Ik zou wel gaan, het is gewoon een etentje. Als je naar de dierentuin kon gaan kan je nu ook wel naar een restaurant. Je zwager gewoon niets van aantrekken, het draait niet alleen om hem dat hij erbij is, maar ook om je schoonzus en nichtje. Vooral op die speciale dag voor je schoonouders, heel fijn als iedereen er dan kan zijn.
Lekker doen waar jij(/jullie) je goed bij voelt(voelen)! Ik snap dat je schoonouders het willen vieren op de dag dat ze ook echt getrouwd zijn. Maar als jij daar geen zin in hebt dan niet toch? Persoonlijk zou ik niet van ze verlangen het op een andere dag te vieren om mij.
De eerste jaren na het overleiden van mijn vader had ik er ook geen behoefte aan gehad. Ik zou eerlijk zeggen waarom je niet gaat. Misschien lukt het de volgende keer of een keer daarop wel.
mijn vader is volgende maand 1 jaar overleden en ik heb toevallig op die dag een barbeque. Ik heb daar niet zo heel veel problemen mee eigenlijk, terwijl ik een heel sterke band had met mijn vader en hem erg mis. De enige datum waarop ik niet naar een feestje zou gaan is op de sterfdatum van ons kindje. Ik zou dus gewoon gaan: je schoonouders zijn op die datum 50 jaar getrouwd, wat voor hen uiteraard een zeer bijzondere dag is. Daarnaast gaat het om een etentje, niet om een heel groot feest.
ik zou ook gewoon gaan. mijn oma is op mijn verjaardag overleden vroeger, maar mijn verjaardag blijft toch gewoon. daar heeft ook nooit iemand problemen mee gehad. 50 jarig huwelijk vind ik ook wel heel speciaal dat verzet je niet even vind ik. maar ik ben daar zelf heel makkelijk in.
Ik vind niet dat je je aanstelt. Iedereen ervaart dit soort dingen nu eenmaal op een andere manier. Als je er niet goed bij voelt om op die dag een feestje te vieren dan zou ik er gewoon niet heen gaan. En als ze daar geen begrip voor op kunnen brengen dan hebben ze pech. Mijn schoonvader is 2 jaar terug op oudejaarsavond overleden, om 23:35 om precies te zijn voor mijn man en voor mij hoeven we het niet meer te vieren, het feestelijke is gewoon van die dag af, het zal altijd een dag met een zwart randje zijn. Het is dat we kinderen hebben en voor hun wat vuurwerk afsteken en proberen er wat leuks van te maken maar wij zouden nooit meer op die dag naar een leuk feest kunnen gaan, daar hebben we gewoon geen behoefte meer aan. En als mensen daar geen begrip voor kunnen opbrengen of het raar vinden dan is dat niet mijn probleem. Iedereen beleeft dit soort dagen op hun eigen manier.
Weer zon topic waar ineens een berg extra ellende naar boven komt als het antwoord op de vraag niet is wat iemand wil horen. Maargoed OT.... Ik vind dat je en aanstelt. Mijn moeder is 2 jaar geleden plotseling overleden. Die dag zelf doe ik normaal niet zoveel maar eten we met mijn broers altijd samen. Haen herinneringen op en vieren het leven. Maar het gemis is er altijd en op die dag niet extra. De trouwdag van je schoonouders is nu eenmaal op die dag. Als je geen zin hebt om normaal gesproken die dag met hem te vieren snap ik dat maar in het geval van jouw schoonouders 50! Jaar zou ik gewoon gaan en mezelf even aan de kant zetten. 50 jaar is niet niks, het is die dag en niet de dag erna dat ze 50 jaar getrouwd zijn. Hoe lullig ook, het normale leven gaat door. Ik denk dat je moeder juist trots zou zijn als je het leven weer gewoon op pakt. Mijn moeder zou waardereren dat ik bij haar sterfdag stil sta maar dat kan op diverse manieren. Ze zou niet willen dat ik die dag dingen voor haar zou laten. Ik denk dat er meer dwars zit en het voor jou een principe kwestie is geworden. Voor mijn gevoel "misbruik" je jouw punt nu een beetje.
@twinkle star Nou helemaal niet, ik neem de meningen van alle reacties mee. Ik vind het juist fijn dat mensen mij op andere dingen wijzen die ik niet zie of wil zien. Ik vraag of ik me aanstel en dan kan het antwoord ja of nee zijn. Het is dus niet zo dat ik specieke antwoorden niet zou willen horen.... Erger: ik neig nu meer om wel te gaan... en om mijn zwagertje er los van te zien en te bedenken dat het niet om mij draait. Maar dank je wel voor je reactie!
