Ik herken het ook wel enigszins. Hij was niet zo zeer mijn eerste liefde, maar wel mijn grote. Ik droomde ook veel over hem en zocht hem op op Facebook. Lang verhaal kort: gevoel bleek wederzijds te zijn en zijn nu al weer 7 jaar samen. Maar die pijn vergeet ik nooit meer, voelde alsof ik uit elkaar gescheurd werd..
Ik geloof niet dat ik het met mijn partner zou bespreken hoor.. Het is een liefde geweest, dom dat je iets gestuurd hebt maar ja, al gebeurd.. geen rare dingen over en weer. Contact ligt nu weer stil en zou ik zo laten.. Laat het wegebben.. Ik denk dat je je partner alleen maar heel ongerust maakt..
Op het moment van contact opnemen niet meer, maar in de jaren ertussen had ik de relatie waar mijn kinderen uit zijn ontstaan. Het gemis en de pijn is daar altijd in aanwezig geweest, sommige momenten meer dan anderen.
Zo, heb ik dit geschreven?? Niet een getrouwde man, maar mijn eerste echte liefde... 10 jaar geleden na lang om elkaar heen draaien een paar leuke maanden "samen" gehad. Afgekapt. Ik leerde mijn huidige man kennen. Kreeg een gezin. Via fb nog wel eens contact gezocht met "ex" met een smoes of zo. Stommmm, niet doen. En die dromen, oh daar kan ik heerlijk van nagenieten. Helemaal verliefd met kriebels en al. Ik houd het voor mezelf, geniet van het gevoel, maar doe er niks mee. Vooral geen impulsieve berichten sturen naar hem. Eens in de zoveel tijd droom ik weer over hem.. Maar we hebben beide een gezin. Een eigen leven. Al zou ik hem ook dolgraag willen vertellen dat ik nog aan hem denk, maar daar schiet niemand iets mee op.
Wat fijn om jullie berichten te lezen! Ben dus niet helemaal gek Bijzonder ook om te lezen dat dus heel veel vrouwen dit hebben. Ben nu een aantal dagen verder en moet inderdaad zeggen dat jullie gelijk hebben en het weer wat weg ebt. Ik twijfel nog een beetje om het er wel of niet met mijn psycholoog over te hebben. Ene kant denk ik dat ik nog wat te verwerken heb en andere kant wil ik het niet zo groot maken. Vind dat wel lastig hoor. Al denk ik dat het toch al behoorlijk groot is nu.
Ik zou het lekker laten gaan. Wat je destijds hebt gedaan (relatie met getrouwde man) was niet slim en gedoemd te mislukken. Dat deed het dus ook en nu heb je een prachtig leven opgebouwd en is die ex verleden tijd. Laat het gaan en steek je energie in je gezin. Met je psycholoog hierover praten kan altijd natuurlijk. Hier een basisschool-vriendje een paar jaar terug opgezocht op Facebook en zijn dochter is ongeveer even oud als mijn dochter en heet ook hetzelfde . Had hem een berichtje gestuurd maar nooit wat van gehoord helaas.
Haha @Popidepi.. Nou hadden een relatie van mijn 15e tot 25e, mijn eerste grote liefde. Denk dat je eerste liefde toch wel het meest bijzonder is. Maar contact opnemen doe ik niet, zou het ook niet leuk vinden als mijn man contact met zijn ex zou opnemen.
Helaas of gelukkig? Haha. Ik heb ook wel eens een berichtje gestuurd waar "helaas" geen antwoord op kwam. Maar "gelukkig" ben ik hem toen weer een beetje gaan vergeten (even dan...tot ie weer voorbij kwam wandelen in een droom)
Oh, die dromen he. Wie verzint het komt alleen maar ellende van. Merk dat het steeds meer op de achtergrond raakt nu, halleluja want dacht echt dat ik weer de Sjaak was.. maar valt mee gelukkig. Echt heel erg bedankt voor alle reacties!!
Je verhaal bracht mij ook weer even terug in de tijd * zwijmel zwijmel * nu weer tijd voor de realiteit