Ik wel te verstaan, vanmorgen.. Pfff, zeg, wat moeilijk om toe te geven dat het niet zo goed met me gaat. Maar vanmorgen barstte de bom.. Vanmiddag een heel goed gesprek met mn huisarts gehad. Conclusie, flink overspannen en tegen een burn out aan. Ben zo ongeveer de hele dag aan t janken geweest. Ik heb heel lang mezelf voorgehouden dat als ik t niet hardop zou toegeven, het allemaal wel mee zou vallen. Niet dus...
Jeetje meid! Dat valt niet mee.. Heel veel sterkte meid! Ik heb zelf ook het gevoel er tegen aan te zitten.. Wat zijn jou sympthonen?
ok dames,,allereerst blijf er niet mee rondlopen,dus goed dat je aan de bel hebt getrokken!!!!een burn out is een serieuze zaak,,en als je er niks meedoet,kan het een echt depressie worden!! in het allerergste geval krijg je tijdelijk een anti depressieva me,en je zal zien dat je dan langzaam weer uit het dal klimt,,luister naar jezelf en doe alleen dingen die je denkt aan te kunnen!!! denk om jullie zelf!!!! sterkte allebei
Moe zijn, slecht slapen, constant zenuwachtig gevoel hebben, erg gespannen zijn (trek mn schouders steeds op en heb mn rug muurvast zitten) liefst thuis blijven, nergens meer van genieten, kortaf reageren (of om niets exploderen), weinig kunnen hebben, alles persoonlijk aantrekken, en mn werk mn leven laten bepalen.. Ik weet dat de eerste stap het toegeven is, en idd, ik ben er al te lang mee doorgelopen. Op de een of andere manier voel je je nog schuldig ook, (ik tenminste) en heb ik t gevoel gefaald te hebben.....
Hartstikke goed dat je de stap hebt gezet om naar de huisarts te gaan! Dat gevoel van falen is logisch, dat heeft bijna iedereen die overspannen is. Komt een moeilijke tijd voor je aan, maar dat je deze stap al hebt gezet zegt al een hoop. Nogmaals: goed van je! En je komt er echt weer bovenop!
oohh lieverd ik kan je zo goed begrijpen,alles wat je neerzet past ook in het plaatje!!!maar je hebt niet gefaald,,je hebt te veel hooi op je vork genomen!!!!!dan krijg je dit soort vervelende klachten!!!! ik kan je wel zeggen dat je je niks aan moet trekken van andere mensen,maar weet dat het zo niet werkt,,het is iets wat in jezelf zit,,en je moet er uit zien te komen!!ik wens je heel veel sterkte meid,ik weet hoe je je voelt uit ervaring helaas xxx en een knuffel voor jouw
dank jullie wel meiden! Maandag ga ik een afspraak maken met een psycholoog. En inderdaad alles weer van onder af aan opbouwen. Rust houden, lat niet te hoog leggen, en voorlopig alleen aan mezelf en mn gezinnetje denken.
you go girl!!!!je kan het en het gaat je lukken!!!!!!als ik er uit ben gekomen,kan een ander het ook!!!!! heel veel sterkte vrouw! xxx
Meid ik wil je heel veel sterkte wensen. De belangrijkste stap is gezet namelijk dat je hulp hebt gezocht. Heel sterk van je!
Ik ken het chrissie, ben ook overspannen. Maar ik ben er inmiddels al 3 maanden zoet mee. Ik kan niet werken en zelfs niet goed voor mn zoontje zorgen. Die breng ik 4 dagen per week onder. Het is heel erg maar ik moet eerst beter worden. Onderschat het niet hoor!! Ik ben er ook nog lang niet.
ja dat mag hoor,ik schaam me er niet voor ik heb 9 jaar terug een ernstige burnout gekregen na de geboorte van de eerste!ik wilde stoer doen en liep ermee door!gevolg een postnale depressie en vele therapie's later,toch aan de medicatie{paroxetine}tot nu aan toe.nu dus niet want ben zwanger! gaat nu goed met me alleen al je klachten herken ik nu ook als ik me erg druk heb gemaakt,je blijft er altijd gevoelig voor! er is nog wel meer gebeurd in mijn verleden waardoor het zo ver gekomen is,maar das een ander verhaal. xxx
Daar waarschuwt mn huisarts me ook voor. Ik moest me per direct ziek melden en mag ook echt niet aan werken denken. (was mn baas niet zo blij mee...) De dagen dat de kids naar de opvang gaan moet ik gewoon zo laten, zodat ik aan mezelf toe kom. Ik weet dat t nog een lange weg zal worden... Maar ik weet ook dat t nodig is. Ik moet toch weer normaal ontspannen kunnen worden, de lol van de wereld weer inzien, weer kunnen genieten van mn kids. En daar wil ik ook voor knokken. @ muppet. Jeetje meis, dat klinkt ook niet goed. Het valt me op dat er best nog wel veel meiden hier problemen mee hebben. Nemen we dan gewoon echt teveel hooi op onze vork? Ik wens jou in elk geval ook sterkte en kracht om eruit te komen
das de juiste instelling meid!!met positieve gedachten kom je al een heel eind!!!! en idd het is een best wel lange weg,maar bedek wel dat als je denkt dat je niet dieper kunt zinken,je alleen nog maar omhoog kan klimmen! xxx
@ Nummer 4. Wauw, heftig! Hoe gaat t nu zonder medicatie? In mijn verleden zijn ook wel heftige dingen gebeurd, die nu deels weer boven komen. Dat doorlopen herken ik, ik wil me ook niet laten kennen, ik wil ook de stoere, sterke meid zijn die alles aankan....
Sterkte en beterschap meiden! Na 5 jaar depressie kan ik me bij een burnout dus wel wat voorstellen! Dat de weg niet al te lang is maar vooral omhoog leid!
ja is ook heftig,nu gaat het wel goed,alleen merk ik dat ik erg gespannen ben!!kan heel weinig hebben,maar daar bescherm ik mezelf ook voor nu!als het niet ok voelt doe ik het niet,ongeacht wat een ander ervan denkt!en de verloskundige is een kei,,ze kent mij al9 jaar nu,dus weet overal vanaf!scheelt een hoop! voel me wel erg zeker en sterk,ondanks de hormomen:x:x x
mijn tip van de dag,,,doe je niet stoerder en sterker voor dan je bent,leef niet voor de buitenwereld maar voor jezelf en je gezin,daar draaidt het om in het leven!!
Dank schatten! Ik ga nu ook zo mn bedje in. Ik heb voor een aantal nachten slaappillen gekregen, hopelijk lukt dan t slapen vannacht in elk geval. Kan wel zeggen dat ik door alle emoties uitgeput ben. XX