Hallo Allemaal, Nooit gedacht dat ik hier ook een bericht zou openen, maar helaas het is waar.. Even kort mijn verhaal.. oktober 2007 gestopt met de pil, half jaar erna zwanger! Best snel omdat ik al meer dan 12 jaar aan de pil was.. Helaas na 10 weken kregen we een missed abortion Nu is het maart en helaas zijn we nog niet zwanger, voor een maand geleden ben ik naar de huisarts geweest omdat we toch wel twijfelden of er niet iets was misgegaan met de curretage.. Volgens de huisarts leek alles wel goed te zijn gegaan aangezien ik gewoon ongesteld ben geworden en ik ook een goeie cyclus heb ( 27/28dagen). Ook met ovulatietesten meet ik de lh piek dus das ook wel positief. Wel had mijn partner aangegeven dat hij het gevoel had dat er misschien wel iets met hem niet goed zit.. niet gebaseerd op feiten maar puur op zijn gevoel...Gelukkig mochten we van de huisarts een spermaonderzoek laten doen.... en daar hebben we inmiddels de uitslag van.. Helaas niet zo best nieuws; Mijn partner heeft de aantal cellen onder de normale waarden zitten dus minder zaadcellen dan normaal! en we worden per direct doorgestuurd naar de gyn. in het ziekenhuis waar we aankomende woensdag al terecht kunnen! Maar nu gaat er een gevoel door me heen van..... Hellup! Wat gaat er nu allemaal met ons gebeuren? Weet iemand raad? Hoe kun je je voorbereiden.. kan dat uberhaupt wel? Ik hoop dat jullie me kunnen helpen... Spannend hoor! We doen natuurlijk alles voor het kleine wondertje! Wens jullie ook veel succes en sterkte met alles, en ik hoop op antwoorden.. Dank je wel.. Groeten
Inge; helaas welkom hier. Je reactie en gevoelens zijn heel gewoon hoor. Het is een hele stap die je zet om naar de huisarts en vervolgens het ZK te gaan. Je kunt je niet echt voorbereiden denk ik. In het ZK gaan ze een heleboel vragen aan jullie stellen, waarschijnlijk jullie bloed onderzoeken, inwendige echo's maken, je cyclus volgen en natuurlijk nogmaals het zaad onderzoeken. Aan de hand van deze uitslagen gaat het ZK beleid bepalen. In eerste instantie zul je veel moeten wachten. Dat hoort er helaas bij. Veel succes woensdag, en laat je even weten hoe het geweest is?
Hoi Inge08, Wat een vervelend nieuws zeg. Ik wil je heel veel succes wensen en laat het gewoon over je heen komen in het zkh. Je krijgt verschillend bloedonderzoeken, echo's, zaadonderzoek en ze zullen veel vragen gaan stellen, wat Ieoor dus ook al zegt. Schrijf voor jezelf wat dingen op, misschien vragen die je wilt stellen. Als bij jou alles goed zit gaan ze aan de hand van de kwaliteit van je man's sperma een plan trekken. Succes woensdag, fijn dat jullie snel terrecht kunnen. Laat even weten hoe het is gegaan. Liefs Maaike
Dank jullie wel voor jullie reactie... We moeten inderdaad maar afwachten.. wel erg spannend allemaal... Ik hou jullie op de hoogte! Thanxs
Hoi Inge, welkom in ons midden helaas, hopelijk heb je wat aan de ervaringen van ons. Als kleine opsteker zou ik willen zeggen dat een zaadonderzoek heel erg een momentopname is, dit kan echt per keer heel erg verschillen. Hopelijk is dat bij jullie het geval. Het geeft wel goede hoop dat jullie eens zwanger zijn geweest, ondanks de tragische afloop. Misschien kan je je voorbereiden door hier veel te lezen, er zijn hier zoveel ervaringsdeskundigen. Daar buitenom geeft het, vind ik, ook veel steun. Spannend voor jullie allebei, heel veel succes.
hai inge, jeetje wat een rot gevoel moet er door je heen suisen. wij hebben het bijna het zelfde. mijn man in onvruchtbaar tot onze grote, grote, grote verdriet. zijn chromosomen kloppen niet helemaal. hij heeft te veel cromosomen om zo te zeggen. ze zullen je helemaal gaan screenen zowel jou als je man/vriend. hij zal zijn zaad moeten laten onderzoeken en misschien ook wel zijn ahum balzak. tja en bij jou gaan ze ook alles onderzoeken je eileiders, baarmoeder, slijm, noem maar op wat je in je onderbuik hebt zitten. we gaan het beste voor je hopen meis..... sukses woensdag!
