In slaap wiegen, verwennen?

Echt, van dat 'laten krijsen'-advies krijg ik kriebels en kippenvel. Waanzin! Zo ongelofelijk tegennatuurlijk!

 

Even mezelf quoten... Ik wou even toevoegen dat ik het volledig eens ben met de overige reacties hoor. Als het niet werkt voor jou, vooral doen wat wel werkt en dat is op dit moment in slaap wiegen. Het komt allemaal wel goed hoor. In het begin heb ik ook letterlijk en figuurlijk slapeloze nachten gehad van de stress en hoe ik met alles moest omgaan maar uiteindelijk komt het allemaal goed....

 

Ben erg blij met de reactie van jingels.
Het voelt ook absoluut niet goed als ik haar laat huilen.
Maar het is niet altijd even makelijk om met reacties uit je omgeving om te gaan.
Mijn schoonouders en schoonzusje vinden dat je de kleine best mag laten huilen. Dat je haar anders verwent.
Aangezien mijn man daar mee is groot gebracht, is het soms best lastig om aan hem duidelijk te maken dat het absoluut geen verwennen is wat ik doe.

Ben erg blij dat ik hier medestanders vind van mijn gevoel.
Dank jullie wel. Dat geeft de burger weer een beetje moed

 

Als je het eens bent met wat Jingels zegt (ook van deze kant: applaus), dan moet je dat gevoel volgen. Heb je een draagzak? Ik heb er 1 van combicotti echt een superding. Mirre heeft daar tot een maand of 4/5 veel in gelegen. Had ik mn handen vrij en zij lag lekker dicht bij me. Maar Mirre is wel een licht popje (nu nog geen 7 kilo).

Wat we nu doen, is niet wiegen of rondlopen, maar gewoon op een stoel zitten met haar lekker dicht tegen ons aan. Beetje wiegen kan dan ook. Dat scheelt wat betreft gewicht.

Maar als de methode van eventjes laten huilen werkt, zou ik het ook niet direct afschrijven hoor.

Nogmaals: volg je gevoel (makkelijk gezegd he) ... en het wordt inderdaad allemaal anders als je kindje een maand of 5 is ... dan ken je je kindje inmiddels zo goed. Hier bijna geen twijfels meer

 

Mooie genuanceerde reactie, Salapio! Wou dat er meer op die manier gepost werd over dit onderwerp, maar de emoties lopen altijd zo hoog op over het wel of niet laten huilen........

Ik zou inderdaad ook je gevoel volgen, maar dan wel met de kanttekening erbij dat even laten huilen voor ons wel heeft geholpen. Maar ieder kind is anders en Tobias is er eentje die niet compleet overstuur raakt van even huilen. Bovendien begon hij juist steeds minder te slapen terwijl we hem vasthielden en bij ons hadden, en begon hij ook steeds meer te huilen, dus wij moesten hem echt wegleggen om hem rust te geven. In het begin moest hij inderdaad huilen voordat hij in slaap viel, maar nu is dat eigenlijk niet meer zo.

Mijn advies zou zijn om je kindje niet overstuur te laten worden in zijn bedje, maar hem er in eerste instantie ook niet uit te halen. Dan wordt hij nog meer geprikkeld en zal de slaap nog minder snel komen. Kinderen huilen mijns inziens nl. niet alleen van honger, pijn of mamahonger, maar ook gewoon van moeheid. Als je hem in zijn bedje niet kan troosten, haal hem er dan uit maar blijf op zijn kamertje waar het lekker donker is en bied hem zo weinig mogelijk prikkels aan. Als je borstvoeding geeft kun je hem ook een slokje daarvan geven, dat helpt bij ons altijd geweldig, maar met flesvoeding is dat geloof ik geen goed idee.

Zoals iedereen zegt, het komt echt goed! Na vijf maanden verloopt inderdaad alles echt veel soepeler!

 

Zie nu ook je berichtje dat het zo goed gaat Christina! Mooi zeg! Doe gewoon wat goed voelt en inderdaad, als je rustiger bent, dan is je kindje dat vaak ook.

