Ik hoop dat de mama's onder ons mij een beetje gerust kunnen stellen want ik ben op zich heel relaxed over de bevalling en wacht gewoon af wat er gebeurd. Het enige waar ik wel een beetje mee zit is de geboorte van het hoofdje om het maar zo te stellen: hoe kan iets wat zo groot lijkt door zo'n kleine opening? Ik weet wel dat het allemaal meerekt enzo maar toch is dit het enige waar ik nu echt heel erg tegenop zie. Wie heeft er wat (geruststellende?) tips en ervaringen!
Ik heb ervaring Ja, hoe zoiets er door heen pas? Door de hormonen is je lichaam voorbereid op de geboorte en is alles versoepeld. Ook schuift de "fontanel" over elkaar heen zodat het er allemaal door past! Prachtig eigenlijk hoe dat allemaal zo perfect op elkaar afgestemd is Volgensmij komt het wel goed hoor, met je bevalling, je zegt zelf dat je er relaxt over bent, dat is het aller belangrijkste!
hoi hoi ik heb ook ervaring kijk een bevalling is pijnlijk klaar dat is niet voor niets zo, door die pijn verweekt je baarmoeder en word de uitgang geopend door het persen open je zelf de uitgang nog meer waardoor het hoofdje geboren kan worden het gekke is dat écht de weeen het pijnlijkste zijn het geboren worden van het hoofdje kan een beetje branden maar dat duurt een paar tellen de rest van het lijfje komt er vaak gelijk achteraan eigenlijk is dat bijna 1 ding dat zeker is dat je kleintje nu geboren word als het hoofdje eruit komt dan kunnen ze niet meer terug hoe rustiger jij bent tijdens de bevalling hoe soepeler het gaat succes meid je kunt het groetjes nathalie
Ik moet zeggen dat ik de persweeën en het geboren worden van het hoofdje piece of cake vond vergeleken bij de ontsluitingsweeën. Men, wat waren die irritant! Mijn dochter was 9 pond bij de geboorte en ik heb echt niet het idee dat ik zo'n groot kind erdoor heb gehad. Vond het echt meevallen!
wel apart, ik hoor vaker dat mama's de geboorte van het hoofdje het minst erg vonden. terwijl dat er toch altijd het heftigst uitziet. trouwens niks om je voor te schamen vind ik hoor flo1975. ik was ook heel bang voor de geboorte van het hoofdje. nu zie ik meer op tegen die laatste paar weeen. en de lengte van de totale bevalling. maar ik concentreer me heel erg op in het moment blijven....hopelijk helpt dat straks!
Ik probeer er ook niet teveel over na te denken en waarschijnlijk ben ik op het moment zelf helemaal met andere dingen bezig. Maar af en toe denk ik wel gaat dat allemaal wel passen en lukken. Maar ik voel me wel wat rustiger door jullie reacties!
Ze zeggen, dat als het hoofdje 'staat' dat dat het pijnlijkste is. Dat had ik gehoord tenminste. Ik geloof dat ik het vond branden. Op dat moment mag je even niet persen ook, maar moet je even puffen, zodat het allemaal nog even extra uit kan rekken, als je dan toch gaat persen, heb je meer kan op scheuren. Zelf vond ik het wel pijnlijk, maar als het zover is, dan weet je wel dat je binnen een paar minuten je kindje in je armen hebt, dus met dat idee in m'n hoofd was ik blij toen het eindelijk echt zover was en vond ik -dat stukje- prima te doen.
Hier nog een angsthaas ! Al is het wel wat minder als in het begin van de zwangerschap, want nu is het overduidelijk dat er al minimaal 4/5 pond uit zal moeten en dat alleen nog maar meer word haha
Hier dik 8 pond en een grote kop maar moet zeggen... heb dat niet gevoeld. Daarna wel het lijffie eruit voelen glibberen. Moet zeggen dat ik er nu ook niet aan zou moeten denken (lijkt me nogal pijnlijk ) maar op dat moment voelde ik het niet. Het komt echt helemaal goed hoor! En als het zo ver is, is je baby er practisch met een paar minuutjes
Het moment dat het hoofdje van Misha stond (Milan is met knip en vaccuum geboren, dus verdooft en niets gevoeld) heb ik wel geroepen dat het brandde. Dus ja, ik heb het wel gevoeld, maar zoals al eerder gezegt, de ontsluitingsweeën vond ik vele malen heftiger. Ook had ik, voordat ik eindelijk mee mocht persen, al 2 uur persweeën weg moeten puffen, omdat de ontsluiting nog niet ver genoeg was gevorderd. Dus dat ik eindelijk mòcht persen was zo'n ontzettende opluchting en toen ik het hoofdje voelde komen had ik echt zoiets van, "oooooooh, nu is het bijna voorbij"....Daarbij komt dat je op dat moment zo geconsentreerd bent op je verloskundige en je lichaam, op 1 of andere manier trek je die brandende pijn makkelijk... Een hele goeie tip om de pijn van het hoofdje zoveel mogelijk te verlichten is een goed warme washand tegen je vagina houden tijdens het persen. Zorg dat iemand een emmer vult met warm/heet water, zodat het washandje elke keer opnieuw warm gemaakt kan worden. Dit helpt ook om eventueel uitscheuren tegen te gaan, omdat de doorbloeding goed gestimuleerd wordt. Werkt ècht! Mijn vk deed het uit haar eigen, maar dat doen ze lang niet allemaal..
