In het onderwerp "een pedagogische tik?" kwamen allerlei opvoedmethodes voorbij, waarvan ik nog nooit gehoord had. Aangezien ik best nieuwsgierig ben ingesteld en open sta voor verschillende ideeën en methodes, ben ik heel erg benieuwd welke opvoedmethode jullie hanteren en waarom. Hier tot op heden hanteren wij de '10 gouden tips' die ik ooit eens door een opvoedondersteuner in mijn hand gedrukt kreeg. Zal ze weergeven: 1. Geef uw kind zo veel mogelijk positieve aandacht Een kind dat veel positieve aandacht krijgt, zal minder vaak op een negatieve manier aandacht vragen. Wees steeds duidelijk wanneer je weer tijd hebt voor je kind. Maak gebruik van de klok of een kookwekker. 2. Beloon en prijs uw kind zoveel mogelijk voor de dingen die het goed doet Ieder complimentje werkt als een toverstafje en versterkt het gedrag. De kans is groot dat uw kind zich vaker zo gaat gedragen. Samen iets leuks doen is de beste beloning die er is. 3. Stel duidelijke regels op, maar maak er niet teveel Regels geven uw kind houvast en veiligheid. Hou het aantal regels beperkt tot wat echt noodzakelijk is. Het is dan ook makkelijker voor u om consequent te blijven 4. Herhaal regels regelmatig Besef dat de gewetensfunctie van een kind nog in ontwikkeling is. Het regelmatig moeten herhalen van regels is belangrijk en normaal. 5. Probeer te voorkomen Dat is gemakkelijker dan steeds te moeten ingrijpen of verbieden. 6. Moet u toch ingrijpen of verbieden, doe dit dan kort maar krachtig Geef kort uitleg en zo mogelijk een alternatief. Breng de gevoelens van uw kind onder woorden. 7. Probeer negatief gedrag dat geen gevaar, pijn of schade oplevert, te negeren Onthoud goed: al het gedrag waar een kind echt geen aandacht voor krijgt, dooft op een gegeven moment uit. 8. Laat uw kind als het kan, zelf iets doen of beslissen, om zo strijd te voorkomen Als er niets te kiezen valt, omdat iets nu eenmaal gewoon moet, vraag dan ook niet. Geef dan duidelijk aan wat u verwacht. 9. Geef uw kind zo weinig mogelijk straf Negeren, afleiden, even apart zetten of iets afpakken is voldoende om uw kind te leren wat wel en niet mag. Bovendien... belonen van goed gedrag geeft meer resultaat dan het bestraffen van ongewenst gedrag. 10. Geniet van uw kind! Voor dat u het weet is hij groot! -------------------------------- Vooral regel 10 gaat hier erg goed Even zonder gekheid: dit is onze basis zoals we die nu hanteren. Ik zie het apart zetten van een kind of iets afpakken trouwens wél als straf. En belonen zullen wij hier nooit in materiële zin doen (dus geen snoep o.i.d. in het vooruitzicht stellen). Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen en evt. bronvermeldingen groetjes, Judith
Mijn regels: 1. Zorg voor een veilige plek waar je kind kan ontdekken en spelen zonder gevaar te lopen 2. Als het iets kapot maakt is het jou schuld want het kind had nooit in die positie moeten komen 3. Je kind test je niet uit, het verkent de wereld. Leg hem die wereld uit, begeleid hem in wat kan en wat niet kan en leg ook uit waarom 4. Alleen "nee omdat ik het zeg" is laf, een beetje volwassene kan uitleggen waarom iets niet mag of kan en doet dat ook 5. Vertel van tevoren wat je gaat doen en wat je van je kind verwacht 6. Erken en herken emotie bij je kind, dat is wat anders dan er in meegaan 7. Je bent een moeder, geen cheerleader, gedraag je niet zo en voorkom dat je kind extrinsiek gemotiveerd raakt. Als hij iets uit zichzelf doet vindt hij het leuk genoeg, dan is extra stimulans niet nodig en zelfs irritant 8. Accepteer dat jij en je kind andere persoonlijkheden zijn en dat je met elkaar moet leren omgaan, zoals je ook met je partner doet. Dus dat het wederzijds aanpassen is 9. Geef veel kusjes 10. Door plassen stampen is gezond Volgens mij is dit mijn top 10 Geen bronvermelding.
