hoi meiden, mijn verhaal: we zijn 11 jaar aan het proberen. na drie jaar, 6 iui's en een zeer slecht resultaat bij het zaadonderzoek werd ik toch tegen alle verwachtingen in spontaan zwanger! hij is een gezonde knul van 7 en een half jaar een jaar na hem een mk met 11+6, die niet goed ging. de placenta kwam niet los van mijn bm en ik bloedde redelijk snel leeg. spoedcurettage en 2 dagen opname met bloedtransfusie waren het gevolg. heel indrukwekkend allemaal. daarna lukte het weer niet meer goed. kort gezegd zijn we nu voor de 6de keer zwanger, 4de keer spontaan (2 keer was van ICSI). gisterochtend echo gehad met 8 weken zwangerschap. alles voelde goed voor mij. er waren twee grote goede vruchtzakken te zien. in de ene zat een hoopje, dat niet meer herkenbaar was, maar wel groot. in de andere zat ons boontje...zonder hartactie. ze heeft het gemeten op 6w6d. vreselijk, wat een verdriet...en overrompelend omdat we dit ECHT niet verwachtten! gezien onze eerste mk besloten om voor curettage te gaan. ik ben voor vrijdagmiddag ingepland met nog een echo vooraf (dat wilde ik zelf persé!). maar nu...twijfel! alles in mijn lijf schreeuwt zwanger te zijn en met 6w6d kan het hartje dan nog gaan kloppen? wat als we te snel gaan? kan het wat trager zijn gegroeid op de een of andere manier? ik heb alles opgeschreven voor de gyn vrijdag en besloten om bij de minste twijfel de ingreep NIET door te laten gaan. het voelt nu al alsof ik abortus laat plegen... heeft iemand advies? iets dergelijks meegemaakt? ik weet dat de hoop immens klein is dat ons wonder nog wonderbaarlijker kan worden, maar die twijfel ineens... ik hoop dat het een beetje begrijpelijk is omschreven p.s. ik bloed ook nog helemaal niet, geen enkele hint van een op handen zijnde mk...
Jeetje, wat vreselijk voor je! Ik kan alleen maar zeggen: geen curettage als je twijfelt, daar hou je je leven lang last van. Er is geen enkele reden om overhaast te werk te gaan, en wie weet klopt het hartje vrijdag alsnog, je weet het maar nooit. Of anders volgende week. Je hoort soms zulke bizarre verhalen... Voor je lijf is het beter om sowieso even af te wachten tot het het zelf gaat oplossen, trouwens. Een curettage geeft toch risico op complicaties, zoals een ontsteking of het syndroom van Asherman. Je kunt ook, als je daar aan toe bent, voor Cytotec kiezen. Daarmee wek je weeën op. Dan kun je thuis 'bevallen'. Je hebt geen 100 procent garantie dat het lukt, maar bij meer dan de helft van de vrouwen werkt het wel en die komen er dan zonder ingreep van af. Iets om goed te bespreken en te overwegen dus. Heel veel sterkte, en luister naar je gevoel! Suus
Stel het nog even uit. Zeker als je geen bloedverlies hebt, lijkt me dat geen probleem. Ik heb dat ook wekenlang gedaan. Je moet er zelf een goed (voor zover dat mogelijk is) gevoel bij hebben. Wel of geen curretage of pillen (al dan niet thuis), daarover zou ik in jouw geval met de arts overleggen en dan beslissen. En heel veel sterkte!
dank jullie voor jullie reacties! pillen is voor ons uitgesloten, vanwege die mk toen. vandaar curettage. inderdaad: als ik vrijdag nog twijfel gaat het geheel niet door! hoe het ook mijn lichaam verlaat, dat gebeurt sowieso onder begeleiding in het ziekenhuis. pfoe, ik vind het allemaal zo moeilijk... aan de ene kant hoop je erop, dat er vrijdag toch een hartje zal zijn en anders dat het vloeien maar uit zichzelf begint...
