Hi, Ik verbaas me erover hoe snel je lichaam hersteld en wat je allemaal aankan. Elke ochtend als ik wakker word, gaat het steeds weer een stukje beter. Ik ben in vlagen wel verdrietig, zoals vandaag dat we onze intake afspraak bij de verloskundige hadden. Ik ben ook heel onzeker en heb veel vragen. Over 3 weken hebben we de controle afspraak bij de gyn en kunnen we alle vragen stellen. Ik blijf me afvragen hoe het Zo mis heeft kunnen gaan. Ik heb 6 inwendige echo's gehad, ze wisten aan bloed waardes dat ik zwanger was en konden het op de echo's niet vind3n. Ik heb steeds aangegeven aan mijn linker zijde zon last te hebben.... Maar goed, daar zal ik misschien nooit achter komen. Hoe is het met jou? Liefs x
Hey meis, Raar wat je lichamelijk en mentaal allemaal kan verdragen he? Ik begrijp je verdriet helemaal. Het is zo heftig en je bent er niet op voorbereid. Al helemaal niet bij je eerste zwangerschap. Ik had al veel gelezen over een bbz omdat ik ooit eens een soa heb gehad van mijn ex zo'n 9 jr geleden. Sindsdien bang geweest voor verklevingen en ooit een bbz. Die bbz is helaas waarheid geworden. Hopelijk zijn er (bijna) geen verklevingen waardoor een toekomstige natuurlijke zwangerschap nog wel mogelijk Is. Mijn gyn acht die kans nu nog het grootst. Dus we mogen nog eerst in 2018 babydansen. Het is idd slecht dat ze het zo ver hebben laten komen. Ik was wel goed onder controle en ze zagen een goede hcg daling. Dus ik was tevreden over mijn ziekenhuis. Maar niet tevreden over mijn huisartsenpraktijk of hun spoeddienst. Ze zeiden allemaal dat ik me niet druk moest maken toen het bloedverlies begon of toen ik wat pijn kreeg. Ik heb direct bij begin bloedverlies een hcg test geëist. Ze wouden het niet geven en ik heb er behoorlijk moeilijk over gedaan. Uiteindelijk gaven ze toe en kon ik mijn hcg een paar keer laten controleren tot de vroege echo bij de vk. De hcg liep goed op, maar toen ging het bij 6.5 wk toch mis en was het flink gedaald. Daar kwamen ze in het ziekenhuis achter nadat de echo bij de vk niks zag in de bm. Artsen gaan ook echt uit op kansberekeningen en processtappen. De kans op een bbz is 1% dus gaan ze daar niet direct vanuit. Hebben ze jou nog iets laten weten over je rechtse eileider? Is die goed doorgankelijk? En wanneer gaan jullie weer babydansen? Liefs.
Hi, Ja ik verbaas me over mijn eigen lichaam. Ben alleen helemaal bond en blauw op mijn armen en buik. En ik blijf volgende week nog even thuis van het werk. Ik ben kleuterjuf en ik vermoed dat dat nog een beetje te zwaar is. Heb jij die soa wel laten behandelen? Ik heb bij mij geen idee waarom het zo gelopen is. Heb naar mijn idee nooit een soa gehad. Waarschijnlijk gewoon pech. Ik vind het allemaal heel moeilijk. Het kindje was zo gewenst en in die tijd dat we het wisten ben ik er al zo gehecht aan geraakt. Nu komt het besef dat het voorlopig nog wel even gaat duren allemaal. Ik wil er zo snel mogelijk weer voor gaan, Maar mijn vriend is een beetje angstig geworden en die wil voorlopig wachten. Hij is zo geschrokken van alles wat er is gebeurd en wat het met mij heeft gedaan. Ze hebben tijdens de operatie naar mijn rechter eileider gekeken en gezegd dat hij er gezond uitziet, maar of hij doorgankelijk is kunnen ze tijdens een operatie niet zien geloof ik. Dit ga ik over 3 weken allemaal vragen. Jou eileider is blijven zitten, maar is dit niet gevaarlijk voor de volgende keer? Wanneer gaan jullie er weer voor? Liefs
Hey meis, Ik snap dat je nog even thuis blijft na zo'n ingreep. Al helemaal omdat je ook fysiek werk doet. Is toch lastiger voor het herstel. Neem je tijd. Ook heel begrijpelijk dat je vriend ervan geschrokken is en dat hij zich zorgen maakt. Dit had mijn vriend ook. Het scheelt dat met de tijd het gevoel wat zakt en je er nogmaals voor wilt gaan. Ik wou ook direct door, mijn vriend wou wachten. Op advies van de gyn wachten we 2 rondes voor maximale genezing. De 1e cyclus is inmddels geweest. Ik wacht nu momenteel op cyclus 2. En hoop eind jan voor het laatst ongesteld te worden en daarna 9 maanden niet meer. Bij mij was geen ingreep nodig. Dus in theorie kan die eileider inderdaad nu meer verkleefd