Na 2 miskramen, kreeg ik drie gezonde kinderen. Welliswaar lastige zwangerschappen met weeënremmers, zwangerschapssuiker en alle kwaaltjes die je maar in een boek terug kon vinden, deed ik de bevallingen lachend. Het opvoeden van de kinderen ging heerlijk en er bleef een kinderwens... Echter ik kreeg baarmoederhalskanker en werd twee maal geopereerd. De gynaecoloog vertelde me destijds dat ik geen kinderen meer kon krijgen...onvruchtbaar... Het was een klap, waar ik na tien jaar pas overheen was...want er was altijd nog een kinderwens... Nu zijn de kinderen groot en de deur uit, en nog knaagde het lang aan me, echter een half jaar geleden heb ik me er bij neergelegd...mijn tijdklok ging harder dan me lief is... Nooit meer zwanger...nooit meer leven voelen in je buik...nooit meer een bevalling...wat verdrietig... Maar ik heb het wel al drie keer mee mogen maken en dat maakt me blij en geeft me een rijk gevoel.. In aug werd ik ziek...eileiderontsteking werd er gezegd, en kreeg zonder bloedtest 2 zware antibiotica mee. Ik volgde trouw de kuur en na 2 week knapte ik op. Wel had ik al een paar jaar tijdens de eisprong-periode (die ik wel voelde ondanks er was gezegd onvruchtbaar) last van mijn linker eierstok.. Afgelopen weekend kreeg ik weer last en de pijn werd zo hevig dat ik naar pijnstillers ging grijpen. Gisteren was het niet meer om te houden...ik naar de dokter...direct doorverwezen naar spoedeisende hulp...infuus omdat ik bijna in shock dreigde te raken door de pijn en vocht omdat ik aan het uitdrogen was. Bloedprikken en het hele circus wat erbij hoort. Daar lag ik..moederziel alleen...onderzoeken die pijn deden en niet weten wat er aan de hand is.. Komt een arts binnen en hij vraagt; "zou u ook zwanger kunnen zijn?" "Nee, ik ben onvruchtbaar en al oud en vorige week een paar daag menstruatie gehad..." Kijkt de man me aan en besluit toch een echo te maken...het zag er goed uit...geen rare dingen bij eierstokken of baarmoeder... Inmiddels uitslag van urine en bloed...niets te vinden... er komt een gynaecoloog binnen en stelt me wederom de vraag of ik zwanger zou kunnen zijn, waarop ik antwoord ; "als de wonderen de wereld nog niet uit zijn wel, maar ik denk dan niet.." Affin toch maar een inwendige echo...zegt de gynaecoloog...maar hoe komt u erbij dat u onvruchtbaar bent, ik zie hier heel duidelijk twee follikels en u heeft behoorlijke baarmoederslijm in uw baarmoeder...kijkt u maar even mee...dus ik kijk en vraag wat dat "witte rondje" een stukje verderop is...en krijg als antwoord...tja dat weten we nog niet...het zou goed kunnen zijn dat u zwanger bent gezien de hoeveelheid slijm en gezien we niets anders kunnen vinden...we gaan toch nog een keer uw urine testen... het ging in mijn ogen allemaal heel vaag en snel, maar ik was ook nog suf van de toegediende morfine... Ik moest nog even op een pot plassen en kreeg te horen, u krijgt een recept voor morfine mee en mag nu naar huis...... ??? Ik was nog zo suf...affin ik naar het plaatselijk restaurantje en eerst flink gegeten en beker melk gedronken...en om mezelf een beetje te trootsten voor deze pijnlijke, eenzame en verwarrende dag een knuffelbeestje gekocht..een herinnering aan mijn follikels die toch bestaan of ????? Nu een dag later...ik google me gek...heb het zhs weer gebeld of ze iets weten en nee...nee we kunnen u nog niet zeggen of u zwanger bent of niet... Vrijdag moet ik terug komen. Net boodschappen wezen doen...erge honger...filet american? nee doe maar even niet...biefstuk...nee laat maar even liggen... Ondanks mijn leeftijd van 45, en ik heel goed weet wat de risico's zijn en het geen eenvoudige opgave is om nog een kleintje te krijgen is er geen haar op mijn hoofd die aan abortus denkt... Ik weet dat als het wel zo is dat ik een storm van kritiek over me heen zal krijgen, maar ik voel me fit en wel degelijk nog in staat om weer een kindje op te voeden. Dat ik nu in verwarring ben en het maar niet aan vrienden, familie of bekenden zeg..voel ik me nu wel meer vrouw omdat ik helemaal niet onvruchtbaar blijk te zijn... wie herkent dit of kan me iets meer vertellen?