 

Ik heb besloten toen Tayo 1.5 maand was om niet teveel naar het CB te luisteren (alleen het medische wel) Naar mijn idee ging het namelijk goed met zijn slapen totdat ik voor de eerste keer naar het CB ging, daar zeiden ze ook van hij moet alleen leren slapen en niet telkens gedragen worden want anders gaat het ten koste van jezelf omdat hij zwaarder wordt en hij wordt dan een vervelende peuter.
Ik was helemaal in paniek en wilde het echt drastisch veranderen. Dit lukte gewoon niet.

Tayo gaat 's avonds altijd rond 7 uur slapen, ik maak hem wakker rond tienen voor de laatste voeding en daarna slaapt hij door tot 6 uur (dit allemaal in zijn eigen bed)
Overdag krijg ik hem zijn bed niet in. Wat ik doe is ik voed hem altijd op ons bed(borstvoeding), hij valt dan vanzelf in slaap en dan laat ik hem daar gewoon liggen (meestal ga ik dan zelf ook nog een uurtje slapen) Ik ben tevreden hoe het zo gaat.

Voorheen was hij echt heel erg aanhankelijk en kon ik nog niet eens een maaltijd koken maar ik zie gewoon hoe ouder hij wordt hoe makkelijker ik hem alleen kan laten. Hij speelt ongeveer 1,5 uur alleen in de box en het wipstoeltje is ook zijn favoriet.
Ik vind het jammer dat het CB doet alsof iedere baby hetzelfde is en ik vind het ook heel erg jammer dat moeders helemaal in paniek raken omdat het niet 'goed' zou gaan op de manier die ze zelf toepassen (dit komt door het CB)
Ik probeer zoveel mogelijk te genieten van mijn kindje en dat doe ik juist om lekker met hem te knuffelen en hem bij me te hebben.
Op het kinderdagverblijf wil hij ook niet slapen in een bedje, maar wel in de box of in het hangmatje,schommelstoeltje of in iemands armen. De leidsters daar zeggen ook van je moet een kindje niet de hele tijd laten huilen, het komt vanzelf wel.

Ik vind gewoon dat je moet doen waar je jezelf goed bij voelt!

 

Dat vraag ik mij af, als je goed op de moeheidssignalen let: oortjes friemelen, wegdraaien met de ogen, je niet aan willen kijken...hoeft het niet tot huilen te komen.
Als je kindje zo klein is ,dan herken je het niet altijd.
Naarmate je kind ouder wordt, herken je de signalen veel duidelijker en laat je het zeker niet tot huilen komen, en leg je je kind in bed bij vermoeidheidstekenen.

 

Lena kan ook urenlang wakker blijven. Dan is ze heel blij en opeens gaat ze huilen en krijsen. Ziet ze dan weer iets leuks of krijgt ze aandacht, dan is het vaak weer over en geeft ze ook niet van die standaard ik-ben-moe-signalen. Als ik haar dan in bed leg, dan gaat ze altijd huilen, en hard.

Als ze na vijf of tien minuten niet stil is, ga ik eigenlijk altijd naar haar toe en pak ik haar even, loop effe met haar rond of laat haar liggen en klets wat met 'r. Als ik dan na een minuutje of vijf weer weg ga, is ze eigenlijk met een minuutje of twee daarna stil.

Als haar niet eventjes laat huilen en haar meteen ga troosten, dan valt ze denk ik nooit in slaap.

Volgens mij is het de eerste maanden gewoon aftasten wat goed werkt voor jouw kindje en voor jou. Voor de ene is dit laten huilen, voor de andere meteen troosten. Als het echt zo'n enorm slecht was om je kindje te laten huilen, waren er hele generaties niet aan hun ouders gehecht en voor galg en rad opgegroeid, maar ik heb toch het idee dat dat allemaal wel mee valt...

Elke tijd en elke generatie heeft zijn eigen opvattingen over wat goed is wat betreft opvoeding. En altijd zijn er vast kindjes bij wie het meteen troosten supergoed werkt en ook kindjes bij wie het troosten helemaal niet goed is en die het gewoon effe nodig hebben zich in slaap te huilen... Veel van onze moeders hebben vermoedelijk dr Spock ofzo voor waarheid aangezien, onze oma's de lekker-laten-janken aanpak. Overal is wel wat voor- of tegen in te brengen.

