Wie heeft hier ervaring mee en mag ik via pb wat vragen stellen over hoe je hier als ouder mee om moet gaan. Dochter is nu bv na het naar bed brengen nog een uur bezig om haar kamer te ordenen. Ze heeft het altijd al wel gehad, maar denk dat de december/Corona-stress haar nu echt te veel wordt.
Mag ik vragen hoe jij daar mee omgaat? Naar je kind toe bedoel ik dan? Ik heb alles gehad, van begripvol naar boos, maar weet eigenlijk niet hoe ik haar het beste kan helpen... wat is de officiële strategie?
Heeft ze misschien ASS? Want daar zie je dit ook vaak. Heeft o.a. met controle te maken. Dingen veranderen om haar heen en ze raakt de grip op alles kwijt. Voor haar gevoel. En door die dwanghandelingen word iemand vaak rustiger. De 1 maakt z'n hoofd leeg/op orde door muziek te luisteren, de andere door te wandelen of te lezen. En zij heeft deze handelingen. Iets waar ze wel controle en grip over heeft. Wel eens gevraagd waarom ze dit doet? Wordt ze er rustig van? Zou zeker niet boos worden want dan maak je het alleen maar erger. Zit je al in de "knoop" en wordt je ook nog "afgestraft" omdat dit een fijne manier is om orde te krijgen. Begrip tonen en het verder nier verbieden. Duidelijk maken dat een bepaalde tijd bedtijd is en verder het laten gaan.
Ik weet niet wat officieel de toegestane hoeveelheid dwanghandelingen is... maar ik weet wel dat ik als kind enorm gerustgesteld werd door het kinderen voor kinderen lied “ met 1 been op de stoep en 1 been in de goot”. Ik dacht echt dat ik heel raar was dat ik dit had, maar door dit lied besefte ik dat het “normaal” was wat ik deed. Misschien dat je dochter hier ook wat aan heeft.
Ze heeft idd ass. Zelf weet ze niet waarom ze het doet. Het frustreert haar wel. Zelf had ik de drang naar controle (in deze chaotische tijd) al wel herkend. En als het haar rust geeft dan zou dat (tijdelijk) voor mij acceptabel kunnen zijn, maar ik ben soms gewoon nu al bang dat ze eindigt met een groot probleem en steeds slechter kan functioneren. Dat het een psychiatrie-klant wordt zeg maar. Ik zal eens bespreken met haar of het haar idd rust geeft, of ze dat herkent. Wellicht frustreert het haar dan ook minder. Dank voor je input!
Ik had vroeger net iets anders, maar toch vergelijkbaar op die leeftijd. Mijn ouders hebben rustig gezegd dat ik ermee moest ophouden, daarna hebben ze het genegeerd en toen dat niet hielp me vervolgens "bedreigd". Het hielp niet behalve dat ik uit angst voor de bedreiging het ging verstoppen. Kan ze alleen niet slapen als het ongeordend is? Kan ze er wel overdag een activiteit verrichten zonder dat alles precies zo staat? Wellicht een idee om een half uurtje/uurtje voordat ze naar bed gaat even samen met haar naar de kamer te kijken zodat ze kan verwerken dat het anders is? Kleine stapjes, dus eerst dan als je gaat kijken dat het hetzelfde als "geordend" is, dan na een paar x 1 item(wat ze ziet iig) verplaatsen voor het kijken. Dat afwachten of ze ermee om kan gaan (eerste keer kan je nog overwegen om het vanuit coulance toch terug te zetten).Zo ja dan weer even zo laten het ritueel, en dan verplaats je nog iets etc etc. Hebben jullie ook iets van contact met een psycjoloog/psychiater? Wat zegt die ervan?
Hier helpt het om ze te laten schrijven in zo’n vertellis boekje . Beiden vermoedelijk ASS zoon wordt daar momenteel op onderzocht en heeft PTSS. Die controledrang komt volgens zijn psycholoog uit angst. Door ze te laten vertellen / schrijven kunnen ze die angst beter verwoorden . En dan zou die angst minder moeten worden en dwangmatig handelen dus ook. Iig heeft het hier wel iets geholpen !
