Bij dit soort dingen schiet ik niet in de verdediging, maar vind ik het juist prettig dat mensen zoiets melden: dan kan ik m'n kind erop aanspreken en corrigeren, zodat het niet nog eens voorkomt. Op die manier kan ik voorkomen dat vervelend gedrag zich herhaalt, voordat anderen mijn kind als vervelend gaan ervaren. Mijn stiefzoon heeft ooit zich eens heerlijk misdragen op de zondagsschool, die op dat moment geleid werd door goede vrienden van ons. Zij kwam nadien even naar me toe om dit te melden en we hebben stiefzoon hier dus even stevig op aangesproken en hem zijn excuses aan laten bieden. Hij had het nogal saai gevonden, (wat op zich begrijpelijk was), dus we hebben vervolgens met hem gesproken over hoe hij dat probleem op zou kunnen lossen op een manier die wel OK is en waarmee hij wel zijn doel zou bereiken, (namelijk: leukere activiteiten op de zondagsschool).
Oke, als een 'aandachtspuntje' gebracht, dat vind ik van een andere orde dan als iemand speciaal belt om te melden dat je kind 'dat ook nog heeft gedaan', en dus echt kritiek uit. Neemt niet weg dat ik persoonlijk zo'n 'aandachtspuntje' ook wel zou aantrekken en wellicht iets ter verdediging zou hebben gezegd. Maar ook zeker de opmerkingen niet naast me neer zou hebben gelegd. Het gesprek en de toon waarin het wordt gezegd is zo bepalend in deze. Ik snap je gevoel wel. Het is nooit leuk dat anderen het gedrag/ acties van je kinderen als vervelendof niet leuk hebben ervaren. Zou ik ten minste wel hebben.
Nee ik schiet niet meteen in de verdediging. Kinderen zijn nu eenmaal bengeltjes en zullen vast zo nu en dan iets doen wat niet helemaal ok is of minder goed is. Meestal vraag ik even door, wat is er gebeurd, hoe kwam dat wie deed wat enz. Of een van mijn dochters trapt een scène in de winkel, dan stap ik daarbij weg met de woorden, als je klaar bent mag je weer meedoen met boodschappen doen. Ik loop er dan bij weg en blijf op veilige afstand staan. Meestal sinds bui dan snel over en komen ze snel weer. Bij mijn oudste dochter was een vrouw die meende dat ik dat zo niet moest aanpakken. Mevrouw, u dochter ligt daar op de grond te huilen. Ja, dat weet ik. Moet u daar niet iets aan doen dan? Nee hoor, ze komt vanzelf wel. Nou, dat moet je toch niet zo doen!? Ik zou zus en zo...
ik kan best tegen kritiek, maar meestal moet ik zeggen dat ze niet altijd lief is, mensen vinden haar een engeltje. ze is assertief en soms luid en duidelijk aanwezig, maar ik weet dat ze ook goed samen kan spelen, helaas met 1 dochtertje van een vriendin niet, die is niet zo leuk met spelen en geeft dan mijn dochter direct de schuld, dat vind ik niet leuk.
Het ligt aan de situatie en hoe het gezegd wordt. Mijn schoonvader kan zich nog wel eens ergens mee bemoeien op een toon dat ik me echt moet inhouden, zeker als wij er net al wat van gezegd hebben. Verder hoor ik eigenlijk weinig negatiefs over mijn kinderen, maar ik weet dat het echte bengeltjes kunnen zijn. Wat ik wel soms moeilijk vind is hoe ik moet reageren op complimenten. Vaak hoor ik van ouders van klasgenootjes dat ze zo lief zijn geweest en zo goed hebben geholpen met opruimen en zo en dan weet ik niet hoe ik daar op moet reageren, want thuis kunnen het soms echte draakjes zijn.