Mijn broertje lieten mijn ouders ook vaker huilen dan mij, en als er juist een een moederskindje is, is hij het wel.

Wil dus niet zeggen dat het een lekker idee is om een baby van een maand een half uur te laten krijsen, maar naar mijn idee zouden moeders wat meer op hun eigen gevoel moeten vertrouwen (die kennen hun kindjes het beste!) ipv zichzelf af te vragen of ze een slechte mama zijn omdat ze van mening zijn dat effe laten huilen best mag....

 

Hoorde net nog een -verhaal! De schoonmoeder van mijn vriendin:

"Ja, die van mij heeft ook de eerste 6 weken urenlang gehuild 's nachts. Maar je gaat 'm toch geen eten geven 's nachts? Wij eten dan toch ook niet?!"

Dat je je kind dat kan aandoen...

 

@luun... nou jaaaaaa!

@all.. hier hebben wij Jesse ook altijd weer uit bed gehaald als hij huilde... en liepen steeds met hem.. Maar goed.. na 7 maanden en een kereltje van bijna 8 kilo.. was niet leuk meer om mee te lopen en in slaap te krijgen.. zeker niet als we soms 2 uur bezig waren..

Nu laten we hem even huilen.. (als het krijsen is dan niet hoor.. want dan valt hij toch niet in slaap..) maar het huilen was na 2 dagen al over... nu leggen we hem wakker in zijn bedje... horen we een beetje kletsen en weg is hij... lekker slapen!

En idd... blijf ook je gevoel volgen!

 

Jingels, heb je helemaal gelijk in, dan heb je het al te ver laten komen! Maar dat geldt voor honger ook natuurlijk. Toch denk ik dat veel kindjes van moeheid huilen als ze dan 'eindelijk' in bed liggen omdat de signalen dan niet opgepikt zijn. Dat wordt inderdaad makkelijker als ze wat ouder zijn.

 

wij hebben het altijd onzin gevonden om sven te laten huilen als hij niet kon slapen, het ging toch altijd maar van kwaad tot erger.

in het begin hebben we hem altijd in slaap gewiegd. later sliep hij naast mij in en legde mijn man hem over. daarna legden we hem in z'n eigen bedje en bleven we even bij hem en nu leggen we hem weg en draaien we ons gewoon om en blijft het........ stil! (tenzij hij eerst nog even gaat spelen )

gewoon doen wat jij vind dat je kleintje nodig hebt, als ze zo klein zijn kun je ze in mijn ogen niet verwennen, dus gewoon zelf het ritme laten zoeken, dat komt echt vanzelf wel.

 

Toen we mij ouders het nieuws vertelden dat we zwanger waren, gaf mijn moeder me, zoals ze het zelf al zei, de beste tip die je kunt krijgen:
Je moet niets, alleen dat doen waar JIJ je goed bij voelt
Sommige mensen in je directe omgeving kunne bepaalde dingen op zo'n vervelende manier brengen (mijn opa doet dat heel erg, die zegt ook nog steeds dat kleinje van huilen sterke longen krijgen en ga niet tegen hem in)

Even over het slapen, Lana heeft elke dag een andere manier van slapen. De ene keer valt ze zo in slaap na de voeding, de andere keer is ze de hele dag wakker (op wat haze-slaapjes van 15-30min na). Als ik haar weg leg en ze begint gelijk te krijsen, weet ik gewoon dat ze echt niet gaat slapen, dan maar lekker bij mij zjn, lekker met dr lopen.
Soms huilt ze wat jengelig, en dan weet ik dat het in de meeste gevallen na 5 minuutjes minder word en ze wel in slaap valt.

's Avonds gaat het gelukkig erg goed! Ze heeft echt maar een paar minuten nodig om in slaap te vallen! Ze gaat nu ook naar bed alshet buiten begint te schemeren, dan slaapt ze het beste in (heel duidelijk dag-nacht ritme dus)