Geen zin om dirksmama op haar woorden te wijzen, maar ik kan toch prima in staat zijn voor mijn gezin te zorgen als mijn man wegvalt? Daarmee bedoel ik dat ik alle randvoorwaarden voor een baan heb, alleen been volledige baan.
Naar mijn beste weten is Dirksmama lerares. Ik zou prima in staat zijn om mijn gezin te onderhouden maar dan moet ik wel een baan hebben. Vooralsnog ben ik werkloos (niet helemaal ongewenst) en zijn de banen die aansluiten bij mijn arbeidsverleden zeer schaars.... @Nynke.. wat doe jij? (beroeptechnisch).. misschien kan ik nog een carrière switch maken
Wat moet, dat moet. Nu heb ik er bewust voor gekozen thuis te zijn. Zou ik moeten werken, ga ik werken. Het ging mij om pittige stellingnames van iemand waarvan ik dacht mij te herinneren dat ze werkloos thuis zat. That 's it. (Ik vind ook dat je als vrouw, of je nou wel of geen partner hebt en of je nou wel of geen kinderen hebt, gewoon in staat moet zijn in je eigen levensonderhoud te kunnen voorzien.).
Ik woon niet in Nederland maar ik ben werkzaam in de zorg. Heb het oude spw gedaan en daarmee kan ik hier in Frankrijk snel aan een baan komen. Zh ouderenzorg,kinderopvang of gehandicapten zorg. En dat verdient hier beter dan in Nederland. Op dit moment ben ik zeer bewust thuis en teer ik dus op zak van mijn partner. Maar mocht hij onverwachts wegvallen of gaan wij uit elkaar dat zijn de zaken goed geregeld. Dm steld alleen dat je in staat moet zijn om. En dat is zij net als ik, Taal en Cygnet.
Wat mij opvalt is dat veel dames die er voor gekozen hebben om thuis te blijven zeggen dat ze wel weer aan het werk gaan als ze dat willen of dat moeten. Ik neem veel mensen aan en merk dat herintreders, zelfs met goede papieren, niet aan de bak komen. Als je er bewust een jaar of 10 helemaal uit bent geweest en rond je 40ste gaat solliciteren zou je het nog wel eens zwaarder kunnen krijgen dan je nu misschien denkt. Met lage opleidingen en laagbetaalde banen al helemaal niet, dan ben je met 23 al te duur. Maar ook me hogere opleidingen en hoger betaalde banen. Dan heb je een verouderde opleiding en te weinig ervaring. Geen van mijn opdrachtgevers doen daar eigenlijk aan. Misschien is het wel beter als je die jaren in ieder geval een 'kleine' baan hebt aangehouden en zodoende wel aansluiting bij de arbeidsmarkt hebt gehouden.
Maar wat is er nou zo pittig aan die stellingname? 'In staat zijn om in je eigen levensonderhoud te voorzien' betekent toch niet dat je áltijd ook daadwerkelijk moet werken? Zelfs al zit DM momenteel werkloos thuis, wat dan nog? Wij weten toch niet wat daar de reden van is? Mag je geen principes meer hebben wanneer je niet werkt? Ik neem toch aan dat DM als (ex?) onderwijzeres in ieder geval een gedegen opleiding heeft genoten waardoor ze ongetwijfeld, zo niet nu dan wel in de toekomst, weer in haar eigen levensonderhoud zal kunnen voorzien?
Ik vind vooral in hoe je wordt behandeld en in beslissingen dat mannen en vrouwen echt gelijkwaardig moeten zijn. Maar wat de 'kleine' traditionele dingen betreft ben ik totaal niet feministisch. De positieve dingen dan, ik vind het fijn als mijn vriend mijn zware tas draagt of me zijn hand aan geeft om op te staan of mijn jas aan doet als we weg gaan. Niet dat ik het zelf niet zou 'mogen' ofzo . Ook vind ik het een beetje vreemd als een vrouw een man ten huwelijk vraagt.. Zit er in beetje in gebakken denk ik
Ach ja ik ben 30 wanneer de jongste naar school zal gaan. Ben er dan 7 jaar uitgeweest en waarschijnlijk ga ik wel iets totaal anders doen. We hebben een eigen zaak (2 zelfs eigenlijk, 1 hier in NL en 1 in het buitenland) man heeft een fulltime baan en gaan als het goed is binnen niet al te lange tijd emigreren. Ik heb geld op mijn naam staan waar ik met de kids wel voor 2,5 jaar mee kan rondkomen. Ik weet heel goed wat werken is, ik heb een aantal jaar bijna compleet mijn ouders onderhouden wegens omstandigheden.. En nu werk ik dus gewoon een paar jaar niet. Ik maak me er echt niet druk om.
