Ik heb praktisch geen contact meer met mijn vader, eigenlijk al nooit gehad. Eens in de zoveel jaar ga ik langs omdat ik vind dat dat moet, maar we hebben nooit een goede band gehad en het gaat altijd zeer moeizaam. Nu ben ik dus al 22 weken zwanger maar ik heb nog niks laten weten. Ik zie ertegen op omdat ik geen idee heb hoe hij zal reageren. Hij is psychisch niet helemaal in orde, en sowieso is hij de laatste jaren heel erg religieus. Ik weet dat hij het erg vind dat ik een kind krijg zonder getrouwd te zijn (hij vond het al verschrikkelijk dat ik zo maar ging samen wonen). Daarom durf ik het hem niet persoonlijk te vertellen, maar ik vind toch dat hij het moet weten, hij wordt tenslotte opa. Ik zat dus aan een brief te denken. Is er hier toevallig iemand die in een soortgelijke situatie heeft gezeten of nog steeds zit? Ik ben erg benieuwd hoe anderen met zoiets omgaan.
Ik heb geen contact meer met mijn moeder. En heb het haar gewoon niet laten weten. Misschien dat ze het via via wel gehoord heeft en dat vind ik ook niet erg.
ik heb ook geen contact meer met mijn moeder, en ga het haar ook zeker niet vertellen. ik weet toevallig dat ze het via via heeft gehoord, dus ze weet het wel, maar ik had het haar niet verteld, ook niet als ik straks bevallen ben!
hier ook geen contact met mijn vader of uberhoubt die kant van de familie. ik heb het ze echt niet laten weten. waarom wel? een geboorte kaartje etc krijgen ze toch niet
als je zelf vind dat je het moet vertellen moet je het doen.. als je er geen behoefte aan hebt doe je het niet.. je kan bij de winkel zo'n zwanger kaartje kopen bijv en die opsturen.. iets met.. wij zijn in blijde verwachting oid.. hoef je er niet een heel verhaal bij te schrijven ..en hoef je het ook niet goed te praten.. wat hij vind is zijn ding en als hij er problemen mee heb na het horen dat je zwanger bent weet je gelijk of je wel of niet een geboortjekaartje moet sturen .. succes ermee..en gefeliciteerd trouwens met je zwangerschap!
Ik had voor bepaalde mensen een gedichtje geschreven vanuit de baby naar hun toe geschreven, dus overgroot oma, etc.. Met een echo fototje erbij. Leuk kaartje uitgezocht en hoepla, zo op de post gedaan.
Bedankt voor jullie advies! Ik vind vooral dat ik het moet laten weten omdat ik hem nog wel eens zie, ook al is het weinig. Het lijkt me vreemd om dan opeens met een kind aan te komen, of om te verzwijgen dat ik een kind heb. En ergens heb ik nog een soort hoop dat hij wel een soort opa kan zijn, hoewel die kans echt heel erg klein is. En ik zou het gewoon een raar idee vinden als hij zoiets niet weet. Nou heeft iedereen natuurlijk weer een andere reden om geen of weinig contact met ouders te hebben, dus dat zal ook bij iedereen weer anders liggen. Als ik echt nooit wat van hem zou horen dan zou ik het waarschijnlijk ook niet laten weten.
Ik heb ook geen contact meer met mijn vader en ben ook nog op zoek naar een manier om hem te vertellen dat ik zwanger ben. Ik heb daarom mijn broer gevraagd om het te vertellen maar ik geloof niet dat hij dit wil. Ik twijfel ook nog of ik mijn kind straks wel aan hem wil laten zien. Een goede vriendin zei gisteren: komt tijd, komt raad. Ik heb besloten om me er niet meer druk over te maken en ter zijnder tijd te besluiten wat te doen. Veel sterkte er mee...
Zelf zou ik een kaartje sturen met een kopie van een echo en een kort iets. Je kan jezelf soms erg in mensen vergissen. Ook op de positieve manier. En achteraf hoe jij jezelf nooit schuldig te voelen dat je het nooit verteld heb als hij het helemaal geweldig blijkt te vinden! Je bent volwassen en het zijn jouw beslissingen en keuzes die je maakt
Ik denk dat je net zelf je antwoord al heb gegeven. Ik heb in zo'n soort gelijke situatie gezeten en dat bij beide ouders. Toch de eer aan mezelf gehouden en ze gebeld om te zeggen dat we zwanger waren. Het is niet leuk als ze via via horen dat je al over de helft van je zwangerschap bent. Zeker niet als je hem nog wel eens ziet. Ik persoonlijk vind dat je het zelf moet vertellen. Al is het inderdaad met een kaartje maar doe het wel zelf. Geef hem de kans om te reageren hierop. Misschien valt zijn reactie alleen maar mee en kan hij nog een beetje mee genieten van je steeds mooiere volle buik! Suc6 met je keuze iig. Je moet doen wat voor jou goed voelt!
Da's inderdaad wel een groot verschil: hem nooit meer zien of hem nog wel af en toe zien. Als je het niet ziet zitten om het hem zelf te vertellen, kan je misschien een kaartje sturen? Succes ermee!
ik zou hem gewoon een kaartje sturen, zoals hierboven ergens staat. En erbij bedenken dat je dit puur voor jezelf en je kleintje doet en niet voor hem. En verwacht geen reactie, ook niet stiekem, dan kan het alleen maar meevallen. Succes!