Deze vind ik interessant. Toen dochter vorige week haar eerste stapjes zette, stond ik erbij te klappen en 'goedzooo' te roepen. Ze straalde en glunderde dat het een lieve lust was, ik was zo mogelijk nog trotser Bedoel je dat er mee? Dat klappen en juichen doe ik overigens nu niet meer hoor, maar hoe breed trek je zoiets? Dat je gaat staan klappen als ze het bord leeg hebben gegeten of een dansje doet als ze het blokje in de vormenstoof hebben gedaan, vind ik zelf ook overdreven, maar het kan natuurlijk ook een toontje lager door bv. alleen 'goed gedaan meisje' oid te zeggen. Bedoel je dat dan ook?
Nou Juudje81, ik las jouw stukje door met de 10 punten en had bij ieder punt een herkenning! Zo pakken wij het hier eigenlijk ook aan... Maar er wordt inderdaad niet beloond met snoep of speelgoed. Ook zetten wij haar wel eens in de hoek, dat geeft echt een soort van time-out want daarna 'beginnen we weer opnieuw' zonder boosheid oid. Ik heb er eigenlijk weinig aan toe te voegen! De regels zoals jij ze hebt omschreven zijn de basis van de opvoeding hier in huis!
Hahaha, leuk verwoord Juju! En kan ik me ook helemaal in vinden Eigenlijk gaat het hier net zo. Punt 7 is hier wel eentje van aandacht, want het enorm prijzen en belonen voelt hier niet goed. Doen dat soms nog wel, maar probeer dat echt met mate te doen of een complimentje anders te verwoorden (bijvoorbeeld: niet, "wat help jij mama toch goed" maar "wat fijn dat je nu al zo zelfstandig bent dat je mama kan helpen").
ik werk ook met kinderen en gebruik de volgende methode: 9 contact principes: 1) Contactinitiatief herkennen van het kind Herkennen en lezen van de contactinitiatieven van het kind, o.a: Stralen (blij gezicht) Nabijheid zoeken Huilen Lichaamstaal Zoeken van oogcontact Kijken Praten 2) Toewending / aankijken door de volwassenen a) Oogcontact maken, terugkijken, bevestigen, ja-knikken, ja-zeggen, meedoen, instemmend benoemen. b) Aanhouden van een prettige stem, rustig stemritme, bepaalde toonhoogte. 3) Ontvangen / spiegelen van initiatieven en aansluiten bij initiatieven van het kind a) Herkenning van het contactinitiatief wordt teruggegeven in woord of lichaamstaal (spiegeling van gezichtsexpressie of houding) door de volwassene (het kind blijft herhalen, wanneer dit niet wordt teruggegeven; ja is meestal voldoende). b) Nagaan of je het begrepen hebt, kom eventueel met een nieuw idee, verdieping of een positieve ombuiging. 4) Beurten geven en beurten verdelen Zoveel mogelijk kinderen moeten meedoen met de positieve interacties, een leidster moet aandacht hebben voor alle aanwezige kinderen en deze aandacht moet gelijk verdeeld worden. Het opbouwen van een positieve reeks: Kring vormen; Rondkijken / aankijken; In de kring betrekken; Gelijk beurten verdelen; Uitwisselen, converseren; Samen handelen / werken; Elkaar helpen / samen doen / zijn; Inspelen op behoeften. 5) Afstemmen op de ontwikkeling van het kind en de eigen aard, tempo en interesse van het kind Kennis over de sociale, emotionele en cognitieve ontwikkeling van het kind. 6) Leidinggeven, initiatieven nemen, de handeling overnemen Zonder dingen uit handen te nemen. Zonder ongevraagd hulp te bieden, of onaangekondigd het kind op te pakken / vast te pakken. Mogelijkheden tot structuur bieden, evenwicht handhaven, rust bieden, bij conflicten ingrijpen. Sfeer positief houden, bijsturen, ombuigen, positief vasthouden van de sfeer. Contact mogelijk maken. 7) Instemmend benoemen Op een prettige manier sociaal attent zijn; voordoen. Op een prettige manier vertellen wat het kind doet, volgen wat het kind doet. Spiegelen van woorden en klanken van het jonge kind. Vertel wat jezelf doet, of gaat doen, bijvoorbeeld bij verzorgingsmomenten. Belangrijk voor de taalontwikkeling en het leren sociaal attent te zijn. 8) Positief labellen Goede bedoelingen die niet overkomen, positief benoemen. 9) Waarderen / sociaal attent zijn Expliciet laten merken wat je prettig vindt. theorie van emmi pikler: vrij laten spel en hem hier de ruimte in geven en tijdens verzorgingsmomenten extra aandacht.
