Hoi meiden, nog meer onder jullie die het ene moment prima lijken te functioneren en het volgende moment half agressief worden van de hormonen? Ik vind mezelf dan echt een draak, kan wel stampen van boosheid. En janken. Reageer het niet af op anderen, maar loop wel te tieren in mezelf. En waarom? Weet jij het, weet ik het... *zucht*
hoi ja hoor ik herken dat helemaal alleen reageer ik het ook naar mijn omgeving af probeer het niet te doen maar af en toe groetjes
oooooooooooooojaaa, Ik wil dan het liefst helemaal alleen zijn, irriteer me aan alles, kan niks verdragen. Gelukkig gaat het ook snel weer over.............Komt misschien omdat ik over tijd loop. Groetjes ellenoor
Ha Darcy, Heel herkenbaar sinds kort! Gisteren en vandaag heb ik ineens t gevoel dat er tig hormonen door me heen gieren die hetzelfde voelen als dat ik had als ik ongesteld moest worden. Om iets kleins op mn werk vandaag maak ik me nu al uren druk. Ben vooral gewoon boos op een bepaald persoon. En waarom? Omdat ze iets zei wat mij niet zo zint. M'n man zei 'lekker belangrijk'. Ergens weet ik dat ie gelijk heeft, maar ik blijf dat boze gevoel houden. grrrrr Ik irriteerde me ook al aan een andere collega haha Vanochtend toen ik uit bed kwam voelde ik me al alsof ik elk moment in janken uit kon barsten. Ik bleef t liefst thuis. Wat hormonen wel niet allemaal kunnen veroorzaken heh Sterkte ermee x Sophie
Nou ik wel hoor. Manlief kan me soms echt wel wat aan doen .. figuurlijk dan. En ik hem ook ... ben echt niet zo gezellig af en toe
heel herkenbaar! Maar probeer me wel zo veel mogelijk in te houden, al is dat soms heeel lastig! Liefs Kiss
Hier nog eentje die lekker dwars kan reageren! Ene moment jankend als een klein kind en het andere boos en opstandig. Ik word er soms wel gek van.
Lullig voor jullie ook, natuurlijk. Maar eh... wel opgelucht dat ik niet de enige ben die soms helemaal over de rooie gaat
och jee wat herkenbaar zeg heb hier soms knallende ruzie door pfff echt niet bevoordelijk voor een relatie zwanger zijn het mooie nog is dat ik zelf niet eens in de gaten heb dat ik het doe ook en daar pas later achter kom en het kwaad dus al is geschied ik voel me totaal onbegrepen soms en mannetje heb het ook al niet makkelijk met zijn rug en die zit dus ook nog thuis dus op mijn lip pffffff zal blij zijn als ik bevallen ben dan ben ik dus hopelijk ook van mijn buien af
Ik had er vooral de eerste 10 weken last van, en nu alweer sinds 30weken . Heb soms echt te doen met mijn mannetje maar kan er echt niks aan doen... Gelukkig begrijpt ie het ook wel...
Ach die arme mannen van ons hahahaha. Ik heb er best wel last van, ik kan er soms echt niets aan doen word dan pissig om de kleinste dingen en kan dan ook achteraf gezien onredelijk reageren. Waar ik ook last van heb is dingen vergeten de meest simpele dingen zoals het schrijven van woorden of het juist formuleren van mijn zinnen echt heel erg vervelend voel ik me mega dom van. Bij mijn jongens had ik dit dus veeeeeeeeeel minder dan nu. Ik kan echt merken dat het een meisje is
ik had het bij mijn dochter lang niet zo erg als dat ik het nu heb kan ook zijn dat het komt omdat er 2 kids in zitten bij mij maar dit zijn echt jochies
ooo wat ben ik blij met dit onderwerp op het forum hahahah dacht al dat ik een extremeling was maar et valt gelukkig mee manman ik ken mezelf niet meer terug ik kan echt gaan zitten janken om een verkeerde opmerking en echt doorzeuren over super onbelangrijke dingen
Ik heb er ook last van. Kan om alle pissig worden. Ken mezelf soms helemaal niet terug, omdat ik normaal helemaal niet zo ben.. haha.
Ja hoor, vooral manlief is regelmatig de pinuut. En dat terwijl hij erg zijn best doet om heel goed voor mij te zorgen (ik zit al 8 weken thuis met extreme misselijkheid en braken). Ik voel me dus ook bijna altijd meteen superschuldig. Gelukkig blijft mijn schat altijd rustig. *zucht* wat is het toch een lieverd!
ik had er tot vorige week nog geen last van, was juist vaak vrolijk, maar nu... om het minste of geringste wordt ik boos of barst ik in tranen uit, echt erg irritant!
Heel herkenbaar ik kon ook om de kleinste dingen volledig uit mijn slof schieten. Kleine geruststelling, na de bevalling was het weer over bij mij.