietsje in een hoek parkeren of zo.
ik zeg ook vaak: nee dat is niet van jou, en als het wel mag reageert debetreffende ouder vaakwel met: o nee hoor dat mag wel. numoet ik zeggen dat ik zandbakspeelgoed en ballen enz wel anders vind dan fietsen en steppen enz....sommige kindjes smijten met fietsen terwijl die van mij geleerd hebben met respect met je spullen omgaan. en ik zou ook not amused zijn als een ander kind zo hun fiets of step neersmijt.
Mijn dochter is erg gesteld op haar fiets en die zou niet blij zijn met vreemde kinderen die zomaar op haar fiets stappen. Ik vind het normaal dat je je kind leert om eerst te vragen of je iets mag lenen voordat je zomaar wat pakt. Het is voor jonge kinderen vaak lastig en niet leuk om steeds op je eigen spullen te moeten letten. Mijn dochter wil haar fiets gewoon kunnen stallen naast de speeltuin zonder steeds te moeten kijken of er iemand anders op vandaar gaat. Bij de spelotheek kun je vaak verschillende fietsjes lenen, wellicht een idee?
Dit dus.. Of hij moet inderdaad eerst even vragen of dat mag. Mijn zoon zit alleen (sinds de peuterspeelzaal) soms nog een beetje in de 'dat is van mij-fase'... Dan spring ik wel even in, want het is niet van hem...
Ik leer mijn dochter nooit zo maar iets te pakken maar eerst vragen. Zo verwacht ik het ook van andere. Meestaal mag dat van mij mag ook. maar vaak andere kindje van 3-4 wil dat echt niet terwijk moeder zegt wel dus dan mag dat niet. Mijn dochter is bijv. erg zuinig met spullen gooit nooit en ze weet ook wat van haar is mag wel als ze "ja" zegt maar zamaar pakken gaat ze niet accepteren. Vind het normaal want iedereen heeft andere spullen, dure soms en niet elk ouder of kind hetzelfde dus vragen is hier altijd "must". In elk gevaal bij step/fiets. Ik vind het noodzakkelijk dat kind leert om eerst vragen voordat hij iets van niet hem pakt want is niet van je kind en elk kind en ouder kan anders op reageren. Als mij dochter wil op fiets van andere want meestaal niet omdat ze bij eigen niemand toelaat dan vraag ik de ouder of dat even mag maar als niet dan niet want ik zou ook niet iedereen op haar dure fiets toelaten. Ik leg mijn dochter dat het niet van haar is. Punt. Wat niet van haar is mag ze ook niet eisen.
Ik vind het heel normaal dat ik mijn zoontje leer dat hij niet met spullen mag spelen als het niet van hem is. Is toch ook brutaal als je zomaar je kind alles laat pakken ook al is het niet van hem of haar? Maar dat is mijn mening.
Mijn dochter pakt niet zomaar andermans speelgoed. Ik zei ook altijd dat dat niet van haar was. Als ouders dan reageren dat het wel mag, prima. Maar vind niet dat een kind zomaar een ander kind zijn speelgoed mag pakken, zeker geen fiets.
'mag niet' zei ik nooit soms wel 'kan niet'. (mijn zoontje wilde 'bijna' nooit de spullen van een ander, zonder dat die aangeboden werden. ja met 1,5 jaar een keertje. het antwoord was hard NEE, van het meisje) met 2,5 jaar, je kindje steeds laten vragen of het mag,dat lijkt me ook moeilijk elke keer weer als dit vaak voorkomt. ik zou zeggen; je hebt je eigen fiets, als je wil fietsen, pak je eigen fiets.... kinderen vinden het vaak niet leuk als een ander kind op hun fiets zit. ook als je het lief vraagt, kan het antwoord vaak Nee zijn. of een onwillige Ja. dat zou ik dus niet steeds gaan doen. ik zou eerst leren om op eigen spullen te letten en daarvan te leren genieten ipv eerst leren 'netjes vragen' om andermans spullen. je hebt van die kinderen die echt van alles vragen aan de vreemde kinderen en ook aan volwassenen. want als je het netjes vraagt moet het kunnen. nee dus. gewoon met eigen spullen en de spullen van speeltuin leren genieten. je kunt straks ook krijgen dat je kind alles dat hij ziet, van jou vraagt( ik wil ook zo een fiets, ik wil ook zo een bal etc) gaat je kindje zelf naar die fietsjes? stapt zij zelf op de fiets? want als je dat toelaat kan de eigenaar wel komen en het kindje er af halen. (de confrontatie moet natuurlijk niet te hard zijn) zo leert je kind ook snel. gewoon een keertje je kind niet begeleiden hier in(als het zo vaak voorkomt) en kijken wat er gebeurt.
