Hallo lieve dames, Ik weet niet waar ik moet beginnen. Ik weet al bij voor hand dat als ik het verhaal op papier neerzet het echt niet zo erg is als dat ik daadwerkelijk zelf voel. In mijn jonge jaren en jeugd heb ik enorm veel meegemaakt dat me heeft getekend. Geen contact met mijn moeder, een vader wat niet naar je omkijkt en ga zo maar door. Nooit ergens last van gehad en in de pubertijd altijd een grote mond en niks kon me schelen. Geen enkele opleiding heb ik afgemaakt. Toen mijn dochter 3 jaar geleden is geboren ben ik 360 graden omgedraaid. Ik werd erg onzeker en van dat meisje met die grote mond was niks meer over. Ik was één brok ellende. Trok me alles aan vond het enorm belangrijk wat anderen van me vinden. Dit is tot op de dag van vandaag nog steeds zo. Ik weet niet wie ik zelf ben, ben opzoek naar mezelf, een hoopje ellende en zo onzeker als maar zijn kan. Daarnaast ben ik ook regelmatig ongelukkig en weet ik niet wat het is of wat ik moet veranderen. Sinds vorig jaar zit ik in therapie. Vorig jaar heb ik ook een opleiding behaald binnen 1 jaar op niveau 2. Sinds september volg ik de bbl opleiding verzorgende ig in 2 jaar. Allemaal positieve dingen zou je denken. Ik werk 32 uur per week met schooldag bij inbegrepen. Mijn werk ligt op 45 minuten afstand en school op 1,5 uur. Vaak wordt ik 6 van de 7 dagen ingepland en heb ik amper tijd voor opdrachten maar ik uiteindelijk haal ik het dan toch net. Ik heb bijna geen tijd voor het huishouden en voor mijn dochter. Maar uiteindelijk zet ik mezelf zo in een vaart dat het toch altijd netjes is. Nu vandaag is weer een enorme dip. Ik zie er tegenop om morgen naar mijn werk te gaan, en waarom? Geen idee, iedereen is aardig, iedereen is behulpzaam. Ik vind er alleen geen uitdaging. Ik houd mezelf voor dat als ik een baan korter bij huis heb en maar 16 uur hoef te werken of 20 dat ik gelukkiger zou zijn. ( zou het echt, of zoek ik excuses? ) Mijn dochter heeft net een enorme krijsende bui in de supermarkt gehad van 20 minuten lang, heeft alles uit het kleine karretje gegooid en we liepen te trekken met zn 2e aan de kar, de ene aan de ene kant en de andere aan de andere kant. Ik ben heel rustig en begripvol gebleven maar wat ging ik kapot van binnen toen ik al die afkeurende blikken zag. Dit doet ze altijd op dagen dat ik vrij ben waardoor ik de volgende dag weer aan het werk ga met een negatief gevoel alsof ze me liever niet thuis heeft. Met mijn leidinggevende heb ik al een gesprek gehad, we mogen zovaak ingepland worden, want die 6 dagen zijn : 3 dagen werken, 1 dag vrij, en drie dagen werken. Volgende maand heeft hij 5 dagen bij me weggestreept om aan mijn opdrachten te werken met het gevolg dat ik -50 uur sta. Wat is met me aan de hand? Wat moet ik doen om een gelukkig leven te krijgen zonder altijd zo depri te zijn? Aan een kant wil ik stoppen met alles maar ik weet dat ik spijt ga krijgen, ik heb mijn oma beloofd dat ik deze opleiding afmaak en zij is helaas in november overleden, zij was mijn moeder wat me altijd heeft opgevoed. Ik zit gevangen in mezelf en weet het gewoon even niet meer. Sorry voor het lange verhaal.
Bespreek t op je therapie en maak vraag na of je planning op werk wel mag Ik heb ook bbq gedaan en wij werden 3.5 dag ingepland had je halve dag voor opdrachten en 1 dag school
Bedankt voor je reactie. Navraag heb ik al gedaan het mag. Mijn therapeut vindt dat ik te veel hooi op me vork neem en bijna tegen het overspannen aan zit. Mijn man vindt dat ik gewoon door moet zetten en geeft me regelmatig een schop onder me kont, dat doet wel goed maar voor korte duur.
