Hallo allemaal, Even het volgende probleem: Mijn zoon Jacob is 13 maand en is altijd al wat eenkennig geweest. Hij voelde zich alleen op zijn gemak bij ons, mijn moeder en schoonouders en bij mijn schoonzus, die op hem past als ik moet werken (1 dag in de week). Nu ging het altijd prima wanneer Jacob bij mijn schoonzus was, tot 2 weken geleden. Als er nu andere kinderen van haar thuis zijn, dan wil hij alleen bij haar op schoot. Als ze de kamer uitloopt om even wat te pakken, loopt ie er achteraan en gaat keihard brullen en stopt niet voor ze hem weer op schoot heeft genomen. Hij heeft het bij ons ook wel hoor, als er visite is dan loopt ie rustig rond, zolang we maar in de kamer blijven. Afgelopen weekend waren we met een grote groep weg (24 volwassenen en 16 kinderen) en het ging allemaal prima, zolang we (liefst allebei) maar in zicht waren. Wat moet ik nu doen? Herkennen jullie dit gedrag? Is dit een bepaalde fase en hoe lang duurt dat dan (gemiddeld)? Of kan ik beter op zoek naar een andere oppas, waar het rustiger is? groetjes Liesbeth
lars heeft het ook wel een beetje, gelukkig alleen als we op visite gaan, en niet als hij bij de oppas is, maar ik probeer hem toch zo vaak mogelijk mee te nemen naar vreemden of minder bekenden (voor hem dan) in de hoop dat hij er snel overheen groeit. en ach, zolang hij met de oppas zelf geen probleem heeft.... tis ff lastig, zon blokje aan je been, maar het gaat wel weer over. (bij lars word t al minder, het begon rond 11 maanden)
Dat is n.m.i. weer een nieuwe fase welke hij door moet maken. Wij hebben het ook gehad, en hij krijste al wanneer ik even de hoek om was. Wat erg hielp is dat je te kennen heeft dat je er nog bent door te zingen of fluiten en wanneer hij bij de oppas is iets te geven waar jouw geur aan zit (knuffel of doekje of zelfs kledingstuk). Wij hebben wel "doorgezet" met hem naar de oppas te brengen met het idee dat het een fase is waar hij weer uitgroeit en idd het is nu weer over. (het duurde zo'n 3 maanden) Ik vond het erg, ook met name omdat hij zo overstuur ervan werd en soms bleef... Succes ermee, groetjes, vonneg
Nou dat was dus precies het probleem bij Jesper zijn oppas. Daardoor huilde hij m.i. maar zij dacht van niet en kon er niet meer tegen en stopte zomaar ineens afgelopen woensdag. Na een maand op hem te hebben opgepast...hij p*t verd*rie pas 6 maanden oud, mag hij nu al niet meer huilen...het mannetje snapt er toch niks van?!?! Ik neem aan dat het vanzelf wel over zal gaan en dat de kinderen daar gewoon aan moeten wennen. Het is ook niet niks iedere keer van hun veilige omgeving weer naar de oppas, waar ze misschien iedere keer weer moeten wennen...aan de drukte, aan de rust misschien zelfs enz...
Nou, ja, zeg..wat een m*ts! Die wilde alleen maar kindjes welke niet huilen en de hele dag lief zijn....tsssssss...maar goed dat 'ie daar weg is, dus Zo'n kleintje weet toch idd niet wat hem of haar overkomt, en dan ook nog niet mogen huilen....word er alleen maar boos van als ik dit lees Groetjes, vonneg
Dus als ik jullie zo begrijp is het een fase die niet zo lang aanhoudt. Ik hoop het! Het is namelijk wel makkelijk dat de oppas familie is, omdat mijn werk wat onregelmatig is, niet altijd op dezelfde dag. En zij kan eigenlijk altijd wel. Een nieuwe oppas vinden zal dus wel erg lastig zijn. Ik zal het in elk geval nog een tijdje aanzien en hopen dat het niet te lang duurt. Die tip van dat doekje of kledingstuk ga ik in elk geval proberen, bedankt!
het kan best een maand of 2 duren hoor, het ene kindje heeft er meer last van dan het andere. ik werk op een kdv, dus maak het vaak mee. wat kan helpen is om veel te praten tegen je kind en te vertellen wat je gaat doen, bijv. ik ga even naar boven en ben zo weer terug. En niet teveel toegeven, ik bedoel niet teveel het kind op te tillen, ze moeten er gewoon even doorheen. Is wel moeilijk hoor!