Even mijn hart luchten.. Toen ik 18 was kwam ik mijn eerste soulmate tegen, mijn eerste grote liefde. Ik was verlegen en hij populair.. Groot was mijn verbazing toen het gevoel wederzijds bleek te zijn, we werden vrienden en het gevoel werd steeds heftiger. En toch kozen we ervoor niet verder te gaan dan te zoenen. Samen kwamen we erachter dat we liever vrienden bleven dan een relatie aan te gaan, onze werelden waren compleet verschillend, ik ging net studeren, hij was 7 jaar ouder en reisde de wereld over als dj. Ik heb nooit spijt van deze beslissing gehad, onze band bleef hecht. We kregen beiden een relatie, af en toe spraken we elkaar maanden niet, maar we kwamen elkaar op de een of andere manier weer tegen, nu vooral op hyves en facebook. Een paar maanden terug droomde ik dat ik op zijn sterfbed zat, een stomme zwangerschapsdroom dacht ik. En gisteren vertelde hij me dat hij op verschillende plekken op zijn been huidkanker heeft, chemo krijgt en dat hij in januari te horen krijgt of ze nog wat kunnen doen. Zelf heeft hij altijd gezegd dat hij niet ouder dan 40 zou worden. Hij wilde me het liever niet vertellen omdat ik zwanger ben, maar hij had het gevoel dat het beter was van wel. Ik kan er niet met mijn vriend over praten, hij is echt niet jaloers aangelegd, maar ziet hem toch wel als een dreiging, ik kan hem 100 keer zeggen dat dit absoluut het geval niet is. Het doet me wel wat, moet het ff kwijt, hij is echt heel belangrijk geweest in mijn leven, ook al spreken we nu elkaar alleen nog maar via fb... blij dat ik dit even zo kan opschrijven..
hmm ik snap je wel, maar is het misschien niet beter (aangezien het contact al minimaal is) om het maar niet verder aan te wakkeren. Voor jou en voor je man. Ik hoop niet dat je het verkeerd opvat, ik bedoel niet dat je iemand meteen moet laten vallen, maar ik begreep dat je niet superveel contact hebt, het is voor jou nogal wat om je hier allemaal druk om te maken en dan ook nog het gevoel van je man.
helemaal mee eens hoor! Ik merk aan mezelf ook dat ik die afstand wil bewaren. Daarom ben ik blij met dit plekje.. Bedankt voor je eerlijkheid.
gewoon ook kanker, zo jong.. mijn vader's prostaatkanker woekert weer, mijn ma is nu schoon verklaard, maar toch.. wordt er een beetje zwaarmoedig van denk ik.. Hij heeft trouwens zelf ook tegen mij gezegd dat ik het los moet laten, dat ik aan mijn gezinnetje moet denken en de baby in mijn buik.. hij wilde het gewoon niet verzwijgen.
nou spui het hier maar idd, lees nu in je laatste bericht dat je er al meer mee te maken hebt. Heftig allemaal hoor. Veel sterkte.