Vorige week maandag zijn we met onze zoon naar de HAP geweest vanwege hoge koorts en gillen! Diagnose: beide oren ontstoken, dus amoxiciline mee. Na een paar dagen ging het beter; koortsvrij en Sil werd weer rustiger en gezelliger. Zaterdag de laatste dosis gegeven, iedereen blij. Tot zondagavond: weer koorts! Sh*t! Nou ja, misschien dan toch van tanden ofzo...???? *hoop, hoop* Maar nee, gisteren wel naar het KDV gebracht omdat het leek te gaan, maar begin van de middag gebeld dat hij weer koorts had en alleen maar huilde en hangerig was. Man heeft hem opgehaald en hoewel hij wel hangerig was, leek het wel te gaan. Totdat ik thuis was.... Huilen, huilen, huilen! Niks was goed, hij dronk en at wel, maar zodra dat op was kwamen de tranen weer. Uiteindelijk is hij gelukkig gaan slapen, maar heel onrustig en we zijn er vannacht ook allebei flink wat keertjes uit geweest. Vanmorgen de dokter gebeld, mochten gelijk komen, en ja hoor! Rechteroor nog steeds (of weer?) ontstoken Nieuwe kuur meegekregen en hopen dat het werkt. Op zich allemaal vervelend genoeg, maar wat me nu vooral dwars zit is dit: de HA vroeg aan me of ik als kind buisjes heb gehad. Toen ik 'ja' zei (ik heb heel veel oorontstekingen gehad), zei hij tegen mijn zoon: 'Dan mag je je mama bedanken!'. Oftewel: als mama als kind terugkerende oorontstekingen heeft gehad, is het bijna altijd zo dat haar kind dat ook krijgt. Mijn arme jochie!! Ik vind het zo zielig voor hem! Ik weet nog maar al te goed hoeveel pijn het altijd deed. Nu voel ik me gek genoeg zelfs schuldig, ook al weet ik dat ik er ook niks aan kan doen... Nou ja, dat wilde ik even kwijt Bedankt voor het lezen
Ik ken het gevoel Kylian heeft van mij de PDS gekregen en dat had ik hem echt niet willeng even. Helaas zijn sommige dingen nu eenmaal 'erfelijk' Misschien je moeder en vader vragen of hun er vroeger ook veel last van hebben gehad dan kun je het 1 van hun op de kop geven
Ja hallo, ga je zelf nou geen schuldgevoel aanpraten, nergens voor nodig! Wat waarschijnlijk ook door jou komt; - het is vast een blij kindje - het heeft een warm bed en genoeg warme kleertjes - het krijgt veel liefde - het krijgt veel aandacht - het heeft vast heel leuk speelgoed Bekijk het dus positief en leg het lijstje maar eens naast elkaar. Ik hoop dat door dit berichtje weer een glimlach op je gezicht komt...!
@ mamavanmeisje: dankjewel... Je hebt gelijk Maar als ik hem dan zo zielig hoor huilen, snijdt het me toch door mijn ziel. Ik ga hem dus nu maar weer even al mijn liefde en aandacht geven Bedankt!
Hier zitten die oorklachten ook in de familie. Zowel mijn zusje al schoonzusje hebben buisjes gehad. Mijn jochie heeft 2 winters geleden een paar keer een ontsteking gehad (3 keer raak, 1 keer antibiotica). En afgelopen zondag ook weer mis. Gelukkig wel vanzelf overgegaan. Vooral zorgen dat het neusje goed open blijft (neusspray etc). En gewoon paracetamol geven tegen de pijn.
ach, nou ook al was het een grapje, maar niet zo'n handige opmerking van de dokter ook vind ik. Hopelijk weet je zelf ook wel dat het niet jouw schuld is?? Jij bent toch ook degene die hem op tijd bij de dokter brengt zodat er iets aan gedaan kan worden. Sterkte met hem!!
Ooh meis, zo herkenbaar. Hier ook een mama met veeeeele oorontstekingen (en dus buisjes 3x, neusamandelen laten knippen 2x, zelfs een operatie aan mn neus voor meer ruimte). En ja hoor, mn oudste had haar eerste buisjes en amandelen laten knippen met 11 maanden en de jongste had deze ingrepen gisteren. Ook ik weet hoeveel pijn het kan doen...voelde me ook schuldig in het begin. maar ja, dat slaat ook eigenlijk nergens op. Ben er vroeg bij met ze en hoop zo het meeste leed te voorkomen...
En hij ligt alweer te slapen... Hij is zo ziek ervan...! Mijn arme moppie. Kan wel janken! Gelukkig vindt hij zijn medicijnen lekker (raar kind, haha), dus met een beetje mazzel begint hij morgen alweer op te knappen. @ tulip: ik weet idd wel dat het niet mijn schuld is ofzo, hoor, maar dat zijn zo van die dingen waar je zelfs van tevoren al eens aan hebt gedacht met de hoop dat het je kind bespaard zou blijven. En als zo'n arts dan ook nog vertelt dat het echt 'van mij' komt, ja, dan doet wel eventjes zeer. Maar goed, ik weet ook dat het met medicijnen snel verholpen is en nu we dit weten kunnen we er nog alerter op zijn in de toekomst. Komt dus wel goed. Bedankt voor jullie lieve reacties! Die doen me wel goed.
Juist!!! Mooi gesproken Enne, het hoeft niet altijd van een van de ouders te komen he. Mijn 2e is een echt 'orenkind', mijn man en ik waren dat beiden niet. Wel ooit zelf oorontstekingen gehad maar nooit zo vaak als zoonlief. Dus laat je asjeblieft niet aanpraten dat jij 'schuld' hebt ergens aan...
ooo dan weet ik nu ook waarom mijn kids allebei zo'n last van hun oren hebben en allebei buisjes hebben!!!!! Ik had vroeger ook altijd last van me oren nl!!! Wel raar bij mij is er nooit naar gevraagd of een van ons er ook zo'n last van had!! Maar ik voel me geloof ik niet schuldig......het is immers niet zo dat ik dat express heb gedaan en tja kan er nu niks aan veranderen. Wat ik bij mijn jongste wel gedaan heb is veel eerder doorverwijzing vragen voor de kno arts en dus eerder buisjes en neusamandelen eruit!!