Oh wat een spanning zeg.... Maar was je nu onvruchtbaar omdat je geen follikels meer produceerde of omdat je baarmoeder kanker had gehad? Zie niet in waarom je niet meer zwanger zou kunnen raken als ze je baarmoeder niet hebben weg gehaald.....Ach de wonderen zijn de wereld niet uit! Ik hoop voor je dat je zwanger bent, en mag blijven!! Kan je zelf geen urine testje doen? Misschien komt er wel een streeepje op?? sterkte met dit ongelovelijke verhaal en heeeel hard duim ik voor j dat je zwanger zou mogen zijn als je dit zo graag nog wilt! !
Ik kan je niet meer vertellen. Wel dat ik 42 ben en je kinderwens heel goed begrijp. Ik zelf ben ook zwanger. Mijn vriend is zelfs 48..Waar beginnen jullie aan zullen sommigen denken, leeftijd, hoge bloeddruk etc etc maar ik vind het geweldig. Heb al 2 kinderen met mijn ex man en nu dus zwanger van nummer 3. Allemaal spannend want bij de echo van 8 weken bleek ik niet langer dan 5 weken te zijn met een vertraagd hartje...na een week terug komen was de boodschap. Ik dacht nou dat wordt niks.....zelfbescherming uiteraard...en na een week een goed kloppend hartje maar ook een toren hoge bloeddruk dus hup medicijnen verhoogd en volgende week mag ik weer kijken hoe het gaat met de kleine........ Ik hoop dat het bij jou ook goed zit.....Stel je bent niet zwanger zouden jullie dan toch nog voor een kleine willen gaan? Want per slot dacht je het niet meer te kunnen maar nu met de wetenschap dat.... Overigens zij mijn gyn dat niks zo veranderlijk als het vrouwelijke lichaam..... Succes Vrijdag...en filet american yummy daar heb ik ook zo'n trek in.... Overigens wat een mooi verhaal toch zo.....goed omschreven en ik voel de spanning helemaal mee
Jeetje wat een verhaal zeg. Ik wil je alleen maar zeggen dat ik echt hoop voor je dat je zwanger bent. Als jij weet dat je het zo graag wil en kan! Wat moet jij in spanning zitten zeg. Ik duim voor je!
Ik lees even mee, vind het een enorm aangrijpend verhaal! Zo veel meegemaakt.. Ik hoop voor je dat je nog een wondertje op de wereld mag zetten!
@ antaris, jazz en sprits....Dank jullie voor de lieve reactie's....zit nu gewoon even met tranen in mijn ogen...(ben zo wie zo al huilerig de laatste dagen..) @antaris, ik corrigeer ik had geen baarmoederkanker, maar baarmoederhalskanker en ben daar tweemaal aan geopereerd en daarna vertelde de gynaecoloog mij omdat ik daarna niet meer zwanger werd en mijn toemalige man en ik wel die wens hadden dat ik onvruchtbaar was... Ik had net mijn jongste telg van 18 aan de telefoon en zat er zo vol van dat ik het vertelde en kreeg de reactie: "ohh...ik zou het heel leuk vinden om nog een broertje of zusje erbij te krijgen.." Ja jullie snappen zeker wel dat dit mijn verlangen naar een nakomeling nog sterker maakt dan ik altijd al had... En "jullie" is bij mij geen situatie, daar ik de relatie zeer recent heb verbroken. Hij zou het kindje absoluut niet willen en is wel vader maar bekommerd zich totaal niet over hen...hij vind het vaderschap maar niets. Desondanks dat verhaal raak ik nu echt niet in paniek, want als er leven in mijn buik groeit is het meer dan welkom !!! Het enige punt wat ik nu op dit moment heb is..als het zo mag zijn wil ik dan wel of geen vruchtwaterpunctie en hoe vertel ik het mijn andere dochter die notabele nu 8,5 zwanger is...Dit is echt zo een situatie die ik alleen in boeken las...ja ok...ik draaf nu misschien te snel door...misschien is het loos "alarm"...maar de wetenschap dat ik wel degelijk nog vruchtbaar ben.....vreugde!!
Dank je pluizje! Ik hoop het ook voor iedereen die graag zwanger of nog weer zwanger wil worden dat het lukt. Hoe het bij mij zal gaan weet ik nu niet, maar duimen draaien doe ik nu al vanaf het moment dat ik die echo had gisteren.
Hoe dan ook je klinkt als een sterke vrouw met of zonder partner kom je er ook..Hoe meer ik lees hoe meer mijn duimen beginnen te draaien hoor..En je dochter ja misschien minder leuk maar toch ook weer heel apart...Ik zit maar mijn beste vriendin van 25 jaar te smeken om voor een 3e te gaan maar haar man wilt niet want lijkt me zoooooo leuk om samen met haar zwanger te zijn.... Ok mijn duimen houden op met typen en gaan weer draaien....
Dan gaan mijn duimen ook nog harder draaien. Dan hoop ik echt dat er nu een wondertje in je buik zit. Sterkte met afwachten. heb bewondering voor je positiviteit tov deze situatie. knuffel.
