De laatste nachten slaapt Esmae weer als een soort spook. Het inslapen gaat prima, de middag slaap ook, maar de nachten is ze heel erg onrustig. De vraag is of dit te maken heeft met de leeftijd, of dat dit komt omdat ze nog een hoop te verwerken heeft uit het ziekenhuis. Dat is lastig in te schatten. Wij zijn geen voorstander van de harde aanpak zeg maar en dus ga ik haar troosten als het te lang duurt. Ze wil dan bij je zijn en ook dat vind ik niet erg. Alleen terug leggen in bed is echt problematisch. Je bent met gemakt een a twee uur verder voor ze weer uitgesnikt is en diep slaapt. Het breekt enorm op en de oplossing nu is een matras op de grond in haar kamer en daar samen op. Logisch dus dat ik geen rug en schouders meer over heb en domweg niet fatsoenlijk meer slaapt. Mijn partner is nu ziek en dus komt het even op mij neer. We hebben een twee persoons logeerbed die net aan zou passen en ik vanochtend vroeg ik me af of dit slim is om te doen. Het bed dus in Esmae dr kamer neerzetten voor tijdelijk, zodat we allemaal comfortabel liggen mocht het nodig zijn. Maar dan hou je het punt met naar bed brengen. Ze slaapt goed in als ze in haar eigen bed ligt en dan nog, geen haar op mijn hoofd dat zegt dat ze in dat bed in dr up kan. Wat is verstandig? Ik weet het namelijk even niet. Als dit nou de fase is waar bijna elk kind op deze leeftijd last van heeft; spoken snachts, dan sja, moeten we daar dus doorheen. Maar als dit de verwerking is, moeten we daar dan ook maar doorheen? Ik wil Esmae een veilig gevoel geven, maar ik wil er niet naartoe dat ze straks helemaal niet meer alleen kan slapen in haar eigen bed. Ik denk dat het voor een peuterbed nog geen tijd is. Of zou dat kunnen? Wanneer is een kindje daar aan toe eigenlijk? Kortom; ik weet even niet wat de beste oplossing is. Ik wil het probleem in elk geval wel in haar eigen kamer oplossen. Dus haar tussen ons in nemen, vind ik geen goed idee. Tips, ideeën, heel graag!!
Hier ook een mannetje die nogal eens spookt snachts. Vaak begint het ergens rond middennacht. Soms gaat hij weer zelf slapen soms echt niet. Wij nemen hem dan mee naar ons bed of naar het logeerbed en slapen daar verder. Als ik langer wakker ben als hem leg ik hem terug als hij slaapt. Sinds 3 nachten nu een peuterbed, en alleen vannacht ging het even mis maar kwam denk ik ook door het lawaai van de storm. En hij is bezig met de hoektanden, daar is hij snachts ook onrustig van. Over het algemeen slaapt hij ongeveer 1x per week/2 weken een nacht bij ons.
Misschien komen er kiezen door (als ze die nog niet allemaal heeft) Maar hoe ik je verhaal lees, zou ik gewoon dat bed bij haar neer zetten, het is immers belangrijk als jij het idee hebt dat ze bij jullie wilt zijn, dit gevoel ook terug krijgt van jullie waardoor ze hopelijk zichzelf weer lekker "veilig"voelt en het slapen weer goed gaat. Je kunt zelf goed horen of het wakker worden is voor een reden of dat ze iets aan het uitproberen is. Zeker omdat ze al het een en ander te verwerken heeft. Zou het gewoon proberen, mocht dit ook niet lukken, kunnen jullie dan nog altijd een andere maatregel toe gaan passen, zoals huilen of een 5 min regel die je uitbouwt ect. hier wordt onze kleine meid zelden wakker s nachts, al 1 maand helemaal niet meer, totdat ik eergister vermelde dat ze zo goed sliep..... we doen haar ritueel, ze gaat naar bed en gaat meteen slapen tot de volgende ochtend hoor je haar niet meer. Deze keer na 45 min, dus ben ik er even naar toe gegaan, meteen stil, maar na 5 min weer wakker, ze voelde een tikje warm aan, dekentjes even wat terug geslagen, toen weer hetzelfde, manlief er naar toe, weer hetzelfde, haar even laten huilen (was niet echt een harde huil) ben ik nog een keer gedaan, heb haar er uit gehaald en het ritueel boven nog een keer gedaan (dit helpt best vaak) in bedje, niets gehoord na 10 min weer, toen heb ik tegen manlief ook gezegd, laat maar liggen, had al alles gechekt wat het zou kunnnen zijn en dit uitgesloten, na een paar minuten zegt hij, dat kan toch niet..... omdat ze dus echt perfect sliep voor zo lang, ik ga haar halen zegt hij.... ik zeg... wacht nog heel even ze huilt nog geen 3 minuten (lijkt altijd zo lang) na 2 min was het stil en gelukkig is ze niet meer wakker geworden, de volgende dag alles weer van ouds en niets gehoord, ben zo blij dat we haar er niet uit hebben gehaald, en gelukkig is er nooit lang huilen voor nodig, eigenlijk amper huilen. Wat ik er eigenlijk mee probeer te zeggen, is ga je gevoel na en probeer het beste voor jullie te doen, of we het goed doen als moeders, weten we natuurlijk nooit, maar we hopen allemaal op hetzelfde en dat is op een zo fijn mogelijke manier het beste resultaat te boeken. succes er mee!
