Dank je wel. @suus1983 nee idd. Ze had ook van die stevige boots aan, dat ze er uberhaupt tussen pastte is al een wonder. Ws hebben die schoenen nog wel dr voet gered,want die waren helemaal gescheurd aan de zijkant maar geen wonden aan dr voet gelukkig. Op een kuitbeenbreuk na dan
Ja echt heel heftig zeg. Had de jongste laatst ook eens zo achterop. Doe ik normaal niet, maar liep even zo, maar niet erbij stil gestaan dat dat dus ook zo kan uitpakken. Wat een pech voor je meisje.
Beetje heel erg off-topic, maar wil (vanuit mn beroep ) toch even iets kwijt over waarom moeders bij uitstek toch vaak zo fel zijn op moeders, die heel andere keuzes maken. Wellicht geeft het een beetje inzicht. De belangrijkste reden voor onze felheid ligt in het feit dat we als moeder zoveel keuzes moeten maken over hoe op te voeden, wat wel of niet goed/fout is, ect, waarvan we nooit 100% zeker weten of het echt de juiste en beste keuze is. Wat er gebeurt met onze hersenen in zulke situaties is dat er onbewust een soort angst/stressgevoel onstaat (cognitieve dissonantie). Omgaan met die onzekerheid is lastig. In de ideale wereld zoek je de zaken zo goed uit, dat je 100% overtuigd bent van al je beslissingen, want dat heb je die angst/stress dus niet. Dat is helaas niet haalbaar, we zijn geen computers, we zijn druk en de wereld is al net zo onvoorspelbaar als je kinderen... Een andere manieren om die dissonantie te reduceren is jezelf ervan overtuigen dat jij de juiste beslissing hebt gemaakt (zelfs als je dat eigenlijk dus niet 100% zeker weet). Helaas is de keerzijde van deze munt dat anderen die in een zelfde situatie een heel andere keuze gemaakt hebben, het dan dus wel fout moeten hebben. Hoe meer dissonantie je (onbewust) ervaart, hoe sterker de behoefte kan zijn om je af te zetten tegen anderen en ervan overtuigd te zijn dat zij het fout hebben. En laat dissonantie nu het sterkst zijn bij beslissingen over zaken, die we heel erg bealngrijk vinden - zoals onze kinderen! Helaas is op de hoogte zijn van een mogelijke reden voor felheid niet gelijk een remedie tegen die felheid, maar misschien biedt het een uitgangspunt tot zelf-reflectie. We modderen uiteindelijk allemaal maar wat aan en doen wat we hopen dat het beste is . @tuc: Beterschap voor je dochter!
En daarbij verschilt het meestal per kind, per ouder en per situatie wat je denkt dat het beste is om op dat moment te doen.
Die van mij is 3.5 en gaat 2x per week naar het kdv. Heel makkelijk met wat hij aan krijgt, boeit hem niet. Ik zou het persoonlijk niet erg vinden als hij in een onesie naar het kdv wil. Naar school ook niet denk ik, maar goed daar zit hij nog niet op, misschien denk ik er dan anders over. Als hij dat leuk of mooi vindt, dan hou ik hem niet tegen. Vind kledingkeuze en uiterlijk (vind ik iets anders dan je verzorgen) ook helemaal niet belangrijk. Zo'n triviaal iets. Ik had vroeger zelf ook een vrij uitgesproken kledingkeuze. Hoe meer ik erom werd uitgelachen, hoe vaker ik die ene broek juist aan deed. Ik draai al 20 jaar mee in een wereldje waarin perfectie van uiterlijk een vereiste is. Misschien word je daar een beetje recalcitrant van