Moet ik me echt geen zorgen maken?

Ik kan je in die zin geen advies geven want ik heb er geen ervaring mee, maar als het slecht voel, of je vertrouwd het niet: BELLEN!
Heel makkelijk. Daar zijn ze voor, het is jouw lichaam. Jij bent de enige die dat kan voelen hoe veel pijn het doet. Beter een keer te vaak voor niks bellen dan een keer te weinig toch?
Ik zeg, pak je telefoon en laat het even checken

 

Hier is advies met veel harde buiken om toch rustig aan te doen van vk. En zeker voorkomen dat ze pijnlijk worden.
Ik zou toch weer bellen en op werk inderdaad aangeven.

Ik heb een goede baas wil dat ik volledig in ziektewet blijf hierdoor en bekken klachten. Voor veiligheid baby.

 

Ochjee wat heftig.

Hier wel ervaring met pijnlijke harde buiken. Vanaf week 18 ( de laatste drie zwangerschappen) hier werden ze op de ctg zelfs voor weeën aangezien. 12 weken lang.
Ze deden echter niks en allemaal keurig hun tijd uit gezeten. (Gingen niet weg met rust)

Echter vervelend is het wel.
Daarbij komt dat jij een stress factor erbij hebt. En dat is zeker wel iets dat ze in de gaten moeten houden.
De eerste stap is wel zelf aangeven. Hoe lastig dat ook is.
En ook mijn advies als jij je zorgen maakt bellen. Hoevaak ze ook zeggen nee het kan geen kwaad.

Succes en sterkte

 

Ik had exact hetzelfde als jij had bij mijn dochter. Alleen begon het met een week of 25.
Ik was alleen zelfstandig dus ik ben zelf minder gaan werken met 28 weken.
De gyn uit het ziekenhuis zag nog geen reden. Ik wel. Ik vond de hele dag pijn en harde buiken niet normaal. Toen ik minder ging werken en uiteindelijk met verlof ging was het nagenoeg weg.

Ik zou naar je gevoel luisteren.

 

ik zou minder gaan werken of id ziektewet.
ik zit sinds deze week ook id ziektewet.
werk wel therapeutisch 3x 4 uur.
heb erg last vd bekken. kreeg later ook veel last vd buik.
thuis liep t niet. emotioneel etc.
en heb nog een kleine rondlopen die ik nu verzorgen kon.

nu voel ik me een stuk beter. meer tijd voor mezelf en gezin.
en om te genieten vd zwangerschap

 

Als jij twijfelt of dit allemaal wel goed is moet je naar je gevoel luisteren.
Iedereen is te missen, ook jij. Ik vermoed dat je wacht tot je vk zegt dat je rustiger aan moet doen, alsof het dan pas oké is om een stap terug te doen. Terwijl jij je lichaam het beste voelt en kent
Ik wens je veel sterkte en wijsheid.

 

Ik zou toch je grenzen aangeven.. En als het niet gaat minder gaan werken. Dan ga je de ziekte wet in en voor die uren kan je werkgever iemand anders inhuren. Verder is dat ook niet jouw probleem hard gezegd.. Jij moet ook denken aan je eigen gezondheid en die van je baby.

Niemand is onmisbaar.. Hoe doen ze dat dan straks als je met verlof bent? Of cru gezegd als je morgen onder een auto komt, dan gaat het bedrijf ook niet gelijk over de kop..

Eens met de rest, luister naar je eigen lichaam en als jij denkt dat het tijd is om rustiger aan te doen dan moet je dat doen, ongeacht wat een VK ervan zegt. VK mag officieel niet eens zeggen dat je minder moet gaan werken, dat mag alleen een arbo-arts. Dus geef het zelf op tijd aan als je denkt dat het niet gaat..

 

Lees nu pas je topic.

Wil je niet bang maken, maar zo begon het bij mij 2 jaar geleden tot het dramatisch afliep met 23 wkn. Bleef toen 9 mnd lang in ziektewet en ze zijn niet failliet gegaan.

Sorry, maar je kindje en jezelf zijn belangrijker. Dat heb ik na verlies van mijn dochtertje doen beseffen. Nu merk ik ook aan eind van de dag dat buik hard word. Gelukkig lukt het aardig na rust te hebben genomen.

Werkgevers weten het nu ook; ik heb grenzen. En daar zullen ze het maar mee moeten doen.

 

Heel jammer voor je baas, maar collega met burn out mag niet de reden zijn waarom jij maar moet doorwerken. Vraag je vk advies wat je tegen je harde buiken kan doen. Wat de oorzaak daar daarvan kan zijn. Dat stelt misschien ook gerust.
Misschien is het handig op te schrijven wanneer je er vooral last van hebt s ochtends, smiddags, savonds snachts.

