Hallo, Ik weet dat ik dit niet aan jullie kan vragen, maar misschien dat jullie er toch je mening over hebben. Wij hebben een zoontje van 22 maanden d.m.v IVF, en willen graag een 2e kindje. We hebben een paar maanden geleden afgesproken met elkaar dat we er alleen voor gaan als het spontaan gaat lukken nu. Zo niet, zouden we het bij 1 kindje houden. We hadden nog 1 cryo over die we wel hebben laten terug plaatsen in April, helaas zonder resultaat. Nu is het zo dat het bij beiden toch echt kriebelt, en we vooral voor ons zoontje een broertje of zusje willen. In de vakantie kwam mijn man er ineens mee, misschien toch maar wel weer de mmm in te gaan. Ik weet niet wat ik ermee moet. We zijn nu een aantal maanden bezig, en idd, misschien duurt het op deze manier nog lang, of komt er niets, of misschien al binnenkort, die onzekerheid maakt het zo moeilijk. Er is destijds niets bij ons gevonden, dus het zou moeten kunnen, maar dat is bij de 1e ook niet gebleken. Vind het heel moeiljik weer opnieuw in de mmm te gaan, het weer op het werk vertellen, familie, vrienden die dichtbij staan, en je krijgt medeleven maar ook medelijden terug, waar ik niet op zit te wachten. De behandeling zelf vond ik wel meevallen, maar het er zo mee bezig zijn, ben bang ook dat mijn zoontje dat mee krijgt en er onder lijdt. Ook zie ik ons zoontje als een wonder en daar moeten we gewoon ontzettend blij mee zijn, maar toch kan ik het geveol een 2e kindje te willen niet onderdrukken. Meer mensen die in dezelfde situatie zitten? liefs wies
Ik zit niet in dezelfde situatie, maar ik weet wel dat als we ooit 1 kindje uit de icsi mogen krijgen dat wanneer we voor een 2e zouden gaan we weer met icsi beginnen aangezien dit voor ons de enigste weg is... Weet niet wat bij jullie de reden was om aan de IVF te beginnen? Misschien is dat iets om over na te denken Verder.... volg je eigen gevoel zou ik zeggen! Suc6!!!
Ik vind het een moeilijke beslissing. Bij ons is het spontaan gelukt, maar werd een MA. Hier zijn nog 10 cryo's over voor 5 pogingen mits alles goed ontdooit. Ik weet niet of we nog een complete IVF poging zullen doen... Ten eerste word ik volgende maand 35, ten tweede sta ik in de top 10 van overstimulaties en ik zou nu echt niet weer 2 weken in het zh terecht willen/ kunnen komen.. Maar misschien als het eenmaal zover is dat we op een punt zijn dat we het echt heel graag zouden willen proberen. Heel moeilijk... sterkte met je beslissing.
Bij ons is de kans op zwangerschap vrijwel nihil, dus voor een 2e zijn we afhankelijk van de mmm. We hebben nog wel cryo's. Maar mocht dat niet baten, dan zie ik zelf niet zo heel erg op tegen IVF (nou ja, verhoudingsgewijs dan...). De stress van de IVF zat 'm bij mij vooral in áls het maar gaat lukken, word ik ooit moeder etc. Misschien dat het bij jullie ook meevalt tov de vorige keer, weer een behandeling? Elke maand maar hopen en teleurgesteld worden is ook heel zwaar lijkt me, misschien toch geen gek idee om 'de strijd' toch aan te gaan? Het is jullie eerder gelukt met IVF, dus denkt dat je een goede kans maakt op deze manier. Misschien idee anders om tot bv. januari 'te proberen' en zo niet er voor te gaan? Wat je ook beslist, veel succes! Ik kan me voorstellen dat het een lastige beslissing is. Ik hoop dat je gewoon lekker deze maand 'vanzelf' zwanger raakt!
Ik zit dan wel niet in dezelfde situatie, maar heb wel een mening. Je hoeft de aankomende behandeling natuurlijk niet per se iedereen in te lichten. Misschien alleen de mensen die het moeten weten, zoals je werkgever. Dat moment kan je meteen duidelijk maken dat je geen medelij wilt, en dat JIJ hun wel op de hoogte zal houden wanneer jij er aan toe ben. Wie weet merkt je zoontje er niks van. En vooral omdat je behandeling vrij 'goed/makkelijk' is gegaan, zou ik er echt weer voor gaan. Hoop dat je er uit komt, en binnenkort een mooie banner onder je naam heb staan! Succes!
Ik begrijp je dilemma, helemaal omdat jullie onbegrepen verminderd vruchtbaar zijn. Wij hebben er zelf voor gekozen om na de geboorte van onze dochter in elk geval de cryo's te laten terugplaatsen, zelfde als jullie dus. Ook bij ons is dit toen niet gelukt. De icsi poging van mn dochter is eigenlijk probleemloos verlopen, op een hel van een punctie na dan, maar desondanks hebben we toch gekozen voor een geheel nieuwe icsi. Onze dochter heeft er eigenlijk helemaal niets van meegekregen en wederom was het meteen raak. We hadden ons vooraf wel voorgenomen niet helemal tot het uiterste te gaan omdat we al een wondertje hebben maar gelukkig hoefden wij daar niet verder over na te denken. Ik ben achteraf gezien heel blij dat we nog een verse behandeling zijn gestart. En wat Brabbel ook al zei, je hoeft het niet aan iedereen te vertellen, toch? Sterkte met jullie beslissing in elk geval!
meiden, erg bedankt voor jullie berichten. KAn er zeker hier en daar wat uithalen om meer over na te denken. Mocht het zo zijn dat we er weer mee beginnen dan zien sommigen mij hier bij het ivf topic weer. bedankt in ieder geval! liefs wies