Hallo allemaal, Mijn dochter van 2 is een behoorlijk pittige tante. Als we weggaan zit ze altyd in de buggy het gaat eigenlijk niet anders vooral niet met boodschappen doen, niet erg, maar wat ik wel erg vind is dat ze of wegloopt, ?( ben al aan het oefenen maar lukt niet echt ) of gaat zitten en dan krijg ik der niet mee, dan pak ik der onder mn arm maar gaat ze net zo lang door dat ik der niet meer kan tillen of ze bijt krabt me. Als we dan thuiskomen leg ik der gelijk in der bedje om te straffen ( op de gang breekt ze dan ook alles af ) maar het helpt allemaal niet. Ik loop weleens weg dat ze me niet ziet komt ze achter me aan gerend en dan als ze me ziet loopt ze weer terug en weer zitten, buiten weet ik der niet hoe ik der moet straffen. Ik 'lok' der ook weleens dat ze thuis een snoepje krijg ofzo niks helpt ik weet het niet meer wat te doen, ze is 2 ik moet toch een keer een klein stukje kunnen wandelen naar de brievenbus oid ?!
2 is een lastig leeftijd hoor! Er zitten pittige kids tussen. Ik herken het bij mij zoontje van 21 maanden ook al. Lekker de andere kant op lopen of gillen als we naar binnen gaan. Ik heb 1 dingetje aan te merken, gebruik het bedje niet als strafplek. Hier kun je problemen mee krijgen, als ze het echt gaat zien als strafplek terwijl je daar lekker haar rust moet pakken en slaapjes moet doen. Zoek een plekje waar ze weinig kan aanrichten, haal eventueel dingen weg in de hal die ze stuk kan maken. Ik denk dat je dochter ook in de zelluf doen fase zit en haar eigen wil aan het ontwikkelen is. Ik vind niet dat ze met 2 jaar al netjes aan de hand in de supermarkt hoeft te lopen. Ze krijgen daar zoveel prikkels, laat ze lekker in de buggy. Als je bv een stukje wil lopen naar de brievenbus, kijk dan of je haar erbij kan betrekken. Geef haar de brieven/post of laat haar zelf een brief maken voor bv oma, geef complimenten dat ze ze goed vast houd. Vraag aan haar waar de brievenbus is, welke kan moeten we dan op. Moeten we uitkijken, ja dan een handje. Kun je de brieven erin doen enz.... Zullen we naar huis gaan en samen wat drinken, want je zal wel moe zijn na zoveel helpen. Ben benieuwd of dat bij haar helpt? Elk kind is natuurlijk anders, maar wie weet... Succes!!!
Wij hebben dit gewoon vanaf dat ze kon lopen (10/11 maanden) al meteen gedaan. In het begin snapte ze het principe niet, op de stoep, mee lopen, ze liep alle kanten op. Maar het is een kwestie van heel vaak doen, buggy niet meenemen, maar gewoon echt de enige mogelijkheid is lopen. Misschien kun je er iets positiefs van maken? Wij maken er altijd een soort avontuurtje van, dus heeeeeeel goed op de stoep lopen, heeeeel goed handje vast houden bij de stoep, onwijs belonen, bloemetjes bekijken en ruiken, op de stoep huppelen, over een randje lopen, en uiteraard is dan het doel van het lopen (brievenbus, supermarkt, etc) het leukst en ze mag dan ook altijd helpen bij de boodschappen of de brief in de bus gooien ofzo. Straffen achteraf zou ik persoonlijk helemaal niet doen. Ze snapt het niet, de straf is te laat en het maakt het wandelingetje alleen maar heel negatief en ze wil dan de volgende keer helemaal niet meer. Misschien beginnen met hele leuke wandelingetjes naar de speeltuin, zodat ze de lol ervan inziet? Oh, en maak het niet te lang. Julia houdt het nu zo'n 10-15 minuten vol, maar langer niet en dan begint ze ook wel te mopperen of wil ze op m'n arm. Dat mag dan ook wel.
