Waarschijnlijk ben ik weer overbezorgd ofzo, maar vraag me toch af of meer mensen dit herkennen. Ik heb natuurlijk wel op internet gezocht, maar kom best extreme dingen tegen. Quincy is altijd al vrij vaak ziek. Vorig jaar rond deze tijd zijn haar neusamandelen verwijderd omdat ze vaak oor en keelontsteking had. Nu heeft ze nog een aantal keer oorontsteking gehad, een keer keelontsteking en een bovenste luchtweginfectie. Op zich hebben veel kindjes dit, dus dat is niet zo heel raar. Nu wat ik wel raar vind: Vorige maand had ze een klein wondje bij haar duim, dat ging niet maar niet over, uiteindelijk flinke koorts en een flinke ontsteking. Na antibiotica is het toch over gegaan. Nu had ze weer een wondje, in de naad tussen haar bil en haar bovenbeen (waar ook de rand van de onderbroek zit). Dat wondje zie je natuurlijk niet zo goed, maar omdat ze met haar billen poetsen bij de wc steeds zei dat het pijn deed en ze daarom echt niet wilde plassen ben ik achter het wondje gekomen. Natuurlijk goed droog houden en poetsen, maar na 2 dagen toch weer koorts, boven de 39graden. Het wondje werd weer steeds groter en toch maar weer naar de ha gegaan. Dat was afgelopen vrijdag. Als het dit weekeinde niet minder werd of erger dan moesten we terug en worden we naar de kinderarts doorgestuurd, gewoon voor de zekerheid. Het is nog steeds niet minder geworden, ik denk eerder iets groter en weer koorts boven de 39 graden. Ze voelt zich ook echt ziek. Af en toe kan ze wel een paar uur spelen, maar is daarna wel echt heel erg moe. Normaal is ze best actief. Herkennen mensen het dat de wondjes zo slecht dicht gaan en wat was de reden? Het kan natuurlijk toeval zijn, en morgen ga ik natuurlijk bellen, maar wil wel een beetje weten wat het kan zijn.
Ja ik herken het, mijn moeder heeft een aantal jaar ITP gehad, hierdoor kreeg zij spontaan wonden (bijv van een beugelbh om maar iets te noemen) dit komt omdat de (volgens mij) witte bloedlichaampjes niet voldoende in aantal waren, je moet er rond de 200 hebben, zij zat toen op 18 of zoiets. Probleem is wanneer je dat hebt, moet je dus vermijden dat je bijv een autoongeluk krijgt (moet altijd natuurlijk) want als je grote verwondingen krijgt, kunnen ze dat dan niet stelpen en bloed je dood, ook een operatie kan bijv. niet. Maar ik zou hier niet direct aan denken, maak je niet TE ongerust, ga naar de ka en laat het allemaal nakijken.
heb er geen verstand van. dat de wonden niet genezen heeft indd met je bloedlichaampjes te maken maar dit kan verschillende oorzaken hebben. heel veel sterkte en beterschap voor je meisje
met diabetes heb je ook slechte wondgenezing. en toen ik nog niet wist dat ik diabetes had was ik ook best vaak ziek. ga na de huisarts of vraag een verwijzing na de kinderarts
Dat van diabetes wist ik idd ook ja. Maar ik dacht dat je dan ook wel erg veel dorst hebt en ze drinkt helemaal niet veel. Maar ook dat hou ik in m'n achterhoofd. Vind t eigenlijk best spannend (miss niet echt een goede woordkeuze, maar kan het niet echt anders omschrijven) of er echt iets is of niet.
Mijn vader had ook een slechte wondgenezing en we zijn er (helaas pas veel te laat) achtergekomen dat dit door diabetes kwam. Laat je meisje er alsjeblieft eens op testen, het is maar een simpel prikje maar de gevolgen van onbehandelde diabetes kunnen groot zijn. Mijn vader is eraan overleden...!
Na het lezen van je topic titel dacht ik diabetes, na het lezen van je verhaal wil ik je advies geven om haar hierop te laten controleren. Sterkte
Ik kan vandaag pas om half 4 met haar bij de ha zijn. De ha gaat dan met de ka overleggen of t spoed is of niet.. Het plekje is wel weer groter geworden en gister had ik haar voor t slapen een paracetamol gegeven, maar ze had net alweer 38,9. Hebben kindjes op deze jonge leeftijd als ze diabetes hebben dat vaak vanaf de geboorte of kan dat ook iets later komen? Toen ze 2 maanden was heeft ze namelijk ook hersenvliesontsteking (virus versie, niet bacterieel) gehad en hebben ze ook bloed geprikt. Ik weet niet of ze dat dan ook standaard testen.
