Hoi dames, Even gewoon om te delen,te luchten en ervaringen te verelijken..de laatste loodjes vallen me (net zoals ieder ander) zwaar...maar dat peutermonstertje dat hier rondrent, maakt het nog een stukje extra zwaar.. We hebben een prachtige dochter van 2.. Energiek, veel passie, pittig..een echt dametje..ze eist niet continue aandacht, maar wel veel..en dat vermoeit me soms..ik heb een geweldige vent, hij helpt me op allerlei vlakken, laat me zo nu en dan eens extra uitslapen, gaat even alleen met haar naar de supermarkt enzovoorts..nadeeltje nu is dat hij wisseldiensten draait, dus ben ik veel alleen met de jonge dame.. En dan zijn er natuurlijk de slapeloze nachten, de nesteldrang, het onrustige gevoel..ik wil heel veel, maar het gaat niet meer allemaal.. De laatste paar dagen word ik geteistert door pijnlijke harde buiken..voorwerk waarschijnlijk en ik weet dat het erbij hoort, maar ik kan mijn dochter dan minder goed verdragen..ze hangt dan op me, om me heen, kletst me de oren van mijn hoofd..en gedurende een minuutje kan ik dat dan echt effe niet zo goed hebben.. Pfff..aan de ene kant wil ik zeggen, laat de kleine meid maar komen, maar aan de andere kant ben ik daar qua gevoel en voorbereidingen nog helemaal niet klaar voor.. En zelfs dat irriteert me.. Sorry voor de klaagzang, maar moest het effe kwijt..
Ik kan het me voorstellen en daar laat het hier maar ff lekker los hoor....daar zijn we tenslotte ook voor....ff lkkr klagen kan wonderen doen. Misschien dat je ouders/schoonouders je af en toe een beetje kunnen helpen met je kleine, grote meid? Nog fftjes moet je maar denken.
Gooi het maar van je af! Heel herkenbaar. Toen ik op het einde liep was mijn zoontje 2 1/2 maar liep en loopt qua alles (praten, groei enz) behalve zijn iq een jaar achter. Druk dat ie is. Heerlijk een kindje met pit maar soms pff. Ik had toen ook nog eens behoorlijk bekkeninstabiliteit dus zag het regelmatig ook niet meer zitten. Nu begint het ook al aardig pittig te worden en ik moet nog ff. Sterkte!
hahaha gooi het maar van je af!!! Ik weet echt PRECIES hoe jij je voelt..... Hier al 2 weken voorweeen en 2 weken bedrust gehad en ook een klein peutermonstertje.... alles is NEE en mama moet alles doen (net of hij het aanvoelt)... loop nu zelf echt op het laatst en de baby mag nu wel komen zodat ik zelf wat meer mobiel ben.... Probeer er toch van te genieten want zodra de beeb er is zullen ook wij onze aand8 moeten verdelen...... Succes met de laatste loodjes!
Thanks ladies! Ik probeer ook wel echt heel bewust van mijn zwangerschap te genieten, ook omdat ik weet hoe erg ik het strakjes weer ga missen.. Maar goed, dat genieten dan maar voornamelijk na 19.30, als de grote kleine meid in bed ligt...
wow wat herkenbaar!!! Hier een dochtertje van 2 jaar en 9 maanden en elk moment een tweede die komt. Ik ben vooral de laatste weken meer prikkelbaar, ook naar dochtertje toe. Niet erg hoor, maar soms kan ik gewoon niet veel hebben. en ik voel me dan ook extra gefrustreerd omdat ik haar zo graag alles (stoeien, wandelen, etc etc) wil geven maar het gaaaaaaaaaaaaaat nu gewoon niet. Hier ook een fijne vent die als hij er is heel veel aandacht aan zn meiden schenkt. maar ik vind het ook gigantisch zwaar hoor.