Normaal zet ik haar nooit in der bedje, maar ik was de laatst keer zo boos dat ik t even niet meer wist dus maar even daar heb gezet zodat ik zelf even kon 'bijkomen' Ik probeer dat ook soms lukt wel , maar het is vooral als we van de psz teruglopen (5min) ze is dan zoo vervelend , ik zeg ook vaak dan gaan we thuis even spelen en naar de speeltuin, maar echt niks helpt
Deze fase hebben we tijden geleden gehad (en heel sporadisch nog, maar dat komt van vaak door vermoeidheid). Vanaf ze kon lopen 15 mnd. zijn wij ook begonnen met kleine uitstapjes. Gewoon even 'kuieren' zoals wij dat hier noemen, maar Noor gaat in de supermarkt (als ik alleen met haar ben) wel in de buggy of in de winkelwagen. En als ik moed genoeg heb, dan gaan we voor een oefentripje naar de supermarkt. Dan mag Noor meehelpen. Noor kan gerust een half uur met ons wandelen, maar in een supermarkt zijn de verleidingen te groot, dus moeten we daar 'maatregelen' voor treffen zodat er niet teveel prikkels op haar af komen. Die zijn er al genoeg vanuit een buggy of winkelwagen. Wat hier ook hielp was afspraken maken. Als ze niet aan mijn hand bleef lopen moest ze in de buggy. Nou dat heeft voor spektakels gezorgd. Zie maar eens een kind wat zich helemaal overstrekt in een buggy te krijgen, maar ze had snel door dat ze haar zin niet kreeg. Het is een pittige leeftijd, ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen helpen of iig een steuntje in de rug heb kunnen geven dat je niet alleen bent.
Veel oefenen, ook dan zul je af en toe momenten hebben dat je goed baalt, hier ook zo'n pittig kindje en zit ook af en toe met mijn handen in het haar. Straffen doen wij echter niet. Wat je doet als voorbeeld met het bedje, straffen als je thuiskomt vind ik een beetje sneu. Een kindje snapt als iets een paar minuten geleden gebeurd is al niet meer waarom het dan wordt gestraft. Ik probeer ipv straffen meer tijd voor de dingen uit te trekken en het vanuit haar gezichtspunt te bekijken. Voor jou zijn alle dingen aan de straten bekend, maar voor haar is alles nieuw en ze moet alles nog ontdekken. De bloempjes aan de kant in mooie kleurtjes, gekke hoge stoepjes waar je over heen kunt lopen etc. Een kind kent geen tijd, heeft geen haast. Ik vind persoonlijk niet dat je een kindje kunt straffen voor het willen ontdekken van de wereld om zich heen, want dat is tenslotte wat ze willen.
Ben blij dat ik niet de enige ben! Natuurlijk neem ik de tyd, maar als ze gewoon 5 min op de stoep blijf zitten of voor een hek blijf staan drammen dat ze er in moet , wat niet kan , dan raak ik het een beetje zat. Wat ik vooral erg vind is als ik haar oppak dat krabben bijten etc en toen we thuis kwam wist ze nog heel goed dat ze mamma niet mag krabben bijten dus daarom liet ik haar even daar uitrazen niet om het feit dat ze niet netjes mee liep. Toen ik haar oppakte zei ze nog: mamma auw arm. dus ze weet dat nog wel. Overstrekken in de buggy heb ik idd ook, ik moet eerlijk zeggen ze is zooo sterk dan dat het me niet eens altyd normaal lukt. Heeft iemand daar nog een goeie tip voor om haar dan vast te zetten?
Misschien is ze op die momenten hartstikke moe? Misschien kun je op terugweg van psz haar gewoon dragen, en dan een heel klein stukje laten lopen. Maar eerst even laten bijkomen op jouw arm, lekker knuffelen, even lief kletsen. En als je ziet dat ze weer bijgekomen is van al die prikkels op psz dan een klein stukje laten lopen. Oefenen met lopen buiten zou ik niet doen op dat soort momenten, maar als ze zelf helemaal fit en vrolijk is. Dan van te voren al thuis heel positief vertellen wat de bedoeling is, en dan langzaam de regels aanleert. Ik laat ze bijv vaker loslopen dan aan de hand (ze willen niet vaak aan de hand), maar dan spreken we af dat ze naast me lopen. Als ik te vaak moet corrigeren onderweg dan gaat degene even op de arm. En dan maken we opnieuw die afspraak. Het is belangrijk om een paar woorden te oefenen, zodat je kunt 'sturen'. Zoals 'even wachten', rechtdoor lopen, stop, ga je mee? enz.
Eens met Adi, misschien is na de PSZ gewoon geen goed moment. Ik heb daar gewerkt, en de meeste (vooral de jonge) kindjes zijn heel moe daarna. Kies een moment dat je nog verder niets te doen hebt op een dag. Of wanneer je maar 1 of 2 boodschapjes moet hebben. Dat scheelt een boel vermoeidheid en stress!
