In eigen bed laten slapen hoe pakken we dat aan?

Meerdere dingen uit jouw verhaal herken ik.
Hier heb ik er ook 1 die niet wil dat je zonder iets te zeggen of vragen iets doet, ze wil niet iedereens hand vast houden, ze wil niet perse opa en oma een kus hoeven te geven, ze houdt er niet van als een vreemde/redelijk onbekende haar zomaar aanraakt.
Wat ze wel wil is communiceren, en dit doen wij hier dan ook.

Klinkt omslachtig, maar opzicht geen gek iets, ik als volwassene wil ook niet dat de buurman 3 huizen verderop met zijn hand door mijn haar gaat, ik respecteer haar daar dan ook in.
Daarintegen komt ze zelf naar mij toe, knuffels, kust en zegt dat ze van mij houdt en mij de liefste mama vind.

Dit betekend niet dat ze altijd haar zin krijgt, er zijn regels, deze zijn ook uitgelegd en we wijken er niet vanaf. Zij is alleen geen ja knikker, ze wil weten waarom ze niet haar eigen tanden mag poetsen, waarom ik haar haren wil kammen, dit is allemaal uitgelegd, koste even wat minuten van de dag, maar het is in orde.

Zij had ook dat weinige slapen op de dag, en in de avond gaat ze door en door als je haar niet stopt.
Ons avond ritueel:
Half 6 eten
Nog even gezellig kletsen en doen
Iets voor 7 uur naar boven, licht in haar kamer blijft uit, geen prikkels maar kalmte, licht op de gang gaat aan
Tandjes poetsen, soms douchen we avonds en soms morgens, pyjama aan en bed in

Ik lees niets voor, mijn vriend wel, max 1 verhaal, en hij heeft meer moeite met haar in slaap krijgen dan ik. Ze is een denkertje en een verhaaltje zet toch de verbeelding aan het werk, ik praat liever gewoon even over haar, over wat we gedaan hebben, en rond het kalm en rustig af.

Toen ze jonger was deed ik hetzelfde, alleen pakte ik voor het slapen gaan de lavendel babyolie van Zwitsal, en wreef zacht haar hele rug in, beentjes, ze kreeg een soort mini massage, maar dan heel erg zacht.
Hier werd ze heel erg ontspannen van, voor mijn gevoel liet ze de dag dan lekker los, en viel als een blok in slaap.

Ze heeft 2 keer periodes gehad dat ze in de nacht naar ons bed kwam, deze duurden niet langer dan een week, en dan sliep ze weer gewoon door.
Voor mijn gevoel waren dit gewoon de fases waarin ze een stapje maakte, en zich even niet zo veilig voelde. Daarom ook gewoon laten gebeuren, mij niet druk gemaakt, wel gezegd dat in bed komen bij ons ook slapen betekende, en met de uitleg werd ook dat geaccepteerd.

Soms gaat er gewoon zoveel om in een koppie, dan is het best fijn als jij als ouder helpt met het leeg maken, zeker vlak voor het slapen gaan.
Wat wij sowieso nooit gedaan hebben is wachten tot zij moe werd, we gaan naar boven terwijl ze nog helemaal wakker en bij is. Dit expres gedaan omdat in slaap vallen terwijl je echt moe bent niet fijner is, en niet fijner gaat, juist dan vallen de prikkeltjes verkeerd.

Ik ben dus wel van het vaker nee zeggen, echter met uitleg en goede communicatie, als jouw kindje veel begrijpt zal ze ook dit begrijpen.
Ik heb moeten puzzelen en doen, het is echt niet zo dat het hier perfect en gemakkelijk ging, maar voor ons werkt dit.
Ik denk dat het bij kinderen die veel begrijpen en veel doen en denken het juist extra belangrijk is om bvb na het avond eten al te beginnen met afbouwen van prikkels, niet omdat er teveel zijn op de dag, en niet omdat ze het niet aan zouden kunnen, maar omdat het gewoon veel fijner slaapt als je hoofd tot rust is gekomen.
Geen felle lichten, geen wilde spelletjes, verhaaltje max 1, en zacht en ontspannend communiceren (oooo wat klink ik nu zweverig hihi)

 

Picoloni, Mijn dochtr blijft ook niet bed als ze daar geen zin in heeft.
Nou prima hoor, t maakt mij niet uit. Als ze maar in der kamer blijft. Ze gaat vanzelf wel een keer slapen. Als ik naar bed ga, neem ik altijd even een kijkje en dekken we haar toe.
Maargoed,

Ik zou dus een haakje op de deur doen ofzo als ze niet in der kamer wil blijven. Maar goed, je moet het zelf weten. Ik hb het idee dat al de ideen die gegeven worden voor jou gevoel toch niet werken en dat je het daarom niet wil uitproberen.