 

Je moet nu alleen maar aan je eigen denken en niet aan je baas.
Als er een probleem ontstaat omdat jij minder gaat werken dan is dat niet jouw probleem maar die van je baas!
Hij kan ook tijdelijk iemand anders aannemen om je te helpen.

Bij veel harde buiken moet je meer rust nemen.
Je vraagt teveel van je lichaam en als je dat blijft doen dan gaat je kindje dat merken. En dat is het laatste wat je wilt.

Tijdens een zwangerschap moet je met werk egoïstisch zijn.
Je kindje is nu het belangrijkste.

 

Maar dat is niet jou probleem, dat is het probleem van je werkgever..

Daar moet je jezelf en evt je kindje niet onder laten lijden

 

Hier ook vaak een pijnlijke maar echt pijnlijke harde buik en dan ook 5-6 keer per uur de gehele dag. maar heb het advies gekregen te stoppen met werken omdat ik ook bekkeninstabiliteit heb, ook nu nog regelmatig harde buiken en nu gaan ze bij rust ook niet meer weg. Maar ook hier krijg ik het respons dat het vervelend is maar niet gevaarlijk.

Als ze niet altijd heel erg pijn hebt zou ik me sowieso geen zorgen maken want het kan voor je kindje geen kwaad en harde buiken krijg je ook bij groeispurten/ bewegingen e.d. En wat dat betreft kan een VK ook niks voor je doen, je moet namelijk nog een tijdje door.

maar als ik jou was zou ik zeker kalm aan doen mbt werk want het is gewoon niet prettig. Extra werken zou ik sowieso niet doen en ik vind dat ze wel rekening moeten houden met je zwangerschap, dat zijn ze als werkgever trouwens ook verplicht. Daarnaast ben jij niet de werkgever in dit verhaal dus tja, dat is de werkgever of leidinggevende zijn probleem en niet de jouwe daarnaast zijn er zoveel werklozen dat je baas makkelijk een tijdelijke werknemer kan aannemen als uitzendkracht. jullie hoeven niet voor alles op te draaien. En zeker jij niet met je zwangerschap. Goed aan jezelf denken.

Succes meid,

 

Ook hier herkenbaar. Godzijdank was er nog een noodcerclage mogelijk. Hoewel de gyn mij op het hart gedrukt heeft dat de oorzaak niet is omdat ik teveel heb gedaan, zou ik een volgende keer zeker eerder thuis zijn gebleven. Ik ging zwaar over mijn grenzen heen. Overigens is het inmiddels tien weken geleden dat ik werd opgenomen en ze hebben nog steeds geen vervanging geregeld. En ik moet zeggen: het interessert me NIETS! Dus kies lekker voor jezelf en je kindje.

 

En jij kan deze zwangerschap maar 1 keer goed doen.
Jij bent niet verantwoordelijk voor de "problemen" op je werk. Wel voor de baby in je buik.

 

Ik begrijp hoe je je voelt, heb zelf ook een soortgelijke werksituatie meegemaakt. Godzijdank niet tijdens zwangerschap.. wel vlak voor onze bruiloft overigens dus ook een spannende tijd.

Bij mijn werk was de werkdruk ook erg hoog en daarnaast had ik onregelmatige diensten, late en vroege diensten door elkaar, soms wel 10 dagen achter elkaar (in een hotel btw)
Ik ben ook zo iemand die anderen graag tevreden houdt en moeilijk nee kan zeggen.. Maar op gegeven moment brak het me op en ben ik 1 dag in de week minder gaan werken. Tenminste dat was het plan.. Toen kreeg mijn collega een burn-out en moest ik vervolgens nog meer werken dan ik voorheen al deed (voor minder salaris nota bene want m'n contract was al aangepast naar 1 dag minder..)
Nou toen ging het bij mij ook helemaal mis, uiteindelijk zelf maar de beslissing genomen om daar weg te gaan. Ze waren daar absoluut niet blij mee want ik was ook 'onmisbaar' .. maar de situatie was gewoon ondraaglijk geworden. Ben nog steeds blij te zijn gegaan en mijn man ook. anders had ik zelf een burn-out gehad.
En het bedrijf? Nou het bestaat nog steeds, zal best een tijd lastig zijn geweest maar iedereen is uiteindelijk vervangbaar!

Ik zou je willen adviseren om je eigen gezondheid en je kindje voorop te stellen..want dat is zoveel meer waard in het leven en veel veel veel belangrijker dan een bedrijf.

 

Oh ik zie nu je berichtje hierboven, hele goede stap heb je gezet

 

Goed van je hoor. Elke zwangerschap is anders, dat iemand anders tot 36 weken fulltime kan werken is heel fijn voor diegene, maar zegt gewoon niks over jouw eigen situatie..

Hopelijk gaat het beter als je halve dagen werkt en zo niet, dan niet he Je hebt maar 1 lijf en 1 baby waar je nu voor moet zorgen!

In ieder geval goed dat je de stap hebt gezet