Mijn dochter moet volgende week voor de laatste keer naar het consultatiebureau en daar horen ook vaccinaties bij. Ik kan me de oogdruppels van de oogarts een half jaar geleden nog heel goed herinneren en dat was niet leuk. Wat kan ik het beste doen? Wel of niet voorbereiden? Tenslotte ziet ze zo'n spuit zelf ook wel aankomen. Ik ben echt bang daarvoor, hoe doen ze dat bij die bijna-kleutertjes?
Ik heb mijn dochter wel voorbereid, zo overviel het haar niet. Maar leuk was het ook niet. Het is 1 prik, de laatste keer.
Voorbereid, verteld wat we gingen doen en gezegd dat we naderhand een lekker ijsje gaan eten. Prikje is niet leuk, kan ook best wat pijn doen, krijsen hoeft niet, huilen mag wel - hoeft niet maar hoe dan ook: Nadien gaan we wat leuks doen samen. En oja ; De dokter gaat ook eerst verder kijken natuurlijk. Het zijn niet alleen de prikjes..
Je hebt er ook 1 van 2013 zie ik. Ik weet niet hoe het bij jullie thuis gaat, maar mijn dochter wil ááállles wat haar kleine zus ook heeft, dus die zit nu al te springen wanneer zij ook haar "vaksinaasie" krijgt, hahaha. Zo heb ik het haar ook verteld (niet dat ik haar zo ver van tevoren al wilde inlichten overigens, maar naar aanleiding van CB bezoek voor kleine zus vroeg zij zelf of zij ook nog gevaccineerd ging worden): "Annelore had ook even pijn, en die moest ook huilen, en toen hebben we haar samen getroost, en toen was het snel weer over." Misschien kun jij de laatste prik van je zoon ook in herinnering brengen, dan weet ze iig een beetje hoe of wat. (tenzij dat een groot drama was natuurlijk, dan beter van niet )
N krijgt ivm vroeggeboorte maandelijks een prik. Toevallig dezelfde dag. 10:10 staat afspraak CB en om 11 uur komen ze N thuis vaccineren. Ik hoop dat ik haar zo een beetje kan voorbereiden. M.B.T. die oogjestest; doen ze dat ook nog als ze al brildragend is? (gezien ze dus ook onder controle is van orthoptiste en oogarts)
Idd uitleggen dat ze een prikje krijgt en dat het pijn kan doen. En al helemaal niet zelf bang worden want dan zorg je voor onnodige angst bij je dochter. Ik heb het mijn zoon toen 's ochtends bij het ontbijt uitgelegd wat er ging gebeuren.
Ik heb dr wel voorbereid, ze vond t leuk. Daarna zou ze een mooie pleister krijgen. Ze heeft er helemaal niets van gevoeld en was vooral heel trots op zichzelf.