Succes ermee

 

Hier een zelfde soort kindje en mijn ervaring is dat mensen die het niet zelf meemaken, er niets over kunnen zeggen. Niet alle kinderen doen nu eenmaal wat je wilt en dat heeft niets te maken met de zin geven. Mijn zoontje slaapt bij ons in bed. In eerste instantie wilden we dit tot 2 jaar doen, maar het bevalt heel goed, dus laten we het voorlopig nog even zo. Hij is ontzettend actief overdag, heeft echt een heel erg eigen wil en wil alles zelf doen. Daartegen ingaan doe ik echt wel, sommige dingen moeten gewoon (hand vasthouden bij oversteken, autogordels omhouden etc), maar ik ga echt niet overal de strijd over aan. Ben je gek. Ik merk aan hem dat als hij moe is, hij echt behoefte heeft aan aanwezigheid van mij en dat geef ik hem graag. Sinds een paar weken slaapt hij nu ook door en slapen we prima met hem in ons bed. Er komt vanzelf een tijd dat hij echt niet meer bij ons wil liggen hoor. Zelf wil ik daarbij een grens van 3 jaar stellen, maar dat is ook geen harde grens, want het gaat prima zo.

 

Even een ander voorbeeld, als ik mijn kindje op zijn kamer zou opsluiten met een haakje, zou hij op zijn kast gaan klimmen, alles uit zijn kast halen, zijn bed afhalen, met speelgoed gaan gooien en compleet overstuur raken. Deze methode is echt niet voor iedereen geschikt en bovendien vind ik het zelf echt niet normaal om een kind op te sluiten, het is geen hond of een gevangene.

 

Pfff piccolina je opent weer een topic met een vraag.en hup boort ieders advies weer de grond in. Niemand heeft het goed, niemand snapt jou kind en alle anderen doen het verkeerd. Niets helpt en je hebt "altijd alles" al geprobeerd.

ik zou zeggen lekker blijven doorgaan zoals je nu doet want dat is het beste toch? Wij snappen jouw kind blijkbaar niet dus doe lekker wat goed voelt.

maar vraag dan niet om de haverklap in een nieuw topic om weer advies. Beetje lullig voor de mensen die er tijd en moeite in stoppen.

 

een kind is idd geen hond. maar soms mag je als ouders best grenzen stellen. en als zij haar kind bij haar in bed wil prima, dan hoeft ze er ook geen topic over te openen

 

Ik geef mijn kinderen ook heel veel vrijheid en geef ze de ruimte om zelfstandig te zijn. Ik vind strijd niet goed en ik begrijp mijn dochter heel goed wanneer ze iets zelf wil doen. Ik vind het ook juist goed want zo leert ze het meeste. Ik stel wel een aantal grenzen, en ik lees dat jij dat ook doet. Geen handen willen wassen, mond afvegen etc, wil bijna geen enkel kind. Ik ga niet dwingen, leer haar zelf de handen en mond te wassen en dat gaat goed. Ik laat haar in de spiegel zien waarom ze haar mond moet wassen, en wanneer ze de jam ziet zitten, lachen we samen en gaat zij wassen.

Mijn dochter lijkt enigszins op jouw dochter, heel snel en zelfstandig. Ook zoekt ze heel weinig lichamelijk contact maar heeft ze me wel echt nodig. Slapen gaat hier in fases moeilijk. Ze heeft nachtmerries soms en slaapt graag bij ons. Dat accepteer ik en ik werk rustig aan het terug leggen in eigen bed. Ik heb een nachtlampje gekocht, praat heel veel over haar kamer met eigen bed en zit ernaast als ze inslaapt. Ik zeg heel duidelijk dat ik weg ga als ze slaapt en dat accepteerde ze best snel. De eerste nachten werd ze 's nachts wakker en is mijn man ernaast gaan liggen met een matras. Zo bleef ze in haar eigen bed maar was ze niet alleen. Dat gebeurde drie nachten en toen sliep ze door.
Ze slaapt nu weer weken in haar eigen bed en is niet meer wakker geworden. Als er weer een moeilijke fase is, doen we weer hetzelfde. Erbij blijven en eventueel 's nachts in haar kamer liggen. Dan blijft ze gewend aan haar eigen bed en weet ze dat het veilig is.
Ik praat heel veel en geef aan dat haar bed veilig is en dat ik er even bij blijf. Ik word nooit boos en geef haar tijd, heeft ze blijkbaar nodig. Ik geef heel duidelijk aan hoe het avondritueel is en hou me daar elke avond aan. Dan boeken lezen, even kus en knuffel en dan zit ik naast haar bed met mijn ogen dicht. Ik zeg niks meer. Kan de eerste dagen wel even duren maar mijn dochter besefte dat dit de nieuwe manier was en had er vrede mee en kon slapen.