Hey juudje, Zag je vragen het andere topic, de volgende boeken kunnen wat voor je zijn over UP; Opgroeien in vertrouwen van justine mol Boeken van alfie kohn zijn alleen in het engels Luisteren naar kinderen van Thomas gordon
Juudje: klinkt erg herkenbaar inderdaad! Wij geloven ook niet in belonen met materiële zaken. Complimentjes moeten voldoende zijn. En idd ook met mate en/of anders verwoord. Helemaal niet complimenteren vind ik lastig. Niet elk persoon is hetzelfde en sommige mensen raken nu eenmaal beter gemotiveerd door externe factoren (daar ben ik zelf een voorbeeld van, mijn scriptie duurde 2 jaar langer omdat ik de interne motivatie echt niet kon vinden en er was geen deadline om mij aan het werk te houden...). Ik wil onze kinderen daar een beetje vrij in laten en een mix geven van externe en interne drijfveren. Maar zeker niet "omkopen" met snoep of speelgoed! En ook geen cheerleader uithangen
Hier kan ik me ook heel erg goed in vinden! Met betrekking tot je regel 4: ik heb ontdekt dat als ik niet kan uitleggen waarom het niet mag, en dus geen valide reden heb, dat ik dan vaak tot de conclusie kom dat het dus wel mag
Pickler werken ze op kdv van mijn dochter ook mee inderdaad. De 10 dingen ts beschrijft hanteren wij ook alleen straffen wij inmiddels wel omdat dat de enige manier van corrigeren is die helpt. Wel alleen bij erge dingen @juju81 Je tweede punt ben ik het niet helemaal mee eens, als ze met een blok op de tv slaat zeg je dan ook die had ik maar weg moeten zetten? Onze mening is dat er bepaalde dingen zijn waar ze af moeten (leren) blijven, ik ga niet alles mijn huis uit doen omdat het kapot kan.
Alles waar onze kinderen bij kunnen, mag wat mij betreft "kapot". Het zijn maar spullen. De televisie staat buiten bereik van dreumeshandjes (niet van peuterhandjes, maar dan weten ze inmiddels dat ze er niet aan mogen zitten). Ik zet gewoon geen dingen in het bereik wat niet stuk mag. Dat is niet hetzelfde als alles maar het huis uit doen. Al heel snel gebruikten we de salontafel weer, ook met glazen drinken (met uitzondering van warme dranken als koffie en thee). Onze dochter is nu 21 maanden en weet al maanden dat ze niet aan andermans drinken mag komen. Maar doet ze het opeens wel, of ze rent er langs en er valt een glas stuk, ja jammer dan. Dan ga ik niet boos worden omdat "zij het heeft stuk gemaakt".
Ze leren toch wel om bepaalde dingen niet aan te raken. Daarvoor zou ik alleen geen spullen gebruiken die niet stuk mogen of gevaarlijk zijn
Maar wellicht kan Juju haar regel 2 een extra uitleg geven. Het zou best kunnen dat ik het anders zie dan zij bedoelt.
ieder zijn ding. Hier ligt gewoon alles in de woonkamer, ook dingen waar ze niet aan mag komen. Vanaf dat ze zich voortbeweegt, gewoon gecorrigeerd(in het begin weghalen en afleiden) dat ze daar niet aan mag komen. Vind het eenbeetje jammer dat als er andere kindjes bij ons komen, waarvan ik weet dat alles weggelegd wordt thuis, met bijv mijn laptop aan de haal gaan omdat dat nieuw en interessant is. Er is bij ons in huis meer kapot gegaan door andere kinderen dan door onze eigen dochter..
