Ik ben nog steeds in shock wel.. Ik was vorig jaar zwanger en zou in april 17 uitgerekend zijn, dat is met een hele heftige miskraam geeindigd. Ik had geen pijn maar heel erg veel bloedverlies en heb daarna een paar dagen in het ziekenhuis gelegen. Het was mijn 2e miskraam na mijn jongste dochter van bijna 2. Ik had daarom een afspraak om een spiraaltje te laten plaatsen. Toen is mijn leven op de kop gezet door de aanrijding van mijn dochter, we hebben 2 maanden in ziekenhuis en revalidatiecentrum doorgebracht. Het is gelukkig met haar allemaal goed gekomen. Dus die afspraak heb ik af moeten zeggen, met de gedachte als we straks thuis zijn dan ga ik dan wel.. en terwijl ik in het ziekenhuis ben kan ik toch niet zwanger raken In november waren we dus weer thuis, ik had voor het ongeluk een nieuwe baan gevonden die ik dus op 1 november zou starten. Ik ben dus met mn stomme hoofd FT gaan werken na zo'n trauma en moest tegelijkertijd alles zien te organiseren voor mijn dochter (begeleiding op school ed). Dit dus met 4 kinderen waarvan 1 baby.. nu ik erover nadenk leek ik wel gek. Maar goed, ik kon me op mijn werk dus heel moeilijk concentreren, kreeg geen contact met mijn collega's en voelde mij verschrikkelijk ongelukkig. Ik heb die baan opgezegd. En ben dus nu weer thuis. Ik heb in de tussentijd nog de pil geslikt maar daar werd ik super depressief van, dat ging echt niet. Nu heb ik, dacht ik, heel goed opgelet,, Heb nog nooit zo vaak 'Nee' gezegd tegen mijn man. We hebben dus echt extreem weinig seks gehad, nu is dat niet gek met een baby die nog heel vaak bij ons in bed slaapt en veel werken ed.. Maar goed, op 8 januari, gebeurde het toch een keer. Letterlijk 1 keer in de hele maand.. maar schijnbaar had ik mijn ei heel vroeg deze keer. Dus gisteren bedacht ik ineens, waarom word ik ineens om 4:00 wakker elke ochtend? Heb dus maar even een test gehaald omdat mijn menstruatie ook al 5 dagen te laat was. Ik ben dus al 40, bijna 41 en heb 2 miskramen achter elkaar gehad. Ik heb ook nog eens geen idee hoe mijn man gaat reageren.. na de laatste miskraam denk ik dat hij er niet echt om staat te springen. En we hebben natuurlijk al 4 kinderen. Ik ben echt bang iets te zeggen, hij is zo bezorgd en ik ben zo bang dat het nu weer mis gaat.
Van harte gefeliciteerd en veel sterkte met het wennen aan het nieuws, omgaan met de onzekerheid en de reactie van je man... Liefs
Dank jullie wel! Ben nog steeds in shock, en kan het eigenlijk nog niet echt geloven.. Ik heb het verder ook nog niemand verteld, ik denk dat ik mijn man vanavond inlicht..