Hoi meiden, Sinds een paar dagen na de bevalling van mijn jongste deze maand ben ik niet meer vrolijk. Ik ben verzot op mijn meiden maar ik heb geen rust in mijn hoofd en denk voornamelijk negatief. De kraamtijd was niet geslaagd want door zomerdrukte had ik maar 2,5 uur per dag terwijl mijn man moest werken en er wel een peuter verzorging nodig had. Verder spookt er dus vanalles door mijn hoofd, naar aanleiding van zwangerschapsdiabetes de angst om diabetes type 2 te krijgen op korte termijn, mijn baan vind ik niet leuk en ik heb veel reistijd ik maak me nu al zorgen voor als ik weer aan de slag moet ik zie er enorm tegenop, ik voelde me mentaal juist prima tijdens de zwangerschap en nu moet ik elke dag huilen, het afscheid nemen van de zwangerschapsperiode valt me dus ook erg zwaar. Ik zou willen dat ik me nog zo goed voelde als een maand geleden.....Verder ben ik echt doodmoe en zo langzamerhand heb ik nergens meer zin in en kan ik geen dingen bedenken die ik leuk vind of waar ik wel zin in heb. Normaal kan ik me goed ontspannen door lekker een aflevering van een leuke serie te kijken maar nu lukt dat ook niet en dwalen mijn gedachten af naar minder leuke dingen en voel ik me rusteloos. Ik kan ook weinig hebben van mijn oudste dochter die er ook helemaal niks aan kan doen en vervolgens ben ik dan weer verdrietig dat ik boos op haar ben geworden. Nu weet ik niet zo goed wat ik met de hele situatie aan moet, is dit normaal? Moet ik wachten tot de 6 weken voorbij zijn en gaat het vanzelf over? Met iemand praten? Misschien zijn er hier wat meiden met ervaring hiermee of tips?
Beste Fiora, Ik heb er geen ervaring mee, maar wil wel zeggen dat ik t heel rot voor je vind! Heb je het er al met je man over gehad?
Bedankt voor je reactie mammaBS. Jawel maar hij denkt dat het door de veranderende hormonen komt, hij probeert me wel zoveel mogelijk te ontzien. Het zou natuurlijk ook door hormonen kunnen komen maar ben toch nieuwsgierig of er meer dames zijn met een soortgelijke ervaring.
Had ik ook. Best een relaxte zwangerschap en oh, oh, wat voelde ik me naar die eerste maanden. Ik wijt het echt voor een groot deel aan die stomme hormonen. Daarnaast had ik ook een alles behalve fijne kraamtijd die er ook echt voor gezorgd heeft dat ik die eerste weken als best wel verdrietig en zwaar heb ervaren. Ook maakte ik me over van alles en nog wat druk. Ik ben heel open hierover geweest en ben uiteindelijk ook naar de dokter gegaan, deze constateerde 'aardig tegen overspannenheid aan'. Verder ben ik een cursus mindfulnes gaan doen, verwachtte ik in eerste instantie niet zo heel veel van, maar heeft toch echt geholpen. En vervolgens werd de hormonale toestand in mijn lijf ook weer wat rustiger. Heel veel sterkte en probeer op jezelf te vertrouwen, je bent sterker dan je denkt.
Prinses baat het niet dan schaadt het niet dus ik kan het inderdaad gewoon proberen. Elessinia, ik ben dus niet de enige....misschien moet ik ook iets gaan doen als een cursus maar het heeft dus toch ook gewoon tijd nodig. Ik had een hele fijne yogadocente voor zwangerschapsyoga misschien dat ik bij haar iets van ontspanningsyoga kan doen. Yoganidra.
Ik ben 9 weken geleden bevallen en ook alles behalve vrolijk! Zenuwen in mn maag en bang om weer in een depressie te schieten (eerder gehad )! Lees dus graag mee!
