Lieve dames, Ik ben vooral op zoek naar ervaringen en tips van andere dames die ook veel angst en onzekerheid hebben ervaren tijdens hun zwangerschap. Nogal een lang verhaal, bedankt alvast dat je de tijd neemt dit te lezen haha. Ik ben nu 17 weken zwanger. Al vanaf het begin enorm veel angst gehad voor een miskraam, ik heb vaak gezegd dat ik zeker wist dat het fout zat. Echo op echo waren gelukkig(!!) goed en dan werd ik weer even gerustgesteld. Ik telde de dagen af tot een “veilige 2e trimester” en dan zou ik me vast beter voelen. Niet dus. Mijn angst lijkt wel iedere week erger te worden. Ik ben enorm bang om onze dochter te verliezen, heb totaal geen vertrouwen in mijn lichaam. Het gevoel dat dit me toch niet gegund wordt. Ik voel me daar dan weer schuldig over naar haar, zal zij dit ook voelen denk ik dan? Stress is ten slotte niet goed voor de baby. Het lukt me niet dit om te zetten naar vertrouwen en positiviteit… Ik lees dus bijv. geregeld verhalen over vrouwen die hun kindje zijn verloren rond dit termijn, en waarom lees ik dit? Geen idee….. een soort bevestiging dat mijn angst terecht is. Ik maak mezelf gek en dat weet ik. Ik zou het liefst iedere dag bij de VK zitten om het hartje te laten luisteren. Na een echo / hartje luisteren ben ik 3-4 dagen gerust gesteld en daarna begint het weer. Bang dat er een dood kindje in mijn lichaam zit. Een doppler gebruiken durf ik niet. Ik heb vorige week actie ondernomen door het gesprek met de vk aan te gaan over mijn angsten. Huilend zat ik bij haar. Ik ken mezelf zo namelijk helemaal niet. Zij gaf aan dat bij sommige vrouwen de hormonen de overhand nemen en psychische problemen krijgen. Daarnaast heb ik de afgelopen jaren veel tegenslagen gehad, dierbaren verloren plotseling en ik denk dat dit wel mee speelt. Ze heeft me doorverwezen naar een instantie in de ggz, daar heb ik woensdag een gesprek mee. Ik las ergens ook over de POP poli? Ik hoop dat er hier dames zijn die me wat tips kunnen geven of ervaring hebben hiermee. Ik hoop niet veroordeeld te worden. Ik vind het zwanger zijn namelijk op deze manier ook echt allesbehalve leuk en ik weet niet of ik het ooit nog wil meemaken hierna. Bedankt alvast
Ik wil even zeggen dat ik je volkomen begrijp en je absoluut niet veroordeel.. ik zit namelijk precies in hetzelfde schuitje als jou en ben pas 8 weken zwanger.. Ook ik word doorgestuurd Maar ik denk dat het wel prettig is omdat je zo wel over je angst kan praten met iemand die ermee overweg kan en je niet veroordeelt om wat je denkt
Ik ben doorgestuurd naar een groep zwangeren bij de afdeling psychiatrie in het ziekenhuis.. Voelde me daar eerst niet heel prettig bij aangezien ik niet het idee heb dat ik niet stabiel ben of blij ben met de zwangerschap Maar de gynaecoloog heeft uitgelegd dat het meer is om mijn verhaal kwijt te kunnen bij lotgenoten en zo misschien een beetje men rust kan vinden Ik had eigenlijk hoop dat het naar de 12 weken beter zou worden maar zie het nu beetje somber in dan haha
Heel herkenbaar! Ik had dit ook extreem in mijn 1e zwangerschap. Vanaf het moment dat ik een positieve test had, tot dat ik 37 weken was, spanning en angsten. Ik had overigens ook angsten voor andere dingen. Als mijn man bijvoorbeeld wegging dacht ik "oh wat nou als ik je nu nooit meer zie?". Bang om alleen achter te blijven met een baby'tje in mijn buik. Ik was bang voor vroeggeboorte dus liet zelfs mijn baarmoederhals opmeten bij de vk. Alles googlede ik.. elk gevoeltje, pijntje etc. Op dat moment voelde het allemaal zo "echt" als een echte reële angst. Maar dat is het niet. Jouw lijf is hier voor gemaakt en weet wat het moet doen. Ja, helaas hebben we geen invloed op hoe de groei van ons kindje gaat, maar om die reden mag je vertrouwen op de echo's. Ik plande tussen de officiële echo's ook pretecho's in zodat ik niet super lang in onrust hoefde te zitten. Misschien is dat een idee? Toen ik bevallen was en lange tijd daarna ben ik me gaan realiseren dat ik eigenlijk altijd al last had van angst klachten, onbewust. Als in controle drang.. (zeker weten dat het gas uitstaat, de voordeur wel echt op