Hoi Meiden, Ik ben 15 maanden geleden bevallen en ik heb het gevoel dat mijn zwangerschapshormonen nooit me lijf hebben verlaten. Tijdens me zwangerschap (en nu dus nog steeds) kon ik af en toe echt een monster zijn, mijn vriend kon in mijn ogen niks goed doen. Ook moest alles precies op mijn manier! Ik heb niet het idee dat dat na mijn bevalling minder is geworden. Natuurlijk kan ik ook heel lief zijn, maar ik ben niet de vrolijke, geduldige, makkelijke meid die ik voor mijn zwangerschap wel was. Zoals ik al zei moet alles op mijn manier, nu vooral als het om de kleine man gaat, maar ook in de huishouding. Ik heb het idee dat mijn vriend echt zijn best doet en ik vind het ook vaak na een "monsterlijke aanval" van mij zielig voor hem. Maar ik kan me niet inhouden!!! Klinkt dit iemand bekend in de oren? En vinden jullie dat ik er iets mee moet doen? Ik word namelijk ook moe van mezelf, want van de hele dag ergeren wordt je ook niet vrolijker:x
Heel herkenbaar! Ik heb besloten om naar mijn HA te gaan om te gaan overleggen over een andere pil bijvoorbeeld. Dat zou bij mij namelijk ook mee kunnen spelen. Ik weet in ieder geval dat mijn hormoonbalans echt nog niet klopt en word er ontzettend moe van (letterlijk en figuurlijk). Misschien kun je ook even langs de HA gaan om te overleggen wat je kan doen. Sterkte ermee!
Ik herken het wel een beetje, maar ergens is het ook wel logisch in mijn ogen. Het is mijn eerste kindje, ik ben toch wel enigzins gespint op het "goed doen". Dus alles moet schoon op de "goede" manier, en dat is dus veel en vaak, als ik vroeger zoiets had van ow die glazen zetten we morgen wel achter moet dat nu opeens NU....en dat is ook lastig voor mijn vriend, de wc en badkamer moeten vaker schoon, het bed vaker verschoont, de baby dragen zoals ons geleert is en vooral niet anders. Sommige dingen zullen heus nog wel bij trekken maar ik denk dat een baby krijgen je toch ook deels veranderd, de 1 misschien erger dan de ander, en dat is imo dus logisch....alhoewel het wel leuk moet blijven natuurlijk.
Dat je verandert is heel normaal als je een kindje krijgt maar er zijn idd wel gevallen waarin dit niet meer normaal is en je gaat denken aan een verkeerde hormoon huishouding of een depressi. Ik zou idd even gaan over leggen met je huisarts en even tueel even je hormoonwaarden laten prikken
Ãchteraf gezien was ik pas echt weer mezelf toen F. ong. 1,5 jaar was, en zat ik weer ubergoed in mijn vel toen F. 2 werd. (en toen was ik ook net weer zwanger) Ik vind het heel moeilijk. Heb mijn leven nu echt anders ingericht waardoor ik meer tijd heb om alles goed te doen (parttime werken, minder zware job etc.) dus hoop dat het deze keer wat sneller gaat. Maar idd. die stomme hormonen. :S
jaaaaaa dat herken ik ik was/ben ook zo'n loeder van een vrouw:x maar inmiddels is er bij mij na 1,5 jaar na de bevalling vastgesteld dat ik een ontstoken schildklier had (rustperiode van 3mnd gehad) en nu 2,5 jaar dato blijkt dat ik overgevoelig ben voor oestrogeen dus maar weer van pil veranderd (nu de jasmin) en dat gaat qua hekserigheid/opgejaagdheid en boos gevoel stukken beter. veel sterke en als je het niet vertrouwd naar de huisarts ze zijn er niet voor niks
Ik herken het ook wel een beetje. Ik ben na de bevalling weer begonnen met de pil (microgynon30) net als 12 jaar daarvoor. Maar op de een of andere manier viel de pil anders als daarvoor. Ook sneller opgefokt en geirriteerd. Ik zat mezelf gewoon helemaal in de weg. Naast al die hormonen van de zwangerschap die er nog uit moesten. Maar na het ontzwangeren voelde ik me nog steeds zo. Toen ben ik uiteindelijk gestopt, nu zo'n 5 maanden. En ik merk echt een groot verschil. Niet meer dat kriegelige gevoel, een stuk rustiger. Gewoon lekkerder in mijn vel. Misschien dat het aan je anti conceptie kan liggen als je die neemt?
@Mamma1977 en Sneeuwwitje: Ik ben iig blij jullie verhalen te lezen en dat het dus weldegelijk aan mijn anticonceptie kan liggen. Ik ga morgen gelijk de HA bellen. P.S. Wat waren jullie klachten als ik vragen mag?
Hoi dames, bedankt voor jullie reactie! Ik heb meteen besloten te stoppen met de pil. Toevallig sprak ik mijn moeder hier gister over en zij was om precies dezelfde reden gestopt met de pil. Ik wacht dat nu even af voordat ik naar de huisarts ga.
Heel herkenbaar hoor! Ook ik denk dat het allemaal een heel logisch gevolg is van het krijgen van een kindje. Dat maakt je super kwetsbaar, zo ervaar ik het tenminste! Ik ben ook regelmatig een monstertje tegen mijn man en kan soms echt weinig hebben. Maar ik snap het wel, als je je onzeker en kwetsbaar voelt dan raken dingen je ook sneller en kun je gewoon veel minder hebben. Op momenten dat ik me sterker voel ben ik echt een stuk gezelliger Ik zit nu ook te twijfelen of ik de pil maar eens de deur uit moet gooien, misschien helpt dat iets. Sterkte!