Pfoeh, als ik in jou schoenen zou staan zou ik ook langzaam overwerkt aan het worden zijn denk ik! Volgens mij neem je veel te veel hooi op je vork. Goed om te lezen dat je al wel therapie hebt en het daar ook bespreekt. Het is wel belangrijk om daar ook iets me te doen denk ik. Als zij ook al aangeeft dat je tegen het overspannen aan zit is het toch wel goed een stapje terug te gaan doen denk ik? Is het niet mogelijk om minder uren te bespreken op je werk? Of hoef je dan helemaal niet meer terug te komen? Het is misschien een optie om een baan te zoeken waarbij je minder uren maakt als dit op je huidige werk niet te realiseren is. Wel moet je dan goed alle voors en tegens tegen elkaar afwegen. Als ik het zo lees ben ik bang dat als je zo door gaat je echt helemaal in stort, en dan ben je helemaal nergens meer! Dan kun je naar mijn mening beter er iets aan veranderen nu het nog niet zo ver is! Ik wil je sowieso heel veel sterkte wensen! Blijf er goed met andere over praten en neem tips ter harte!! Luister naar je lichaam en geest en doe op tijd een stapje terug!
Bekijk waar je tijd en energie op kan besparen. Misschien kan je boodschappen thuis laten bezorgen. Scheelt weer een drama. En kan je man helpen met het huishouden of is het financieel mogelijk om een hulp in de huishouding te nemen. Uren te kort. Nou ja.. Dan maar een keer uren tekort. Neem je desnoods vakantiedagen op. Jij kan die tijd gebruiken om je opdrachten te maken. Wat ook nodig is..en ook wat meer tijd bij je dochtertje zijn. Dat zal je vast goed doen. En daarna ga je met frisse moed er tegenaan.. Hoe lang duurt deze opleiding nog? En kan je het zolang nog volhouden? Een diploma is namelijk wel erg fijn. Anders krijg je er later zeker weten spijt van.
Als je 32 uur werkt, met schooldag inbegrepen kun je nooit 6 dagen per week moeten werken. Ik neem even aan dat je dagen van 8 uur maakt (school even buiten beschouwing gelaten). Uren tekort is niet wat je wilt, dat moet je later weer inhalen, maar dat gaat amper. Dus is niet iets wat je structureel moet willen. Ik zou toch echt duidelijke afspraken gaan maken met school en je werk, want dit kan gewoon niet. Moet ook menselijk blijven hè! Helpt je man mee in het huishouden? Evt meer van hem verwachten en alles wat minder netjes houden. Steek liever je tijd in je kind.
Bedankt voor jullie reacties, doen me erg goed. Ik had verwacht geen enkele reactie te krijgen. Ik maak dus geen dagen van 8 uur, ik maak er van 7, 6,5 , 6, of 5. Daarom ben ik ook zoveel daar. Vandaag gaat het wel al iets beter als gisteren, maar in mijn hoofd is het altijd zo druk omdat ik heel veel dingen moet regelen. Opdrachten, telefoontjes, nu ook dingen voor ons koophuis. Mijn man doet veel in het huishouden, hij helpt met de afwas, maak de bedden smorgens, brengt het vuil weg, in de weekenden is alles spik en span. We zien elkaar alleen nu bijna niet meer na het eten omdat hij aan het klussen is in onze woning.
Hoe lang duurt de opleiding nog? Ik zou persoonlijk alles op alles zetten om het af te maken! Daarna kun je zoals jezelf zegt een baan in de buurt gaan zoeken met eventueel minder uren. Ik ben misschien hard maar zonder dit papiertje heb je bijna geen kans meer op een baan. Altans hier niet, minimale eis is tegenwoordig verz.ig.. zou zo zonde zijn als al het harde werken voor niks is geweest! Dan maar wat min uren, misschien kun je dat inderdaad compenseren met vakantiedagen.
Bij mij werken ook leerling 3 ig-ers. Die laat ik s middag meelopen met de verpleging. Vaak is er dan ook tijd dat ze op kantoor aan hun opdrachten kunnen werken in werktijd. Dat doen wij expres omdat ze anders nooit aan hun uren komen.