slot zit etc. en dan ook echt 2 keer checken bijvoorbeeld). Ik dacht altijd dat als ik mijn kindje in mijn armen zou hebben de angsten weg zouden zijn, maar dat was absoluut niet zo. Ik keek elke keer of hij nog ademde, als hij een kreuntje gaf vroeg ik mezelf af waarom hij zo kreunde.. er was vast iets mis? Toen hij begon met hapjes en zelfs tot dat hij een jaar was, was ik extreem bang dat hij stikte. Op een gegeven moment heb ik dit een halt toe kunnen roepen. Ja nog niet 100% maar zeker voor 85%. Ik ben me gaan realiseren dat mijn gedachten niet op feiten zijn gebaseerd. Het is een gedachten en ik laat het er gewoon zijn, neem het minder serieus. Voel ik me angstig? Dan accepteer ik dat gevoel. Ik kom uit mijn hoofd en voel de angst in mijn lichaam, zonder dat ik door ga met de storyline. Eigenlijk een beetje mindfulness, hoe zweverig dit ook lijkt. Ik ben me gaan realiseren dat als je je angsten zo serieus neemt, je al verloren hebt waar je zo bang voor bent.. want je bent gestopt met genieten van het moment. Op een dag zou ik daar spijt van krijgen. Probeer te genieten van je zwangerschap. Dit moment met je groeiende dochter in je buik krijg je nooit meer terug. Heb vertrouwen in je meisje en in jouw lijf die precies weet wat het moet doen. En bedenk je dan dit; stel dat het fout gaat, dan heb je spijt dat je er niet meer van genoten hebt. En als je er met volle teugen van geniet en je prachtige dochter wordt over een paar maanden geboren, dan heb je niets gemist, genoten en er alles uitgehaald wat er in zit. Geloof me als ik zeg dat ik echt weet wat angst met je kan doen. En ik hoop dat je niet denkt dat ik er makkelijk over denk, absoluut niet.. maar deze zorgen stoppen niet zodra je zwangerschap voldragen is. Probeer in het moment te leven. Nu gaat het goed met je kindje, geniet van haar, geniet van je zwangerschap, je buik, de schopjes. Het komt goed!
O ja, om een voorbeeld te noemen hoe erg ik het had.. toen ik wat verder in de zwangerschap was raakte ik soms zo in paniek dat ik bijna flauw viel! Dus zwart voor mijn ogen, oren gingen suizen etc. Door meer in het moment te zijn en mezelf constant terug te halen naar het NU, heb ik dit grotendeels overwonen. Ik ben nu weer zwanger en het voelt nu al helemaal anders dan in mijn eerste zwangerschap rond dit termijn.
Ah ja dat snap ik. Hopelijk helpt het je! Je zit sowieso nog echt in de onzekere fase. Misschien gaat het bij jou in het tweede trimester wel stukken beter! ♥️
Heel erg bedankt voor je berichtje! Jeetje dit komt wel binnen zeg Ik denk dat ik dit echt even nodig had. Je hebt helemaal gelijk dat ik gewoon van haar moet genieten groeiend in mijn lichaam… hoe bijzonder is dit wel niet eigenlijk. En inderdaad al gaat het mis, waar ik toch geen controle op heb, is het het fijnst als je tot die tijd genoten hebt. Al lijkt het alsof ik mezelf wil beschermen tegen die klap mocht het wel misgaan. Soms denk ik, is het misschien een voorgevoel? Maar ben erg gerust gesteld te lezen dat jij dit ook heb gehad je eerste zwangerschap. Het is echt enorm herkenbaar, ik Google ook ieder pijntje en ben bang voor vroeggeboorte. En als t pijntje even weg is, ben ik ook weer juist bang dat het mis is. Heel vermoeiend. Ik heb vanwege de angsten, bloedverlies, extra pretecho’s, al veel meer echo’s dan normaal gehad..tot nu toe om de 2-1,5 week. Vanaf vorige week zit er precies 3 weken tussen de pretecho en 19 weken echo en dat vind ik wel pittig. Maar ik mag iedere week het hartje komen luisteren, zo ook vandaag en dan ben ik weer opgelucht… Nogmaals bedankt voor je lieve berichtje ♥️ En ik zie dat je weer zwanger bent, ik hoop dat je hier wel met volle teugen van kan genieten!!
Ja dat is ook zo, ik heb al wel 3 echo's gehad en 3 keer het hartje gezien en 1 keer gehoord en nog ben ik ontzettend bang.. de termijn echo is pas de 27e maar kon zolang niet wachten dus heb een pret echo gepland 18 oktober Mijn angst gaat helaas ook best ver.. Ik denk dat het ook voor jou wel fijn is als je er over kan praten om het iets of wat te relativeren ook Hoop ook dat je nog wel kunt genieten van je zwangerschap!
