Hallo allemaal, Ben er gister achtergekomen dat ik zwanger ben, en nu ten einde raad. Reden dat ik hier kom is dat ik het van me af wil schrijven en alles op een rijtje wil zetten omdat ik niet weet of ik het kan houden. Probeer het vooral verstandelijk te bekijken want laat ik mijn gevoel toe kan ik alleen maar huilen. En denk dat verstand in deze situatie het beste is. Ben 33 jaar en heb al 3 kinderen (14, 2.5 en 1). Gezinnetje was compleet. Ik ben, ondanks dat ik aan de pil ben, zwanger. Weet niet hoelang ivm doorslikken maar denk zo'n 8wkn. Mijn partner is het komend jaar, wegens omstandigheden, nauwelijks in beeld. Sta er dus alleen voor. Waarschijnlijk kom ik binnenkort in de ww dus financieel ziet het er niet rooskleurig uit. Daarnaast schaam ik me voor de buitenwereld en puberdochter, wat zullen ze wel niet denken(lijk wel een babyfabriek). Ik heb geen slaapkamertje voor de baby, alles is bezet. En zal ik het wel allemaal aankunnen? Voel me zo rot hierover, wat heb ik nog een kleintje eigenlijk te bieden? Voel me mislukt/hopeloos...Ga morgen de huisarts bellen natuurlijk en het fiom benaderen (heb ik net al iets van gelezen). Heb er verder nog met niemand over gesproken..... Ik vind het zo moeilijk maar is abortus rationeel niet de beste keuze? Denk dat nog een baby toch ook niet eerlijk is naar de andere kinderen toe, minder aandacht/geld. Aan de andere kant gooi k een matras op de voorzolder en mag de baby mijn slaapkamer wel hebben maar is dit het leven waar mijn kinderen recht op hebben? Zo zijn er wel 1001 gedachten die door mijn hoofd gaan. Wil met mijn bericht verder niemand kwetsen,dat is niet mijn bedoeling. Bedankt voor het lezen...
Tsja ik denk waar er 3 kunnen eten kunnen er ook 4 eten... Je kan het zelf allemaal zo duur maken als je zelf wil... Wbt slaapkamers enzo.. Misschien eerst de baby bij jou op de kamer En je 2 jongsten misschien op 1 kamer? En wbt wat de rest van de mensen zal denken... Lekker boeiend! Denk er goed overna wat je wil.... Maar vaak is er echt wel een oplossing hoor
Met sam eens. Gewoon met je jongste op 1 kamer. Of die van 1 en 2,5 bij elkaar, baby bij jou. Waarom moet een baby/kind perse een eigen kamer? Baby merkt er niks van en houd er echt niets aan over hoor. Voeding , liefde en onderdak. Dat hebbe. Ze nodig. Hier heb ik maar 2 slaapkamers. 1 voor mij en 1 voor dochter. De baby komt voorlopig bij mij op de kamer. Bedje en commode , klaar. 1 muur vrij gemaakt en geschilderd. Babyhoekje. Maar meer voor mezelf. Kleine merkt er niks van als het alleen een wiegje heeft. Als ze groter zijn dan ruil ik van kamer met dochtertje. Ik het kleine kamertje en kids samen op grotere. Denk er goed over na. En wat anderen denken? Maling aan hebben.
Ik zou vooral kijken of het financieel haalbaar is met een puber en mogelijk 3 kleintjes beneden de 4. Wat de buitenwereld (buiten je gezin) ervan zegt, daar zou ik maling aan nemen. Weet je partner het al? Ook al is ie een tijdje "buiten beeld", het is ook zijn kind. Dat - als je niet voor abortus gaat - ie binnen een jaar of wat ook mee kan opvoeden en voor kan zorgen.
Mijn idee precies hetzelfde! Wij hebben ook slaapkamers tekort en de jongste ligt naast ons. De verbouwing moet voor gespaard worden, komt goed tzt. Sucses!
Tsja ben het ook eens met de rest. Hier ongepland zwanger van nr 5. Schrok ik eerst ook van, mijn partner daarentegen zag het wel al gelijk zitten. Na veel praten en nadenken, heb ik nu ook zoiets van, waar er 4 kunnen eten, dan ook 5. Kwa slaapkamers betreft hebben we nu ook al over nagedacht. Onze jongste slaapt nu nog bij ons op de kamer, maar zij verhuisd straks bij mijn oudste dochter op de kamer. Mijn jongens slapen ook samen op 1 kamer, gaat prima. En dan komt de 5e straks weer bij ons op de slaapkamer. Als de 5e wat ouder is ''hebben we ook al aan gedacht'' dan maken we van onze slaapkamer (18 m2) 2 slaapkamers van, met een tussenwand. En dan krijgt de oudste 1 van de helft en wij de andere helft. En gaat de 5e bij mijn jongste zoon samen op 1 kamer. Denk goed na zal ik zeggen, maar overal is een mouw aan te pas.
Bedankt voor de lieve reacties. Zie overal beren op de weg natuurlijk. Ben zo in de war. Maak me nu al zorgen over bv het naar school gaan/studeren strax pfff
mrsB, snap je schrik en begrijp je twijfel. Ik denk dat het belangrijkste is dat je naar je hart luistert. Alle goedbedoelde adviezen zijn natuurlijk erg fijn, maar uiteindelijk ben jij degene die een beslissing moet nemen. Succes!
