Nu ik op het laatst loop lijkt het net of steeds meer mensen betrokken willen zijn bij de geboorte straks.... Steeds telefoontjes over hoe het gaat, mensen die langs willen komen enz. Steeds weer hetzelfde uitleggen over mijn bloeddruk, over hoe het gaat enz. Ik heb er echter geen puf voor en geen zin in. Ook als er mensen komen, ze gaan zitten en blijven zitten, laten zich nog lekker bedienen met koffie en thee, door iemand met een flinke dikke buik en enkels als olifantenpoten, willen het wiegje en de piepkleine kleertjes graag zien enz. Het kost me veel energie een gesprek gaande te houden. Ik vind belangstelling wel lief maar, wil eigelijk gewoon met rust gelaten worden! Ik vind het alleen zo moeilijk om te zeggen! Ik weet niet wat en hoe ik het moet zeggen... Mijn vriend helpt me wel en kapt dingen af, maar vind ook dat ik voor mezelf moet opkomen. Ik kruip juist in mijn schulp, zit veel in mijn eigen gedachten aan mijn kindje, hoe het allemaal zal gaan enz. Meer meiden dit?
Ja... heb ik ook hoor....! Deze zwangerschap sowieso al wat meer als de vorige... en nu met de laatste weken, ben ik helemaal niet meer aanspreekbaar...en erg afgesloten.... Sommige mensen die wat zeggen tegen me.. hoor ik gewoon echt niet.... maarja klinkt misschien cru, maar waar ze het over hebben... dat interesseert me gewoon niet... ik heb belangrijkere dingen aan mn hoofd... Waar ik wel rekening mee houd.. is dat ik me voor mn oudste niet ga afsluiten...
Je kan het toch gewoon zeggen? Als het echt mensen die om je geven en er o zo graag bij willen zijn hebben ze er lijkt mij respect voor....Anders zijn het mensen die echt daadwerkelijk aan zichzelf denken...
Ik had hetzelfde, dus ik heb na de geboorte mn gsm uit gezet en de kaartjes pas na een week verstuurd. En wat een rust had ik die week!
Gewoon zeggen dat je moe bent en niet in staat bent om bezoek te ontvangen. Of dat je wat anders te doen hebt (nl. denken aan je baby en je geestelijk voorbereiden op de bevalling, maar dat hoef je er natuurlijk niet bij te vertellen).
ik had dit bij me jongste ook,liep op het eind,en ze wouden allemaal heel lief langskomen en dat soort dingen,en ik had daar juist geen trek in,wou rust,om me voor te bereiden op de bevalling enzo heb dat ook gezegd,eerlijk gewoon
Heel herkenbaar! Ik heb er nu al last van, eigenlijk al sinds een week of 2, dat ik gewoon geen zin heb in teveel volk om me heen. Ik word er onrustig van, voel me er niet fijn bij. Heb de kerstdagen in overleg met mijn lief ook met hem alleen doorgebracht, ben wel even op bezoek geweest bij de toekomstige oma, maar verder gewoon lekker alleen geweest.. Ik zeg het ook gewoon, dat ik nu even niet zo sociaal ben. Het schijnt er gewoon bij te horen dat je de laatste weken lekker in jezelf gekeerd bent, dus gewoon lekker doen en gewoon eerlijk zijn. Werkt het beste
Dit is heel normaal volgens mijn haptonoom. Zij zegt dat hoe dichterbij de bevalling je komt je steeds meer in een trechter terecht komt en steeds minder prikkels van buiten kan hebben. Ik merk het ook al hoor. Heb steeds minder zin om mensen te bellen, kan geen films meer volgen en bij drukke dingen, zoals kerst bijvoorbeeld, merk ik dat ik soms horendol word. Ik zeg het inderdaad ook vaak gewoon dat ik er geen zin in heb. Snappen mensen vaak best.