Maar als je kindje op school iets doet en gecorrigeerd wordt? Vind je dat wel ok? Ik kom op school een hoop ouders tegen die niet willen aannemen dat kinderen op school heel anders kunnen zijn dan thuis en ook altijd direct in de verdediging schieten als we iets zeggen over hun kind wat ze niet aanstaat. Erg vervelend. Zou zoveel makkelijker zijn als men ook durft toe te geven dat hun kind zich misschien ook weleens wat minder braaf heeft gedragen. Het wordt al snel een welles nietes spelletje en bijna geen enkel kind is zijn hele jeugd een engeltje
Voor mij zou het er heel erg van af hangen, hoe het gezegd wordt. Kijk ik pas veel op, en ouders vragen natuurlijk trouw " was .... lief?". Maar gaan er ook wel van uit dat het antwoord "ja" is. Meestal zeg ik ook wel gewoon ja, want wat is nu "lief?" Is lief, nooit lekker ondeugend zijn? Is lief, altijd ja en amen zeggen?" Nee toch? Maar we hebben ook twee weken lang een neefje en nichtje over de vloer gehad, echte probleemkinderen, die ons wel een schadepost van een kleine 1000 euro hebben gekost (en ouders zijn niet verzekerd). Dat hebben we toch eerlijk vermeldt. En da's geen kritiek. Niet zo van "jullie kinderen dit en dat en wij vinden dat...." Maar wel gewoon gezegd dat de schatjes af en toe wat druk waren en dat een en ander heeft geleid tot pijnlijke schadeposten in huis.
Daar ben ik dus wél superallergisch voor, wat denkt dat mens wel niet? Jij voedt je kindje op en dat kan je alleen maar op jouw manier doen. Stel dat ik - kan me niet voorstellen, maar goed - een keer volldig uit mijn dak ga tegen Fay, dan hóóp ik zelfs dat iemand er wat van zegt. Maar dit bovenstaande lijkt me vooral een mama die best een slimme oplossing heeft en niet een vorm van kindermishandeling. Raar mens! Mijn ouders hebben hier ook een handje van. Als Fay dan de stroop door het pannenkoekenhuis mept (ze is heeeeeeel erg twee, we voeden haar echt wel op) en wij spreken haar erop aan, dan zit mijn moeder al klaar met "aaahhhh, wat zielig, moet je dat nou echt hier doen? Het is wel zielig hoor, ze had het net zo naar haar zin.". Ik blijf wel netjes, maar zou het liefst in haar gezicht willen gooien dat 1) ze ons niet moet ondermijnen waar Fay bij is en 2) het niet echt goed is om te wachten tot we thuis zijn, want Fay onthoudt het niet... dat lijkt me pas zielig 3) er wel op gereageert wordt, want het mag niet 4) ik begin maar niet eens over de publieke afstraffingen die wij kregen. Grrrr.... mensen die zich ongevraagd met de opvoeding bemoeien als dat helemaal niet nodig is, daar krijg ik echt bultjes van! Maar goed, dat gaat dus over kritiek op jezelf en niet op je kindje.
@Hopefultimes.. hoe krijgen kinderen een schade van 1000 euro voor elkaar?? Dat lijken me meer schatjes in de zin van de film... Kritiek.. tja, feedack geven is natuurlijk een kunst die weinig mensen verstaan en feedback ontvangen is misschien nog wel moeilijker. Ik probeer altijd goed te luisteren (hoewel dat soms erg moeilijk is door de toon) en te kijken wat de ander bedoeld. En vaak gaat op 'there is more to it than meets the eye'... Kritiek Vooralsnog hebben we weinig commentaar op onze kinderen mogen ontvangen maar als het kwam kon ik het vaak wel plaatsen. Een ondernemende jongen... (maar gelukkig geen schades!). Ik vind het moeilijk als mensen denken dat zoon druk IS... dat is hij namelijk helemaal niet.. hij kan druk DOEN. Kritiek op je kinderen raakt - denk ik - altijd een gevoelige snaar maar hoe je daarmee om gaat bepaald je zelf.
ik kén mijn kinderen en weet ook hoe ze op bepaalde dingen reageren. dat kunnen soms dus ook minder leuke dingen zijn. als mensen daar iets over zeggen (M. heeft met stift op het stoeltje zitten kleuren...............zeker weten dat'ie dat heeft gedaan, want dat heeft hij thuis ook al verschillende keren geflikt), kan ik dat goed hebben en dan spreek ik mijn kind daar op aan. meer moeite heb ik met bepaalde kinderen die gedrag uitlokken bij mijn kinderen wat ze zonder het bijzijn van die kinderen nooit zouden presteren. niet dat mijn kinderen dan vrij te pleiten zijn, want ze moeten ook leren om zich niet zo te laten beïnvloeden, maar het is dan wel ontzettend vervelend! vorig jaar heeft mijn derde zoon bakstenen tegen een garagedeur van de buren gegooid, omdat een ander kind zij dat hij dat moest doen. ze speelden "inbrekertje".normaal gesproken zou hij dat écht nooit doen en ik was dan ook helemaal perplex! en dat terwijl het kind dat hem bleef aansporen om dit te doen, áltijd bij zulke situaties betrokken is. helaas was de schade uiteraard wel voor ons (nou ja, verzekering). de schade was 2600 euro (de hele panelenroldeur moest vervangen worden).
