Lieve mama's, Morgen is onze zoon 9 maanden. De eerste 7 maanden had ik een postnatale depressie. Het gaat sinds 6 weken nu heel goed. Maar ik ben daardoor soms wel erg onzeker. Onze zoon groeit goed, is enorm ondernemend en vrolijk en slaapt inmiddels vrijwel elke nacht door sinds hij 8 maanden is. Maar nu ineens is het in de avond drama met gaan slapen. Nu heb ik al begrepen dat het bij 9 maanden vaak voorkomt en dat het een fase is. Maar ik merk dat ik het erg moeilijk vind. Ondanks duidelijk bedritueel, is het nu elke avond drama. Hij ging altijd om 19.00 naar bed. Kwam dan in de nacht en sliep dan tot 6.30/7.00. Nu wil hij niet meer slapen. We zijn er hele avonden zoet mee tot hij rond 22.00/23.00 doodop de moed opgeeft en in slaap valt. Ik vind laten huilen extreem moeilijk. Paar minuten lukt me wel maar zodra hij begint te krijsen geef ik het op. Vooral omdat ik weet dat het ook zonder kan. Maar vooral ook omdat zijn huilen voor mij traumatisch is waar ik ook EMDR voor krijg. Uiteindelijk is hij moe genoeg en valt hij laat in de avond toch wel in slaap. Maar de weg daar naartoe is elke avond opnieuw een uitdaging. Eigenlijk zoek ik vooral herkenning en wat houvast. Dat we het niet extreem verkeerd doen ofzo.... Wie had ook zo'n fase? Natuurlijk heb ik al gezocht op het forum en zo weet ik ook dat het een fase is die veel voorkomt rond 9 mnd. Maar ik ben vooral benieuwd of er mensen net uit zijn, er nu ook middenin zitten of misschien tips hebben.. Het is een fase.... Het is een fase.... Het is een fase... Vind dit echt een pittige haha
Hoeveel slaapt hij overdag? En nee je kan het niet verkeerd doen. Bij de eerste heb ik ook een postnatale-depressie gehad en emdr voor het huilen. Ik heb op een gegeven moment bij deze fase een sok om de antenne van de babyfoon geknupt en het geluid op aller zachts. Ik nam mij voor iets te gaan doen en dan bv 5 min te wachten. Mijn dochter had het namelijk met 9 maand haarfijn in het snotje dat ik wel kwam. Ook alles gebeurde boven. Troosten, speen en er weer in. En dat riedeltje aanhouden. Ik weet hoe ontiegelijk moeilijk het is na een depressie. Verschrikkelijk vond ik het. Emdr heeft hier trouwens goed geholpen.
Ik ben zo blij dat ik niet alleen ben! Mensen zeggen zo makkelijk; laat maar huilen. Die mensen hebben overduidelijk geen idee hoe het is om 3 uur naar een krijsende baby te luisteren of wat een postnatale depressie inhoudt. De 5 min wachten heb ik al geprobeerd. Die is inmiddels eerlijk gezegd al standaard. Ook 15 minuten geprobeerd. Maar dat helpt niet. Hij gooit zichzelf zijn hele bed door (bonk, bonk) en laat zich in zijn kamer al helemaal niet troosten. Ja als ik hem oppak. Maar zodra ik hem terugleg.... Hij wil niks. Geen knuffels. Niet wiegen. Niet eten. Ja spelen.....dat doet hij het liefst. En dan ondertussen huilen van vermoeidheid. En dan moet volgende week ook mijn man nog een week op reis voor werk....had net een beetje zelfvertrouwen terug maar dat is helemaal weg. Ik heb 0 backup aankomende week; ouders en schoonouders zijn op vakantie....wat een timing! Sorry voor mijn gezeur maar ik zit er echt even doorheen. Kan ik eindelijk wat genieten, is het meteen alweer voorbij.....
Ik begrijp het helemaal. Het is loodzwaar. Het komt echt maar dan ook echt goed. Mijn dochter is nu 4 en het is echt goed gekomen. Hebben nu zelfs een tweede wat ik toen in jouw tijd nooit maar dan ook nooit had gedacht. Je kan niets verkeerd doen. Hij is doodop om 23.00 en jij wil dit niet dus kies een strategie en houdt een paar dagen vol.
