Hoi! Ik ben een stille meelezer op dit forum en heb af en toe gepost in een paar groepen, maar heb nu toch jullie tips nodig denk ik.. Wij zijn bijna 4 jaar bezig met onze kinderwens en ik heb geprobeerd om prikken zolang mogelijk uit te stellen. Daarom heeft het ziekenhuis eerst een behandeling met Letrozol voorgesteld. Omdat er geen resultaat is na 2 jaar heb ik nu geen keuze als ik onze wens in vervulling wil laten gaan.. Ik moet prikken met ovulead. Ik heb een enorme angst die al is begonnen als klein meisje, alles omtrent naalden heb ik ontweken (tot naaien van kleding aan toe) Dus toen ik hoorde dat we de volgende stap in gingen ben ik opzoek gegaan naar een EMDR therapeut. De angst is gelukkig al een heel stuk minder, maar de drempel overstappen om die naald erin te jensen.. mijn lichaam bevriest gewoon bij het aftellen. Het is vandaag gelukt om de naald er voor de helft in te hebben, en daar schrok ik zo van dat ik terugtrok en daarna niet meer durfde.. we zijn 3 uur lang bezig geweest en de dame in het ziekenhuis had zoveel geduld! Zijn er dames die hun prikangst hebben overwonnen? Hoe dan? Ik moet morgen weer en heb net 3 uur lang geslapen, waarin mijn dromen alleen maar gingen over prikken. Ik wil zo graag, maar vind het zo moeilijk! Hopenlijk hebben jullie tips of succesverhalen, misschien kan ik er iets mee. Liefs
Ik heb mijn prikangst overwonnen. 1e keer liet ik mijn schoonmoeder mij prikken, 2e keer deed ik het zelf, vreselijk! Trillen, zweten, tot in den treure uitstellen. Mijn huid verdoofd met ijs en ik heb er een foto van gemaakt toen de naald erin zat, omdat ik zo trots op mijzelf was. En die overwinning, maakte het toch weer iets makkelijker Bij ons 3e kind moest ik vaker prikken, moet zeggen dat mij dat toen echt wel relaxter afging. Tuurlijk wel even de zenuwen; het is zo tegennatuurlijk om jezelf te injecteren. Ik adem uit en zet dan rustig de prik. Focus echt op ademhaling. En ja ik herken dat ook heel erg. Als mijn moeder wat moest afspelden kreeg ik een complete inzinking. Vastpakken van een naald om te naaien vind ik nog steeds erg. Mijn man pakt die klus op. Flauwvallen tijdens bloedprikken, belangrijke vaccinaties overslaan uit angst. En nu? Ik geef er niet zoveel meer om. Behalve naaien, dat trek ik niet brrrr
Heb je helder waarje precies angstig voor bent. De pijn? Of is het iets anders? Ik denk echt dat je er even doorheen moet. En van 3 uur uitstellen wordt het alleen maar steeds spannender. Jij kan dit! Absoluut! Wat is de grootste ramp die kan gebeuren?
Zelf geen prikangst maar mijn vriend is heel bang voor naalden, hij durfde mij niet te prikken en vindt bloedprikken doodeng. Met Emlazalf/pleisters om de huid vooraf te verdoven voelt hij ook bij bloedprikken helemaal niks. Het blijft iets wat tegen je natuur in gaat, maar het scheelt bij hem wel veel. Misschien heb je er iets aan. Ik vind de naaldje van Ovaleap trouwens wel heel fijn, makkelijk om in te brengen. Heel veel succes! En heel knap hoe je er al mee aan de slag bent! En mocht het echt niet lukken kun je altijd hulp vragen (al is het natuurlijk praktischer om het zelf te doen). Ik werk zelf in de thuiszorg en we hebben al veel mensen met prikangst (die om verschillende redenen moesten injecteren) voorbij zien komen.
Je was me voor. Lokaal goed verdoven en allicht iemand anders laten prikken? Al vreet je je waarschijnlijk alsnog op wanneer het "tijd" is. Combineren met mindfullness/zen/meditatie? Ik heb geen angst voor naalden maar des te meer voor spinnen. Het vooruitzicht om dagelijks een vogelspin in mn handen te krijgen zou verwacht ik gelijksoortige effecten geven. Enige manier dat me dat zou lukken is mentaal zo ver weg te zijn dat ik die hele spin kan vergeten, met dien verstande dat er iemand is die ik volledig vertrouw die dat beest verder volledig regelt en voorkomt dat ie aan de haal gaat. Allicht is dat ook een manier voor het prikken?