Ik denk dat dat goed is om te doen. Een etentje bij de Chinees vind ik ook echt iets anders dan een groot feest met toeters en bellen. Je kunt toch op die dag een moment vinden waarop je je moeder gedenkt. En dan op een ander moment gaan uiteten. Ik zou het voor mijn eigen gevoel zo proberen op te delen. En het is een etentje van je schoonouders. Niet van je zwager. Lekker loslaten.
Je formuleert het niet heel subtiel, maar ik dacht precies hetzelfde... Ik zou gaan en als ik mezelf niet zover zou krijgen, hoop ik dat mijn man me 'dwingt'.mee te gaan. 50 jaar getrouwd, met een beetje fatsoen ben je daar gewoon bij, vind ik dan!
Ik zou het wel doen. Mijn vader is bijna 5 jaar geleden overleden. Voor mij is zijn sterfdag niet extra beladen, elke dag mis ik hem en denk ik aan hem. 50 jaar getrouwd is niet niks.
Ik vind het idd wat overdreven. Maar goed ieder voor zich. Ik zou het niet van die dag laten afhangen. Ik sta heel vaak stil op tal van dagen bij het overlijden van mijn broer en moeder. Ik zou dus ook zeker gaan. Mijn dochter is op de sterfdag van mijn broer geboren. Hij is omgekomen bij een tragisch ernstig auto-ongeluk. Zou ik dan nooit haar verjaardag op die kunnen vieren? Ik vier haar verjaardag en geniet daarvan en op diezelfde dag proost ik nog een keer extra voor mijn broer die niet meer bij mij is.
Het is inderdaad hun 50-jarig huwelijk, dus een speciale dag. Als ik kan kiezen tussen het die dag vieren of de dag erna en er zijn beide dagen mensen die niet kunnen, kies ik ook voor de dag zelf. En dan maakt het mij niet uit wie er wanneer niet kan zeg maar. Dus zou inderdaad het gevalletje 'zwager' buiten beschouwing laten. Maar ik kan en wil niet jouw verdriet een waarde geven, dus als je je er niet goed bij voelt zou ik niet gaan. En mijn man zou ik zelf laten beslissen, ook mbt de kinderen. Maar persoonlijk zou ik zeggen: vier het leven onze zoon is geboren op de dag dat mijn schoonvader is overleden (ja emotioneel dagje) dus wij zijn wel van plan er ieder jaar een feestje van te maken. (Nou hield schoonvader wel van een feestje, dat scheelt ook )
Rouwen werkt voor iedereen anders. Hier vieren we juist de belangrijke momenten na het overlijden van ons dochtertje. Je moet vooral doen wat voor jou goed voelt. Wat zou je moeder hebben gezegd? Zou je ook niet naar de bruiloft van een vriendin gaan als ze op die dag besluit te gaan trouwen? Uit je verhaal maak ik eigenlijk op dat de sterfdag van je moeder misschien niet eens echt de reden is om niet te gaan, maar eerder de familie banden. Mocht dit kloppen dan zou ik zeggen...gewoon gaan. Laat je niet kennen en maak er een leuke avond van!
Mijn vader is 5 jaar geleden overleden. Weken voor deze datum beleef ik in m'n hoofd alles wat er toen is gebeurd. Op de dag zelf denk ik heel veel aan hem. Maar het is voor mij ook maar gewoon een dag. Net als alle andere dagen mis ik hem. Ik doe dan ook gewoon wat er die dag "van me verwacht wordt". Of dat nou niks is, naar de dierentuin, of een feestje. Het veranderd niks ad situatie. Maar dat is hoe ik er in sta. Jij hebt t goed recht om te doen wat jij wilt. En daar heeft een ander maar mee te dealen. Sterkte.
Mijn moeder belde mij een keer op wanneer ze haar verjaardag zou houden. Ik heb gelijk gezegd dat wij dan niet komen, omdat het de sterfdag van de vader van mijn man is. Ook al is het lang geleden, het is voor hem een nare dag waarop hij liever niet op een feestje zit. Mijn moeder heeft gelijk de verjaardag verzet. Dat vond ik echt tof. Hoe lang het ook geleden is, ik vind dat zo'n sterfdag een dag van jezelf mag zijn zolang je daar zelf behoefte aan hebt. Maar als het ten diepste andere redenen zijn waarom je liever niet gaat moet je er misschien toch even over nadenken.
Precies dit inderdaad! (En ik lees in je post redelijk wat irritatie of frustratie dus denk dat dat zeker meespeelt )
Ik zou gaan Vier het leven!!! En ik zou graag willen als ik er niet meer ben dat mijn kinderen niet alles op die dag laten vallen ivm mij.