Herkenbaar en je moet soms een lange adem hebben. Ik heb het wel eens gehad dat het zweet me van mijn voorhoofd gutste, maar ik heb volgehouden en het is gelukt, met veel vouwwerk
wij hebben ook een pittig dametje dat alle kanten opliep. Ik nam toen wel de buggy mee, legde uit dat ze bij ons moest blijven en als ze dat niet doet meteen in de buggy moest. En dan consequent zijn... Stond ik op straat een krijsende peuter in haar buggy te proppen. Maar het werkt!! Ze is nu 2,5 en blijft keurig bij me, zelfs in de supermarkt. Lokken met snoepjes zou ik niet doen. Consequent zijn werkt echt het beste, weten ze precies waar ze aan toe zijn.
NOg een tip: laat haar 'opdrachtjes' uitvoeren. Als ik met mijn dochters bijv naar de supermarkt ga, krijgen ze ieder zo'n klein karretje, en zijn ze enorm trots dat ze zelf mogen 'winkelen'. We gaan dan samen langs de schappen, en ik geef de spullen aan ze aan om in de wagen te stoppen. Ze pakken soms zelf wat uit de schap, en dan leg ik uit dat we dat niet pakken, maar iets anders wel. (en soms geef ik wel toe, anders is het alleen maar NEE, en dan stop ik dat artikel later stiekem weer terug in de schap)
Ons zoontje liep al vrij vlot goed met 13 maanden. Toen was het voor ons ook een groot drama, maar dat was ook omdat hij dingen nog niet begreep. Als hij nu niet luistert of midden op de weg wilt lopen en ik leg uit dat het gevaarlijk is scheelt het wel. Ook nu komt het voor dat hij zijn eigen zijn wilt doordrijven en stennis gaat lopen schoppen. Echt heel vermoeiend. Ik probeer dan op een leuke manier met afleiding hem toch mee te krijgen. Of ik zeg oké nu jou kant op straks die van mama. Dat werkt meestal wel.
ik ga ook weleens lopend naar de winkel met mijn dochters. heb een dochter van 2 en een dochter van 3 jaar oud.. mijn oudste loopt netjes mee en geeft mij een hand als we een straat naderen. mijn jongste rent gewoon vooruit. ben ook aan het oefenen, gaat steeds beter. dat komt vanzelf goed als je ermee blijft oefenen hoor. is wel rot soms maar daarom neem ik altijd de duowagen mee. ze mogen allebei lopend mee maar heb een afspraak met ze en dat is, wanneer ze weglopen en niet luisteren dan gaan ze beide in de wagen en is het afgelopen. heb ik heeeel vaak moeten doen totdat ze begrepen wat het gevolg van hun weglopen of niet luisteren was en vooral waarom ik dat niet wil hebben! er rijden auto's, fietsen, brommers en daar kunnen ze onder komen. dat zeg ik ook gewoon zo tegen ze. mijn oudste begrijpt dat nu heel goed en kan ik nu lopend meenemen overal naartoe. ook in de stad blijft ze bij me in de buurt en vraagt of ze even ergens mag kijken. gewoon wat uitproberen maar geen straf geven bij thuiskomst, dat moet je meteen doen waar je ook bent en even lak hebben aan wat andere mensen ervan denken! als we de winkel ingaan weet mijn jongste dat ze in de wagen moet totdat we klaar zijn. want 2 kleintjes los in de winkel is wel lastig. gaat sinds maanden nu erg goed. heb natuurlijk ook de welbekende winkeldrama's achter de rug met kijkende mensen en de nodige opmerkingen. kon me daar heel druk om maken en voelde me soms enorm zenuwachtig. maar heb geleerd er zeg maar "schijt" aan te hebben wat een ander vind en sindsdien is het afgelopen met moeilijk doen in de winkel. haha... denk dat kinderen jou gevoel oppikken en daarop reageren!