Ik maak zelf wel onderscheid tussen groot rijdens speelgoed zoals fietsen en steppen en zandbakspeelgoed en ballen bv. Zandbakspeelgoed ligt er gewoon als mijn kindjes er zitten en een ander kindje hoeft dat van mij niet te vragen. Dat ligt er gewoon voor iedereen. Ik leer mijn kinderen daarmee wel dat ze niet zo bezitterig over hun speelgoed moeten zijn.
Ik leer ze dat ze spullen die niet van henzelf zijn, laten liggen. Als een ander kind spullen van mijn kinderen pakt, en er is geen ouder bij/de betreffende ouder zegt er niets van, zeg ik daar dus ook wat van. Als ze het eerst vragen, vind ik het meestal wel goed, maar dan weet je waar het fietsje is en kun je ook even afspreken dat het fietsje weer teruggezet wordt waar het stond. Kinderen die het zomaar pakken, smijten het vaak ook weer zomaar ergens heen
Fietsjes mag ze van mij nooit pakken, "dat is niet van jou" zeg ik dan. Ik zou het zelf ook niet leuk vinden als een ander zomaar een fietsje zou pakken. Is toch wat duurder dan idd zandbakspeelgoed van een paar euro, en er kunnen krassen op komen bijvoorbeeld.
Wat interessant om dit te lezen, verbaas me een beetje over de reacties.... Ben hier zelf dus schijnbaar erg makkelijk in 😳 en met mij veel moeders uit onze buurt....ben daarom nog wel benieuwd of jullie in het dorp of in de stad wonen....mogelijk zit daar het verschil. Het mijn zoontje laten vragen is een idee, dit lukt hem taaltechnisch n nog niet, maar op korte termijn vast wel....
Dit. En ze moeten ook leren dat ze niet alles kunnen pakken. Heb hier ook regelmatig dat er bij de supermarkt fietsjes ed geparkeerd staan, die mogen ze toch ook niet pakken?
De opvatting verschilt vast per plaats of plek maar wat ik er vervelend aan vind is dat je dan voorbij gaat aan de gevoelens van het kind, de eigenaar. Vaak zijn kinderen heel trots en zuinig op hun fietsen en is het simpelweg niet leuk als iemand zomaar wat van je pakt. Ook niet als de ouders die beslissing voor ze nemen. De fiets van mijn dochter is van haar en zij bepaalt, niet ik, niet een andere ouder, niet een ander kind.
Fietsjes ed mogen ze van mij niet zelf pakken, dat is te duur om zomaar even mee te spelen. Zandbakspeelgoed ed vind ik niet zo'n ramp. Mijn zoontje zou trouwens furieus worden als iemand aan zijn fietsje komt, dat kan hij echt niet waarderen. Ik kom uit een dorp trouwens.
Nee, mogen ze niet zomaar pakken. Als ze dat graag willen, moeten ze het eerst aan een kindje vragen. Natuurlijk gaan die kinderen hun fiets, step of spacescooter niet op slot zetten als ze ermee naar de speeltuin zijn gereden, maar dat wil toch niet zeggen dat iedereen er maar gebruik van mag maken. Gewoon even vragen, zal best vaak mogen, maar soms ook niet, ook dat mogen ze van mij leren.