allereerst wil ik je veel sterkte wensen. Mijn vriend heeft een verminderde zaad-kwaliteit. Wat Emmy al zegt, het aantal cellen verschilt per keer. Mijn vriend had er de ene keer 10 miljoen, de andere keer 23 miljoen. Vanaf febr. 2008 zitten wij in de MMM en doordat we toch eigenlijk 1x in de maand wel een afspraak hadden in het ZH leek het heel snel te gaan, ik hoop dat jij dat ook zo gaat ervaren, want wachten is natuurlijk nooit leuk. Ik wil je nogmaals veel sterkte, maar ook heel veel succes wensen de komende tijd! Maaike
hallo Allemaal, Nou gister naar het ziekenhuis geweest.. 58% van de zaadcellen van mijn man beweegt niet! Baal baal.. maar aangezien we wel zwanger zijn geweest.. helaas wel een miskraam.. willen ze toch nog eventjes aankijken.. mijn man moet proberen te stoppen met roken en alchol drinken... mochten we in juni niet spontaan zwanger zijn dan gaan we starten met iui.. allemaal best spannend... en we hopen dat het toch nog spontaan gaat lukken! Inmiddels zal ik me gaan verdiepen in het iui proces.. Bedankt voor jullie berichtjes... ik zal jullie blijven volgen.. allemaal heel veel succes en sterkte met alles!
Hoi Inge, Dat is best goed nieuws! Gelukkig is er nog een kans op een natuurlijke zwangerschap. Nou heel veel succes met spontaan zwanger worden, zet 'm op en laat ej mannetje echt op zijn alcohol en rookgedrag letten, groetjes
Een ander tipje voor je man is; zink slikken! Absoluut niet zaligmakend en zeker ook niet per definitie de oplossing van alle problemen maar wel iets wat de kwaliteit en de kwantiteit ten goede komt. Zink kun je zelfs in de supermarkt kopen en hoef je alleen maar te slikken. Je weet maar nooit of het helpt. In combinatie van stoppen met roken en drinken is het zeker een goede aanvulling op betere kansen!
Ok! bedankt voor je tip... tja ik heb zoiets van alles proberen... merk wel dat het nu inslaat hoor allemaal.. vanmorgen op verjaardag geweest en ik ben als enigste aanwezig zonder kinderen.. bah vreselijk en tja waar gaat het de hele morgen over.... precies.. zwangerschap, kinderen, ouderschap... snap het ook wel hoor maar kan het gewoon nu ff niet hebben! Vanmorgen ongesteld geworden en ik ben gewoon slecht te pas, baal daar weer vervolgens van, dus tja zit mooi in een negatieve cirkel! Jammer hoor, moet straks werken hoop dat het me wat afleiding brengt... Inge
hey Inge, Laat je niet 'down' praten, maar dit soort gevoelens overkomt iedereen. Probeer het positife te zien, misschien loop je wel veel sneller dan gedacht met een buikje rond groetjes
het lijkt ineens alsof iedereen zwanger is en over baby's praat, en dat is soms heel erg moeilijk. Maar houd moed en hoop. Ik hoop voor je dat het lange wachten snel beloond mag worden!
Wat zijn jullie lief! Ook al ken ik jullie niet eens.. mooi hoor! Toch ook fijn om op deze manier mensen te "ontmoeten" die helemaal begrijpen hoe je je voelt! Mijn partner zegt wel eens, ga toch van die site af! Je wordt er helemaal gek van... maar ik moet ook zeggen dat ik er heel veel steun uit haal... Is bij jouw/jullie de iui meegevallen? En zijn jullie al lang bezig om zwanger te raken?
Bij mij is de IUI reuze meegevallen, helemaal nergens last van. Gebruik ook geen hormonen enzo dus daar heb ik ook geen "last" van. Ik ben in 2006 gestopt met de pil, toen was ik pas 17 O , maar het was al bekend dat mn vriend zn zaad zwak was dus we rekenden echt helemaal nergens op. 2 jaar in later in 2008 zijn we naar de dokter gegaan en doorverwezen naar het zk. We zitten dus nu ruim een jaar in de MMM.
Inge ik heb ook in de mm gezeten alleen hier lag het aan mij. Ook mijn partner zei in het begin ga toch weg van de site je bent er anders zoveel mee bezig enzo maar kan je zeggen dat ik veel steun heb gevonden bij de dames op de site en ook nu nog. Even anoniem je verhaal kwijt kunnen aan dames die misschien wel in hetzelfde schuitje zitten dus je gevoel proberen te begrijpen. Heel veel succes en hoop dat het zonder mm gaat lukken! De andere dames ook heel veel succes en sterkte!
