+1 jouw keuze! Jouw leven, volg je eigen gevoel! Niemand anders kan hierover oordelen wat goed of fout is, of welke keuze je maken moet, dat is aan jou! Succes!!
Na het lezen van aardig wat reaktie's wil ik toch nog even kwijt, mijn complimenten voor de manier waarop je erover na aan het denken ben, ik zeg altijd gevoel volgen, maar gevoel zijn idd ook praktische zaken.. Vind alleen je hart volgen en niet aan de praktische dingen denken nogal kort door de bocht, zoals meerdere reaktie's hier! Je gedraagt je als een verantwoordelijke moeder, wij hebben de verantwoording om ons kindje op de best mogelijke manier groot te brengen, en een kindje leeft nou éénmaal niet op liefde.. De andere kinderen zijn er tenslotte al, die hebben ook rechten.. Ik wil je mijn complimenten geven.. En je veel sterkte , wijsheid, moed , en kracht toewensen .. Ik hoop dat je tot een goede beslissing komt!! En vooraal een beslissing waar je zelf achter staat. In beidde gevallen moet je maling hebben aan de mening van anderen het. Is jouw leven, jouw/jullie keuze en verantwoording.. Succes!! En neem je tijd, liefs!
Mijn ouders hebben ook 4 kinderen en ben opgegroeid met een kamer tekort. Eigenlijk heel bewust allemaal, heb het nooit als een probleem gezien. Samen op een kamer is hartstikke leuk als je jong bent en je oudste gaat over een X aantal jaar alweer het huis uit en dan heeft de rest tijdens de puberteit een eigen kamer. Maar goed, dat is de praktische kant....Sterkte!
Bedankt voor jullie reacties, doet me toch goed. Heb net telefonisch gesproken met een maatschappelijk werker van het fiom, omdat het zo moeilijk ligt wil ze me toch persoonlijk spreken. Of ik ga maandag even daar naar toe of ze komt bij me thuis, zou ze me nog over bellen. Ben er dus nog niet uit..... wat vooral door mn hoofd spookt: - wat heb ik als moeder dit kleintje te bieden? - Is het eerlijk voor de andere kinderen (minder tijd/geld/mama voor hun)? ect ect.... - financieel Aan de andere kant denk ik "waar er 3 eten, eten er ook 4" maar denk er dan meteen achteraan "lekker naief". Dus denk dat ik nooit een 100% keuze kan maken, wat is dus moeilijk!!
Kun je verder leven met de gedachte dat je een zwangerschap hebt afgebroken. Voor sommige vrouwen is dat heel moeilijk, zeker als je je andere kinderen ziet opgroeien. Je partner is komend jaar niet veel in beeld maar daarna weer wel? Dat jaar red je wel, misschien kan je hulp van vrienden of familie krijgen voor dat jaar.
Tja, ik vraag me toch af waar je partner in dit verhaal is. Je zegt dat ie komend jaar weinig in beeld is. Is hij nog wel je partner (bijv voor werk in het buitenland) of issie er vandoor en sta je voortaan alleen? Wat vindt hij ervan? Je zou bijv. kunnen besluiten om dit kindje te houden en er bijv. zo mee om te gaan zoals je in de tips eerder al kunt lezen. En vervolgens misschien maatregelen te nemen dat er niet nog meer kindjes gaan komen. Kennelijk word je vrij makkelijk zwanger. Financieel kan het best lastig zijn, maar als kindjes niet gewend zijn dat ze alles maar kunnen krijgen, vinden ze dat vaak ook echt niet zo erg hoor. Ze wennen aan wat jij ze leert en kunt bieden. En liefde staat daarbij simpelweg met stip op nr 1! Als je nou nr 2 of 3 ook niet gehad had... kun je je daar nu nog iets bij voorstellen? Ieder kindje wat erbij kwam was een nieuwe uitdaging. Nieuwe kosten, wijzigingen in je huis, in je leven... en dat is toch ook gelukt? Je kan nou toch ook niet meer zonder? Mijn insteek zou zijn: denk heel goed na over abortus. Tis een hele heftige beslissing die je nog lang mee kan dragen. Onderzoek eerst de praktische kanten. Zoek daar hulp bij. Wees creatief. Wie kan bij wie op de kamer straks, hoe kan je opruimen in huis zodat er toch plekjes ontstaan voor iedereen. Wat heb je nog nodig, wat kan er weg. Welke kosten kan je uitsparen om weer wat ruimte in je budget te krijgen. Doe dit snel... als het praktisch echt niet kan, en je kan er niet aan wennen en van je kleintje gaan houden, dan kan je altijd nog voor abortus kiezen (binnen het gestelde aantal weken). Maak je keuze weloverwogen!!! Sterke.