Ik heb sinds ik weet dat ik zwanger ben echt een onvoorwaardelijke liefde gevoel voor het kleine beebje. Ik hou nu al zo veel van hem/ haar. Hadden jullie dat ook ?
Jaaaaa, ik hoop dan ook echt dat dit kleintje geboren mag worden na 1ma en 1 vmk. Maar heb er een goed gevoel over dit keer, hoop dat mijn gevoel me niet in de steek laat.
dat is heel normaal, en ook juist goed. Ben nu zwanger van nr 2 en bij de 1e kon ik niet wachtten en elke echo (kreeg ze vaak) was voor mij juist heel bijzonder om de kleine weer te zien. nu bij de 2e ben ik wel meer onzeker en zenuwachtig en ondanks dat ik het al eens heb meegemaakt is dit voor mij net zo spannend je merkt wel aan je omgeving (de mensen die het al weten) dat het voor hun niet meer nieuw is maar voor mij wel en het geeft je heeel apart gevoel en goed gevoel en des te meer geniet ik nog meer van de kleine die ik al heb
Ik had dat helemaal niet. Ik vond het een abstract idee, zo'n streepje op een test. Nu ik beweging voel is het uiteraard helemaal anders.
In het begin had ik ook geen onvoorwaardelijke liefde. Ik vond het moeilijk om te bevatten dat ik zwanger was! Na de eerste echo begon het door te dringen en begon de liefde wel te groeien Maar ik merkte dat ik na de eerste schopjes pas echt een onvoorwaardelijke liefde voelde voor ons kleintje Ik heb toen zelfs even traantjes in de ogen gehad. En ik dacht dat de liefde niet groter kon worden. Maar we hebben gisteren de 20-weken echo gehad. En daarbij hebben ze ook het geslacht verteld. En nu ik weet dat het een meisje word en ze helemaal is goedgekeurd is het echt allemaal zo concreet en voel ik dat de liefde nog groeit al wist ik niet dat het nog kon Hou me al vast voor de bevalling, gaat heel emotioneel zijn als ik onze kleine meid kan vasthouden
In de zwangerschap ging het met vlagen. De test zei me nog niet zo heel veel - ik kreeg daar niet gelijk liefdevolle gevoelens bij. De eerste echo, die wel. Toen zag ik dat er echt een mensje in mij zat, en dat maakte het voor mij een stuk 'tastbaarder'. Het voelen van de bewegingen versterkte dat. Maar de echte golf van onvoorwaardelijk houden van, die kreeg ik pas toen ik mijn glibberige, warme kindje in mijn armen kreeg. (en dan nog, heb ik de eerste dagen vaak gedacht dat iemand hem zo zou komen ophalen, kon me nauwelijks voorstellen dat die baby écht van ons was). Ik vind het wel bijzonder, dat jij dat gevoel al hebt bij een positieve test. (en wat zul jij dan uit elkaar barsten van verliefdheid, als je je kindje vast kunt houden... )
Van mijn eerst liep het in het begin alleen maar in stress en had ook vaak echo's dus kreeg steeds meer gevoel omdat ik dr echt zag groeien en bewegen. Voelde dr met 16 weken dus werd al steeds meer echt, 2 weken later kwam er een bobbel omhoog en schoof heen en weer. Toen was ik verliefd! Nu met de 2de weer hetzelfde, ik weet wat het is maar voel nog niks....
In begin ben alleen maar bang geweest voor weer een miskraam en pas na de 20 weken echo en we wisten dat we een zoon verwachten is de verliefdheid in alle heftigheid toe geslagen
Toen ik 2 strepen zag verschijnen was dat allemaal nog erg abstract. Met de termijnecho en de 20-wekenecho begon het besef te komen dat er toch echt een ukkie in m'n buik zit. Maar nu die kleine echt flink aan het bewegen is begin ik steeds meer verliefd te worden. Laatst tikkertje gespeeld samen (tikte op m'n buik en kreeg dan steeds een schop terug!) en nu die kleine duidelijk reageert op de stem en hand van mijn man zijn we beide helemaal gesmolten!
Ja natuurlijk! Dat heb ik ook! Hou ook al van dit kleine minimensje.. Alleen besefte ik bij mijn dochtertje meer dat ik zwanger ben.. Nu wil ik het liefste zo snel mogelijk de echo zien (4 juni) Dan geloof ik het pas echt! Alhoewel de afgelopen 10 testen wel heel erg duidelijk waren haha
Ik heb ongeveer een half uur getwijfeld over de baby en 'het onvoorwaardelijk houden van', toen ik net hoorde dat ik zwanger werd. De timing was slecht, werk, studie en ik had net een nieuwe relatie en ik was best wel even van mijn stuk gebracht. Ik zou immers volgens de gynaecoloog van het AMC niet zwanger kunnen worden. Na dat half uur wist ik voor 10.000% zeker dat ik geen abortus zou nemen, maar wist niet goed hoe ik dit met mijn vriend moest bespreken. Ik ben erg bang geweest voor een miskraam, maar gelukkig is er niks gebeurd. Ik kan eerlijk zeggen dat ik na dat half uurtje 'enkel logica' nooit meer heb getwijfeld !!! Ik hou van dit kindje!