Ik ben ook van de 'zachte' aanpak maar ik zou er persoonlijk niet aan gaan beginnen om bij haar op de kamer te gaan slapen. Ik denk dat je haar ook op een andere manier veilig kan laten voelen in haar eigen bed, wetende de haar ouders komen mocht ze hen nodig hebben. Dan maar even 100 x op en neer voor een periode. En op een gegeven moment is het misschien gewoon 'klaar', dan kan ze het misschien zelf oplossen en is het verstandig als je niet steeds naar haar toe gaat. Haar leeftijd speelt misschien ook mee he.. Moeilijk, ik snap het wel.. Succes ermee!
Je zou van haar bedje misschien een soort co-sleeper kunnen maken, dit hebben wij ook gedaan met het ledikant van onze zoon. Je haalt één zijwand eraf en maakt het bed dan vast aan jullie bed met tiewraps ofzo. Wat lijkt je op lange termijn het belangrijkste: dat je kindje bij jullie heeft geslapen en dus weet dat haar ouders er voor haar waren wanneer ze jullie nodig had maar je loopt het risico dat ze wat moeilijker naar haar eigen bed teruggaat OF dat ze in haar eigen bedje slaapt maar dit is mogelijk wel even moeilijk gegaan? Ik persoonlijk vind het niet belangrijk dat onze zoon al op een eigen kamer slaapt, zie het nut er niet van in. Maar dat is wat ons gevoel ons zegt! En jij moet luisteren naar jouw gevoel!
Onze dochter is deze week 2 geworden en heeeeeel vaak slapeloze nachten hier, maar wel altijd met reden: ziek, tanden, kiezen, koorts, gedroomd, drukke dag, altijd wel wat. Wij nemen haar altijd bij ons als ze huilend wakker wordt, met het idee: dan is er echt iets en dan slapen we tenminste alledrie nog redelijk. We zijn ook gaan merken dat, wanneer er niks is, ze probleemloos nachtenlang doorslaapt in haar eigen kamer en eigen bed. En dan wachten we weer tot de volgende 'fase' ... succes, je moet doen waar je je goed bij voelt. Hier heb ik het nooit als 'verwennen' gezien want dat blijkt gewoon niet zo te zijn omdat ze ook weer probleemloos in haar eigen bed slaapt als er niks aan de hand is.
We hebben haar kamer gelaten voor wat ie is en ons eigen bed tegen de wand aangeschoven. Het 2 persoons logeerbed in elkaar gezet op zolder en nu gaat ze gewoon naar haar eigen bed 's avonds. Mocht het mis gaan, ga ik wel troosten en lukt dat niet, gaat ze mee bij ons in bed en gaat één van ons naar zolder. Nu slapen we sinds vrijdag wel apart, omdat partner ziek is en we allemaal rust nodig hebben. Dat ging wel, maar het heeft niet voorkomen dat ik nu ook last van mijn keel heb. We hopen nu heel erg dat het Esmae bespaart gaat blijven, die heeft genoeg gehad de laatste maand! Bedankt voor het meedenken
Ik zou dit persoonlijk niet doen. Je went ze er nu aan dat ze bij jullie kan slapen. Ik zou hoe dan ook consequent blijven. Tenzij ze echt ziek is ofzo...maar anders gewoon in het eigen bedje. Ik denk dat ze dondersgoed door heeft dat je toch toegeeft!
Mijn ervaring is, dat als ze eenmaal weer beter slapen (en dus geen tandjes, verkoudheid of wat het ook maar kan zijn waardoor ze slecht slapen), je ze probleemloos weer in een eigen bed kunt laten slapen. Wij zijn altijd erg makkelijk geweest, als hij wilde mocht hij altijd tussen ons in liggen (al zou ik zeker een co-sleeper adviseren, beter voor ieders nachtrust), maar hij wil tegenwoordig echt alleen maar in z'n eigen bed slapen. Dus mijn ervaring is echt niet dat je iets kan 'verpesten' of verkeerd aan kan leren. Ik geloof in nabijheid en troost als ze daarom vragen.
Consider; onze dochter heeft een maand in het ziekenhuis gelegen en heeft aardig wat onderzoeken en alles voor haar kiezen gehad.
Finn heeft ook verschillende ziekenhuisopnames gehad, en daarna was hij vaak snachts helemaal van streek...of dit met zn leeftijd of de opnames te maken had? Ik denk een combi, je kon zeker merken dat het direct na een opname erger was, en dan langzaam het slapen weer wat beter ging, totdat hij weer opgenomen werd... inslapen en middagslaapje ging hier ook altijd goed, alleen het snachts wakker worden was een drama, Wij zijn er altijd heel makkelijk in geweest, als Finn snachts wakker word en hij valt, na even huilen, niet in slaap, dan pakken we hem vaak bij ons, en dan slapen we of samen, of ik leg hem weer terug als hij slaapt. Momenteel gaat het slapen weer beter, hij slaapt gemiddels 1x per week bij ons, en de rest slaapt hij zonder te piepen in zn eigen bed. Hier dus nooit problemen gehad met gewenning... Ik zou haar dus gewoon meenemen naar je eigen bed, en lekker samen in slaap vallen...
Wat ik zelf zou doen weet ik niet, want mijn zoon heeft er (nog) geen last van. Maar ik heb wel een voorbeeld van mijn beste vriendin die de 'zachte' aanpak, zoals hierboven beschreven, ook heeft toegepast bij haar eerste. Die is nu 8, en er zitten er nog 2 onder. Iedere nacht kruipt de hele kroost bij hun in bed. Met tot gevolg dat papa in het bed van de oudste kruipt om nog wat nachtrust te krijgen... Tis een vrij extreem geval, maar ik zou zelf heel goed opletten met wat je doet. Kindjes voelen zich vaak ook heel veilig door regelmaat en weten waar ze aan toe zijn! Maar goed, het is een beslissing waar jij en je gezin je goed bij moeten voelen. Ongeacht wat een ander zegt!