zijn. Maar de kans op een goede zwangerschap is momenteel nog het grootst volgens de gyn. Ik heb goede hoop dat mijn linker eileider goed is en dat we daar snel zwanger via worden. Die soa heb ik destijds snel behandeld en ook geen klachten van gehad. Ik heb echter niet zo heel lang geleden klachten in mijn onderbuik waarvan ze dachten dat het mijn blinde darm was. Is uiteindelijk vanzelf opgehouden, maar het kan juist zijn dat ik toen wellicht een kleine ontsteking ergens had waardoor misschien verklevingen zijn ontstaan. Het blijven echter allemaal speculaties. Zeker weten doen we niks. De doorgankelijkheid van je eileider is wel te testen tijdens zo'n kijkoperatie, maar doen ze vaak niet als je met spoed geopereerd moet worden zoals jij. Als het bij mij nogmaals mis gaat willen ze ook middels kijkoperatie verder onderzoeken. Ze zullen dan ook naar de doorgankelijkheid kijken. Laten we hopen dat het allemaal niet nodig gaat zijn en dat we snel goed zwanger zijn. Liefs
Hi, Sorry voor mijn late reactie. Even niet op de pagina gekeken. Ik ben vandaag weer begonnen met werken, en dat doet me goed. Kindjes allemaal weer blij dat juf er is. Goed om weer onder de mensen te zijn en er over te praten. Nu hoor ik ook van collega's die ook zoiets hebben meegemaakt en dat geeft steun. Voel me momenteel heel goed, af en toe nog wat moe. Gevoel is heel wisselend. Af en toe nog erg verdrietig. Ik heb 1 feb mijn controle en vragenronde. Ik heb gister een zwangerschapstest gedaan en die was negatief. Ben ik blij mee, nu weet ik dat het hormoon weg is en ik wacht tot mijn cyclus weer is opgestart. Hoe is het met jou/Jullie? Zijn jullie al weer begonnen? Liefs x
Hey meis, Fijn dat je weer aan het werk bent. Bezig zijn helpt zeker. Ook het feit dat collega's zoiets hebben meegemaakt helpt zeker. Zou je me ook hun ervaringen kunnen delen? Ik zoek nog altijd soortgelijke ervaringen. Wat fijn dat het hormoon weg is. Stom hè dat je zo blij wordt met eigenlijk slecht nieuws. Wanneer gaan jullie er weer voor? Ik wacht momenteel op mijn menstruatie. Daarna mogen wij er weer voor gaan. Ik hoop eind jan weer ongesteld te zijn. Liefs, Minnie
Hi, Ja het is goed weer bezig te zijn. Ik kreeg vorige week een appje van een collega met haar verhaal. Ze hoorde wat mij was overkomen en wilde graag laten weten dat ze een beetje begrijpt wat ik voel. Haar verhaal lijkt heel erg op mijn verhaal, al was het bij haar met 6.5 weken. Ook een operatie gehad en rechter eileider verwijderd. Zij heeft daarna nog 2 miskramen gehad en zou net voor onderzoek gaan toen ze erachter kwamen dat ze weer zwanger was. Daarna heeft zij 2 gezonde kinderen gehad. Bij mijn andere collega zat het in haar eierstok. Ook dit is gaan bloeden en moest ook met spoed geopereerd. Bij haar is er een eierstok verwijderd. Zij is 9 maanden daarna zwanger geworden en heeft nu 1 dochter. Het is fijn om het met iemand te kunnen delen, Iemand die het begrijpt. Ik merk dat ik het lastig vind als mensen me niet goed begrijpen. Ik Word een beetje boos van sommige opmerkingen "je weet nu in ieder geval dat je zwanger kan worden" "ach het was nog niets, het was maar een paar weken". Deze opmerkingen maken me boos en verdrietig. Krijg jij dit ook wel eens te horen? O eind januari! Dat is bijna! Spannend. Ik wacht ook op menstruatie nu. Ik wil er zo snel mogelijk weer voor gaan maar vriend is erg geschrokken. We wachten in iedergeval op het gesprek en wat daar uitkomt. Hij wil van een professional horen dat het oke is. Ik kan zoveel zeggen.. Ik heb nog een hele boel blauwe plekken.. hij zegt :'als je er van buiten al zo uitziet, dan kan het van binnen niet veel beter zijn' hij is onzeker en geschrokken, Maar dat komt wel. Ook hij heeft tijd nodig. Ik moet wel zeggen.. het ene moment heb ik er heel veel vertrouwen in, het volgende moment ben ik super onzeker en vraag ik me af of het ooit nog goed gaat komen. Heb jij dat ook? Liefs