Goeiedag zeg, wat een verhaal. Zou inderdaad zo uit een boek kunnen komen. Ik hoop zo voor je dat ze je vrijdag iets meer kunnen vertellen. Een van je kinderen vind het in ieder geval al geweldig en misschien vind je zwangere dochter het wel super leuk!! Natuurlijk niet een doorgaanse situatie, maar dat maakt het geluk er niet minder om lijkt me zo.....alles went!! En wat de rest van de wereld denkt, over je leeftijd of wat dan ook:F... it!!!!! Wat je ook zal doen in je leven, mensen praten er toch wel over. En ja misschien heb je een iets hogere leeftijd dan de gemiddelde zwangere, ja nou en? Daar zijn toch ziekenhuizen en extra controles etc voor? Je zult inderdaad iets beter op moeten letten misschien, maar dat is toch allemaal haalbaar? Kijk, als je nu 80 was zou ik je ook eens bedenkelijk aankijken, maar jij bent echt nog niet op je piek hoor!!!! Ik duim met je mee vrijdag!!!! En ik wens je alles goeds wat je je maar wensen kan!!! xxxxxxx
Dank je Jazz! Ja ik draai me ook suf...en denk me ook suf...zoveel verdriet gehad om de onvruchtbaarheid...extreem veel tegenslag in het leven...toch door blijven gaan en idd horen...Hé jij sterke vrouw...jij komt er wel... Tja en dan nu? Om het kindje alleen op te voeden is voor mij een feest...Na drie geweldige kids (die ook zieke waren, zoals kanker, heupjes, huilbaby etc) bleef de wens.. Okay...ik roep mezelf even tot orde...ik weet nog niets...nouja niets...ik heb follikels! hahaha en mogelijk zwanger...Maar mijn nuchterheid gat verder...wat als het niet zo is of toch afgebroken wordt? Hoe voel ik me dan...en waarom kom ik deze week een knetterleuke man tegen waar ik mee aan de praat en waar we een vragenlijst over en weer neerlegden ivm onze leeftijd en het leven wat we tot nu toe hebben gehad..Mijn vraag aan hem was...wat mis je in je leven? Zegt hij..."ik had zo graag vader willen worden, maar het kwam er niet van..." Ja Jazz mijn hersencellen zijn niet vergrijsd en draaien overuren nu...al lezend op deze site en wegdromen bij het idee dat er mogelijk toch nog een kans is...Alleen dat maakt me al blij...maar ok...het is en blijft afwachten en duimen...Jij ook heel veel sterkt met je zwangerschap...gaat het allemaal naar wens? Liefs Moeder
Nou kippenvel.....ik raad je aan om je verhaal ook echt op papier te schrijven want man oh man wat een mooi verhaal en toeval bestaat dat nu wel of niet...wat leuk die nieuwe man oooohhhhhhh wat spannend allemaal....Ja heerlijk he de overuren die je hersencellen nu aan het maken zijn.. Nou in ieder geval kan je tegen die leuke man zeggen....jou wens kan ik in vervulling brengen...als het nu niet al raak is..En als het raak is zeg je....hoe zou je het vinden om dit advontuur te delen... ach ja dromen mag toch ook op onze leeftijd hoor.. Hoe laat moet je vrijdag?
moeder2011, wat een apart verhaal! Ik hoop voor je dat je zwanger bent. Wat een geduld heb je,ik was allang gaan testen! Veel succes groetjes en een dikke knuffel Sara
hahaha..Jazz!!! Wat moet ik lachen om jou oplossing! Geweldig! ok hij is leuk...maar dat vond ik van mijn exen ook...ok hij is vrij ik ben vrij..maar dat is nog geen reden voor mij om zo op hem af te stappen...Het enige wat ik beleefde qua gevoel toen hij begon over zijn kinderwens....was dat ik een brok in mijn keel kreeg..vond het zo aandoenlijk maar voelde ook de steek van mijn verdriet omdat ik dacht/wist dat ik onvruchtbaar was... Tja en nu? Bizarre situatie...die ik overigens toch heel nuchter en kalm bekijk (maar het niet kon laten om gister die knuffel te kopen...)...is het gewoon afwachten. De morfine neem ik dus niet meer, hen net een heerlijk broodje gezond op en melk en ga zo even rommelen in huis. Jaja moederje...hoor ik mezelf nu zeggen...in gedachten hoop je al een babykamer in te richten..met of zonder "vader"....en trouwens die kamer kan er zo wie zo komen, want ik heb al een kleinkind van een jaar en de tweede is nu op komst...FEEST!!
@sara, pinkiepink, kiwi, esther...dank jullie voor jullie lieve woorden. en testen? Nee ik wacht wel tot vrijdagmiddag 13.30 met de echo...eerst maar eens zien wat er allemaal gezegd en gezien wordt. De vreugde om de vruchtbaarheid is groot, maar de nuchterheid ivm mijn leeftijd moet ik wel behouden. Maar mocht ik toch zwanger zijn...dan schrijf ik id een boek met de titel; Voel je welkom...want dat ben jij