Fijn om weer iets van je te lezen en dat het naar omstandigheden goed gaat. Gelukkig kun je terugkijken op een heel mooi afscheid, precies zoals hij/jullie het wilden. Alsnog veel sterkte voor de komende tijd maar ik ben blij een positief berichtje te lezen na je openingspost terug te lezen..
Vreselijk, heel veel sterkte. Gecondoleerd met dit verschrikkelijke verlies. Ik las het topic nu pas, maar wou je dus nog even condoleren. Fijn dat jullie een fijn afscheid hebben gehad, dikke knuffel.
Jeetje meid wat ontzettend heftig. Goed om te lezen dat het ondertussen wat beter met je gaat. Ik lees ook nu pas je topic en wilde je condoleren en nog veel kracht toewensen.
Fijn dat het een mooie afscheid is geweest en ik hoop dat je het uiteindelijk een veilig plekje kan geven allemaal. Heel veel sterkte voor jou en je naasten. Denk aan jezelf en rustig aan. xx
slik slik Weet even niet wat ik moet zeggen , kan je alleen maar een knuffel geven . En je heel veel kracht sturen om door te gaan . Hoop dat je veel steun vinden kunt bij vrienden en familie . Gecondoleerd
*Kippenvel* Ik zou het met alle liefde voor je willen zeggen.. Maar helaas. Heeel veel sterkte gewenst voor jou en je familie!!
fijn dat je op een mooi afscheid kunt terug kijken. ik hoop dat het naar omstandigheden goed met je gaat en ik wens je alle goeds toe! liefs simone
Dames, Lief alle (nieuwe)reacties Reageer weer wat laat, want mijn laptop is na het laatste bericht gecrasht. Morgen krijg ik een nieuwe, gelukkig! Eergisteren even heel erg emo geweest in bed. Was berichten op mijn tel aan het lezen en kwam tot de ontdekking dat heel veel berichten van mij en mijn vader weg zijn. Niet heel lang geleden had ik ze nog, maar nu ineens niet meer. Baal er heel erg van, omdat ik me heel veel dingen niet goed meer kan herinneren. Onze gesprekjes tijdens mij zwangerschap en tijdens de bevalling(genoeg tijd want duurde 44 uur). Na de bevalling, en dus de eerste maanden van mijn dochtertjes leven. Ik ging er natuurlijk vanuit dat mijn vader het haar zelf allemaal zou kunnen vertellen, maar nu dat niet meer kan wilde ik dat doen. Zonder die berichten gaat dat alleen heel moeilijk, omdat mijn geheugen gewoon heel slecht is(sinds zwangerschap). Het besef dat ik hem nooit meer kan zien, nooit meer met hem kan praten/lachen, hem even voor info bellen (over bijv. mijn dochtertje en medische dingen). Hem niet meer kunnen zien als opa (wat hij super deed en zou doen). Gewoon alles niet meer! Mijn zusje die gister is begonnen met een studie rechten, heeft de hele treinrit naar huis in tranen gezeten(klein uur). Wetend dat ze thuis komt en niet met mijn vader kan praten over alle indrukken van de eerste dag. Hem niet meer kan vragen wat ze nou met bepaalde dingen bedoelen. Arm kind is pas 18jaar, met een rot geschiedenis bijv. wat mijn moeder betreft en later ook mijn stiefmoeder. Heb zo met haar te doen en ben ook vreselijk trots op haar! Ze doet het maar mooi wel en positief! Vandaag niets anders dan lof over de opleiding. Het enthousiasme spatte ervan af Wat zal mijn vader trots op haar zijn! Voor mij persoonlijk is het moeilijk......deze afgelopen 2 weken. Ben druk opzoek naar ander werk, parttime. Kan alleen niks vinden. Het geeft met stres en dat kan ik nu echt niet handelen! Voel dat mijn lontje kort is, dat ik woede uitbarstingen heb. Vreselijk vindt ik het! Ben dus maar zo snel mogelijk naar de huisarts gegaan om het aan te pakken. Met de komst van mijn dochter ging het eindelijk veel beter met me, na jaren van veel problemen met mijn moeder, jaren van vechten om een kindje te kunnen krijgen, jaren van lichamelijke problemen(zijn niet helemaal weg, maar vielen in het niet bij mijn geluk door mijn dochtertje). En nu, nu gaat het heel rap bergafwaarts. Maar ik weiger om weer op die donkeren plek te komen, dat kan niet tegen over mij zelf, tegenover mijn partner(die heel wat met me heeft meegemaakt in de afgelopen bijna 10jaar) en zeker niet tegenover mijn dochtertje. Vandaar dus snel hulp gezocht. Het verwerken van mijn vaders dood, gaat moeizaam. Je zou zeggen ja natuurlijk het is pas een maand geleden......maar dat is het niet. Ik voel dat mijn woede tegenover hem, van voor hij overleed, nog erg aanwezig is. Dat vindt ik heel erg, omdat ik daardoor niet echt rouw, zoals ik vindt dat hij verdient. Dat klinkt heel stom 'rouwen zoals hij verdient' maar ik hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel. Het is een getouwtrek en de situatie waar we in achtergebleven met mijn stiefmoeder(grote oorzaak van woede tegenover mijn vader) maakt het er niet makkelijker op. In mijn hoofd is het 1 grote chaos van woede, verdriet, liefde, zorgen, frustratie, wanhoop en vergeetachtigheid. Het is allemaal verrekte moeilijk en ik vraag me weleens af wanneer wij nou eens genoeg shit hebben gehad. Maar dat realiseer ik me dat het allemaal veel erger kan en dat het me uiteindelijk sterker maakt en dat het me vormt tot wie ik ben. Maar moet wel zeggen tegen wie dit dan ook allemaal regelt (god, jantje pietje of wie dan ook...) Enough is Enough!!!!!!!!
Gecondoleerd met het verlies van je vader. Wat een rot periode zit je in zeg. Hopelijk kun je het op een dag een plekje geven, al blijft het natuurlijk altijd klote. Goed dat je hulp hebt gezocht. Ik heb veel aan een psycholoog gehad om veel dingen een plekje te kunnen geven. Ik was 16 toen mijn moeder overleed, en aan mijn vader heb ik nooit wat gehad. Maar wat ben ik dankbaar voor mijn oudere zus. Het is zo belangrijk dat je steun aan elkaar hebt, je zusje heeft het ook heel zwaar. Maar ze heeft een zus die hartstikke trots op haar is, en dat zal vast een grote troost voor haar zijn. Ik wil je even heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijden.
Gecondoleerd. Ik las je bericht met tranen in mijn ogen. Ik wil jullie ook heel veel sterkte wensen met dit verlies.