Dat is nier in LDF inderdaad een zeer benijdenswaardige skill. Wij hebben hier een Nederlandse in het dorp met dezelfde opleiding, en inderdaad aan werk geen gebrek... Helaas ben ik niet voor de zorg in de wieg gelegd...
Maar volgens mij zijn veel vrouwen die er nu voor kiezen thuis te blijven, dat niet van plan om voor 20 jaar te doen en zijn ze dus ook geen 45 als ze weer (noodgedwongen of uit eigen wil) gaan werken. Ik heb er bijvoorbeeld voor gekozen om voor de eerste jaren van mijn dochter thuis te blijven, en ook mijn man heeft een stapje terug gedaan, maar mocht het nodig zijn kan hij zo weer fulltime gaan werken. We zijn zelfstandige en de luxe is dat je veel uit huis kan werken. Als mijn dochter met 2,5 naar de kleuterschool gaat, ben ik nog niet eens 30 en die carriere (alhoewel ik nooit 40 uur op een kantoor zou zitten) komt dan wel. Ik ben eigenlijk pas afgestudeerd (master), en heb daarnaast altijd werk gehad (niet alleen als studentenbaan). Ik heb dus genoeg ervaring en een gedegen studie die ik eigenlijk overal zou kunnen toepassen. Nu, maar ook over 5 jaar.
Ik ben niet echt een feminist, al vind ik wel dat vrouwen in staat moeten zijn om voor zichzelf te kunnen zorgen (financieel) wanneer het er op aan zal komen. Dus zorg voor een opleiding en voor werkervaring. Maar blijf je bij de kinderen thuis ook prima, als je maar een opleiding hebt zodat je wel weer aan de slag zou kunnen mocht het nodig zijn. Verder doe ik het huishouden al mag mijn man best helpen. Ik doe het meest met de kinderen. Hij klust, zorgt dat de auto in orde is enz. Maar dat is ook omdat hij beter is in die dingen. Als het moest zou ik het wel allemaal kunnen. Verder vind ik een maatje 34/36 prachtig en houd ik niet van vetjes al heeft dat helemaal niets met feminisme te maken wat mij betreft.
Dan interpreteer jij die stelling anders dan ik. Ik lees dat je in het hier en nu terwijl je een werkende partner hebt in je eigen levensonderhoud zou moeten kunnen voorzien. Dus niet pasweer aan het werk gaan als de omstandigheden je daartoe dwingen. Als niet verdienend moedertje thuis zitten is nl. zo níet feministisch. Daar ging dit topic toch over? Ik vind het trouwens nogal een verschil of je thuis blijft bij kinderen die nog niet de lagere schoolleeftijd hebben bereikt of thuis blijft terwijl je kinderen al naar de middelbare school gaan. Ik weet wel zeker dat ik dan geen 'thuisblijfmoeder' meer ben.
@Zogelukkkig: Ik kan me nog levendig voor de geest halen hoe jij me ooit en plein public een veeg uit de pan hebt gegeven omdat ik het lef had een quote uit een ongerelateerd topic tegen je te gebruiken. Het valt me echter op dat jijzelf nu al weken/maandenlang bezig bent met een persoonlijke hetze tegen Dirksmama (waarbij je zelfs ooit de namen van haar kinderen publiek hebt gemaakt, en regelmatig zeer persoonlijk op de man speelt, waarbij je constant terugharkt naar quotes uit het verleden). Ik ken zowel jouzelf als DM niet persoonlijk, en ik weet niet wat er tussen jullie speelt, maar wat Gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet...
Je vergeet dat er ook nog vrouwen zijn die niks nie willen 'herintreden'. Ik kan niet wachten om als zelfstandige aan de slag te gaan. Voor mij nooit geen 9 to 5, bazen en kantoorinrichtingen meer.
Inderdaad.... wat heeft iemand zijn postuur met feministisch zijn te maken? Helaas heb ik maat 34... wil dat zeggen dat ik niet feministisch ben? Of iemand die er niets aan kan doen dat diegene overgewicht heeft? Ik ben gemiddeld feministisch denk ik... kan goed voor mezelf zorgen qua financiën én in en rondom huis (klussen, papierwerk enz..) Maar ik vind het ook wel fijn dat mijn vriend meedraaid in het gezin. Maar aou ik er alleen voor komen te staan? Ja, ik zou me kunnen redden.
Hou toch eens op met dat gehak op DM. Krijg de indruk dat hij helemaal niet zogelukkig bent. Btw: ik ben het wel met haar stelling eens. Dat je als vrouw ook de broek op moet kunnen houden.
Maar wat heeft je kledingmaat in vredesnaam te maken met feministisch zijn? Ikzelf, en ik durf te wedden bijna álle feministen mét me, zouden een moord doen voor een maatje 34/36...