Ieder zijn ding inderdaad. Maar ik snap echt niet waarom jij je laptop in handbereik legt van jonge kinderen. Als hier andere kinderen over de vloer komen (los van of hun ouders zelf thuis alles weg leggen of niet) zitten die OOK aan andere dingen dan mijn eigen kinderen doen. Zo werkt dat. Mijn kinderen halen mijn open kast niet overhoop, andere kinderen wel. Als ik weet dat iets niet stuk mag, leg ik het gewoon weg. Zeker als er kindjes op visite komen. Waarom moeilijk doen? Ik ga toch zeker niet mijn ipad op de bank laten liggen
mijn dochter weet dat ze daar niet aan mag komen dus die ligt gewoon altijd op de eettafel en tja soms zijn kinderen nou eenmaal sneller als het licht, dus voor ik het wist was die al van de tafel getrokken. En ik ga niet alle spullen in kasten leggen omdat mensen langskomen waarvan de kinderen niet met hun tengels ergens af kunnen blijven en was in deze situatie toch niet gelukt want ze kwamen onverwacht binnen.
Maar ik denk dat ik nu niet volledig ben. Want ook wij hebben niet alles weggelegd waar ze niet aan mag komen. Eetbakjes en drinken van de katten staan er ook gewoon en daarvan hebben we haar gewoon geleerd dat ze er niet aan mag zitten, op dezelfde manier als jij. Maar het verschil is dat wanneer ze er opeens wél een keertje aan zit en het gaat stuk, dat dit niet haar "schuld" is en dat ik het stuk gaan haar niet kwalijk neem (los van het feit dat ik haar dan wel benadruk dat ze er niet aan mocht zitten etc). Dit is een ingecalculeerde risico dat ik neem en accepteer. Ben ik zo vollediger?
dingen als afstandsbediening heb ik nooit krampachtig over gedaan..het wordt een paar weken gepakt en in de mond gedaan ( wat je corrigeert)...en vervolgens kijkt mn zontje er nooit naar om, mijn idee is...dingen die je verbied willen ze juist.. dus niet aan de vaas zitten, mag wel kijken en aaien...de lol is er snel vanaf.. onze tafel moest wel lang babyproof, wnat dit kind dronk alles op wat ie zag en je kan corrigeren wat je wilt en straffen en op de billen etc etc...maar sommige dingen maak ik gewoon geen punt van, zolang je blijft herhalen komt je kind ehct op een punt dat ie luistert... en doelloos nee zeggen doe ik al helemaal niet, leg ten alle tijden uit waarom het niet mag hier ene kind dat extreem goed luistert, ben altijd erg consequent en soms streng en hard, maar altijd alleen ene paar sec, die secondes die nodig zijn en daarna weer terug naar normaal.. En mijn ervaring, zodra kinderen ergens anders zijn, luisteren ze altijd minder goed...wat mijn zontje thuis heel netjes doet, probeert ie toch weer even uit bij een ander... zo de plantenbak bij mn oma, blijft ie uitproberen, knopjes drukken op cdspeler, die grens zoekt ie gewoon op...dat is de ontwikkeling van een kind, je kan wel eisen dat het maar ervan af moet blijven, omdat je dat wilt...maar je hebt verschillende manieren ermee om te gaan Ligt ook aan de leeftijd van de kinderen die langskomen, ik ben wel zo...dat als een peuter dat ouder is als mijn kindje 10x iets doet en niet naar de moeder luistert ikd an zeg *ik* wil niet dat jij daar aan zit, dat is van mij, je mag wel kijken maar niet meer met je handjes aan zitten vaak maakt een ander wel indruk