Zo een jaar in de mmm... pfff lang he! Geduld is toch echt een schone zaak! maar tevens enorm moeilijk! Ik hoop voor jullie dag 2009 inderdaad jullie jaar word... ( en die van ons ook... hahahaha)
Hallo meiden, Ik wil ook graag mijn verhaal kwijt. Ik lees al een poosje hier op het forum mee, maar heb me er elke keer niet toe kunnen zetten om een reactie te schrijven. Maar goed, mijn verhaal. In augustus 2006 heb ik mijn spiraaltje laten verwijderen omdat ik er veel last van had, hevige menstruaties, erge buikpijn, etc. Ik studeerde op dat moment nog, dus we hebben de eerste tijd wel wat uitgekeken. Uiteindelijk besloten we een jaar later, dus in de zomer van 2007 het toch echt te gaan proberen. Ovulatietesten gekocht, e.d. Mijn cycli zijn niet heel regelmatig, zo ergens tussen de 27 en 34 dagen met af en toe een uitschieter naar langer. Ik heb altijd al het gevoel gehad dat het niet zomaar ging lukken en aangezien ik in de medische wereld zit, heeft mijn man al een keer een zaadtest laten doen. Hier kwam een verschrikkelijk slechte uitslag uit, met name dat het heel visceus (stroperig) was. Dus een afspraak gemaakt in het ziekenhuis. Hier konden we op 3 april 2008 terecht. Ik voelde me die dag toch al wel heel raar, had die dag ongesteld moeten worden, dus een test gedaan. En ja hoor, zwanger! Wij toch naar de gynaecoloog. Die zei af te wachten. Helaas, dit werd na 7 weken een spontane miskraam. De gynaecoloog had ons gezegd terug te komen als het na 6 maanden nog niet weer was gelukt. Dit gedaan. Man-lief heeft meerdere zaadtesten gedaan. Het is niet geweldig, maar het verbeterde elke keer. Bij mij leek alles in orde. Dus we moesten het maar weer proberen. Inmiddels zijn we weer een half jaar verder, maar nog steeds niets. Iedereen om mij heen wordt zwanger. Ze hoeven maar in hun vingers te knippen en het gebeurt. Zo ontzettend jaloersmakend! De afgelopen cyclus werd ik 9 weken niet ongesteld, dus ik maar hopen (ondanks negatieve testen). Helaas, natuurlijk gewoon ongesteld Er is bij mij denk ik dus wel degelijk wat aan de hand... Inmiddels staat er een nieuwe afspraak op 6 april. Ik hoop dat er dan wat gaat gebeuren.... want inmiddels wordt ik er erg moedeloos van...
Hey Traantje, Tjonge wat een verhaal! Ik weet hoe het voelt om een miskraam te hebben gehad en ik weet dat het niet makkelijk is vooral als het daarna ook nog eens lang duurt. En net wat je zegt iedereen om je heen lijkt zo "makkelijk "zwanger te raken, en het is heel logisch dat je daarvan jaloers, verdrietig moedeloos van wordt! Maar 6 april heb je dus een vervolg afspraak, ik ben benieuwd wat ze gaan zeggen/doen. Hoe is je partner eronder? Mijn partner voelde zich na de uitslag van het zaadonderzoek geen "echte kerel" meer, en heeft hier ook wel een aantal dagen last van gehad, enorm sneu vond ik het voor hem.. hem ook gesteund dat hij hier niks aan kan doen...Jammer hoor.. Maar je kijkt en schrijft maar mooi mee, zo heb je toch hopelijk een beetje steun... succes!
Ik heb even meegelezen met jullie verhalen en het is heel moeilijk om positief te blijven dit begrijp ik als geen ander! Maar er is hoop en er is licht aan het einde van de tunnel Wij zijn 8jr bezig geweest, bij ons lag het aan mij en niet aan mijn man. Maar wat jullie mannen hadden dat gevoel had ik ook, ik wist dat er wat mis was met me. Ook toen de artsen bleven zeggen dat er niets aan de had was! Uit eindelijk na 6,5jr in het VU terecht gekomen en daar vonden ze een van de oorzaken en ik moest voor een 3de keer geopereerd worden. Nu 1,5jr later ben ik via IVF zwanger! Ik had niet meer gedacht dat het zou gaan lukken! En wat jullie ook zeggen iedereen om mij heen is me voor gegaan! Ik werd zelfs door mijn vrienden gebeld als ze na 6mnd nog niet zwanger waren hoe ik daar mee omging want bij mij was het dan al jaren Soms had ik ze zelfs huilend aan de telefoon! Voordeel voor mij is dat ik nu stapels spullen van ze krijg van iedereen is klaar met de kinders en hebben er 2 en soms 3 en vinden het wel genoeg Meiden heel veel sterkte en vooral hoop houden! Die is er echt!