Hier ook vaak een krijsende baby gehad. Ik heb geen pnd maar dat hou ik ook niet langer dan 5 minuten vol hoor. Ik of man ging vaak rondje met hem lopen buiten in de draagdoek of zak daarna was hij rustig soms sliep hij. Dan rond onze bedtijd een voeding en dan sliep hij wel 4 a 5 uur. Sinds begin deze week ik hij opeens lang gaan slapen van ong 19.00 tot 5.00 wist niet wat me overkwam heb er ook niks voor gedaan gebeurde gewoon dus hoop voor jou dat t ook binnenkort klaar is
Dank jullie wel lieve meiden! Het is alleen al zoooo fijn om te weten dat ik niet alleen ben. Niks gaat bij ons volgens het boekje sinds de bevalling dus ik ben al aardig gewend om los te laten en erop te vertrouwen dat het vanzelf goedkomt. Wat ook altijd zo is. En wat ik dan eigenlijk weer heel bijzonder vind dat baby's dat kunnen. Daar hou ik me aan vast.... Maar oh wat is het soms verdomd pittig. En wat stuit ik dan op veel onbegrip....knetter onzeker wordt ik ervan.
Oh ik snap en herken je helemaal. Veel van mijn topics gingen precies hierover. Je doet het hartstikke goed! laten huilen is bij ons nooit een optie geweest, altijd gezocht naar andere alternatieven of verklaringen (een verklaring geeft soms ook rust. Even wat vraagjes: Hoeveel slaapt hij overdag? Hoe zit het met zijn gebit? Komen er tanden of kiezen aan? (Bij ons een vreselijk ding geweest tot de laatste kies door was, toen sliep de oudste pas normaal). Verder niet verkouden? Wat je kunt proberen is een matras naast zijn bedje te leggen. Dan lig je bij hem en is het voor hem fijn dat je dichtbij bent. Hij zal echt niet meteen gaan slapen maar het kan echt helpen rustig te worden.
Heel herkenbaar, hier begon die fase ook met 9 maanden en heeft (schrik niet) geduurd tot ze ruim 14 maanden was . Ik laat kleintjes hier niet huilen, dus ik heb er al die tijd iedere avond op de grond naast gelegen tot ze sliep. En het duurde iedere avond meer dan een half uur, vaak een uur voordat ze dan echt goed sliep en ik weg kon. Ik lag er alleen maar naast, af en toe zei ik zacht sssst, maar verder geen aandacht. Dan lag ze rustig wat te kletsen, af en toe mopperen en veel gedraai tot ze dan in slaap viel. Gelukkig nu sinds 4 weken dat ik er niet meer naast hoef te liggen . Kon ook echt niet meer met de nieuwe baby in de buik . Nu leggen we haar in bed en is ze nog 5-10 minuutjes wat aan het kletsen en slaapt ze rustig zelf in. Dus echt het komt goed, maar het kan dus lang duren.
Hier gaat het moeilijk in slaap vallen vaak met fases. We laten haar wel mopperen maar niet alleen huilen. We blijven dan bij haar op de kamer en wrijven over de rug. Vaak gaat het na een paar dagen weer beter en makkelijker qua slapen. Vaak hangt het samen met verlatingsangst en eenkennigheid. Zijn vaak pittige fases en zou doen wat voor jullie en je kindje goed voelt. Ze zijn maar 1x klein en hebben soms gewoon nabijheid nodig om zich weer veilig te voelen.
Hier hielp een tijdje een led lampje op batterijen die vanzelf uitging (hema ledlamp kat). Mevrouw had ons ook in de smiezen en t werd gewoon een spelletje. Knuffeltjes erbij (toen nog 2 kleintjes) en na t met pijn in mn hart te negeren ging mevrouw zelf spelen in dr bed. Dat was voor mij de omslag. In de eerste 6 weken ook dagelijks 18-21 gekrijs gehad dus met huilen zit ik nu nog steeds in t plafond. Maar toen wel geleerd dat zij 10-20 minuten ongestoorde verwerktijd nodig heeft. Desnoods ging ik maar ff bij buiten in de tuin staan buiten geluidsbereik met een stopwatch voor mezelf. Zij lag veilig in bed, kon dr niks gebeuren en was beter gebaat bij een mentaal stabielere mama aan dr bed als er echt wat was.
