hallo mama's vandaag moest ik de hele dag aan het werk , paps was alleen thuis samen met esmee .. ik kwam weer thuis van het werk , helemaal mis.. ik begroet haar , geef haar een kus , pak haar ff op en wou haar weer op de grond zetten , huilen huilen huilen ! al huilend kruipt ze naar me toe , zo van , pak me maar weer op ! haar maar ff weer opgepakt.. maar ik zet haar weer neer , ging ff op bank zitten , ging ze bij me staan , moest haar maar weer oppakken.. zei mijn man , je geeft haar teveel aandacht (mijn moeder zei dat TOEVALLIG gisteren ook al tegen me ) , als ik nu erop terug kijk : ik ben door de weeks alleen , mijn man is doordeweeks van thuis voor zijn werk , en als ik goed denk , bij alles bijna wat ze doet , geef ik haar daarbij aandacht , is er iets op tv , praat ik met haar, samen dansen , samen spelen , continue ben ik met haar bezig , ben ik aan het stofzuigen , praat ik tegen haar.. ze eist soms gewoon de aandacht op .. wil weinig weten van vreemden , als ze iets tegen haar zeggen , wil ze zowat in me kruipen..! zouden dat allemaal factoren zijn ?? help , weet niet hoe ik dit moet aanpakken. .. ???
In die periode hebben ze ook veel aandacht nodig, ook vanwege eenkennigheid. Ik denk dat je niet gauw teveel aandacht kunt geven, als het positief is, is het heel goed. En over een poosje is het alles-zelluf-doen!!!!
Haha nee geen banner Maar ik probeer altijd een beetje een middenweg te vinden met mijn zoontje. Nu is hij sowieso niet extreem aanhankelijk, maar als ie alleen maar een beetje zeurt, reageer ik daar bewust niet direct op. Wanneer hij echter flink aan het huilen is omdat ie aandacht wil, dan pak ik hem wel direct op. Dan heeft ie dat gewoon nodig, denk ik dan... Maar ik laat hem wel bewust veel alleen spelen omdat ik het belangrijk vind dat ie dat ook kan. Mama moet af en toe ook andere dingen doen namelijk
neej hoor! je geeft haar (volgens mij) helemaal niet te veel aandacht. ik werk fulltime en als ik terug kom van mijn werk krijgt jamie mijn volle aandacht tot hij naar bedje moet! samen spelen, samen kruipen, samen zandbak, samen tv kijken, alles samen! hij vind het heerlijk en ik ook en dat vind ik het belangrijkste! mijn vriend zegt ook wel eens laat hem nu is even doen. maar jamie is bij de hand genoeg om weg te kruipen als hij even alleen wil spelen. maar zeg eerlijk: wat is er nu leuk aan alleen spelen? hij kan wel alleen spelen hoor, zit vaak zat alleen in de box. maar die 3 uur dat ik met hem bezig kan zijn per dag doe ik dat met volle overtuiging mijn vriend hoort me dan vaak zeggen: Straks schatje, ben bezig
Ik denk niet dat je teveel aandacht geeft. Je kindje leert nu een hoop. Zelf spelen is daar ook een belangrijk onderdeel van. Maar zelfs al laat je je kindje dat regelmatig doen, dan nog ben je er wel altijd in de buurt. En als je gaat werken ben je gewoon echt weg, logisch dat je kleintje je dan mist, als je verder gewoon altijd dicht in de buurt bent. Mijn dochter gaat 2 halve dagen naar het kdv en heeft het daar prima naar de zin, maar zodra 'mama!' haar gezicht laat zien, dan wil ze ook gelijk naar me toe en dan mag ik ook echt niet meer weg (nog snel even naar de wc ofzo) . Dan is ze bang dat ik weer wegga. Ook als ik een eens een keer een dagje weg ben (gebeurd niet zo vaak) dan is ze daarna extra aanhankelijk en dan geef ik haar die aandacht ook gewoon.
Hier hetzelfde als ik uit m'n werk kom hoor... Dan denkt ze blijkbaar: Ja, hallo, ben je net terug en loop je weer weg? En zij snapt natuurlijk nog niet dat ik alleen maar even mijn jas op ga hangen. Dat benoem ik dus wel allemaal als ze begint te huilen dan, ik pak haar niet direct op, (alleen als het echt heftig is, meestal als ze erg moe of niet fit is), maar dan zeg ik: Nee, mama gaat even de jas ophangen, ik ben ZO TERUG. (Dat ZO TERUG is mijn 'vaste formule': ik gebruik altijd die 2 woordjes op het eind, zodat ze die gaat herkennen en gaat snappen dat als ik dat zeg, ik echt zo weer terug ben Ook bijvoorbeeld als ik even naar de wc loop, enz). Hier is er ook verschil tussen papa en mama: bij mijn man huilt ze niet zo hard als bij mij. Door hem laat ze zich op twijfelmomenten wel in de box zetten en door mij niet meer. Denk niet dat dat met verschil van aanpak te maken heeft, maar met het feit dat als ze moe is, ze gewoon bij mij wil zijn. Ik ben degene die vooralsnog het meeste voor haar zorgt, dus de veiligste plek. Tja... logisch dat ze zich dan op dat soort momenten door mij niet weg laat zetten Op deze leeftijd hebben ze mama harder nodig dan papa, (wordt nog wel anders Kun jij je man nog eens naar het hoofd gooien dat ie z'n dochter maar eens even rustig moet laten ). Zolang ze blijkbaar goed alleen kan spelen en jij gewoon de kans krijgt te stofzuigen enzo, lijkt het mij helemaal prima zoals je het doet!