ik had dat vroeger ook, geen diabetes maar idd met die bloedlichaampjes (weet niet precies want ik was te jong heb er niet veel van meegekregen), heb ook een transfusie toen gehad en weet ik veel bij een of andere natuurgeneeskundige geweest, ik had ook zware bloedarmoede, heel slecht imuunsysteem e.d. Je zou zoiezo eens kunnen bloedprikken gewoon voor een algemeen beeld dan komen er snel wel wat dingen naar boven.. (vitamine waardes ook mee laten nemen)
ik ben 26 en kreeg het 4 jaar geleden. het kan dus ineens komen.. eylem wat erg zeg. sterkte en zo zie je maar weer dat mensen het niet merken. ik kwam er ook met toeval achter. ze gingen bloedprikken omdat we met een behandeling gingen beginnen voor een baby
Nee vaak wordt het niet standaard geprikt omdat ze over het algemeen dan nuchter geprikt bloed willen hebben voor de glucosewaardes. Mijn vader heeft 6 weken met een infectie aan zijn knie in het ziekenhuis gelegen die niet wilde genezen, elke dag werd er bloed afgenomen om te kijken naar de infectiewaarden maar geen enkele keer hebben ze naar zijn glucose gekeken :x ook te dom voor woorden van de behandeld artsen natuurlijk. Wat zei de huisarts? Happy, dank je wel, het waren natuurlijk zeldzame complicaties maar doordat zijn lichaam al een aantal jaar waarschijnlijk van slag was door de niet kloppende bloedsuikerwaardes ging het allemaal heel snel bergafwaarts. 'Gelukkig' werd er bij jou wel op getest.
De huisarts zei nu dat de kinderarts het toch niet hoefde te zien, het komt wel vaker voor dat kinderen wondjes hebben die niet vanzelf over gaan en ze heeft gewoon pech.. Toen ik ging doorvragen of de koorts die ze al 6 dagen heeft daar dan ook echt van komt zei ze eerst van wel, maar ik zal toch maar naar haar oortjes kijken voor de zekerheid. Ze heeft blijkbaar ook een dubbele oorontsteking (weer). Nu heeft ze een antibiotica zalf voor de ontstoken wond en een 'normale' antibiotica voor de oorontsteking. Omdat ik door ben gaan vragen, ook of het niet iets van vitaminetekort kon zijn ofzo en dat ik vind dat ze wel heel erg vaak ziek is, ook nog steeds vaak oor en keelontsteking (al kijken ze niet verder als ze zien dat het oorontsteking is, dan controleren ze de rest niet eens)Vorig jaar zijn de neusamandelen al verwijderd, heeft alleen dus geen nut gehad. Uiteindelijk op aandringen kan ze toch weer naar de kinderarts. Afgelopen vrijdag dacht ze dat het nodig was dat de ka haar meteen zou zien met het wondje, maar omdat ze het nu ook aan een andere ha had laten zien vond ze dat toch niet nodig. Ik heb nog wel gezegd dat ik het heel erg raar vind dat ze niet doorvragen, niet naar het kind zelf kijken en ze verschillende dingen zeggen. Zo zei ze, ik zie een kind wat zich redelijk normaal gedraagd voor haar leeftijd. Serieus, ik heb haar nog nooit zo stil meegemaakt. Dat ik vroeg of het miss iets van vitaminetekort kon zijn kreeg ik als reactie: 'nee, ik ga er van uit dat je haar afwisselend eten geeft dus dan zie je dat eigenlijk bijna nooit'. En ook niet of dat ze goed eet, wat ze eet, of ze vaker verkouden is, etc. etc. etc. Ik heb haar ook gezegd dat ik het erg vervelend vind dat ze zoveel aannamens doet en niet echt doorvraagd. Krijg ik als antwoord dat ze daar niet aan kunnen beginnen met elk kindje wat een ontsteking heeft want daar hebben ze geen tijd voor. Ik was dus best boos. Maar goed, met die antibiotica's nu weer zijn het er al 4 in een week of 5/6... Over anderhalve week moeten we nu pas naar de ka, kijken wat hij van deze ontwikkelingen vind.
je heb ook geen bloed hoeven te prikken? wat raar allemaal zeg. je zit daar niet voor niks neem ik aan. ben nu heel benieuwd wat de ka gaat doen. want ik vind het er op lijken dat hij je niet serieus neemt de ha dan.. succes met de kuur voor je dochter. hopelijk helpt dat iets. en ik snap dat je best boos was. dat mag ook wel
Wat belachelijk zeg! Een ontsteking zit er niet voor niks en vind het echt schandalig dat ze haar niet verder onderzoeken omdat ze daar "geen tijd" voor hebben pfff