Weet je wat het is. Bevallen doet zeer, echt zeer maar als het echt zo erg zou zijn zouden vrouwen toch geen twee drie vier kinderen willen krijgen? Dat heb ik altijd in mijn hoofd gehouden. En inderdaad Als je mag gaan persen weet je dat je snel je kleintje in je armen hebt! Als het hoofdje staat brandt het omdat dat het grootste gedeelte is wat er doorheen moet. Vaak moet je dan wachten op de volgende wee om met nog een keer persen het hoofdje eruit te krijgen. Daarna is het vaak piece of cake en heb je m zo op je buik liggen! Komt goed meiden! Je moet er even iets voor doen maar het is het zeker dubbel en dwars waard! Geloof me! Maak je niet te druk en ga er open in. Hoe meer je gestressed bent hoe moeilijker het zal gaan. Succes!
Bedankt in ieder geval voor jullie reacties! Ik wacht gewoon af en ik probeer er niet te veel tegenop te zien. Het is vaak zo dat mensen uit de omgeving je allemaal horrorverhalen gaan vertellen, dus dat probeer ik af te kappen als iemand weer begint. Ik weet ook wel dat het allemaal met pijn gepaard gaat maar het is beter om te concentreren op het "eindresultaat". Dat probeer ik ook te doen. Voor iedereen ook succes gewenst die binnenkort moet bevallen. Ik heb in ieder geval weer iets meer vertrouwen.
Hoi Flo, Fijn dat je weer wat opgekikkerd bent. En met die verhalen, je moet in gedachten houden dat mensen alleen de ergste rotverhalen vertellen. Bevallingen die een fluitje van een cent waren zijn niet zo leuk om over te vertellen, haha. Dus die verhalen hoor je veel minder, terwijl ze er net zo goed zijn hoor.
die washandjestip is idd goed! mijn kraamverpleegster was bij de bevalling en hield er steeds een washand tegenaan! en van het staan van het hoofdje kan ik em weinig herinneren. De kv zei: nu is het er wel met 2x persen en dat hielp me om vooruit te denken. het flubberen van het lijfje en later van de placenta kan ik m eook goed herinneren en dat alles zo warm en nat was...
Sanneke, dat kan ik me ook nog erg goed herrinneren van Misha. Van Milan niet, toen had ik een ruggeprik en voelde verder weinig. Maar van Misha haar geboorte weet ik echt nog dat ik voelde dat haar beentjes vanuit mijn buik naar buiten kwamen, zoooo ontzettend bijzonder En ja, warm en heeeel veel nattigheid en dan je kindje op je buik, wordt er nog heel blij van als ik daaraan terugdenk..Op dat moment ben je de pijn echt even in 1 klap kwijt, het moment van kennismaken. Daarna ga je relativeren en weet je gerust nog wel dat het pijn deed, maar die eerste keer dat je je kindje in je handen houdt is onvergeetlijk en met niets ter wereld te vergelijken....
Ik vond de persweeen erger dan het hoofdje eruit persen .Ja het brand ff . Ik kreeg zulke snelle weeen achter elkaar dat mijn zoontje er zo uit was . Ik kon mij van te voren ook niks van voorstellen van een bevalling . Ik dacht ook net als jij,dat past toch niet . Maar als je aan het bevallen ben dan denk je daar niet aan hoor .Moeder natuur regelt alles .
Ik vond dat nauwelijks pijn doen (ontsluiting weeen waren veel vervelender). Ik heb toen het hoofdje eruit was Sofie zelf tussen mijn benen vandaan gepakt, was echt gaaaaaaaf. Hoop dat dat nu weer lukt!
Hier ook een bijna 8ponder. Heb er niets van gevoeld, moet ik zeggen. Nu ging ik wel bijna nokkie, dus denk wel dat het zeer deed. (maar bij mij stonden er nog 2 vrouwen op mn buik te duwen om Sasha eruit te krijgen)
ik voelde van het staan van het hoofdje helemaal niks! was daar vantevoren ook het bangste voor, maar het viel me zo mee! ik voelde de vk wel een beetje rommelen rond het hoofdje, om de huid er zeg maar zachtjes langs te krijgen, maar ook dat deed geen pijn hoor! het ergste vond ik de persweeen, die ik al had toen de vk er nog niet was.. Daar kwam zo veel kracht uit, dat ik echt bang was dat ik het alleen moest gaan doen. maar gelukkig was ze net op tijd