Ik kan er prima tegen, ik weet dat het niet de makkelijkste kan zijn, hij is 2,5 heel erg slechthorend geweest en dat heeft ook zijn gedrag beinvloed dus ben ook bij veel experts geweest, logopedisten, fysiotherapeuten, audiologen, artsen, orthopedagogen. Dan MOET je wel openstaan voor kritiek en tips e.d. anders kom je nergens, ik merk dat ik hierdoor heel makkelijk ben geworden, natuurlijk is het niet altijd leuk om te horen als je kindje niet zo gezellig is geweest maar shit happens, als ik erbij ben kan ik opvoeden als ik er niet bij ben kan iemand anders dat doen, als die het nalaat of niet genoeg oplet ja dan kan ik er verder ook weinig mee (bv bij ruzie maken kan je prima in de gaten houden, grenzen aangeven, afleiden e.d.) en ja soms zijn ze gewoon vervelend, mijn kind is echt niet de liefste grappigste of de mooiste omdat het mijn kind is, ja VOOR MIJ zijn ze dat wel haha maar niet in het algemeen. Ik kan dat best nuchter bekijken en niet persoonlijk opvatten. Ik zou er wel over hebben, maar geen straf ofzo meer geven, dat hoort de opvoeder van dat moment te doen, maar je kan wel in een gesprek er samen over hebben, uitleggen dat iets niet fijn is e.d.
Mijn man kan er trouwens helemaal niet tegen (dus die heeft het erg moeilijk gehad en kon vaak ook niet mee, gelukkig heeft ie mij ) Als een PSZ juf 3 keer achter elkaar zegt dat ie wat stouts heeft gedaan ofzo dan word ie al boos haha (ik vind het lachwekkend want ja we weten prima hoe ons kind kan zijn dus wat verwacht je nou.. maar het gaat hem omdat ze het niet zo negatief kunnen brengen)
Dus als het ergens anders speelt of op school is mag hij/zij niet gecorrigeerd worden, je kan dit als ouders zijnde niet achteraf doen omdat het dan allang weer vergeten is. Kijk je kan een kindje prima even corrigeren door even apart te nemen en bv even iets uit te leggen dat iets niet kan/mag e.d. Zo had mijn zoontje een kindje op zijn feestje en die bleef maar slaan e.d. toen heb ik heb op heterdaad bij arm gepakt (niet hard!) even apart genomen en even met hem gepraat ging daarna een stuk beter, niemand heeft hier schade van het kan alleen maar gezelliger worden. Anders wordt zo'n kind helemaal geïsoleerd omdat het juist even een kleine correctie kan gebruiken (net als elk kind wel eens heeft) nu konden ze gezellig met zijn alleen weer spelen...