Ik begrijp je echt helemaal! Ik denk dat heel veel vrouwen heel erg bang zijn het eerste trimester, in ons uitgerekend groepje waren ook veel best angstig die eerste 12 weken. Slim dat je een pretecho heb ingepland! Genieten lukt mij alleen op dagen dat ik een echo heb gehad of het hartje heb gehoord…tot circa 4-5 dagen daarna. ik heb nu welgeteld al 9!! echo’s gehad ook vanwege bloedverlies het eerste trimester maar ook een aantal pretecho’s gekocht. Maar het helpt me wel echt deze periode doorheen, dus ik moet denk maar accepteren dat ik deze bevestiging nodig heb tot ik haar echt goed voel. Ik voel tot nu toe soms lichte bewegingen 1-3 keer p dag maar soms ook opeens een dag (of 2,3) niet, wat bij het termijn hoort maar ook wel weer eng. Hopelijk krijgen we beide goede hulp hierbij en kunnen we gewoon gaan genieten en hebben we over een tijdje ons kleintje gezond en wel in onze armen ♥️
Ja precies hoop idd dat we beide de goede hulp krijgen! Mag ik vragen waarom je een doppler niet durft? Fijn dat je in ieder geval al zoveel echo's gehad hebt als dat iets is wat jou er doorheen sleept! Wat fijn dat je nu al wat bewegingen voelt zeg! Heerlijk lijkt me dat weer Maar snap dat het je ook onzeker maakt als je het een keer niet voelt Eigenlijk zouden ze Google ook gewoon moeten verbieden is veel beter voor ons denk ik in dit geval haha
Ik heb hier gelezen en van de vk gehoord dat het geregeld voorkomt dat je het hartje niet kan vinden. Ik zou dan volledig in paniek zijn… Heb jij het wel gebruikt tijdens je eerste zwangerschap of ben je het nu van plan?
Ik heb het inderdaad wel gebruikt tijdens mijn vorige 2 zwangerschappen wel pas later dan is het hartje vinden iets makkelijker haha Maar ik snap wel waarom je het misschien niet durft omdat de paniek dan erger word Mij hielp het toen wel heel erg alleen was mijn angst ook niet zo groot als nu Ik denk alleen wel dat ik hem nu ook ga aanschaffen
Vanaf wanneer heb je hem toen gebruikt? Ik ben nu 17+2/3. De VK vindt het hartje heel snel. Dus waarschijnlijk kan ik het wel proberen? Vind het wel doodeng haha
Ik ben hem rond 18/19 weken gaan gebruiken toen was het idd een heel stuk makkelijker om het hartje te vinden Ik denk idd dat je het wel kan proberen maar als je bang bent dat je jezelf alleen maar angstiger maakt zou ik het niet doen denk ik of 1 keer proberen maar dan wel dat je je erop voorbereid dat je het hartje miss niet kan vinden
Hoi Flowertje, wat vervelend dat je zo’n last hebt van je angsten. Het is ook zo’n onzekere tijd en ik kan me voorstellen dat de schrik er goed inzit als je aan het begin bloedverlies hebt gehad. Ineens is het einde dan heel dichtbij. De wijsheid heb ik ook niet in pacht maar ik wilde reageren op het stukje van de stress, ik denk dat de zwangerschap (en de tijd daarna!) heel stressvol zijn en ja we willen dat allemaal het liefste vermijden maar dat betekent niet dat je ineens schade zal aanbrengen of haar tekort doet. Dit gaat over angsten, die je (zo klinkt het, ik kan er natuurlijk naast zitten!) jezelf verwijt. Als je het vergelijkt met vrouwen die bekkeninstabiliteit hebben, kunnen daar ook flink stress van ondervinden en dat heeft gelukkig voor zover we weten meestal geen negatieve invloed op de ontwikkeling van het kind. Maar iets fysieks is vaak makkelijker te accepteren, het komt daardoor en daar kan je weinig aan doen. Angst tijdens de zwangerschap verschilt daar niet zoveel van, alleen hebben we bij mentale dingen het idee dat het onze eigen schuld is. Als je normaal gesproken niet zo angstig bent is het ook nog grote kans dat het hormoongerelateerd is, ook fysiek dus. En eerdere verlieservaringen vallen idd binnen hetzelfde thema. super dat je het bespreekbaar hebt gemaakt, en dat je het hier deelt. Ik hoop dat je wat gesteund kan worden in het proces! Aan de liefde voor je dochtertje ontbreekt het volgens mij iig niet
Ik heb hem net gebruikt voor het eerst en vond haar hartje heel snel Voel haar ook heel duidelijk duwtjes geven vandaag, dus ik durfde het wel aan. zo bijzonder ♥️
Wat fijn om te horen! Heel bijzonder idd! Misschien dat het je zo wel wat vaker gerust kan stellen Ik kan ook niet wachten tot het maandag is eindelijk weer een echo haha