Ik heb precies hetzelfde. Ook zulke opmerkingen dat het wel goed komt, dat je zwanger kan worden of dat er nog geen hartje klopte maakt het niet beter of makkelijker. Ik wordt dan ook wel boos. Ik krijg dus inderdaad precies dezelfde opmerkingen. Ik wou er ook zo snel mogelijk voor gaan. Maar we wachten dus op advies van de arts 2 rondes. Mijm vriend begon door alle ellende uberhaupt te twijfelen over kinderen. Het was het niet waard om mij te verliezen. Gelukkig zijn we na het gesprek met de gyn wel tot het besluit gekomen om na 2 rondes er weer voor te gaan. Bij mij is er geen operatie geweest en ik ben ontzettend bang dat het alsnog ooit moet gaan gebeuren of dat het weer mis is. Onbezorgd zwanger zijn zit er dus niet meer in. Die angst zal volgens mij altijd blijven. En het ene moment heb ik hoop en ben ik optimistisch en op het andere moment ga ik er vanuit dat ivf de enige optie gaat zijn ofzo. Het wisselt heel erg. Ik geloof wel oprecht dat ik ooit mama wordt. Met of zonder medische hulp. Ik hoop alleen dat het toch op natuurlijke wijze kan. Ik troost me uit het feit dat we nu snel zwanger waren. Hopelijk gebeurt dat nog eens, maar dan op de juiste plek. Xxx
Ja die opmerkingen maken me boos. Zijn vaak mensen die geen idee hebben hoe het is. Ik ben ook soms zo onzeker. Gaat het wel lukken? Hoe lang zal het duren? Probeer daar zo min mogelijk mee bezig te zijn. Word daar verdrietig van. Ja, wat jou vriend heeft gehad heeft mijn vriend nu ook een beetje. Al verzekerd hij mij dat er een baby gaat komen. Natuurlijk of met een beetje hulp, het gaat lukken! Ik hoop dat het voor ons beide snel zo mag zijn!
Weet jij trouwens waar het heeft gezeten? En of jou eileider beschadigd is? Dat lijkt me zo moeilijk, als je dat niet zeker weet. Xx
Mijn vriend heeft ook beloofd dat het ons gaat lukken. We moeten die mannen dan maar geloven he. Ze denken bij mij iets in de rechtse eileider gezien te hebben maar dat weten ze niet zeker. En aangezien mijn lichaam het zelf heeft opgeruimd zullen we het nooit weten. Ik ben sowieso bang voor verklevingen. Ik heb ooit een stomme soa van mijn ex gehad. Dus het kan daardoor komen. Het kan ook een andere ontsteking zijn geweest . Of het kan gewoon pech zijn. Ze weten het pas zeker bij een hsg en/of kijkoperatie. Weet jij of je andere eileider helemaal goed is?
Hi! Ja, we gaan die mannen maar geloven. Bij de meeste mensen komt het allemaal goed. Soms duurt het wat langer en vergeten doe je dit natuurlijk nooit. Bij mij hebben ze tijdens de operatie wel naar mijn rechter eileider gekeken, Maar ik weet niet meer precies wat ze erover hebben gezegd en wat ze hebben gedaan. Dat ga ik 1 feb vragen. Wil jij niet graag weten of er iets met je eileider is? Dat lijkt mij zo onzeker! Bij mij hebben ze mijn verwijderde eileider naar een lab gestuurd om te kijken of daar iets uitkomt. 9 van de 10 x komt daar niets uit,Maar het is protocol hebben ze mij verteld. Zodra gyn aangeeft in het gesprek wanneer het weer mag, wil ik er weer voor gaan en vriend denk ik ook wel. Ja die soa zou het kunnen zijn. Leuk die exen! Misschien heb ik ook zoiets gehad zonde klachten... daar denk ik steeds aan. Chlamydia gaat vaak zonder klachten volgens mij.
Bij mij was het idd chlamydia. Maar ik dacht er wel snel bij te zijn destijds. Had verder ook geen echte klachten. Ik heb wel een tijd geleden last gehad van mijn buik. Ze dachten toen blinde darm. Maar de klachten zijn uit zichzelf verdwenen. Daar zouden bv ook verklevingen door kunnen komen omdat alles daar dicht in de buurt ligt zeg maar. De gyn had me aangeboden om een hsg te doen als ik het perse wou. Het advies was echter om eerst nog natuurlijk te proberen zonder ingrepen omdat het zo snel raak was. Dus dat gaan we eerst een half jaartje proberen. Ik vraag me soms wel af of er iets mis is met mijn eileiders ja. Maar volgens de gyn is de kans dat het goed gaat nog steeds groter dan de kans dat het mis gaat. Dus ik wil dat ook nog wel even geloven. Door verder onderzoek wordt het ook weer meteen zo'n medisch gebeuren en dat wouden we nog even voorkomen aangezien we net begonnen waren met het zwanger worden.
Hoe ging je afspraak gisteren? Antwoord kunnen krijgen op je vragen? Heb je wellicht zin om mee te schrijven in de groep " zwanger worden na bbz"? http://www.zwangerschapspagina.nl/threads/zwanger-worden-na-een-buitenbaarmoederlijke-zwangerschap.670669/ Xxx