Nou ik weet niet welke film je bedoelt, maar het kan vast. Mijn neefje en nichtje hebben beiden gedragsproblemen en worden ook nog eens "makkelijk" opgevoed. Dat betekent dat ze absoluut NIET voorzichtig zijn met hun omgeving. De schade (die in werkelijkheid wel een tikje hoger opliep hoor, maar ja je kunt geen nieuwwaarde berekenen, dat klinkt ook zo rottig), bestond uit: Een douchedeur die volledig ontzet was (ze hebben de deur dwars door de scharnieren heen naar binnen getrokken). Hier had ik ze al een paar keer op gewezen, omdat ik natuurlijk wel bijzondere geluiden uit de badkamer hoorde komen. En we praten echt over een degelijke douche hoor, 10mm glas, nieuwwaarde kleine 1000 euro. Enfin, hier konden gelukkig de deur en scharnieren van gerepareerd worden. Verder waren ze al vechtend en stoeiend in mijn boekenkast gerold (resultaat een heel schap met boeken naar de ****) en als dank voor het aangenaam verpozen een enorme deuk in onze gipswand, benevens zoveel zwarte vlekken (want ja, waarom de schoenen uitdoen als je tegen de muur trapt) dat de muur gewoon opnieuw gedaan moet worden. We waren helaas niet thuis, toen het gebeurde. Ik moest even naar de dokter en we dachten dat twee zulke grote kinderen (tegen middelbare schoolleeftijd) wel een half uurtje alleen konden blijven. Omdat we wel wilden dat ze elke dag even een klein beetje hielpen (dus tafel afruimen ofzo), heeft ons dat een stuk bestek gekost. Ik ben hier zelf helaas veel te laat achter gekomen (pas toen de vuilnis weg was natuurlijk). Denk dat een van de kids met het afruimen, borden met bestek heeft geleegd in de vuilnisemmer. En omdat andere kid ging afwassen en ik er van uit ging dat ze het bestek gewoon ergens anders had opgeborgen, niet op tijd gemist. En midden in de nacht, heeft een van de twee ter verhoging van de fun, een enorme vaas met blommen omgesmeten. Niet opgeruimd en ook niet verteld. Wij hebben een houten vloer die dat niet leuk vind... Zo kom je dus snel aan heel veel schade (en dan vergeet ik de kleine dingetjes nog maar even) Dus ja, ik wil niet klagen, maar hier baalden we allebei toch ontzettend van. Natuurlijk zijn kinderen veel belangrijk dan materiaal, maar het is wel ons huis en het voelde niet goed, dat we voortdurend de kinderen moesten wijzen op voorzichtigheid. En echt, we zijn geen pietlutten!
Helaas niet Ouders zijn beiden niet verzekerd en hebben letterlijk geen cent te makken. Maar zagen het probleem ook niet zo, wat mij overigens weer doet beseffen dat het geen wonder is dat de kids zo met hun omgeving omspringen. Ze mogen volgend jaar weer komen logeren (daar kijken ze ook al erg naar uit) maar het huis en wij moeten eerst nog even flink bijtanken en opknappen! En al klinkt het niet zo aardig, stiekem zie ik er ook een beetje tegenop. Ben bang voor herhaling van de feiten. En afgezien van het feit dat wij gewoon gewend zijn, om juist bij een ander, iets voorzichtiger te doen, en al vind ik nog steeds dat kinderplezier (en dat hebben ze gehad) belangrijker is dan materiaal, we zijn zelf financieel ook niet in de positie om zo een schadepost elk jaar te voldoen, nog afgezien van de tijd die het je kost.
@Ts ik begrijp het wel. Ik zou er zelf stevig van balen en ik denk dat dat ook teweeg brengt dat je geirriteerd bent, als het gedrag van je kind ook anderen opvalt. Ik had laatst een gesprek op de psz en ondanks dat het een positief gesprek was, voelde ik me toch een beetje aangevallen toen er gezegd werd dat mijn zoon dromerig is en geen interesse heeft in kleuren/tekenen. Hij is thuis juist heel allert en hij is thuis echt verslaafd aan kleuren! Ik kon het dus ook niet plaatsen maar ja... Ik heb het maar aangenomen en er verder positief op gereageerd. Je kunt ook niet altijd iets aan je gevoel doen!
Ik kan tegen kritiek, als het terecht is . Een losse kreet van iemand die er niet toe doet interesseert me dus niet. Er zijn nogal wat moeders op de psz die andermans kinderen aanspreken op hun gedrag als ze na schooltijd nog op 't plein spelen. Dan komt er zo'n deus voorbij die haar eigen naam haast niet kan spellen en zegt 'Oooh, jouw zoontje houd wel van lawaai maken zeg. Die van mijn gelukkig niet'. Uh, als mijn zoon even wil uitrazen na school dan ga ik hem niet tegen houden. Thuis is hij weer rustig Overigens, mijn schoonzusje blijft maar 'zeuren' over het gezichtje van onze dochter. Fiona is geboren met een asymetrisch aangezicht/schedeltje. Schedel is bijgetrokken, maar haar ene wangetje is wat boller en haar oortjes staan niet helemaal gelijk. GEEN PROBLEEM. Ze is voor ons toch het mooiste liefste meisje. Maar dan is het wel heel rot als iemand dat steeds zegt. Kan ik niet zo goed hebben...