 

Op mij reageerde ze gewoon heel normaal dus dit klopt niet. Alle adviezen over opsluiten, laten huilen en de baas spelen zou ik ook niet serieus nemen, dat is gewoon nietje manier.

 

Ik zie in dit soort topics wel vaker een tweespalt aan mama's, tussen diegenen die het herkennen, en diegenen die denken dat het voorgelegde 'probleem' gewoon een kwestie van opvoeding is.

Ik herken ook veel in alle topics van piccolina. Ik heb ook een dochter die weinig slaapt en veel zelf wil en kan. En hoe goedbedoeld adviezen als "je legt ze gewoon op bed, dan rusten ze toch wel" ook zijn, of "je zegt gewoon nee", ik weet ook dat dat in ons geval geen zoden aan de dijk zet.

Je hebt nu eenmaal alle soorten kinderen, net zoals alle soorten volwassenen, zoals piccolina ook al aangaf. En als je dan zegt dat een bepaalde oplossing het niet wordt, dan is dat niet om dwars te liggen, maar gewoon, omdat je je kind kent en al weet dat dat het niet is. Maar ernaar vragen blijft nuttig, want hier en daar ontdek je toch nieuwe invalshoeken of aanpakken die misschien wél passen.

 

Helemaal mee eens. "pittige" kinderen die niet alles doen wat de ouder zegt, is niet simpel een kwestie van niet goed opvoeden.

 

Dan moet je misschien haar andere topics eens doorlezen, en dat zijn er nogal wat. Als het niet in haar straatje ligt, en ook dat is bijna altijd het geval, heeft ze altijd wel iets op te merken dat het voor haar kindje zo niet geldt, of niet werkt of wat dan ook...

Tja ze heeft naar eigen zeggen een "bijzonder" kind dus dan moet je je vraag niet in een openbaar topic stellen waar het grotendeel wel "normaal" is, maar dan moet je er specialistische hulp bij zoeken. (Daarmee doel ik op het feit dat ze zelf denkt dat het kindje hoogbegaafd is etc.. Daar weten ze meeste ouders gewoon weinig van, dus niet dat er zo geroepen wordt dat "ik" haar kind abnormaal vind!)

Een kind van die leeftijd is ook gewoon moe. Misschien kan het zo zijn dat ze zelfs te moe is en daardoor niet kan en wil slapen...?

Gezien er over elke opvoedonderwerp een vraag wordt gesteld door ts, kan het wellicht zo zijn dat ze toch niet alles zo goed weet als ze denkt, en dat is ook totaal niet erg. Niemand is 100% zeker als ouder zijnde

 

Hier ook zo'n meisje en ook zo'n situatie. Onze dochter is alleen ietsje ouder nu. 2 jaar en 4 maand.

Wij hebben ook alle vormen van hulp gehad en bezocht. Kinderatsen, homeopaten, fysiotherapeut, osteopaten, manueel therapeut, natuurgeneeskundigen.... Waarschijnlijk had ze iets als kma, maar door niet optijd geholpen te zijn met de juiste voeding, zaten we in een enorm negatieve stress spiraal. Ze is erg gevoelig en pikte dat goed op. Daardoor heeft alles ws een hele lange nasleep gekregen.

Nu hebben we een afspraak gemaakt bij een ziekenhuis voor jeugd en kinderpsychiatrie. Ik kreeg een tip viavia dat ze daar soms goed kunnen helpen bij slaapproblemen, Om dat dan ook maar uit te sluiten. Een kinderpsycholoog en een orthopedagoog hebben haar geobserveerd en onze ingevulde vragenlijsten doorgenomen. Ze kunnen niets geks aan haar ontdekken. Ze noemen haar een lief, gevoelig, slim en pittig meisje. (Klopt!) Ze denken alleen wel dat ze last heeft van separatie angst. Nu hebben we gesprekken met de orthopedagoog om een plan te maken. 1x geweest nu.