Voor het praktische is altijd wel iets teverzinnen meid... Tuurlijk valt het ff rouw op je dak, maar je kunt zoals kleding ook doorgeven onder de kindjes, vaak wordt het niet helemaal opgedragen? Luister naar je hart.. denk niet alleen aan het praktische..
Ik hoop zo dat je het kindje niet weghaalt.Uit je tekst kan ik gewoon aanvoelen dat je onwijze spijt van gaat krijgen,aub denk er goed over na.
Hey meid. Ik kan me voorstellen aan de ene kant dat het echt ff een klap in je gezicht is. Maar ik denk dat je alles is even moet laten bezinken en he goed na moet denken. Ik kan je geen keuze aanpraten, dit ga ik ook niet doen. Ik hoop dat jij je hart volgd en een keuze maakt waar jij je goed bij voelt. En ik wil je toch feliciteren met je zwangerachap want het blijft een wonder.
Hier in een soortgelijke situatie gezeten. Ons gezin was ook compleet en toen na 4 jaar door de pil heen zwanger van nr. 4. Complete paniek! We hebben alle opties overwogen en kwamen er steeds op uit dat onze bezwaren puur praktisch waren. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen als ik er aan dacht dat we bijv. met ons gezin op vakantie zouden gaan, terwijl we ons vierde kindje daardoor niet konden laten komen...... Wij hebben uiteindelijk besloten er voor te gaan en maar gewoon te zien wat er op ons pad zou komen. In de praktijk valt het allemaal reuze mee. Natuurlijk kunnen we sommige dingen niet meer (financieel), maar de vreugde en liefde die onze jongste in ons gezin heeft gebracht is onbetaalbaar! Natuurlijk zal jullie situatie weer anders zijn, maar als ik je één advies mag geven: Neem geen beslissing in je paniek! Laat het eerst even goed bezinken en ga idd eens bij het FIOM of Siriz (heb ik gedaan) praten. Zij kunnen alles objectief met je op een rijtje zetten. Ik denk dat als je 100% achter je keus kan staan, de keus altijd goed is. Sterkte!
Denk ook dat je idd eerst alles goed op een rijtje moet zetten voor je zo'n moeilijke beslissing gaat nemen. Want geloof me, abortus is niet niks
Bedankt voor de fijne reacties. Een abortus is zeker niet niks. Daar moet ik goed over na denken. Mijn partner reageerde wel geschrokken maar positief. Mijn bezwaren zijn vooral praktisch denk ik. Wil gewoon niet dat er iets veranderd en dan vooral voor mijn oudste dochter van 14. Moelijk....
Ik zat in januari in dezelfde situatie. Zwanger van de 4de. Zag zelf veel praktische bezwaren (ook woordje babyfabriek kwam in mijn hoofd op, de aandacht de mijn kinderen nu nog meer moeten delen etc). Ik heb serieus over een overtijd behandeling gedacht Is in dat stadium gewoon nog mogelijk (mijn man was echter snel enthousiast met 4de kindje). Onze situatie is echter een hele andere dan die van jou qua financiën en mogelijkheden. Na een paar dagen dus besloten gewoon heel blij te zijn met de aanvulling van ons gezin. Ik kan me je beweegredenen en gedachten echter heel goed voorstellen. Ik word ook altijd een beetje iebelig van die anti-abortus lobby hier en de dooddoener: "waar drie kunnen eten kunnen er ook vier eten". Dat is helemaal geen gegeven en het gaat over veel meer dan alleen eten. Ik kan me je vraag goed voorstellen: is dat dan het leven dat je je kinderen wil geven? Daar valt best over te discussiëren. Heel veel succes! Uiteindelijk is het volledig jouw keuze. En elke beslissing zal een moedige zijn!
Ik kan me je schrik goed voorstellen maar met het even laten bezinken,ademhalen en nadenken kom je al een hele stap verder. Ik ben vorig jaar ook onverwachts zwanger geraakt, er speelde een hele hoop in mijn leven maar door erover te praten samen, sommige beren op de weg daar lekker te laten staan is alles uiteindelijk meer dan goed gekomen. Ik wens je veel wijsheid en sterkte meid
Helemaal mee eens..... Ts.. Hier ook kwam nummer vier ook onaangekondigd en ik heb tig afspraken gemaakt en afgezegd, omdat ik het niet kon... En nu blij met mn kroost... En ja het is druk met 6,4 2 en 1 jarigen... Over de opmerkingen... Ik word zo wat dagelijks nagewezen en opmerkingen.... Maar die nu wijzen zijn, waarschijnlijk diezelfde mensen die een abortus ook nooit goedgekeurd hadden..... In ogen van anderen doe je het toch nooit goed!!! Leef je eigen leven, maak je eigen keuzes... Als JiJ er maar vrede mee hebt...
Laat het bezinken, praat er over en het is jou beslissing. niet die van de wereld. Maar stel.. mocht je er voor kiezen om het toch niet zelf te willen houden, Is dan adoptie geen keus?
je maakt je zorgen om je puberdochter maar zij mag niet de bepalende factor zijn meissie het is jouw gezin en ook zij moet daar in meegaan maar ik denk als je het haar verteld het wel leuk zal vinden hoor
Helemaal met je eens Me2! Ik denk dat TS ook goed moet nadenken of ze het aankan en dan niet alleen financieel, maar ook emotioneel. Zeker als je er alleen voorstaat. Dat zou voor mij een hoop uitmaken bij zo´n beslissing. Heel veel sterkte met het maken van je beslissing!