Hier zonet nog bezoek voor oud & nieuw afgebeld. Dan maar een 'saaie' avond met m'n man alleen, maar ik heb toch echt geen zin meer in 'vrolijk' bezoek op oudjaarsavond... Voel me d'r ook wel een beetje schuldig over, want ja, is vast wel gezelliger als bezoek wel komt. Maar... ik heb d'r gewoon geen zin meer in...! Zucht... -38w3d-
O jee, dat kan nog wat worden dan. Ik heb het nl. nu al. En ik ben nog geen 19 weken zwanger. Gesprekken gaande houden, drukte om me heen.... zucht. De Kerstdagen eindigden daardoor ook met hoofdpijn! Ben zo blij en gelukkig als ik 's avonds met een lekker dekentje op de bank hang, samen met mijn mannetje, kopje thee erbij.... Heerlijk!
gewoon lekker doen waar je je goed bij voelt! Ik vind mezelf ook soms echt een suffe doos als ik gewoon lekker thuis wil mutsen, maar schijnt dus heel normaal te zijn! Ik heb wel even een opleving hoor, zo af en toe, maar gewoon met mate. En niet teveel dingen aan mijn hoofd. Een ding per dag. Ben je ook moe, Analise? Want dat kwam er bij mij ook nog bij. Sliep slecht en daar wordt je ook niet echt blijer en actiever van. Gaat nu ik verlof heb beter, maar vind het nog steeds heerlijk om lekker alleen te rommelen in huis
is heel normaal, je bent je ook geestelijk aan het voorbereiden op je bevalling, afwezig zijn en rust willen is iets wat bij de laatste weken hoort, je hebt er alle recht op, gewoon je grenzen aangeven en zeggen dat het niet uitkomt, dan lieg je niet want het KOMT ook niet meer uit nu, je wilt en moet rust hebben, doen hoor
Leuk al die reacties! Gelukkig heel normaal. Soms maakt het ook niet uit als iemand heel even langskomt, maar die plakkers van uren en uren... die vreten je op. Maar vandaag is het heerlijk rustig Inderdaad ga ik maar zeggen, "ik ben te moe".
Ik ben van de eerste 8 weken te vroeg bevallen, dus weet niet hoe het is, die "laatste loodjes", maar ik kan het me zooooo goed voorstellen! Maak me er nu ook alweer druk om, omdat ik weet uit familiaire ervaring dat mijn schoonmoeder en haar moeder tegen die tijd ineens elke dag gaan bellen "EN?"..... Gelukkig hebben we nummermelding en ik ga die laatste weken gewoon de telefoon niet meer opnemen, hahaha... Meid wees gewoon eerlijk, zeg tegen mensen dat je ze heus wel laat weten als je bevallen bent, maar dat je nu gewoon even geen zin hebt om te praten! De mensen die dat niet begrijpen hoeven dan al helemaal niet meer te bellen
Volgende keer verzin ik twee weken bij de uitgerekende datum, zodat ik zogenaamd later ben uitgerekend. En opeens is ie er dan, voordat de telefoontjes beginnen met; "en, is er al iets?"
Precies, dat doe ik ook. Je moet echt goed aan jezelf denken en nog even wat energie besparen voordat de baby er is.
ooooo wat verschrikkelijk herkenbaar....Ik dacht echt een verschrikkelijk monster te zijn geworden, maar het blijkt dus normaal te zijn. Op het moment is er familie uit Canada overgekomen om hier kerst en oud en nieuw te vieren. En buiten die dagen word er ook van alles georganiseerd, nu me 36 weken wil ik liever gewoon rust, maar aan de andere kant wil ik ook heel graag bij de familie zijn, omdat het zo weer 10 jaar kan duren voordat ik ze weer zie. Als we dan met de hele familie bij elkaar zijn (20 man), krijg ik echt het gevoel van mijn moeder dat ik leuk, actief en aardig moet doen, terwijl mijn hoofd meer staat naar chagarijnig kijken, lui en bot doen (kost veeeeeeeel minder energie!). Als ik dit dan ook weer eens doe, krijg ik weer te horen dat ik eens even normaal moet doen......AAARGHH.....laat me dan gewoon lekker met rust! En ook....Blijf gewoon van mijn buik af! (kan mijn moeder ook zo lekker boos om worden als ik niet wil dat ze er aan zit..."ja maar bij je nichtje mocht ik dat wel....en bij mijn eigen dochter niet eens....) Maar alleen oud en nieuw nog....en dan echt RUST!
allemaal niets meer aan toe te voegen. iedereen die in me verlof allemaal wil komen koffiedrinken. bah! zet zelf lekker thuis een bak koffie en laat mij met RUST!