Hier dezelfde tactiek als Debster... levert soms een ritje met krijsende peuter op... maar het werkt wel. Verder maak ik er in de supermarkt ook wel gewoon een beetje een feestje van.. "Weet jij nog waar het brood is? Nou ga maar vast dan!" (en dan zelf natuurlijk wel snel er achter aan... ) "Zullen we vandaag appels nemen of bananen?" Gewoon echt samen boodschappen doen dus. "oh en NU moeten we naar het vlees!" waarna ze dus als een gek wegsprint om bij het vlees netjes te blijven wachten tot ik er ook ben. Moet eerlijk zeggen dat ik me weleens afgevraagd heb wat het supermarktpersoneel er van moest denken.. maar ze is wel echt het lievelingetje van de winkel. Als we maar in de buurt komen van kaas, vlees of groenteboer wordt er al wat lekkers gepakt voor dr. En ook bij de kassa krijgt ze altijd extra spaardingetjes. Inmiddels gaan we gewoon lekker zonder buggy boodschappen doen en blijft ze evengoed wel netjes bij me. Soms vraag ik of ze weet waar iets ligt waarvan ik verwacht dat ze niet weet waat het ligt omdat ik het gewoon zelden tot nooit koop.. en dan hebben we nog steeds veel lol En als ze nu niet luistert kan ze op dr billen op de grond gaan zitten... Stiekem werkt dat net zo goed als verplicht in de buggy
Ik doe het een beetje zoals Adi en aan. L. zit eigenlijk nooit meer in de buggy want zit al meer dan 7 maanden in haar 'zelluf doen' fase Ik laat haar dus ook veel zelf doen, maar er zijn grenzen. In de supermarkt moest ze altijd in de winkelkar want anders ren je alleen maar achter haar aan. Nou, dat heeft ook wel eens drama's gegeven hoor! Dubbelgevouewn kind in de wagen en zo....gelukkig heb ik geen schaamte in openbare ruimtes als het om mijn kind gaat Ze moet ook altijd mijn hand vast houden, anders wordt ze gedragen. Dat weet ze, en soms probeert ze het weer, en de 'straf' is altijd hetzelfde. Nu mag ze zelf in de supermarkt met een eigen karetje en dan kan ze helemaal zelf helpen, vindt ze geweldig. En ze mag nu als 'beloning' af en toe los lopen. Consequent zijn is het toverwoord. En verder doe ik alsof ik de 'Dog Whisperer' ben (je weet wel: 'I am the pack leader' ) Als ik ergens heen wil en L. blijft achter loop ik gewoon door, ze volgt toch wel. Overwicht komt door houding, en ik ga echt niet in discussie met mijn dochter van 2 hoor!
Ik doe het zo: als ik van A naar B moet gaat zoon in de wagen. En als ik alle tijd heb, gaan we wandelen en mag hij overal mee kennis maken. Die wereld om ze heen is zo boeiend! Maar als je als moeder haast hebt of je kind is moe en dwars dan is die wagen wel erg handig. Ik vind het niet zielig hoor als een kind in de stad in de wagen zit. Hier mag hij in de supermarkt ook uit de wagen en dat gaat 9 van de 10x goed, maar als hij overal aan gaat zitten of de winkel uit rent, is het einde oefening.
Mijn zoontje zit nog af en toe in de buggy, die schoot echt alle kanten op. Meestal nam ik hem lopend mee en de buggy erbij, na drie keer waarschuwen erin. Hier is het vooral beter gegaan door hem op de fiets mee te nemen, toen stopte hij dus wel netjes bij de stoeprand of als ik riep, dat doet hij lopend ook sindsdien. Ik neem de buggy mee als ik haast heb of hij is moe. en idd opdrachtjes in de winkel of buiten en positief stimuleren.
Mijn dochter is nog een stuk jonger (17 mnd) en is me nog niet aan het uittesten met expres dingen doen die ze niet mag. Nou ja, bijna niet. Vanuit het kdv kan ze soms helemaal meelopen, maar soms gaat het niet. Dan loopt ze de andere kant uit, of gaat onderweg op een trapje zitten. Soms helpt het om haar een handje te laten geven, soms ook dat niet. Dan wil ze getild worden, op de arm/heup of op mijn nek. Als dat ook niet gaat, hou ik haar heel stevig in m'n armen en loop flink door, zodat we gauw thuis zijn. En de volgende keer gaat ze weer gewoon voor op mijn fiets, of in de buggy. Proberen we het later nog eens. Straffen vind ik hier niet bij passen, niet ter plekke en zeker niet later thuis (maar dat je haar even op een veilig plekje hebt gezet omdat je zelf even moest afkoelen/bijkomen snap ik hoor, daar hoor je me echt niet over). Maar daar speelt ook mee dat ze nog zo klein is, het aanspreken op haar gedrag werkt nog anders dan bij een echte peuter. Wat ook goed gaat, is als zij op haar loopfietsje mag. Duurt wat langer, maar ze gaat dan meestal wel heel braaf met me mee, waarschijnlijk omdat ze dit nu echt leuk vindt. Alleen bij het oversteken til ik haar met fiets en al op. In de winkel laat ik haar alleen los meelopen als ik alleen op haar hoef te passen, en niet ook op haar broer. In de supermarkt zet ik haar in de winkelwagen, dat gaat best lang goed, zeker als zij wat boodschappen mag vasthouden (of alvast een half krentenbolletje mag opeten). Afleiden dus. Succes! Het is een zware fase, weet ik nog van m'n oudste... maar het wordt écht een keer beter.