mijn bijna 4 jarige zoontje moet volgende week samen met mijn jongste inge-ent worden. ik weet dat als ik het hem vertel dat ie niet mee gaat/wil en als ik het hem niet vertel ben ik bang dat hij het vertrouwen kwijt raakt. als ik niks zeg en hem gewoon meeneem kan ik natuurlijk zeggen van goh dat wist ik niet maar dan gaat ie de volgende keer niet meer mee naar binnen. zeg ik het wel dan begint de strijd waarschijni lijk thuis al. wie heeft tips?
mja bij onze dochter zou niet-vertellen er gewoon niet in gaan dus ik vertel het dan bijv de ochtend vantevoren als we smiddags gaan. hoeft ze zich er niet heel lang druk over te maken.. maar ze weet het wel. en ze is ook weleens meegeweest griepprik halen of bloed prikken. even laten zien dat mama ook best durft
Ik zou hierover niet gaan liegen tegen m'n kind (dus niet zeggen: oh, ik wist niet dat ze dat gingen doen). Dat gaat zo lijnrecht in tegen mijn gevoel. Nou heb ik het geluk dat mijn zoon totaal niet bang is voor naalden. Niet dat hij het leuk vindt om geprikt te worden, maar als ik het hem van tevoren rustig uitleg wat er gaat gebeuren en waarom, dan accepteert hij dat. Voor mij hoort dat bij respectvol omgaan met mijn kind. Waarom denk je dat je zoon zo in het verzet zal gaan als je hem vertelt dat hij geprikt moet worden? Is hij zo bang voor prikjes? Waar komt dat dan vandaan? (ben je er zelf misschien bang voor?) Of heeft hij een heel nare prikervaring? Misschien kun je daar nog wat mee, door erover te praten hoe het toen ging, wat daar naar aan was, en wat jullie kunnen doen om ervoor te zorgen dat het nu niet zo naar zal zijn. Met wat meer informatie over het waarom van 'de strijd' die je verwacht, kunnen we je misschien gerichtere tips geven. Voor nu blijf ik erbij: vertel je zoon de waarheid, waar jullie naartoe gaan en wat daar gaat gebeuren.
ik ben voor het vertellen vooraf wat er gaat gebeuren, mijn dochter vraagt het ook eigenlijk altijd wel. Mijn dochter wist dus dat ze een prik kreeg en vond dat natuurlijk niet fijn, maar als ik het pas daar had verteld of had gelogen dat ik het niet wist was ze pas echt verdrietig geweest. Ik vind het ook echt liegen en zal dat nooit doen. Mijn zoontje krijgt volgende week een prik, maar hem vertel ik het nog niet, omdat hij nog te klein is.
Ik zou het wel vooraf vertellen en er iets leuks na beloven. Hoeft niet perse een cadeautje te zijn natuurlijk. Zo heb ik het bij mijn dochter gedaan. Ze kreeg een mooie my little pony die ze heel graag wilde als ze netjes mee ging en ook goed ging zitten. Wel erbij gezegd dat een prikje wel heel even een beetje pijn doet.
@Yolanthe: ook toen m'n kindjes nog zó klein waren vertelde ik het ze wel. Niet dagen van tevoren, maar als we op weg gingen. "We gaan nu naar de dokter, die gaat jou weer wegen en meten, én je krijgt twee prikken. Dat doet even pijn, maar ik blijf bij je en zal je meteen troosten." En op het moment zelf ook: "Nu krijg je alleen nog twee keer een prik. Daarna zijn we klaar en mogen we naar huis." (zoiets dan) Nou praat ik sowieso veel tegen m'n kinderen, al vanaf het allereerste begin. Een kind snapt van alles veel eerder dan dat het zelf kan praten, dat merk ik iedere dag met m'n dochter. Als ze het niet snappen, nou ja, dan niet. Maar als ze er wél iets van oppikken is dat mooi meegenomen. Geeft ze vast een beetje rust, om vooraf te weten wat er ongeveer gaat gebeuren. Ieder z'n eigen keuze hoor, ik val er ook niemand op aan als ze het anders doen. Maar ik ben er zelf echt van overtuigd dat je niet te vroeg kunt beginnen met aan je kinderen uitleggen hoe de wereld om ze heen werkt.
@bri: ach als ze het nu niet snappen.. dan snappen ze het volgende keer in ieder geval wel weer een stukje beter. En hier op het kdv toevallig moesten nog 2 kindjes ook die prik halen EN hadden ze er ook nog eens een thema over dus tja.. Ze wilde niet want het deed vast pijn. Uitgelegd dat het vast wel mee zou vallen.. hooguit heel eventjes. Ergste vond ze nog dat ik dr arm goed vast moest houden van de arts zodat ze hem niet weg kon trekken tijdens het prikken. Maarja.. dat gaf natuurlijk wel meteen het idee dat ik dat vast niet voor niks deed... geen krimp overigens.. die prik viel ons reuzemee.