Wat ik heel fijn vond aan mindfullnes was dat je de dingen gewoon mag accepteren zoals ze zijn en dat je niet ook nog allerlei mentale trucjes uit moet halen om je beter te voelen. Dat gaf me rust. En het is dus niet dat je er in berust en zwelgt in je verdriet . Daarnaast heb ik een heel fijn boek gelezen 'Voluit leven' gaat uit van een methode ACT, heeft ook met accepteren te maken. Niet zweverig, maar best grappig en praktisch. Wat ook hielp was dat ik elke dag een cijfer ben gaan geven. En wat bleek, uiteindelijk zaten er tussen de vieren vijven ook best veel zevens en achten. Dan bladerde ik op een enorme baaldag mijn boekje door en dan zag ik dat het nog wel meeviel met mijn leven . Ook fijn om te zien. En idd, misschien is het een idee om je yoga-docente te benaderen. Hopelijk gaat de zon snel (wat meer) voor je schijnen.
Mindfullnes kan helpen, maar als je je heel erg rot voelt blijf er dan niet meer rondlopen. Misschien kan je praten met de praktijkondersteuner van je huisarts. Het is heel normaal dat je door de hormonale veranderingen en vermoeidheid je niet goed voelt, ik kan erover meepraten. Sterkte en je bent zeker niet de enige hoor.
Ellesinia, ik ga even kijken voor dat boek. Lijkt me wel wat zoals jij het beschrijft en Tantetil, ik wil me inderdaad niet al te lang zo blijven voelen en ermee blijven zitten dus als het na de beruchte 6 weken niet beter is ga ik zeker even naar de huisarts. Bedankt weer voor jullue reacties, toch fijn om te lezen dat er mensen zijn met tips en dat ik niet de enige ben.
Ik sluit me aan bij tante til en elessinia! Mindfulness en ACT heb ik ook veel aan. Heb na mijn eerste een depressie gehad en ben nu ook huiverig voor een terugval. (Heb ook een topic gestart, post partum depressie). Het zijn zeker je hormonen die je dwarszitten en ook de vermoeidheid en grote verandering in je leven. Tot een bepaalde hoogte hoort het erbij en kan het vanzelf weer overgaan maar als het erg blijft of erger wordt moet je aan de bel trekken hoor! Ga dan naar je huisarts toe. Sterkte!
Gefeliciteerd met jullie dochter. Wat sneu dat je zo weinig kraamhulp hebt gehad. Was er verder wel familie of zo om je te helpen met de baby en peuter? Een kraamvrouw moet (vind ik), heeft minstens een week nodig van liggen op bed en relaxen en dat alles voor haar wordt gedaan. Een bevalling, of hij nou zwaar of makkelijk is, moet je ook in je hoofd verwerken met alle hormonen die ook nog ff lekker tekeer gaan. Trek aan de bel voor hulp, of gesprekgroepen of wet ik wat; want eigenlijk heb je geen rustige kraamweek gehad. Hoop dat je je snel weer beter voelt, en je kan genieten.
Tazzy bedankt voor de tip, ik zal eens kijken wat dat ACT inhoudt dan. Catharin, nee ik had geen mantelzorg en ben inderdaad verrre van uitgerust. Zal wel duren totdat de baby volkedig over is ip kunstvoeding.
Oh Fiora wat vind ik dit vervelend om te lezen. Ik heb nu ook dagen dat t wat minder gaat(bekkeninstabiliteit is weer terug... en een mannetje wat waarschijnlijk net als mn dochter reflux heeft..). Maar gelukkig zitten er ook mooie momenten bij. Mijn zus heeft ook de cursus mindfullness gedaan. Heeft haar ook geholpen. Dus ik denk zo een slecht idee nog niet. Sterkte meid.
Toonie, bedankt voor je berichtje. Ik heb het boek Voluit leven wat hier werd aangeraden gekocht en ben er net in begonnen. Dat staat me wel aan, ik denk wel dat het nuttig is. Verder start ik met een cursus mindfullness in september. Ik denk dus dat ik wel weer een beetje op de goede weg kom zo. Wat vervelend dat je nog steeds last hebt bekkeninstabiliteit, ik hoop dat dat ook binnenkort beter gaat!