Hmmm...toch nog eens een vraagje mbt drukke baby's en hoofdbonken. Mijn dochter is nu 9 maanden en superlief meisje wat zich volgens mij prima ontwikkelt. Tijdens de zwangerschap was ze al vreselijk druk; ik kan me echt nog herinneren dat ik bijna een keer in tranen ben geweest omdat ze niet ophield met bewegen en ik vreselijk pijn kreeg in mijn ribben. Ik zal ook nooit vergeten hoe ze geboren werd en al meteen haar hoofdje omhoog hield en rondkeek. Een week of 2 na de geboorte viel me al op dat ze flink met haar hoofd heen en weer schudde als ze naar bed ging. Dat doet ze dus al vanaf 2 weken oud en inmiddels is het "uitgebreid" naar het zitten op handen en knieën en ritmisch heen en weer bewegen en/of bonken tegen het hoofdeinde. Ze doet dit dus eigenlijk al vanaf haar geboorte realiseer ik me net en het is ook een vreselijk druk kind. Om wat voorbeelden te geven: Ze kan niet zonder afleiding gewoon bij je op schoot zitten. Ze probeert acuut te gaan staan en als je haar neer probeert te zetten dan werkt ze je ook altijd actief tegen. En echt altijd. Ze is nog nooit rustig gaan zitten. Dit lukt wel als je bv. een liedje erbij zingt of ze de tv ziet want dat leidt haar dan weer even af. Ook een fles geven is altijd een heel gevecht geweest; zelfs met een maand of 2 al. Ze kan dan niet stil liggen of zitten en schopt continu haar benen in de lucht etc. Ook in de kinderstoel moet ze steeds heen en weer wiebelen en kan ze niet stil zitten of zich alleen op het eten concentreren o.i.d. Als ik haar in m'n armen optil op vast heb gaat ze ook meteen spartelen en om zich heen grijpen (meestal mijn haren). Het lijkt wel alsof ze continu afleiding nodig heeft om fysiek rustig te kunnen zijn. Maar het CB vertelde mij juist om aan prikkelreductie te doen omdat daar het hoofdbonken door zou onstaan? Ze komt ook maar weinig aan omdat ze zo ontzettend actief is terwijl ze heel zwaar was bij de geboorte. Als ze speelt kan ze zich redelijk goed alleen vermaken en ook wel op iets concentreren wat ze leuk vindt. Daarnet ondekte ik een blauwe plek op haar voorhoofd en heb ik nu wat bekleding vast gemaakt aan het hoofdeinde zodat het bonken iig geen pijn meer kan doen. Maar toch....ik vind het zo'n vreselijk iets om te zien! Kan het hoofdbonken in combinatie met het hele drukke geen voorteken van ADHD zijn ofzo? Iemand hier die daar verstand van heeft?
Is ze verder wel een tevreden kindje of huilt ze ook veel? Is haar gehoor al ooit opnieuw getest, misschien 'zoemt' het wel in haar oren? Heel eerlijk gezegd vind ik de reacties ook bij autisme passen en minder bij ADHD. Maar goed ik denk dat je het best een keer een observatie kunt laten doen, dan ziet men ook wat je kindje doet en kunnen ze je een beter advies geven.
Geen expert, maat ik weet wel dat hoofd bonken op zich geen kwaad kan op die leeftijd. Wel is het voor de ouders heel naar om te horen en zien. Bij onze zoon stond 's ochtends het bedje gewoon een halve meter verder (glad laminaat). Mij is verteld dat het inderdaad een manier van verwerken is, dus na drukke dagen is het heftiger. Rond het jaar nam het bij onze zoon af en nu doet hij het eigenlijk nooit meer. Als je je echt zorgen maakt, zou ik dingen die jij opvallend vindt filmen en bespreken met een expert.. Maar heb geen flauw idee of je daar op deze leeftijd al iets over kunt zeggen.
Ze is verder een tevreden kindje wat amper huilt en ook goed contact zoekt hoor. Autisme ben ik echt niet bang voor want daarvoor is ze veel te sociaal. Ze is juist dol op gekkigheid en kraait van plezier als ze andere kindjes ziet; heel interactief gedrag dus. Maar ik heb ergens eens een keer gelezen dat hoofdbonken wel vaker voorkomt bij kinderen met adhd en aangezien ze ook heel erg druk is (fysiek) vroeg ik me dat gewoon af...
Komt inderdaad wel eens voor bij adhd kindjes, maar je kindje is nog echt veel te jong om daar nu iets over te zeggen. Kindjes zijn meestal ouder dan 6 voordat daar iets over gezegd wordt. Tenminste dat is mijn ervaring (als psycholoog). Nog geen zorgen maken dus, alle kindjes hun eigen ding, jij hebt een actief ding... Als ze straks meer kan zal daar vast anders worden. En in de tussentijd, adhders hebben vaak baat bij structuur. En herhaling en eventueel visuele ondersteuning. Eigenlijk net als de meeste peuters