Ik heb het ook gezegd van te voren. Hij was de week ervoor meegeweest met bloedprikken. En had toen al eerlijk gezegd dat het een beetje pijn deed, maar niet teveel. De ochtend voor de prik gezegd dat we naar het CB gingen, en hij vond het niet leuk. Maar het ging prima, nadat hij zelf een pleister met sticker mocht uitkiezen.
Maar hij heeft toch weinig keus of hij wel of niet wil? Het moet gewoon. Ik zou ook eerlijk zijn en zeggen dat het moet. Bijv. Onze dochter heeft wratjes op haar voet. Die zijn 2x aangestipt. De 1e x verteld dat het wel even pijn kan doen, maar dat het moet omdat ze anders niet weggaan. Toen we na 2 weken weer moesten, wilde ze natuurlijk ook niet. Maar ze had geen keus.....was wel even gillen bij de h.a en ze zei ook steeds; neeee nu wil ik niet meer!
@wendelaa: mja het is natuurlijk fijner als ze gewoon vrolijk lachend bij de dokter binnen stappen ipv dat de halve straat weet dat er iemand ingeent moet worden
Als je dat voor elkaar krijgt vind ik het knap haha. Soms moeten dingen nu eenmaal is mijn mening, ik ga ook niet huppelend en zingend naar de tandarts
Volgende week krijgt Eva 'm ook. Ik ga haar die ochtend gewoon vertellen dat we naar het consultatiebureau moeten en ze een prik krijgt en dat alle kindjes van bijna 4 die krijgen. En dat ze daarna een broodje mag uitkiezen bij de supermarkt. Ze zal het niet leuk vinden en ik heb geen idee hoe hysterisch ze zal gaan doen, ik zie wel, hoop wel dat het meevalt , is natuurlijk de eerste keer dat ze het van tevoren echt snapt.
@wendelaa: nou bij onze huisarts is geen probleem hoor je moet dr eens horen als ze NIET mee mag ze hebben er de little people dierentuintrein en een grote garage... Hier is het eerder gillen als ze naar huis moet van mij
Ik zou het ook gewoon vertellen (niet dagen van te voren hoor) maar gewoon dat ze naar het cb moet en dat ze dan een prikje krijgt. Ook hier wordt er dan gemoppert en wou die niet maar ook uitgelegd dat sommige dingen nu eenmaal moeten en dat er dus geen keuze was er moest geprikt worden. Toevallig stond er deze maand dit over inentingen in de Quest. Troosten werkt averechts Als je kind een prik krijgt, troost het dan niet ! Daardoor verergert de stress alleen maar, zeker als een ouder al met troosten begint voordast de prik gegeven is. Het kind verwacht daardoor dat er iets ergs gaat gebeuren. Wat je beter kunt doen is het kind prijzen: Wat ben jij stoer of Goed gedaan. (dit is een conclusie die ze hebben kunnen stellen uit het onderzoek naar Generatie R - een cohortstudie waarbij een grote groep kinderen 10 jaar gevolgt zijn )
bij mij hebben ze dat vroeger dus ook zo gedaan. je hebt niks te willen het moet gewoon. niet zeuren en mee. zelfs bij de tandarts moesten ze me met 3 man vasthouden. dat is iets wat ik dus wil voorkomen met mijn eigen kinderen en ik denk dat het dat wel gaat worden volgende week. waarom denk ik dat hij zo gaat reageren? omdat hij al eerder mee moest naar het cb en hij hoefde zich alleen uit te kleden en te meten en wegen, maar hij schreeuwde en schopte alles bij elkaar. ik wil hem mee krijgen zonder dwang en ook zonder dwang prikken maar ik weet niet goed hoe.
@pluk, bedankt, fijn om zoiets te lezen. ik weet dat het bij beesten ook zo werkt, maar vroeg me wel eens af of dat bij mensen dan ook zo was.
ik heb het niet van te voren gezegd, ze was er niet blij mee dat ze een prik moest, maar uiteindelijk is het prima gelukt en heb ik dr de hemel in de geprezen over hoe dapper ze gewweest was. En klaar.
Hier ging het echt super. Vanochtend gezegd dat we naar het consultatiebureau moesten en Eva meteen: voor Lisa? Maar dit keer dus voor haar . Toen ik zei dat ze een prik zou krijgen, zei ze heel nonchalant: maar dat wil ik niet. Toen heb ik gezegd dat alle kindje van bijna 4 die krijgen en toen zei ze niets meer. Toen we bij het consultatiebureau waren zei ik: je krijgt een prik hè? En toen zei Eva: maar dat doet geen pijn hoor. Toen heb ik dus gezegd dat het wel een klein beetje pijn kan doen. Eerst alle controles gedaan en toen moest ik haar vasthouden en Eva moest wat kleuren van een plaatje vertellen en tegelijkertijd kreeg ze de prik, ze verkrampte een klein beetje en toen was het al klaar. Toen ik vroeg of het pijn had gedaan zei ze: nee hoor, het prikte alleen een beetje. Ze zei net nog: ik ging níet huilen, want ik ben al groot! En Lisa is nog klein...