Wat de officiële strategie is weet ik nietq maar dat je er knettergek van wordt is een feit Maar het is echt een vorm om spanning kwijt te raken. Wat wij nu doen is het het naar bed gaan hem een vaste tijd geven (een kwartier met een kookwekker) waarop hij alles mag organiseren: zn beker water, knuffels, zn lampje etc. Gaat het wekkertje af dan is het klaar en gaat hij lezen en luisteren naar zn luisterboek. Overdag moet hij wriemelen ergens aan, dat is ook zoiets. Hij kan nu zelf aangeven wanneer het te veel wordt, dan mag hij zn knuffel van bed beneden om aan het labeltje te friemelen. Je ziet hem echt ontspannen, best wel sneu.
Misschien ook de leeftijd. Zelf had ik bepaalde handelingen die ik deed wanneer ik naar de wc was geweest. In het begin fijn maar daarna frustreerde het mij en zat het in de weg. Was daar best ongelukkig over. Mijn zus maakte het erger door te zeggen dat ik raar was. Uiteindelijk besloten om te stoppen en dat waren zeer gefrustreerde dagen maar was daarna wel over. Ik zou begrip tonen ( niet stop er maar gewoon mee) kijken hoe is haar kamer kunnem dingen andets zodat het standaard netjes is. Wanneer ze dan wel wat op haar kamer doet hoeft ze dat alleen te regelen. Bespreken wat zal er gebeuren als je het niet doet. Orde is fijn als het rust geeft geen frustratie
Ik zou denk ik het via professionele hulp proberen. Ik heb zelf vroeger best wat dwanghandelingen en -gedachtes gehad. En vaak wordt het niet zomaar minder maar meer als je de aanleg ervoor hebt. Door de handelingen vermindert de spanning en ga je dus geloven dat dit dus de enige oplossing is om van de spanning af te komen. Je zou het zo ook uit kunnen leggen aan haar. Hier hebben de kinderen ook wel de neiging tot dwanghandelen gehad en heb het vrijwel aan het begin ook zo uitgelegd keer op keer. Gelukkig is het redelijk weggeëbt. Ik denk dat iedereen op zich wel wat dwanggedachten of -handelingen heeft, maar het moet niet doorschieten. Goede begeleiding hierbij, en beter op tijd dan al ver in de problemen, kan zeker helpen. Wellicht wordt dan ook de vorm van spanning gevonden, of de reden ertoe en kan haar worden geleerd om daarmee om te gaan.
Gaat ze naar een psycholoog ofzo voor begeleiding? Dat lijkt me wel goed. Vooral om te voorkomen dat het zich uitbreidt. Een uur je kamer ordenen is best veel.
Maar als ze er rustig van wordt , waarom moet ze er dan mee stoppen? Omdat jij het vervelend vindt? Of omdat zij het vervelend vindt? Als zij er geen probleem mee heeft laat haar lekker haar kamer ordenen als ze dat fijn vindt.
Ik zou haar die ruimte geven maar wel in een tijdslimiet. Gaat ze om 8 u naar bed dan vanaf half 8 naar boven en haar ding laten doen tot die 8 u. Denk dat ze het nodig heeft.
Vanavond nog even met haar gesproken. Dingen moeten idd geordend zijn. Overal evenveel cm tussen etc. Maar... ook als ze die dag helemaal niet op haar kamer is geweest (en alles dus net zo geordend staat als de avond ervoor), dan nog ‘moet’ ze alles weer even opnieuw langs. Ze vertelde ook dat ze ook ander dingen doet. Als ze iets met links heeft aangeraakt, dan moet ook rechts. En als ze met lezen een woord twee keer heeft gelezen, dan moet ook de rest twee keer. Ik heb gevraagd of het idd zo is dat ze na die handelingen pas rust krijgt in haar hoofd. Ze zegt dat dat het niet is. Maar ik ben bang dat dat weinig zegt. Ik denk dat het door haar ass komt, maar het is wel kenmerkend voor haar dat als ik haar gevoel benoem, dat ze dat dan niet herkent of het zelfs ontkent. Zelfs met hele logische dingen. Gevoel is een vreemd iets bij ass.
Hier moet ik even over nadenken. Ze heeft zelf namelijk geen idee waar het vandaan komt. Ze vindt zichzelf enkel heel erg raar dat ze dit zo doet...
Helpt de wekker echt? Ik kan me bijna niet voorstellen dat als de drang in je hoofd zo groot is, dat het zich dan laat regelen door een wekker. Maar ik ga het proberen! Dank!