Overdag sliep hij altijd dramatisch maar dat ging juist net goed nu. Drie keer per dag een uur tot 1,5 uur. Laatste tijd slaat hij wel af en foe middagdutje of late middagdutje over maar dan slaapt ie niet ineens sneller ofzo. Niet verkouden en voor zover ik kan zien geen nieuwe tanden of kiezen nog onderweg. Ik lig graag naast hem maar hij blijft dan echt krijsen, ook met mij in de buurt. Alleen oppakken en uit de kamer gaan helpt uiteindelijk.
Thanks meis! Hoop toch stiekem dat het hier niet zo lang gaat duren maar ik ben in ieder geval niet alleen en stel me niet aan! Als hij kletst en moppert kan ik hem wel laten liggen maar het is het echt krijsen aan een stuk door....
Oh ja pffff hier was het ook eerste 7 weken raak ....fulltime huilen.....ik had ook een timer. Moest wel anders kon ik niet eens naar de wc of een boterham eten..... gelukkig is het al lang niet meer zó erg....
Overdag slapen gaat wel goed? Vraag dit omdat mijn dochter ook overdag slecht sliep. 6 maand nu. Ik vermoede al iets aan haar oortje maar geen oorontsteking. Tot ze daadwerkelijk 1 kreeg. Ibruprofen en zetpil en totaal ander kind. Aankomende week naar de kinderarts en wil dit toch bespreken. Ik vermoed dat ze al langere tijd vocht achter het trommelvlies heeft. Misschien eens een uurtje voor bedtijd een zetpil geven om pijn uit te sluiten?
Hee Wolky! Leuk om je hier weer even tegen te komen, ondanks de omstandigheden en wat erg om te lezen van je pnd, fijn dat het nu wel beter gaat! Wij hebben deze fase ook bereikt. Het is hier wisselend van een paar dagen zonder problemen slapen en dan zijn we er weer dagenlang elk slaapje soms wel 3 uur zoet mee om haar in slaap te krijgen, alsof ze niet in slaapt durft te vallen. Wij kunnen haar ook alleen laten jengelen maar laten huilen (als ze echt gaat huilen) doe ik ook niet en geloof ook niet dat dat goed is. Ook wij houden het mantra 'het is een fase' aan en ik ben ook 'blij' om te lezen dat het er idd bij hoort rond deze tijd. Leuk ks anders als je een dag hebt gewerkt, de man nachtdienst heeft en je de volgende dag weer vroeg op moet om te werken en afgelopen nacht van 23:30 (toen werd ze ineens wakker) tot 2:00 bezig bent haha. Maar niet onzeker zijn, je doet niets anders dan anders dus ligt niet aan jou, we (en onze kindjes) moeten er even doorheen. Sterkte!!!
Ja overdag gaat prima. Is altijd andersom geweest maar hij slaapt de laatste tijd goed overdag. Denk dat het zijn oren niet zijn. Maar inmiddels is hij wel verkouden geworden dus ik vrees dat dat er gewoon al ff aan zat te komen ofzo. Hij zit ook weer veel met zijn vingers in zijn mond dus tandjes zou ook nog kunnen. Zoals je ziet; ik heb geen flauw idee haha.
Ha Desse! Ja zeker leuk! Wat je omschrijft is hier inderdaad precies hetzelfde. Ritme is ook helemaal weg; geen touw aan vast te knopen haha. Ik denk dat ik het nu ook moeilijker vind omdat mijn man heel volgende week weer op reis is. En dan ook nog een hittegolf.....ik zie er erg tegenop. Maar ik ben inmiddels ook oud en wijs genoeg om te weten dat dat totaal geen zin heeft. Dus ik probeer het los te laten; hallo standje overleef! Here we go!
Snap ik helemaal! Hier helpt ernaast liggen helaas niet. Hij blijft krijsen net zolang tot ik hem eruit haal en mee naar de woonkamer breng....
Hier werkt het 9 vd 10 keer ook niet. Ik moet haar wiegen en een liedje zingen, zeer beperkt scala aan liedjes is dan goed, oa in de manenschijn en speeltuin van jokie en jet (heel traag ). Belangrijkste is bij ons dat ze rustig is als ik daarmee begin, soms begint ze te huilen en dan moet ik echt even rondlopen om haar te kalmeren en dan beginnen we opnieuw... en opnieuw... en opnieuw... en 5x hetzelfde liedje... en soms leg ik haar tussendoor even weg en dan moet ik haar weer pakken en verder wiegen en zingen. En dat soms uren lang... Ach het zal wel geen maanden duren dat het zo moet?