Hoi meiden, Ik volg al enige tijd deze pagina en heb me vandaag ook aangemeld. Ik zal even kort mijn verhaal vertellen. Ik ben inmiddels 30, bijna 2 jaar getrouwd en moeder van een fantastisch ventje van ruim 3 jaar. Onze eerste zwangerschap was geen probleem, sterker nog, we zeggen altijd dat onze zoon "zichzelf" heeft gepland. Meer dan welkom en gewenst, maar ik was nog aan de pil op het moment dat ik erachter kwam dat we zwanger waren. De wens van een 2e was er al snel. Maar omdat de 1e zo vlot kwam, deden we rustig aan. Eerst trouwen, dan de volgende, dachten we. Dus in juni 2015 gestopt met de pil en in september getrouwd. Ik dacht, dan is de pil vast (een beetje) uit mijn lichaam. Na een jaar begon ik me zorgen te maken: "nog steeds geen zwangerschap?" En ik ging naar de huisarts. We konden meteen door voor onderzoek naar het ziekenhuis. Bij mij alles goed; m'n man zeer slecht zaad. Dat was een schok! Vooral na het verhaal van onze zoon. We konden in januari 2017 met ICSI beginnen. Maar wat bleek? Alle waarden waren ineens optimaal?! Dus we kregen nog een half jaar "de tijd". Pffff ik was in tranen! Ik voelde aan dat dit niet ging werken en inderdaad, afgelopen juni zaten we dus weer in het ziekenhuis. Maar we beginnen nu "gewoon" van voren af aan omdat alle waarden nog steeds super zijn. Dus vrijdag 7 juli de 1e IUI gehad. Baarmoederslijmvlies was al 10.3mm, eitje zag er fantastisch uit en het zaad van mijn man? Meer dan genoeg en top kwaliteit! Alleen de natuur moet nu zijn werk doen zei de verpleegkundige. Vol goede hoop naar huis. Zaterdag 22 juli zou ik mogen testen, met ochtend urine. Ik voel me al vanaf het begin zwanger omdat ik alleen maar met m'n hoofd in m'n buik zit en van alles voel of denk te voelen. Slecht geslapen van de spanning etc... gisterenavond werd het me teveel en heb ik getest; negatief. Ondanks m'n gevoel verbaasde het me nauwelijks na 2 jaar van negatieve testen! Mijn man wil zaterdagmorgen alsnog testen omdat hij de test van gisteren niet gelooft.. ik denk van wel.. negatief is negatief bij mij.. maar anderzijds spookt ook het optimistische verhaal vanuit het ziekenhuis door m'n hoofd.. Wat denken jullie?? Of wie heeft iets soortgelijks meegemaakt? ik word er nu al gek van en dit is pas ronde 1!!!
Ik zou wel testen morgen, al is het maar zodat je het zeker weet. En het gevoel, ik dacht ook jaren dat ik me zwanger voelde, tot ik zwanger was. Dat was zoo anders.. Ik duim voor je!
Dankjewel! Helaas vanavond ongesteld geworden. Maar anderzijds blij dat m'n cyclus dus verder gewoon normaal is!! Op naar ronde 2! Omdat zwangerschap 1 zo onverwacht kwam, kan ik me niet echt herinneren hoe dat voelde.. afwachten maar! Maar de maand duurt zoooo lang.. hoop dat maand 2 beter gaat..