Ondertussen volgen mijn man en ik een gratis triple p cursus via loes. Daar hadden we ons al een lange poos voor ingeschreven, dus het valt ee beetje tegelijk nu allemaal.
Daarnaas ga ik naar een psycholoog voor mijzelf en mijn ondertussen opgelopen burn out...

Dus overal en nergens krijgen we nu adviezen. Wij hebben ervoor gekozen haar op een matrasje naast ons bed te leggen. Ze mag kiezen waar ze wil slapen. Op het matrasje of haar eigen kamer (grote bed). Het gaat met ups en downs maar heel langzaam hebben we een stijgende lijn. Toen zijn we begonnen met een beloningssysteem. Stil in bed blijven, dus geen dramas en ons 10x roepen snachts. In de ochtend een sticker en na een 7 keer, wanneer het kaartje vol is, krijgt ze een heel klein kadootje. Iets wat niet mijn voorkeur heeft, maar wat we na ruim 2 jaar amper een goede nacht toch maar doen. Haar eerste kaart is nu vol en halverwege de kaart leek ze het door te krijgen. Hier zitten we dus nog midden in, maar ze heeft zowaar al een aantal nachten doorgeslapen...! Ze is wel wat ouder, maar wie weet heb je iets aan de tips. Mocht je een beloningssysteem gaan gebruiken, kan je ook kiezen voor andere beloningen (naar de speeltuin, spelletje, enz). En het misschien eerst met beter met een heel duidelijk haalbaar doel beginnen. Iets overdag waar ze gelijk een sticker voor kan verdienen ipv de volgende ochtend pas.

Succes, het is retezwaar als je niet slaapt, weet ik...

 

Oja, de tips die wij ook nog kregen:
Niet straffen met de gang, maar eerst kijken of je haar kunt afleiden. Dus wel zeggen wat niet mag, maar het vervolgens over een andere boeg gooien. Zullen we nu even een boekje gaan lezen (of waar de interesse ook ligt).

Zelf rustig blijven, goed kijken naar hoe je zelf dingen doet. Soms houden kinderen je echt een spiegel voor.
Overdag zo min mogelijk strijd, dat geeft kans op betere nachtrust.

Eerder naar bed gaan. Niet perse eerder gaan slapen en weer weg gaan, maar een rustig en lang ritme. Kletsen, knuffelen, boekjes lezen. En dat alles met minimaal licht.

Overdag maximaal 2,5 uur slapen.

Veel vertellen en uitleggen.

Vaak even laten voelen en merken dat je haar ziet en dat je er bent. Even een aai over de bol, knuffeltje, kusje, zeggen ik vind je lief.
Veiligheid bieden door deze dingen en door misschien tijdelijk op jouw kamer te laten slapen.

Maar ik weet hoe moeilijk het is. Daarnaast wil ik nogmaals zeggen dat onze dochter bijan een jaar ouder is dan jullie dochter.

Het laten huilen hebben wij een half jaartje geleden ook geprobeerd, uit pure wanhoop en vermoeidheid. 3 weken lang elke nacht. We gingen er 1 of 2 keer naar toe, zeiden wat we verwachten en bleven weg. Soms duurde het een half uur, soms wel 1,5 uur....
Geen enkel resultaat. Alle stress voor beide partijen voor niets...
Dus ook voor mensen die denken dat je daamee alles oplost: nope, echt niet altijd zo!!

 

Heb echt niet alles gelezen.


En ik snap dat sommige kinderen een pittiger en zelfstandiger karakter hebben.

Maar het valt gewoon echt op zij wil zij wil zij wil. Zou er stapel gek van worden eerlijk gezegd ze wil veel te veel zelf maar ik zie ook dat de moeder weinig grenzen aan geeft zoveel lezen per dag zo veel spelen samen per dag kan ze toch niet laten huilen nee maar je kan wel gaan zorgen dat ze wat mee zelf gaat spelen haal die leer dingen weg pak een doos blokken en laat haar haar energie daar in stoppen.

Ze gaat braaf slapen komt s nachts bij jullie liggen zo veel kinderen die dat doen laat liggen geef geen aandacht en doe je ogen dicht.

Heb ook twee kinderen in mijn bed gehad gaat van zelf wel eens over.