Ja ik weet waar de angst vandaan komt. Ik heb het altijd spannend gevonden maar er zijn wat voorvallen geweest. Ik ben als meisje door drie volwassenen op de grond gelegd, in de houdgreep genomen om me vaccinaties te geven. Daarna viel ik altijd flauw, wat ik heel naar vind. En toen ik eindelijk weer moed had verzameld om bloed te prikken, zei die vrouw: ' och jeetje,nu breekt de naald ook nog af' Ik ben de afgelopen tijd wel regelmatig geprikt voor progesteron en uiteraard in het begin voor een bloedbeeld. In mijn hoofd gaan allemaal gedachtes: wat nou als ik allergisch blijk en in een shock terecht kom? Wat als ik misprik, en het zeer doet waardoor ik de volgende keer niet durf. Wat nou als er een luchtbelletje inzit? Wat nou als er geklooit is en er helemaal geen ovaleap in zit maar een of ander gif? Ik heb mensen om me heen die kunnen prikken, maar de controle weggeven brengt me helemaal in paniek. Mijn nichtje is verpleegkundige en komt met alle liefde elke dag langs. Bedankt voor jullie reacties. Ik geef het vandaag nog een kans, maar neig er ook naar om de wens maar te laten varen. Ik heb slecht geslapen, 2x een paniekaanval gehad. Ik weet niet of ik dit wel trek. Liefs
Ik denk echt dat je erdoorheen moet en dat je er daarna aan gaat wennen en het mee valt. In dit geval kun je zeggen dat je ermee stopt en de wens laat varen maar straks krijg je een keer suikerziekte ofzo en dan is die keus er gewoon niet. Ik weet zeker dat je er dan ook doorheen komt (er is vast niemand aan suikerziekte overleden vanwege prikangst). Het zou zo zonde zijn om je wens te laten varen voor iets dat je, hoe eng ook, aan kan! Sterkte!
Hoi lieve dames, Bedankt voor jullie reacties. Mijn man is vandaag meegeweest naar de afspraak, uiteindelijk hebben we gekozen dat hij de injectie zet. Dit is gelukt! Voorlopig gaat hij ze zetten tot ik het zelf aandurf. Liefs
Ik krijg al sinds 2009 b12 injecties in m'n spier en die heb ik jarenlang zelf gezet. Daarnaast ben ik verpleegkundige en totaal niet bang voor naalden, maar zelfs IK vond het spannend om de eerste injectie in het traject te zetten. Het was een enorm dun naaldje en ik heb er echt amper iets van gevoeld waardoor ik daarna meer gerustgesteld was en het daarna minder spannend werd. Ik denk echt dat het goed kan komen hoor. Het is een drempel waar je overheen moet maar als je hebt ervaren dat het ook mee kan vallen wordt het misschien steeds iets makkelijker. En wat fijn dat je vriend het voorlopig zal doen!
Mij lukte het ook niet om het zelf te doen. Ik heb op zich geen naaldangst, maar ik kon echt minutenlang met de spuit in mijn hand blijven zitten. Ik werd ook echt boos op mijzelf en vond mij de grootste oelewapper van de hele wereld . Toen maar besloten dat mijn man, heeft heel veel ervaring met het zetten van prikken, het zou doen. Zo fijn! Gelukkig ging dat goed. Ik vond het juist prettig om het uit handen te geven. Ik wil jullie veel succes wensen. Hopelijk met mooie opbrengsten en uiteindelijk natuurlijk een baby!
Dankjewel Tassie! Inmiddels zijn we 6x prikken verder, morgen ovulatieinductie, ben benieuwd hoe het ervoor staat. De paniek is inmiddels een stuk minder en gelukkig neemt manlief de leiding. We hebben inmiddels bedacht dat ik mezelf moet afleiden. Tip voor mensen die de angst ook hebben: Kies een getal boven de 20 en een cijfer tot 5. En ga dat kleine getal steeds aftrekken van het grote getal dus bijvoorbeeld: 36 en 3. 36, 33, 30, 27, 24 enzovoorts. Ik heb daardoor geen tijd om me te focussen op het prikje en blijf daardoor vrij kalm