Pleegzorg baby

Wij hebben al 8 jr een pleegdochter, dus het is al een tijd geleden dat we alles doorlopen hebben. Maar het staat me bij dat je wel iets kon aangeven van leeftijden. Sowieso kijken ze met biologisch eigen kinderen goed naar leeftijden. Zo willen ze liever meer dan 2 jr leeftijdsverschil hebben bij boven- of onderplaatsingen.
En je kan het natuurlijk altijd informeren bij jullie plaatselijke pleegzorgorganisatie.

Ik denk wel dat je je niet moet blindstaren op leeftijd en hechting. Een baby of dreumes kan net zo goed hechtingsproblemen al ontwikkeld hebben als een ouder kind. Onze dochter was 2 toen ze bij ons kwam wonen en zij had ook al hechtingsproblemen.
En zo kan je ook een kind van 6 jr krijgen die al prima gehecht was voordat er bepaalde problematiek in het gezin was waardoor het kind naar een pleeggezin moet.

 

Tuurlijk kan en mag je dat aangeven.
Zeker als dit je gevoel is.
Als je dit niet aangeeft en je een kindje wat ouder is in huis neemt krijg je wellicht spijt omdat je in eerste instantie anders wilde, maar het zo sneu vind voor het kind.
Je kan daar beter open in communiceren vind ik.
Overigens hoeft een baby of dreumes niet te betekenen dat er minder of geen problematiek zal zijn, helaas.

 

Wij hebben indd een baby in huis gehad, kun je gewoon aangeven! Wij hadden 0-1,5jr als leeftijd, ook omdat onze dochter destijds 4 was en het advies was er minimaal 2,5jr leeftijdverschil tussen te hebben zitten.

 

Je mag dat inderdaad aangeven. Er is vaak wel het probleem dat veel mensen voor die leeftijd kiezen ipv een ouder kind.

 

Vooral jonge leeftijd + langdurige pleegzorg is een lastige combi; deze jonge ukkies komen vaak voor een crisisplaatsing of kortdurende, omdat er altijd terug naar huis wordt gewerkt. Pas als gedurende de plaatsing blijkt dat dat niet haalbaar is zal de plaatsing mogelijk voor langere tijd worden.

Dat is iets wat pleegzorg niet een 'vervanger' van een kinderwens maakt en wat heel belangrijk is om goed bij stil te staan. Je zorgt tijdelijk voor een kindje van een ander, hebt het eerste jaar geen zeggenschap of inbreng en ook na dat jaar gaan de ouders altijd voor. De rechters zijn zeker op dit moment heel erg gericht op 'terug naar huis', wat er ook gebeurd is. Ons baby' tje was met enkele weken oud uit huis geplaatst vanwege botbreuken waarvan werd vastgesteld dat deze niet door een medische oorzaak waren ontstaan en een van de ouders het gedaan moest hebben. Omdat er geen dader bekend was (ouders gaven beiden aan dit niet gedaan te hebben plus zeker te weten dat de ander dit niet gedaan had) besloot de kinderrechter om deze zaak, hoewel de strafzaak omtrent de mishandeling nog liep, in de vraag rondom de voogdij en de uithuisplaatsing buiten beschouwing te laten. Er werd alleen naar de opvoedvaardigheden van ouders op dat moment gekeken. Geloof mij dat het ingewikkeld is om 24/7 voor zo'n ukkie te zorgen dit alles wetende en wetende dat ze waarschijnlijk terug naar huis zal gaan naar de mensen van wie een van beide het letsel zeer waarschijnlijk heeft veroorzaakt. Daar moet je mee om kunnen gaan om pleegzorg aan te kunnen, en hierop bereidt een training je echt onvoldoende voor vinden wij achteraf.

Hierbij de kanttekening dat wij pleegzorg zijn aangegaan voor crisis, kortdurend of langdurend - alles was prima voor ons. Wij vinden dat kindjes bij hun ouders moeten opgroeien tenzij dit écht niet mogelijk is. Wij hebben ook geen oordeel over de ouders van ons pleegkindje of over wat er destijds is gebeurd waarom ze uit huis werd geplaatst; we hebben enkel goed voor het kindje willen zorgen en haar ouders de ruimte willen geven fijn contact met haar te hebben tijdens de omgangsmomenten. Daarover oordeel ik dus niet. Wel over de manier waarop jeugdbescherming en kinderrechters te werk gaan - daar klopt weinig van.

 

Misschien dat in jullie geval er weinig van klopte van de jeugdbeschermer(s) en kinderrechter, maar in heel veel gevallen klopt het wel zeker en gaat het goed. Daarbij baseert een rechter zich op feiten en gaat hij of zij niet op (onderbuik)gevoel af.
Los van het feit dat pleegouders maar een tipje van de sluier van een dossier weten van een kind dat uit huis is geplaatst in een pleeggezin, zullen zij altijd gekleurd zijn in hun mening wat het beste is omdat zij het kindje dagelijks meemaken. Dan ben je niet objectief naar een rechtzaak meer en naar de jeugdzorg die ook aan touwen hangen betreffende de hulpverlening.

 

Ja hoor dat mag je bij pleegzorg zeker aangeven. Er wordt zelfs naar gevraagd. Ook naar geslachtsvoorkeur.

 

Niet dat daar altijd perse naar gekeken wordt overigens.
Onze "match" was compleet anders dan we zelf aangegeven hadden.
Kind was ouder en de problematiek die bij hun bekend was (wat bewust verzwegen is omdat anders kans op plaatsing nihil was) was te heftig en absoluut niet wat wij wilden en hadden aangegeven.
Je kan en mag een heleboel aangeven, maar of dat ook daadwerkelijk tot een match leid met een kindje van je "wensen" is maar de vraag