Of ze ver voorloopt ja kan. Alles kan maar komt het niet van twee kanten van mama wil dat je zo veel doet ??/ je blijft aanbieden je overal in mee gaat.

Zo komt het namelijk over.

Mijn dochter is ook een beide handje echt praat soms als een meisje van 10. Kan zijn omdat ze te veel omgaat met veel grote maar ze heeft toch 3 jaar op het kdv gezeten. Wil ook werkjes doen van groep 2.

Gooi alle leer middelen gewoon eens een paar dagen weg echt weg en ga ander dingen doen. Plakken knippen kleuren kleien koekjes bakken rollenbollen over de grond maak grapjes.

En leer haar alleen spelen ze begrijpt al veel toch van nu even niet mama doet wat anders. Ga maar even met je pop spelen geef poppen barbie.s treintjes.

Noem ook maar wat hoor. Laat haar meer los let niet zo op haar. zo komt dit gewoon op mij over en ook een aantal post eerder van je.

 

Wat wil je nou eigenlijk? Je vraag is hoe kan ik mijn kind laten slapen in bed? Antwoord hierop is makkelijk , consequent zijn, als jij dat wilt kun je dat je kind aanleren. Zeker als ze zo wijs is als je zegt.
Maar ondertussen zeg je, ik wil niet streng zijn , wil haar volgen in haar wil.
Dan krijg je ook niet haar eigen bed.
Daarom de vraag wat wil je?Haar blijven volgen en haar wil geven en dus niet in haar eigen bed of wil je haar in bed zelfstandig laten slapen?
Nu mijn persoonlijke mening als je kind zo slim is als je zegt, kun je haar ook dingen aanleren. Zij heeft, wat ik lees, ontdekt dat ze ver kan komen door te schreeuwen. Doordat jij dat toelaat hou je dit gedrag in stand. Dit is prima, als dit de manier is waar je achter staat. Maar verwacht dan niet dat je kind dan in bed blijft liggen. Daarbij ben jij het moraal compas van je kind, jij bepaald wat je tolereert en wat je accepteerd, hoe jij wilt hoe je kind zich manifesteerd in de maatschappij. Dus als je wilt dat je kind niet schreeuwt, netjes in bed blijft liggen dan ben jij de persoon die je dochter moet aanleren. Vind je het prima en wil je haar accepteren zoals ze is, moet je het zo laten.
En een tip over het knuffelen, mijn zoon houdt niet van overdag knuffelen, hij houdt van ontdekken en leren. Ik heb de gewoonte ontwikkeld om hem elk uur dat hij wakker is minimaal 10 minuten op schoot te nemen. Lees hem een verhaal voor, zing een liedje, kijken naar zijn lievelingsprogramma, soms praten we gewoon. Geef hem daarnaast spontane knuffels en hij begint hier steeds meer van te genieten en geeft hem rust. Succes!

 

Hoe zalf te smeren je laat haar al zo veel zelf bepalen dit is nu iet wat ze dus zelf samen met jou kan.
Laat haar haar vinger in de pot stoppen doe stippels op de armen benen zij de ene arm jij de andere arm ( afleiden).

Doe gek met zalf doe gek met tandenpoetsen pak een spiegel en poets samen je tanden eerst zij dan jij met haar. Of laat haar jou tandenpoetsen doe net als of de borstel de neus gaat poetsen lachen dat ze dan doen. Ik los veel op met grapjes humor. Eigen wijzen kinderen moet je anders benaderen. Net zo als eigenwijze ouders.

 

Ik ben het eens met penseel. TS, ik denk dat het slechte slapen vooral voortkomt uit de gigantische hoeveelheid prikkels die jij (jullie) haar geeft. Kaartjes met alle mogelijke kleuren, alle dieren op verschillende plekken in de wereld, thema's aan de muur, kunstenaars, cultuur, in blokken "spelen", en dit is alleen maar wat ik uit mijn hoofd nog kan herinneren van al je posts. Kind is anderhalf.. Geef haar een pan, een pollepel en een bak wasknijpers bijv. en zet inderdaad al het andere eens in de kast.
Laat je dreumes gewoon dreumes zijn. Je maakt nota bene je eigen ingewikkelde spellen om haar uit te dagen...
Het klinkt alsof je kind van gekkigheid niet meer weet waar ze het zoeken moet. Gun haar eens rust en zit haar niet zo op dr huid. Dan is de kans ook groot dat ze 's nachts meer tijd heeft om te slapen ipv alles te verwerken.