Even mijn hart luchten. Ik ben ruim 35 weken zwanger en weet ff totaal niet meer wat te doen. Vanochtend werd ik wakker met rugpijn, en ik kreeg diarree en was misselijk. Ik raakte helemaal in paniek: was de bevalling begonnen? Ik werd overvallen door een gevoel van angst: ik kon niet goed met de pijn omgaan en dacht bij mezelf: als dit het nog niet is, hoe moet het dan straks als het wel echt begint? Ik heb de eerste 5 maanden van mijn zwangerschap 24 uur per dag misselijk rondgelopen. Ik vond het echt de hel. Daarnaast heb ik al vanaf het begin, eigenlijk al voordat ik zwanger raakte (had toen kort op elkaar 2 mk gehad) last van een vieze smaak in mijn mond, die sinds een paar weken is veranderd in een brandend en prikkend gevoel. In mijn keel, op mijn tong, overal. Ik word er gek van. De dingen die onderzocht konden worden, zijn onderzocht (huisarts heeft bloed geprikt, tandarts, ortho en mondhygieniste hebben gekeken, ben naar de KNO-arts geweest) en niemand weet wat het is. Het wordt nu op de zwangerschap gegooid, zo van: deal er maar mee en kom maar terug als je kind er is. Ik word wanhopig van het gevoel. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Ik ben bang voor de bevalling, bang dat ik niet met de pijn om zal kunnen gaan, ik word gek van mijn mond, ik voel me eenzaam nu ik verlof heb, ik draai een beetje door. Mijn man steunt me waar mogelijk maar ik voel me zo alleen.
Vervelend hoor, dat je je zo voelt. Wbt de bevalling: het kindje zit er nu eenmaal in en moet er nu ook eenmaal uit, en ja, dit gaat gepaard met pijn. Ik zal het niet mooier maken dan het is, maar er is nog nooit een kindje blijven zitten, dus ook jij kunt dit! Je lichaam kan goe grenzen verleggen. Ook raak je tijdens de bevalling in een soort roes, waarin je bijv geen tijdsbesef hebt, maar ook als het ware aan het overleven bent. Wat ik heb geleerd is dat je de pijn moet toelaten, alleen zo krijg je die centimeters voor elkaar. Hoe meer je je er tegen verzet, hoe moeilijker het wordt. Even de knop om, en ik snap dat dit lastig is na zo,n lastige zwangerschap, maar na de bevalling komt juist het leukste deel! Houdt je daaraan vast!
Oh meis... wat rot voor je. *een dikke knuffel* Heel herkenbaar hoor (maar ja daar heb jij niets aan). Geen tips helaas, kan alleen zeggen dat ik je volledig begrijp. Heb ook zo'n overheersende, alles gek makende smaak, die me dag en nacht tot wanhoop brengt en daarnaast ook nog ontzettend misselijk en braken. Gewoon af en toe even lekker hier je nood spuien
Dankjulliewel meiden, het is zo fijn om hier af en toe kunnen ventileren..Ik voel me nu zo alleen, ben al de hele dag aan het huilen en vraag me af en toe echt af: waarom ben ik hier in godsnaam aan begonnen...
Meid die dagen heb je. Ik heb gister met de hele wereld ruzie gemaakt. En vandaag voel ik me weer goed. Zon aanval van diarree is niet te vergelijken meis. Als je weten hebt begint dat zachtjes en het bouwt op waardoor je het veel beter kan handelen. Ga even lekker schreeuwen maak jezelf Ff kwaad en daarna Ff relaxen gaat het morgen alweer een stuk beter.
Hey meid wat vervelend dat je deze klachten heb en het maar op de zwangerschap word gegooid. Erg jammer.. Mijn bevalling begon en tijdens de weeën kreeg ik zware diaree aanvallen. Maar niet te vergelijken met gewoon pijn in de darmen. Het doet zeer, mooier kan ik het niet maken. MAAR je bent zo onder invloed van hormonen dat je tijdsbesef wegvalt en je komt er wel! Ik dacht dat ik er in bleef hangen maar voor ik het wist was het weer voorbij