Hoi meiden, Ik ben nog super nieuw hier, heb mij zojuist aangemeld om met jullie mijn verhalen en ervaringen te kunnen delen. Ongeveer 7 weken geleden heb ik mijn eerste miskraam meegemaakt na 10 weken zwangerschap. Maar nu ben ik op dit moment alweer 5 weken zwanger!!! Natuurlijk ben ik super blij en gelukkig met de nieuwe zwangerschap, maar de angst dat het weer zo spontaan mis kan gaan is er nog altijd. Ondanks alles heb ik er toch wel vertrouwen in dat het dit keer allemaal goed komt. Wat mij alleen bezig houdt is de gedachte dat ik wellicht niet TE snel ben zwanger geraakt... Ik heb de miskraam eigenlijk nog niet helemaal kunnen verwerken en denk er nog steeds vaak aan en ben nog steeds vaak emotioneel. Ook is de nieuwe zwangerschap helemaal niet gepland en is dit echt een verrassing voor mij en mijn man. We waren er helemaal niet mee bezig om na de miskraam gelijk weer zwanger te worden maar toch is dit gelukt... Ik vroeg mij af of er ook vrouwen zijn die een beetje last hebben van ''mixed feelings / gemengde gevoelens''? Ik ben absoluut blij met mijn nieuwe zwangerschap maar voel me toch een beetje schuldig om zo snel weer zo gelukkig te zijn... Herkent iemand deze gevoelens...? Liefs, Fanysha
Ik heb het zelf niet meegemaakt, maar ik begrijp je wel hoor. Natuurlijk ben je blij met dat nieuwe wondertje in je. Gefeliciteerd trouwens. Maar een miskraam is ook niet niks en dat moet je ook verwerken. Maar niet jezelf schuldig gaan voelen omdat je nu gelukkig bent meis, dit kleintje wilde blijkbaar erg graag bij jullie zijn! Ik hoop op een prachtige zwangerschap en een makkelijke bevalling uiteindelijk. En ja je mag toegeven aan je verdriet, maar vergeet je geluk niet.
Ik begrijp je wel. Heb zelf in oktober een miskraam gehad en ben direct weer zwanger geworden. Bij mij heeft dat juist grholpen met het geven van een plekje. Tuurlijk is het spannend maar dat is het altijd.
Ik heb zelf in 22 november 2009 een mk gehad bij 7 weken, Ik wou zelf het liefs zo snel mogelijk weer zwanger worden dus toen de testen weer negatief waren heb ik ovu testen gehaald om te zien wanneer ik na mijn mk weer een eisprong zou krijgen, Dit bleek al op 10 december, en op 19 december al een licht posi test en 22 december een knal test 14 januari 2013 heb ik ook een mk gehad bij 5 weken, ook nu weer ovu testen gebruikt en bleek op 2 februari weer een eisprong te hebben, op 11 februari weer licht positief en op 17 februari een knal test. Het heeft mij juist geholpen om het een plek te kunnen geven
Dankjewel meiden voor jullie super lieve en bemoedigende reacties! Ik voel me echt stukken beter nu dankzij jullie positieve reacties. Ondanks de angst (en de zwangerschapskwaaltjes) probeer ik toch te genieten van de kleine die indd heel graag bij ons heeft willen zijn. Ik geloof er ook in dat dit niet een nieuwe kindje is maar gewoon het kindje dat ons de eerste keer te vroeg heeft verlaten maar nu weer bij ons terug is Super om te horen dat het bij jullie na de miskraam ook gewoon weer is gelukt en dat alles goed is gekomen geeft mij ook weer hoop en kracht! Dankjewel voor jullie steun meiden! fijn zo een forum om je hart te luchten
Ik snap je gevoel wel, maar ik denk dat bijna een ieder hier die een miskraam heeft meegemaakt, een moord zou doen om gelijk weer zwanger te raken. Bij mij heeft het nog 7 maanden geduurd.. Dat was ook geen pretje. Maar kan me wel voorstellen dat alles nog zo vers is en de angst voor herhaling dus ook heel vers is! Probeer een beetje te genieten!
Dat gevoel is "normaal". Ik heb maanden gehuild om iets dat niet bij ons bleef,maar daarna huilde ik nog harder omdat ik me schuldig voelde tegenover mijn dochter in de buik...heel dubbel! In oktober weer een miskraam gehad en daarna meteen weer zwanger,werd weer verdrietig. En eerlijk,soms als het even tegen zit en ik terug denk aan mijn 2 vlinders moet ik gewoon weer huilen. Deze gebeurtenissen hebben zoveel met me gedaan,onbeschrijfelijk. Gefeliciteerd met je zwangerschap en probeer naast het verdriet ook te genieten!!
Ik heb gelijk na de miskraam ook echt het gevoel gehad dat ik gelijk weer zwanger wou zijn en een kindje wou. Het opeens lege gevoel, en het besef dat er niks meer in mij groeide, dat er over een paar maanden helemaal geen kindje in mijn armen zou liggen was echt onbeschrijfelijk... alle dromen, hoop, plannen... alles was gewoon in 1 keer weg. Ik heb toen echt het idee gehad dat ik gewoon weer gelijk zwanger MOEST worden omdat er echt iets in mijn buik moest groeien zoals een paar dagen geleden en ik zal en moest ook echt over een paar maanden ons kindje in mn armen sluiten! ik was emotioneel en woedend... Maar uiteindelijk heb ik mezelf weten te troosten door te zeggen dat alles voor een reden gebeurt... en alles op zijn tijd gebeurt... Samen met mijn man ging ik ervan uit dat het wellicht toch niet onze tijd was om mama en papa te worden... blijkbaar besloot het lot voor ons dat wij nog even moesten wachten. De eerste zwangerschap was ook totaal ongepland en een verrassing omdat wij nooit kinderen wouden ''plannen'' maar juist dachten... als het gebeurt dan gebeurt het ! Ook na de miskraam hebben we uiteindelijk tegen elkaar gezegd... laten we niks overhaasten en eerst hierover heen komen en over een tijdje kijken we wat we willen doen... Dus dat we nu zo super snel weer zwanger zijn is echt een shock! Ik begrijp de vrouwen die na een miskraam een moord zouden doen om opnieuw zwanger te worden maar ook al te goed, heb me immers de eerste weken ook precies zo gevoeld... Maar ook de vrouwen die net als mij twijfelen en zich van tijd tot tijd schuldig voelen begrijp ik (helaas ook)... Moet zelf net als BabyAngel ook nog steeds huilen om mijn verlies... en dan weer snel troosten omdat ik me schuldig voel tegenover mn kindje in mn buik nu... Maar gelukkig heb ik jullie meiden om mijn op te vrolijken en minder schuldig te voelen zo ook steeds meer van mijn nieuwe zwangerschap te kunnen genieten en ja wat betreft de angst op een 2e miskraam... die blijft denk ik helaas tot ik mijn kleine gezond en wel in mijn armen heb!