O sorry, ik had iets te snel gelezen . Ik snap je tegenstrijdige gevoelens maar al te goed, en hoop op een wonder. Suus
Pffff, wat een spanning! Ik geloof vaak wel in 'voorgevoelens' dus wat dat betreft is jouw verhaal wel hoopgevend. Niet dat ik je hiermee hoop wil geven natuurlijk maar intuïtie is toch wel een heel apart iets. Vind het heel goed van je dat je bij enige twijfel de ingreep niet door laat gaan. Net wat Suus zegt, doe je dat wel dan ga je je hele leven misschien wel afvragen: "Wat als....!". Pas als jij er 100% zeker van bent! Heel veel sterkte! Ik hoop met je mee dat je gevoel je niet voorliegt. Nog 2 nachten, dan heb je hopelijk meer zekerheid! Liefs, Kweenie
Bij mij duurde het al met al 6 weken voordat alles spontaan los ging laten. We zouden anders een paar dagen later de MK opgewekt hebben met pillen, maar het kwam toch nog spontaan dus. Op dat moment wisten we overigens zelf pas 2,5 week dat het mis was; pas op de termijnecho (eerste echo voor ons) gezien. Ik denk dat het sowieso verstandig is om nog goed met een echo te kijken. Je moet gewoon zelf echt heel heel duidelijk hebben en heel heel zeker weten dat het mis is, voor je een curettage uit laat voeren. Pillen mag idd niet als je zoveel bloed hebt verloren: ik kreeg om die reden nog een nacurettage, omdat bij de MK zelf dus niet alles losgekomenw as en ik wel half leeggebloed ben op dat moment, (ook met spoed met ambulance naar het ziekenhuis gebracht). Of het mogelijk is dat er toch nog hartactie komt? Met deze termijn lijkt het mij onwaarschijnlijk. Maar zoals ik al zei: zorg dat je zelf heel zeker weet dat er echt gee leven is, voordat je de curettage door laat gaan. Beter nog even een week of 2 weken of wat da ook, wachten, dan dat je je ertoe laat pushen. Je wilt absoluut niet dat je later je toch af zit te vragen of het niet toch toch mogelijk zou zijn geweest...! Sterkte!
ja, die onzekerheid is killing morgen moet ik nog even bellen met de poli gyn om de tijd voor de echo door te spreken en zal dan aangeven dat ik echt met vragen en onzekerheden zit, die ik uitgebreid en serieus wil kunnen bespreken... gyn was gisteren heel resoluut: niet goed er had hartactiviteit moeten zijn en ik geloof het ook wel. maar ik moet eerst de zekerheid hebben, dus daarom de echo... wordt vervolgd bedankt voor de steun en het meedenken
Laat je vooral niet pushen door de gyn: hij kan 1000 keer zeker van zijn zaak zijn: hij zal moeten wachten tot jij dat ook bent. En voor jou als vrouw/moeder, is dat een ander soort zekerheid dan enkel op de echo zien wat er te zien is. Zorg dus idd dat je alle rust hebt om te kijken en vragen te stellen en alles! Voor mij was de tweede echo toen heel duidelijk: alles was nog precies hetzelfde, (was 2 weken later, dus bij 14 weken), en de volgende dag kwam toen ook alles langzaam op gang. Mijn VK en gyn zeiden dat vaak al na een echo de MK spontaan op gang komt, (blijkbaar maakt dat weten verschil uit), maar omdat er niets gebeurde in mijn lijf, (sterker nog: ik zwangerde gewoon door!), kon ik het toch niet helemaal geloven. Die tweede echo toen wel, dat gaf heel veel rust, en dus toen de dag erna (woensdag) wel de bloedingen begonnen, (duurde hier erg lang, MK zelf kwam uiteindelijk zondag). Dus zorg dat je die zekerheid krijgt, dat geeft een boel rust en misschien dat het dan toch nog spontaan gaat komen... Sterkte iig nog maar eens!
Ik vind het zo vreselijk voor je! Ik duim voor een eigenwijs groeiend kindje die morgen gewoon een krachtig hartje laat zien! Heel veel sterkte meid! Wel goed dat je nog een echo vraagt!
Judibi, ik duim voor je dat op de echo morgen een kloppend hartje te zien is.. Ik zou niet de curretage doen als je er niet achter staat.. luister naar je gevoel, als je nog even wilt wachten, dan doe dat.. Heel veel sterkte met deze onzekerheid Liefs, Adora
hoi meiden, ik heb gistermiddag flinke krampen gehad, dacht echt: nu gaat het beginnen...maar nee. het is nu wel onrustiger in mijn lijf, dus denk dat het wel aan het afstoten begonnen is... om kwart voor twaalf hebben we de echo, dan gaan ze weer goed kijken en kan ik mijn vragen stellen. marije: bedankt voor je steun. ik zie dat het bij jou ook niet goed is gegaan...jij ook sterkte daarmee! Adora: thnx! bij twijfel gaat het echt niet door. ik meld mij weer zodra ik kan om te melden hoe en wat!
Jeetje meis wat een verhaal... Ik ben heel benieuwd naar de echo straks. Kan me voorstellen dat je toch nog een inieminie beetje hoop houdt. Ik duim voor je!
de echo gisteren liet duidelijk zien, dat geen van beiden hartactiviteit had en ook niet zou krijgen. ze bleven echt achter op de termijn. dat gaf mij de zekerheid om het toch door te laten gaan. gisteravond om kwart voor 9 ongeveer zijn ze bij me weggehaald...het was een heeeeel lange dag waarin de emotionele spanning enorm werd opgebouwd tijd om aan het verwerken te beginnen... iedereen bedankt voor alle steun en medeleven in mijn topic
Wat ontzettend verdrietig voor je, en wat een emotionele dag zo, al met al. Heel veel sterkte en ik hoop dat je snel weer zwanger bent. Suus