Echt erg prettig dat die herkenning er is! Ik kan me er soms nogal schuldig over voelen, maar blijkbaar ben ik niet de enige die deze laatste loodjes als een tikkeltje zwaarder beschouwt.. Fijn!
ben nu 39+2 zwanger, man moet gewoon werken, maar zoontje van 3 heeft herfstvakantie. hij is een handenbindertje met downsyndroom, supergezellig, maar wel erg aanwezig en vraagt veel aandacht. en heeft sinds deze week besloten dat ie niet meer slaapt smiddags, handigggg!!!! ik breng hem nu halve dagen naar opa/oma, en zn papa vangt de lichamelijk zwaardere dingen voor me op. gewoon hulp vragen en je niet schuldig voelen. ik voel me schuldiger als ik een hele dag voor hem alleen moet zorgen en ik ben doodop en dus geen lol aan, dan wanneer ik zie dat hij met een grote glimlach van opa/oma terugkomt en vertelt wat ie allemaal gedaan heeft!
Herkenbaar hier ook een van bijna 2 jr en 9 mmd en ik kan ook weinig hebbe sommige dagen en voel me dan ook echt schuldig.. soms ist echt een draak maar op andere momenten is ze zo lief dat ik me juist dan extra schuldig voel dat ik weinif kan hebben.. Gelukkig ist eind in zicht..
wat grappig. van wanneer is jouw dochter? mijne van 22 jan 2010. en we rekenen vanaf haar verjaardag bij deze zwangerschap
En hier nog iemand!! Ik zit 'pas' in de 34ste week en heb het vaak ook al echt zwaar. Mijn lichaam wil gewoon niet meer... ik sta al moe en met pijn op! Ons dochtertje is nu 2,5 jaar. Ook mega lief, gezellig en aandachtvragend... Dan baal ik zo dat ik gewoon de puf en energie niet heb om met haar dingen te ondernemen. Ook mijn ouders en man doen zoveel ze kunnen, maar toch ben ik erg veel alleen met haar... en ik moet nog zolang...
ook hier heel herkenbaar en ben nog niet eens 30 weken. Een mannetje van ruim 2,5 jaar rondrennen en die heeft bakken met energie en wil niet meer slapen tussen de middag.. Als we samen iets gaan doen ben ik steeds bang dat hij weg loopt (wat ook met enige regelmaat gebeurd) of op een andere fysieke manier me aan het werk zet. Lastig hoor. Ik heb een flinke buik en begin erge last van mijn bekken te krijgen, even een sprintje trekken om hem weer terug te halen is dus echt een enorme opgave. In de wandelwagen blijft hij redelijk rustig maar mag niet meer zo ver lopen ivm rug en bekken. In het winkelkarretje hebben we binnen 10 minuten strijd. Ach we zullen het allemaal wel halen tot het einde maar dat men zegt ideaal 3 jaar tusssen de 2 kids dat weet ik zo net nog niet (ja misschien als ze er zijn maar nog niet tijdens de zwangerschap) Zo dat lucht op even lekker klagen hahahaha
Herkenbaar hoor, hier een jochie van 3 jaar en ben 37,5 week zwanger. Heb nu een redelijk korte lont en dat voelt mijn zoon, want hij haalt express het bloed onder mijn nagels weg door dwars te doen en niet te luisteren. Helemaal in het openbaar een drama.. Ben blij als deze kleine geboren is want het is behoorlijk pittig nu... Succes nog even en troost je, je bent niet de enige
Ik ben net iets minder ver, 33 weken nu, en hier een peuter die wel telkens wat heeft. Laatste weken ziek en verkouden enzo. Dus zit me dan veel zorgen om hem te maken en ben helemaal niet met de zwangerschap bezig. Hij is op zich wel een rustig mannetje (wel 1 die graag buiten is..). Wel moeilijk als je erg moe bent en veel bekkenpijn hebt. Nog even..
Een paar keer extra naar oppas of opa en oma. Af en toe even een half uurtje tv kijken. Zelf ook slapen als ze een middagdutje doen. Denk dat het toch in dat soort dingen dit. Maar ik herken het wel hoor. Mijn dochter is ook 2 en een pittig ding. Als je dan erg moe en misselijk bent, is ook geen goede combie. Eerst voelde ik me schuldig vaker haar naar me moeder te brengen. Als je werkt zie je ze al minder. Maar ja, dochterlief vermaakte zich in de speeltuin met oma terwijl ze anders met een chago mama heel de dag binnen had gezeten. Dus kan het nu wel relativeren voor mezelf.