Hoi allemaal, Ik voel me vaak schuldig ten opzichte van onze kids als er dingen moeten gebeuren die zij niet leuk vinden. Ben ik de enige hierin? Ik denk mede daarom dat ik het moederschap soms als erg zwaar ervaar omdat ik teveel van mezelf eis en mezelf soms wegcijfer voor hun. Misschien klinkt dit ook wel erg stom voor anderen Voorbeeld waarbij/over ik me schuldig kan voelen omdat kids/zoon niet leuk vindt is naar de winkels gaan zoals de stad, tuincentrum, ikea etc. Ook voel ik mezelf schuldig als we dag niets doen, maar gewoonr thuis blijven. Hun hoor je er niet over maar ik voel t zo. Mijn man zegt ook we kunnen/hoeven niet altijd maar weg of iets leuks te verzinnen. Benieuwd hoe jullie gedachten/ervaringen hierin zijn Gr vruchtje
Ik denk.. Dat je man wel een punt heeft Sowieso moeten er in het leven weleens dingen gedaan worden die niet in je top10 favorieten staan... En boodschappen is daar toch wel 1 van voor meeste mensen. En als je thuis blijft.. En de kinderen spelen lekker... Dan kun je ook bij jezelf denken "wat fijn dat ze het zo naar hun zin hebben met ... (Willekeurig wat ze doen) Moet je ze dan wegtrekken uit hun spel om ergens wat anders te gaan doen.. Of wil je ze lekker laten spelen? Ik weet iet waar ik me schuldiger over zou voelen
Ik ben het met Saskia eens Hier ook 2 kinderen die niet altijd even hard staan te springen om mee te gaan winkelen/boodschappen doen, maar het zal toch af en toe moeten gebeuren. De meeste boodschappen doe ik in het weekend, dan kunnen ze vaak wel bij papa blijven. Maar soms wil papa toch ook wel mee (of wil ik dat hij mee gaat, omdat hij bijvoorbeeld iets specifieks wil hebben), tja, dan kunnen de kinderen moeilijk alleen thuis blijven. Als we naar bijv. de Ikea of de stad willen, kunnen we vaak nog wel wat regelen dat ze dan even een paar uurtjes naar oma kunnen, als ze niet mee willen gaan. Maar als oma dan toevallig net geen tijd heeft, tja, ook dan is het jammer maar helaas voor ze en moeten ze zich er maar bij neer leggen dat dit er ook gewoon bij hoort. Wat betreft het niet weggaan: ik merk aan mijn eigen kinderen juist dat ze het heel prettig vinden om niet élke (vrije) dag iets te "moeten". Ook al zijn het altijd (voor hun) leuke dingen. Zelfs als we op vakantie zijn, is in principe de regel die wij hanteren "1 dag weg, 1 dag in de buurt blijven". Kinderen vinden het juist vaak heel prettig om gewoon thuis wat aan te kunnen teuten, dat ze even niets hoeven. Ik zou me daar dan ook niet al te schuldig over gaan voelen (al snap ik ook wel dat je dat gevoel waarschijnlijk niet zomaar uit kan schakelen, ook al weet je verstandelijk misschien wel dat het niet nodig is...)
Nee dat heb ik juist helemaal niet. Het leven is ook niet alleen maar leuke dingen doen. Daar horen soms ook dagen bij waarbij je iets "moet" En een dag thuisblijven vind ik juist luxe in plaats van vervelend voor ze. Wij gingen vroeger als kind heel weinig weg en konden dus heerlijk thuis en buiten spelen. Dat vond ik vroeger juist heerlijk.
Ik ben het met de andere 2 dames eens. Vermaken hoeft niet altijd de deur uit zijn. Mijn dochter geef je een stukje lego bij wijze van spreken en haar fantasie komt helemaal los. En de andere dingen horen erbij meid. Mijn dochter vind alles prachtig om te doen met mij dus dat zal ook wel per kind verschillen. Boodschapje bij de ah gaat ze gewoon mee want ze wilt graag helpen Het zal miss ook een kwestie van wennen zijn, des te vaker ze mee gaan des te sneller ze miss eraan gaan wennen? Of ze meer betrekken bij het shoppen? Welke plantjes vind jij mooi of vind je dit truitje mooi voor mama? Niet zo schuldig voelen meid, kinderen vermaken zich beter als dat wij denken en kunnen
Dank jullie wel voor jullie meningen waardoor ik er toch anders tegen aan kan kijken. Al is dat gevoel inderdaad niet in ene uitgeschakeld
kindjes vinden spelen met mama veels leuker dan weer een dagje weg. Probeer wat samen te doen als is het maar een kwartiertje; een blokkentoren bouwen of elkaar make-up opdoen, of ze de appels laten wassen voor ze ze opeten, of samen aan tafel zitten en iedereen kleurt ook mama (vinden ze hier de max). Maar schuldig voelen doe ik ook horr, maar is de stomste emotie die er bestaat. Schuldig voelen is alleen goed als er ook iets is om je schuldig te voelen, en dat is er NIET, je bent gewoon mama.
Het is een beetje balans zoeken denk ik Ik vind het vroeger altijd heel jammer dat mijn ouders nooit eens naar het bos, de kinderboerderij of speeltuin gingen... Merk dat ik nu soms iets te graag wil.... Maar als ze dan helemaal in d'r playmobil zit..... Ga ik toch maar even op m'n handen zitten. Of even alleen naar de bakker ondanks dat ik weet dat ze graag mee gaat. Het is ook zo'n gewenning om d'r altijd mee te nemen... En gezellig bovendien. Zelfs in de supermarkt vermaakt ze zich prima en kletst de oren van je hoofd.
Dank jullie wel voor jullie meningen waardoor ik er toch anders tegen aan kan kijken. Al is dat gevoel inderdaad niet in ene uitgeschakeld
Ik sla er ook altijd in door. Ben heel vaak op pad met de kinderen. Gisteren waren we een dagje thuis, omdat ik me niet zo lekker voelde, zegt mijn dochter savonds: mam, ik vond dit echt een stomme dag! Uhhh okee... Omdat we dus niks 'leuks' gedaan hadden. Mijn man werkt veel en ik probeer het een beetje te compenseren ofzo. Moet daar echt een balans in vinden en mezelf en de kinderen leren dat het geen straf is om ook een keer een dagje thuis te zijn